เซนหลังจากที่พักผ่อนหลังจากที่สังหารดอล์ฟลงได้ และรอแผลที่ด้านหลังสมานตัว
หลังจากที่บาดแผลที่หลังของเซนไม่เจ็บมากและพอขยับตัวได้ เข้าก็ได้เดินออกจากร้านอาหารและเดินทางไปที่โรงแรมของเขา เพื่อไปเอาผ้าพันแผลเพื่อรักษาแผลที่หลัง
แม้ตอนนี้จะไม่เจ็บมากแต่ถ้าหากปล่อยทิ้งไว้แผลอาจจะเน่าได้ เซนจึงไม่อยากจะเสี่ยงกับสถานการณ์แบบนี้
เซนได้เดินลัดเลาะไปกับกำแพงตลอดทางเดินเซคนก็สัมผัสได้ถึงอันตรายโดยสัมผัสพิเศษ ทำให้เซนสามารถลีกเลี่ยงจุดอันตรายและไปทางที่ปลอดภัยได้เสมอ
ผ่านไปสักพักเขาก็ได้เดินมาถึงทางเข้าของโรงแรม โชคดีที่โรมแรมที่เขาพักอยู่ไม่เกิดความเสียหายอะไรมาก
เซนเดินเข้าไปในโรมแรมอย่างระมัดระวัง เพราะเขาไม่รู้ว่าข้างในจะมีพวกดอล์ฟอยู่รึเปล่า เขาจึงต้องระวังตัวไว้
ห้องของเซนนั้นอยู่ชั้นที่ 4 ของโรมแรมซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของโรมแรมนี้
หลังจากที่ขึ้นมาที่ชั้น 2 สัมผัสพิเศษก็มีปฎิกิริยา
เซนได้ขยับตัวไปตามสัญชาตญาณทันที กรงเล็บของดอล์ฟได้พุ่งตรงมาทางเซนแต่ด้วย สัมผัสพิเศษของเซน เขาจึงหลบได้อย่างง่ายดาย
เซนที่มีความกล้ามากขึ้นจึงได้ใช้มีดแทงใส่ดอล์ฟทันที ความเสียหายทำให้ดอล์ฟ ดิ้นพล่าน เซนยืนรอจังหวะที่มันจะพุ่งอีกครั้ง และแทงไปที่จุดตายของมันทันที
ดอล์ฟนอนแน่นิ่งไป แต่รอบนี้ไม่มีการแจ้งเตือนเหมือนดับครั้งก่อน
ทำให้เซนสรุปได้ว่าไม่สามารถทำซํ้ากับมอนสเตอร์ชนิดเดิมได้ ไม่ก็เป็นเพราะ ระดับไม่เพียงพอ
เซนได้เดินต่อจนถึงห้องของเขา
หลังเข้าห้องเซนได้ล็อคประตูทันที พลางใช่สายตามองหากล่องปฐมพยาบาล
หลังจากที่เจอแล้วเซนก็ได้รักษาแผลเบื่องต้นแม้จะลำบากตรงที่แผลอยู่ที่ด้านหลังซึ่งเป็นจุดที่ยากต่อการทายา
หลังจากที่ปฐมพยาบาลเสร็จ เซนก็ได้เปิดโทรศัพท์ขึ้นเพื่อจะดูข่าวเหตุที่เกิดขึ้น
โชคดีที่ไฟฟ้ายังใช่งานได้แต่คาดว่าน่าจะอยู่ได้อีกไม่กี่ชั่วโมง
ข่าวที่ออกมีเพียงฐานหลบภัยที่รัฐนั้นเตรียมไว้สำหรับคนที่อยากจะไปอยู่ ในประเทศ Z ของเซนเองก็มี และฐานที่อยู่ใกล้ที่สุดก็มีระยะทางประมาณ100กิโลเมตร
แต่เซนนั้นก็อยากจะลองเสี่ยงดวงดูกับฐานหลบภัยพวกนี้
ถ้าดีเขาก็จะอยู่แต่ถ้าไม่ก็คงต้องขอบาย
และที่เซนดูไม่ค่อยทุกข์ร้อนอะไรนั้นก็เพราะ เขาไม่มีครอบครัว เซนนั้นอยู่คนเดียวมาโดยตลอด และเป็นเขาเองที่ทำงานส่งตัวเองเรียนและกู้ยืมต่างๆ เพื่อให้เรียนจบ
"ลองไปดูก็คงไม่เสียหาย ถ้าไม่ดีก็ค่อยกลับล่ะกัน" เซนที่ดูข่าวเสร็จ หน้าจอก็ได้ดับลง
เซนที่ตอนนี้ง่วงนอนจากความเหนื่อยหล่าตลอดทั้งวัน ก็ได้หลับลงไปทันที
เช้าวันต่อมา เซนที่สะดุ้งตื่นจากเสียงดังด้านนอก ก็ได้แง่มหน้าต่างเพื่อดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ภาพที่เห็นก็เป็นเพียงดอล์ฟที่กำลังไล่ล่ามนุษย์ และภาพที่มนุษย์กำลังวิ่งหนีแต่จบลงด้วยการเป็นอาหารของพวกมัน
เซนที่เริ่มชินกับภาพเหล่านี้ก็ได้ลุกขึ้นไปเอาบะหมี่ที่เก็บไว้ในตู้มาต้มกิน
"ร้านขายอุปกรณ์อย่างเช่นพวกมีดน่าจะอยู่ใกล้ๆ โรงเรียน A สินะ ระยะประมาณ5กิโลเมตรจากที่นี้" เซนที่คิดแผนต่อไป
หลังจากที่ลงมาจากโรงแรมแล้วนั้น เซนก็ได้เดินไปที่ที่ตัวเองคิดไว้
และจัดการพวกดอล์ฟไปด้วย ตอนนี้เซนนั้นมีประสบการณ์จากการสังหารพวกดอล์ฟทำให้เขาสามารถจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดาย
เซนที่เห็นว่าอีกแค่ 5 ตัวก็จะสามรถเลื่อนระดับได้แล้ว
"ใกล้จะเลื่อนแล้วสินะ อดใจรอไม่ไหวเลย" เซนที่ยิ้มแย้มตลอดเวลาแต่ก็ไม่ได้ลดการระวังตัว
ตลอดการเดินทาง เซนนั้นสังหารไปทั้งหมด 7 ตัวพอดี ขาดอีกแค่ตัวเดียวเท่านั้น
"ถึงแล้วสินะ" แต่อยู่ๆ สัมผัสพิเศษของเซนก็ร้องเตือนให้วิ่งหนีโดยไว
เซนนั้นไม่คิดไรมากรีบวิ่งออกห่างจากร้านขายมีดทันที
และเซนได้ไปแอบอยู่ที่ข้างกำแพง พลางมอง
มอนสเตอร์ที่เดินออกมาจากร้าน
ตัวของสูง1.70เซนติเมตรได้ มีส่วนล่างเป็นงู ส่วนด้านบนเป็นมนุษย์แต่เป็นมนุษย์ที่มีผิวสีเขียวเหมือนกับหางส่วนล่างของมันพร้อมทั่งถือหอกเอาไว้ในมือ
"ตัวอะไรวะนั้น" เซนที่แอบดูอยู่เพลออุทานออกมา
มนุษย์ที่มีส่วนล่างเป็นงูเดินตรงมาทางที่เซนหลบอยู่
'มันคงไม่ได้ยินหรอกใช่ไหม' เซนได่แต่คิด
แต่แล้วเซนก็กระโดดหลบหอกที่แทงมีที่เซนอยู่อย่างชิวเฉียด
"มันเห็นได้ไงกัน เสียงไม่น่าจะดังขนานนั้นหนิ"
เซนได้แต่สลดใจพร้อมตั่งท่าเตรียมจะสู้กลับ
"งั้นก็เข้ามาเลยไอ้หมนุษย์งู" เซนยิ้มแสยะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 18
Comments