บทที่4 หลงทาง/เขาเป็นคนดี

...อาจะมีคำหยาบคาย...

......................

...และการใช้ความรุนแรง...

......................

...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...

ร้านกาแฟ

"หาวว~"เสียงหวานหาวออกมาอย่างงัวเงียบนโต้ด้านข้างมีโกโก้ปันอยู่

"อย่ากไปเจอตัวละครอีกตัวจังอย่างเช่นอืม~"มิตสึริกอดอกพึมพัมด้วยความคิดหนักโครตๆ?"ถ้าเป็นไทจูละ(ไปถึงก็คงเห็นตัวอยู่นั้นเเล้ะแต่ถ้าเข้าไปคุยด้วยแล้วเจ้าตัวเกิดไม่พอใจละ!!!หึ้ย!!ไม่อยากคิดเลยว่าจะโดนต่อยอะไทจูน่ะแรงไททันชัดๆเคยดูมาแล้วโครตน่ากลัวแต่หล่อ??!!แต่ก็กลัวอยู่ดี)"คิดแล้วก็ป่วดหัวกินน้ำดีกว่า

ชู้ด~ฮ้าาา~

"หว่านชื้ดดดดดดใจ!!!คิดออกแล้วสองพี่น้องไฮทานิ เป็นไงดีแต่ไปแล้วจะโดนหักกระดูกไหมน่ะ!!ปรื้อๆ!!แต่ละคนโหดๆทั้งนั้นอะ!!นึกออกแล้ว!!! อิซานะไง"มือบางว่างแก้วน้ำลงพร้อมกับลุกขึ้นแล้วรีบไปจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ร้านกาแฟ

กริ้ง~

ตึก

ตึก

ตึก

🏵🌸🏵💐🏵🌸🏵💐🏵🌸🏵💐🏵🌸🏵💐🏵

15:44

"แ มร้ ง!!!!!!ฉันลืมได้ไงเนี้ยยยยย"เสียงคำด่าดังออกมาจากซอยแห่งหนึ่ง

"ฮือ~ฉันหลงทางได้ไงเนี้ย;^;"มิตสึริที่วิ่งตามแมวมาเพราะอยากเล่นด้วยจึงทำให้ความเด้อ?เข้าครอบงำจนเป็นแบบนี้"แง้ๆ~ๅฉันจำทางกลับบ้านไม่ได้ง่าาา"

"เฮ้ยเสียงใครมันร้องว้ะ!?"ตึก ตึก ตึก

"อุ้บ!!(ไอ้ปากพาซวยเอ้ย!!ใครมาละเนี้ย)"รีบหลบดีกว่า

"เฮ้ยแกตรงนั้นมาทำอะไรตรงนี้"หมับ!!

"สะดุ้ง!!"มิตสึริหันไปมองคนข้างหลังด้วยความตกใจเป็นร่างใหญ่หน้าดูแล้วหน้าจะเป็นผู้ชายส่วนผมดำสลับน้ำเงินหน้าก็ ก็......:!!!!!!(ท-ไทจูนี้หว้า!!!)

"ค-คือว่าฉันหลงทางค่ะ"เสียงพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้น และกลัวในเวลาเดียวกัน

"หรอบ้านแกอยู่ที่ไหน"เสียงดังทุ้มตำดังขึ้นทำให้เจ้าตัวดูหน้าเกรงขามมากขึ้นไปเท่าตัว

"เอะ!?ชิบูย่าค่ะ"มิตสึริที่ตกใจที่เจ้าตัวไม่ค่อย?น่ากลัวมากเท่าไหรเหมือนจะถามดีๆมากกลัวแค่หน้าเขาดูหน้ากลัวเฉยๆ

"ตามมา"เจ้าตัวเดินหันหลังพร้อมกับเดินไปจากซอยมิตสึริที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินตามไปเพราะเขาขายาวโครตๆ

ตึก

ตึก

ตึก

ผู้คนมากมายเดินส่วนกันไปมาเยอะแยะแต่ที่ดูเด่นสุดน่าจะเป็นคู่ชายหญิงอ ฝ่ายชายตัวใหญ่ดูเป็นนักเลงน่ากลัวส่วน ฝ่ายหญิงดูเป็นสาวตัวเล็กน่ารัก เป็นเด็กมัธยมทั้งสองคน

ตึก

ตึก

ตึก

เสียงหยุดเดินหน้าสถาณีรถไฟดังขึ้น

"สายต่อไปเป็นชิบูย่าแกก็ขึ้นไปสะ"เสียงใหญ่ดังขึ้นพร้อมกับหันไปหาคนด้านข้างที่ตัวเล็กกว่าตนเอง

"อ-อืมขอบคุณน่ะที่มาส่งนายใจดีมากขอบคุณ"มิตสึริหันไปพูดกับคนตัวใหญ่กว่า

"แกน่ะเวลามีคนมาชวนที่ไม่รู้จักไปไหนด้วยก็อย่าไปง่ายละรู้ไหม ถึงเป็นฉันก็ควรระวังตัวด้วยเข้าใจไหม"ร่างใหญ่พูดขึ้น

"อืม!!ขอบคุณมากเลยน่ะฉันมิตสึรินายละ"มิตสึริพูดขึ้นมาอย่างร่าเริงจนลืมความกลัวที่มีกับคนนี้

"ไทจูบอกแล้วก็รีบไปสะ"ไทจูพูดขึ้นแล้วหันหลังไปทันที

"บายๆน่ะไทจู~"มิตสึริโบกมือไปมาด้ายหน้ายิ้มแป้น

...:...

...:...

...แถมตอนท้าย...

ระหว่างท่างกลับบ้าน

"หึม~หืมหือ~~~ไทจูเนี้ยเป็นคนดีเหมือนกันนี้น่าแค่ปากร้ายเฉยๆวันหลังเจอกันอีกคงต้องเข้าไปทักทายแล้วสิ"

...จบ...

ยังไม่แก้คำผิด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***