บทที่2ร่างใหม่และเพื่อนใหม่

...อาจะมีคำหยาบคาย...

......................

...และการใช้ความรุนแรง...

......................

...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...

......................

ตึ้ง!!

เสียงเหมือนของลนลงมาใส่ที่เตียงเป็นร่างของหญิงสาวหัวชมพูปรายผมและผมหน้าม้าเป็นสีเขียวหญิงสาวค้อยๆลืมตาขึ้นดวงตาสีเขียวงามเปิดขึ้นและจุดต้ายตาเพิ่มความงามของหญิงสาวมากขึ้น

"ที่นี้ที่ไหนเนี้ย"

"ฉันจำได้ว่าเกิดใหม่นี้"หญิงสาวค้อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับความงัวเงียที่เหมือนคนพึ่งตื่นและหันไปเห็นกระจกบานหนึ่งสะท้อนให้เห็นหญิงสาว"หืม~หน้าคุ้นๆน้ะนั้น"หญิงสาวลุกออกจากเตียงเพื่อเดินไปดูให้แน้ใจว่านี้เป็นหน้าของใคร"อืม~เกิดใหม่ก็สวยน้ะเนี้ยเราหน้าอกใหญ่บึ้มเลยเอวเป็นเอว อกเป็นอกเลยนิ"หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความภูมิใจ

(คนเขียน:โรคจิตจังน้ะเธอเนี้ย)(โมริ:อะไรเนี้ยก็แค่ชมตัวเองเชยๆเองยะ!)

แต่เมื่อหญิงสาวเพ่งมองตัวเองในกระจกดีๆก็ทำเอาเองสาวตกใจทันที่"น-นี้มันมิตสึรินิ!!!เกิดเป็นมิตสึริเนี้ยนะแล้วตอนนี้ฉันอยู่ในโลกไหนเนี้ย!ถ้าเกิดเป็นมิตสึริก็ต้องอยู่ในชุดเครื่องแบบสิแต่นี้มันชุดนอนนะ!!-เเอะ!!"มีแผ่นกระดาษเท่าฝ่ามือลนลงมาใส่หน้าหญิงสาวเธอยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน

......................

:ถึงโมริหรือมิตสึริ

ฉันได้ส่งเธอมาเกิดในร่างของมิตสึริแต่เธอเปลี่ยนตัวไม่ได้หรอกน้ะเพราะมันชุ้มได้ร่างนี้เองส่วนโลกที่เธออยู่ก็เป็นโลกอนิเมะที่เธอเคยดูทั้งนั้นส่วนความสามารภของร่างนี้อยู่ในระดับกลางเพื่อไม่ให้เธอหลงไปตีใครแล้ว

กระดูกหัก

...ข้อให้โชคดี...

จาก ฉันผู้วิเศษ

......................

"งี้นี้เองแปลว่านี้คือโลกอนิเมะเรื่องอะไรสักอย่างสินะหรือว่าฉันคือราชาโจรสลัด"มิตสึริพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจับหนวด"ฮ้าๆสมบัตินะหรอ อย่ากได้ก็เอาไปสิฉัน้อามันไปไว้ที่นั้นหมดแล้ว"มิตสึริพูดคนเดียวแล้ะนิสัยเบียวของเธอก็ยังอยู่ดี"อืม~ออกไปข้างนอกดีกว่าแต่ก่อนอื่นต้องเปลี่นเสื้อก่อน"มิตสึริกวดตาไปสดุดกับชุดนักเรียนที่ข้างอกเขียนคำว่า ซากุระ "อืม~ใช้ได้ใส่ตัวนี้ก็ได้ถ้าดูจากปฏิทินแล้ววันนี้วันจันทร์และข้างลางเขียนว่าวันหยุดพิเศษของโรงเรียนซากุระ"งันรีบแต่งตัวแล้วไปข้างนอกดีกว่า

เมื่อลงมาข้างลางก็รู้ไดทันที่ว่านี้เป็นบ้านขนาดกลางและมีโรงจอดรถที่มีมอไซค์คันใหญ่จอดอยู่และที่นี้เป็นบ้านที่เธออยู่คนเดียว"ไปข้างนอกดีกว่า"

...13:36นาที...

ระหว่างที่กำลังเดินมิตสึริก็หลงไปได้ยินเสียงดังมาทางซอยที่เธอพึ่งเดินผ่านมา

ตุบตับ!!!

"เฮ้ย!แม่*งกระจอกจังว้ะ!!"

"เฮ้ยลูกพี่ถามก็ตอบหน่อยดิว้ะ!!"

"ยิ่งหรอว้ะได้ห่านิ!!"

แล้ะเสียงด่าทออีกมากมายมิตสึริที่ทนไม่ไหวจึงต้องแอบมองภาพที่เธอเห็นคือเด็กผู้ชายผมสั้นสีดำปกหน้านิดหน่อยและแว่นกรอบหนาเตอะตรงมุมปากมีเลือดออกมาสิ้บๆโดยมีกลุ่มวัยรุ่น3คนที่ลุมอยู่มิตสึริที่เป็นคนขี้สงสารแน้นอนว่าเธอต้องเข้าไปช้วย

"นี้ทำอะไรกันน้ะ!พวกคุณรั้งแกเด็กมันไม่ดีน้ะ!!!"กลุ่มวัยรุ่นที่กำลังหัวเราะกันอยู่หันมาหนึ่งในนั้นพูดขึ้น

"เห้ๆคนสวยยุ่งไม่เข้าเรื่องจังน้ะ"ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกลับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ามิตสึริมันใช้สายตาสำรวจรูปร่างของหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่เย้ยขึ้นในตาที่กำลังแทะโลม

"ลูกพี่ยัยนี้แม่*งยังแจ้มเลยว้ะ!!"คนที่ดูตัวอ้วนท่วมเดินมาหยุดหยูตรงหน้าพร้อมกับเย้ยยิ้มขึ้น"แหมๆ~จะมาให้ฉันบำเรอเธอรึไงคนสวยขอจับหน้าอกหน่อยคนสวย" มือที่กำลังยื่นไปข้างถูกหยุดโดยมือหญิงมิตสึริใช้แรงบีบอย่างแน้นจึงเกิดเสียงกระดูกขอมือหัก

กร๊อบ!!

"อ้าาาาก!!!"ชายร่างทวมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด"ปล่อยน้ะโว้ยยยอีบ้านี้"

มิตสึริไม่รอให้อีกฝ่ายตั้งตัวดึงขอมือของชายร่างทวมก้มลงมามิตสึริปล่อยขอมือของชายร่างทวมพร้อมกับหมุนตัวตวัดขาขึ้นฟ้าดที่ข้างขมับสนร่องเท้าขัดมันกระทบกับข้างขมับของชายร่างทวมจนสลบ"หึ!พวกนายถ้าไม่อย่ากโดนแบบหมอนี้ก็รีบไปสะ"

พวกที่เหลือก็พากันหนีทันที่พร้อมกับร่างของชายทวมที่ถูกลากออกไปมิตสึริหันไปมองเด็กคนนั้นที่มอกตาเธอปริบๆ"นี้เธอน้ะ"เด็กคนนั้นสะดุ่งเฮือกทันทีที่เรียก

"นี้มากับฉันมา"มิตสึริไม่รอให้เด็กชายพูดก็ลากออกไปในมืออีกข้างก็ถือสำภาระของเด็กชาย

...14:2นาที...

มืตสึริพาเด็กชายมาทำแผลที่ส่วนสาถารณะ"อืม~เสร็จแล้ว"มิตสึริยิ้มหน้าระรื่น

เด็กผู้ชายที่ก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นพร้อมกับพูด"ข-ขอบคุณนะครับo/////o"เด็กผู้ชายพูดขึ้น

"อืมๆไม่เป็นไรแล้วเพื่อนๆของเธอละ"เด็กตอบกลับด้วยเสียงเศร้า"ผ-ผมไม่มีเพื่อนหรอกครับ"

มิตสึริถึงกับเหวอเลยที่เดียว"จ-จ้ะ(ว้าาย!หลงไปถามปมสกิดใจสะแล้วเรา)" "เเล้วเธอชื่ออะไรหรอพี่ชื่อคันโรจิ มิตสึรินะ"

เด็กหนุ่มตอบกลับ"ผ-ผม คิซากิ เท็ตตะครับ"

"เธอไม่มีเพื่อนใช้ไหมงันเดียวฉันเป็นให้เธอเอง^-^"

เด็กหนุ่มขอบตาร้อนพร้าว"ข-คุณนะครับ"

...14:10นาที...

"กลับบ้านปลอดภัยนะ"มิตสึริพูดบอกลาเด็กหมุ่มพร้อมกับเดินไปอีกซอยเพื่อไปหาที่เทียวต่อ