อันตรายที่คาดไม่ถึง2

อื้อ แขนหนักจังเลยนะชิกิ เอาแขนออกไปได้แล้ว

พะแพงพูดขึ้นแต่ไม่ได้ลืมตา เขายกแขนที่กอดตัวเองอยู่ออก แล้วจะนอนต่อ แต่เขาก็คิดได้ว่าเมื่อวานชิกิอยู่เวร ทำให้เขาสะดุ้งเฮือกขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนที่นอนกอดเขาคือใคร

คุณ คุณตื่นคุณมานอนกับผมตอนไหนเนี่ยลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ

พะแพงปลุกคนข้างๆ ให้ลุกขึ้น คนข้างๆ ก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย

คุณขึ้นไปนั่งบนโซฟารอผมเถอะ ผมจะเอาที่นอนไปเก็บก่อน

พะแพงพูดพร้อมกับชายตัวใหญ่ลุกขึ้นนั่งบนโซฟาอย่างที่เขาบอก พะแพงหอบที่นอนขึ้นชั้นบนไปแล้วลงมาพร้อมผ้าเช็ดตัวกับแปรงสีฟัน ก่อนจะยื่นมันให้คนที่นั่งรอเขา

อะ นี่ ผ้าเช็ดตัวกับแปรงสีฟันของคุณห้องน้ำอยู่ซ้ายมือตรงนั้น อาบน้ำแล้วก็ใส่เสื้อคลุมที่แขวนอยู่ตรงตู้นั้นไปก่อนนะครับเสื้อผ้าคุณผมซักให้เอง ถอดใส่ตระกร้าใด้เลยนะครับ ผมจะเอาไปปั่นให้แล้วมาทำอาหารเช้ารอระหว่างคุณอาบน้ำ

ชายหนุ่มรับของที่พะแพงยื่นให้ก่อนจะเดินหันหลังเข้าห้องน้ำไป ส่วนพะแพงก็จัดการเอาเสื้อผ้าของเขาไปซัก และไปเตรียมอาหารเช้าจนชายหนุ่มอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาพร้อมชุดคลุมอาบน้ำพะแพงก็ทำอาหารเสร็จเช่นเดียวกัน

นั่งสิครับ ผมทำอาหารไทยนะ ข้าวผัดหมูกับแกงเขียวหวาน คุณลองชิมดูก่อนว่าถูกปากหรือเปล่า ถ้าไม่ผมจะทำข้าวปั้นกับซุปมิโซะให้ อ้อใช้ช้อนกับซ่อมเป็นไหมเนี่ย ปกติใช้แต่ตะเกียบคีบสินะครับ ชายหนุ่มมองที่จานของเขาแล้วหยิบช้อนขึ้นมา

พะแพงมองชายหนุ่มตักอาหารเข้าปากก่อนจะเห็นสีหน้าตกใจเล็กน้อยแล้วรีบตักแกงใส่จานพร้อมทานต่อหลายคำโดยไม่พูดกับพะแพงจนข้าวหมดจานจึงเงยหน้ามาพูดกับพะแพง

ขอข้าวเพิ่มหน่อยได้ไหม ชายหนุ่มพูด

ได้สิครับ คงถูกปากคุณแล้วสินะ ผมจะตักเพิ่มให้นะครับทานให้หมดด้วยละ

พะแพงพูดแล้วเดินไปตักข้าวผัดมาให้ชายหนุ่มอีกครั้ง ตักจนพูนจานก็กลับมาวางตรงหน้าของชายหนุ่มอีกครั้ง

นายเป็นหมอเหรอ แล้วชื่ออะไร

ผมชื่อพะแพง เป็นหมอศัลยกรรมอยู่โรงพยาบาลใกล้ๆนี่แหละครับ แล้วคุณละ ถามชื่อผมต้องแนะนำตัวให้ผมรู้จักก่อนสิ

ฉัน มาซาฮิโระ ยูกิ เป็นนักธุรกิจ เมื่อวานขอบใจมากที่ช่วยฉัน ไว้จะตอบแทนทีหลังแล้วกัน

ไม่ต้องหรอกครับ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ต้องช่วยเหลือคนเจ็บที่ต้องการความช่วยเหลือ

ไม่ได้หรอกฉันไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร

งั้นก็ตามใจคุณสิครับจะทำอะไรก็ได้อยู่แล้วไม่ใช่รึยังไง คุณเนี่ยเป็นนักธุรกิจที่เอาแต่ใจจังเลยนะครับ รีบทานข้าวเถอะครับ ผมจะไปทำงานต่อ ก่อนไปผมจะตรวจเช็คอาการคุณก่อนแล้วคุณก็โทรหาคนของคุณให้มารับด้วยนะครับ

พะแพงพูดจบก็รีบทานอาหารที่อยู่ในจานเขาอย่างเร่งรีบ เพราะใกล้จะเป็นเวลทำงานของเขาแล้ว เขาต้องเผื่อเวลาไปถึงโรงพยาบาลสักครึ่งชั่วโมง เพราะต้องเดินตรวจอาการของผู้ป่วยในการดูแลของเขาทุกๆวันจึงต้องจัดการเวลาของตัวเองทุกวันเช่นกัน

หลังทานอาหารเสร็จพะแพงก็ตรวจร่างกายให้กับยูกิเมื่อเห็นว่าอาการไม่น่าเป็นห่วงแล้วก็ขอตัวไปทำงานโดยปล่อยให้ยูกิอยู่บ้านของเขารอคนมารับและไม่ลืมที่จะเตือนยูกิ ที่ยืนส่งเขาอยู่หน้าประตู

นี่คุณยูกิ ออกจากบ้านผมอย่าลืมปิดประตูด้วยนะ หมายถึงประตูรั้วน่ะ ประตูบานนี้ล็อคอัตโนมัติอยู่แล้ว ผมไปนะ จะสายแล้ว อย่าค้นของในบ้านผมละ พูดทิ้งท้ายก็เดินออกไปทันที

บ้าเอ้ย ลืมไปเลยว่ารถเราโดนยิงมาจนเป็นรูไปหมดพะแพงคิดได้จึงเดินหันกลับเข้าบ้านมาอีกครั้ง ยูกิที่กำลังจะหันหลังเดินไปนั่งเล่นก็หันกลับมาเมื่อประตูเปิดออก

ลืมของเหรอ ยูกิถามออกไป

เปล่า ผมลืมว่ารถผมมีรอยจากกระสุนปืนของคนที่ไล่ล่าคุณเมื่อวานอยู่ จะขับออกไปก็แปลกตาคนอื่นไปหน่อย ผมจะโทรให้คนมารับ

พะแพงพูดพร้อมถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟา แล้วเขาจะเอารถไปซ่อมที่ไหนละเนี่ย พะแพงคิด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์โทรหาชิกิทันที ถือสายรอไม่นานชิกกิก็กดรับ

ว่าไง โทรมาแต่เช้าเลยนะครับคุณเพื่อน

ก็ไม่ได้อยากจะโทรไหม แต่มีปัญหานิดหน่อยนายอยู่ไหน

กำลังจะขับรถไปโรงพยาบาลพายชิกะไปตรวจอาการเหมือนกัน ทำไมเหรอนายมีอะไรหรือเปล่า

มารับฉันไปด้วย ชิกิอย่าช้าละ นายรู้ใช่ไหมว่าฉันไม่เคยสาย

รู้แล้วครับ สั่งเป็นเมียเลยนะ ฮ่าๆ ได้ๆเดี๋ยวไปรับ รออยู่นั่นแหละ

ชิกิอยากตายหรือไง ใครเมียนายกันฮะ รีบมาให้เวลา10นาที แล้วก็ตัดสายทันที จะบอกโมโหก็ไม่ได้ไม่พอใจก็ไม่เชิง ก็เขาชอบชิกินี่ จะโกรธกับคำพูดของอีกคนได้ไง

ชิกิเป็นใครเพื่อนนายเหรอ ทำไมนายถึงหน้าแดงตอนคุยกับเขาด้วยละ

ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องตอบคุณนี่ครับ แล้วคุณโทรหาคนของคุณมารับหรือยัง

ยัง ไว้รอนายไปทำงานแล้วจะโทรให้มารับ

อ่า ชุดคลุมอาบน้ำ คุณบอกให้เขาเอาชุดของคุณมาด้วยนะครับ คุณคงไม่กลับไปโดยใส่ชุดคลุมออกไปหรอกนะครับ

แน่นอนว่าไม่ ฉันจะบอกพวกเขาเองไม่ต้องกลัวว่าฉันจะขโมยชุดคลุมอาบน้ำของนายกลับหรอก

ก็ดีครับ ส่วนเสื้อผ้าของคุณที่ผมซักอยู่ไว้จะเอาไปให้แล้วกัน ขอนามบัตรด้วยนะครับไว้ติดต่อทีหลัง