#1

บ้านสองชั้นหลังกระทัดลัด…ที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า ตั้งอยู่หลังสุสานที่เก่าแก่มานานหลายร้อยปี แต่ทว่า…เจ้าของบ้านนั้น กลับมีอายุที่ยาวนานกว่านั้นมาก กลิ่นกาแฟที่หอมฟุ้งในยามพลบค่ำ อามัน…เวตาลหนุ่มกำลังดื่มด่ำ ชิมกาแฟถ้วยโปรด มองชมพระอาทิตย์ตกดินอยู่พอดี อามันรู้สึกขนลุกแว็บๆ เสียวหัวใจวูบๆ เป็นสัญญาณเตือนว่า มีผู้บุกรุกเข้ามาในเขตสุสานองเค้า

อามัน "ฮึ่ม…มีคนมาลองของอีกแล้วเหรอ มาแต่เช้าเชียว"

อามันที่เพิ่งตื่นนอน ท่าทางเค้าอารมณ์เสียกับผู้บุกรุก ที่มารบกวนเวลาอาหารเช้าของเค้า ถึงมันจะเป็นช่วงค่ำของมนุษย์ก็ตาม อามันวางถ้วยกาแฟลง มองด้วยความอาลัย เค้าจำใจกางปีกที่เหมือนกับค้างคาวยักษ์ สีดำมันขลับ สยายกระพือออก แล้วกระโดดพริบบินโฉบเฉี่ยวออกไปทันที

เกวล์ "มาเร็วๆสิ…เคนนี่"

หญิงสาวนักศึกษามหาวิทยาลัยสองคน กำลังก้าวเท้าเดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆในสุสาน สายตาเลิกลักหวาดระแวง

เคนนี่ชายสวย "แกเข้าไปคนเดียวสิ ชั้นไม่ได้รับคำท้าดวยซะหน่อยนี่"

เกวล์ "ชั้นกลัวอ่ะ"

เคนนี่ "ก็ถ้ากลัว จะไปรับคำท้าทายของยายสองคนนั้นทำไมกัน ทำเป็นไม่สนใจไปก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ จริงๆเลย"

เกวล์ "แกไม่เข้าใจเหรอ ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ศักดิ์ศรีมันค้ำคออ่ะ…แก"

เคนที่ "ตอนนี้ไอ้ที่มันจะค้ำคอแก ก็ผีที่สุสานนี่แหละ เฮ้ย…ที่นี่ยิ่งขึ้นชื่อว่าผีดุด้วย ไม่มีใครมาแล้วไม่เคย…ไม่เจอนะแก พูดแล้วขนลุก…อึ้ย"

เกวล์ "ไหนๆก็มาด้วยกันแล้ว เข้าไปถ่ายรูปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ แป๊บเดียวเองนะ…เพื่อนรัก"

เกวล์ทำท่ายกมือไหว้ออดอ้อนเพื่อนสนิทอย่างสุดชีวิตเลยทีเดียว

เคนนี่ "เวรกรรมอะไรของชั้นที่มาเป็นเพื่อนกับแกเนี่ย โอ้ยคุณพ่อคุณเจ้าช่วยลูกด้วยเถิด"

สองสาวสวยก้าวเท้าเหยียบใบไม้ดัง…แกร๊บ!!! ก็สะดุ้งขนลุกเบาๆขึ้นมา หันหน้าเจื่อนๆมามองสบตาอย่างรู้ใจ สองสาวสวยไม่รอท่า รีบจ้ำเดินหน้าเข้าไป หันหน้าหันหลังอย่างระแวงตลอดเวลา

เคนนี่ "มาแก!…เอากล้องมาถ่ายรูปคู่กับสุสานเร็วๆเข้าสิ จะได้รีบๆไป ทำไมมันถึงวังเวงได้ขนาดนี้นะ"

เกวล์ "แกอย่าพูดสิ เดี๋ยวชั้นไปยืนตรงนั้นนะ แกถ่ายรูปให้ที แล้วจะได้รีบออกไปกัน"

เคนนี่ "ไปยืนเร็วๆเลย"

อามัน…ที่ยืนเกาะอยู่บนกิ่งไม้ต้นใหญ่ จับตาคอยมองดูพฤติกรรมของทั้งคู่อยู่ตลอดเวลา

อามัน "หึ…คราวนี้ผู้หญิงเหรอ สวยซะด้วยสิ น่าเสียด้ายนะ…ที่จะต้องถูกตามหลอกหลอน"

อามันวาดอุ้งมือที่มีแสง ดูดท่อนไม้แห้งที่ระเกะระกะอยู่แถวนั้นขึ้นมา จนจับไว้ได้ในอุ้งมือ เค้าเหวี่ยง…หวังจะโยนไล่ให้ทั้งสองสาววิ่งหนีออกไปจากสุสานโดยเร็ว…ปึก!!…"

เคนนี่ "กรี๊ด!!…พ่อเจ้าแม่เจ้าช่วยลูกด้วย!!…"

เคนนี่วิ่งแบบไม่คิดชีวิต ไม่สนใจใครแล้วในตอนนี้ เธอขอออกไปนอกสุสานให้ได้ก่อนหละ

อามัน "เฮ้ย!!…ซวยแล้ว"

ท่อนไม้ที่อามันเหวี่ยงออกไป มันดันพลาดไปโดนหัวเกวล์เข้าอย่างจัง เกวล์ล้มลงกับพื้นทันที โดยที่ไม่ทันจะได้ส่งเสียงร้องออกมาแล้ว อามันกางบีกบินพริบรีบออกไปดู เคนนี่ดันเหลือบไปเห็น ด้วยความโพล้เพล้ใกล้มืดเต็มที เคนนี่เห็นเงาดำๆตะคุ้มๆบินลอยไปมา เท่านั้นหละเคนนี่ไม่สนใจอะไรแล้วจริงๆ เธอโกยอ้าวแบบไม่หันกลับมามองเลย

อามีนลดปีกลงแล้วเก็บให้เลือนหายไป อามันค่อยๆเดินเข้าไปเมียงมองส่องดูเกวล์

อามัน "คุณครับ…คุณนอนที่นี่ไม่ได้นะครับ"

เงียบ…ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับอามันมาเลย แม้แต่เสียงที่สมควรร้องด้วยความตกใจ

อามัน "เฮ้ย…ผมไม่ชินกับการมีคนแปลกหน้า มานอนค้างที่สุสานซะด้วยสิ"

เงียบ…เหมือนเดิม อามันเดินเข้าไปใกล้ขึ้น เค้านั่งลงมองร่างที่ดูเหมือนจะสลบไสลอยู่ นานแล้ว…ที่อามันไม่ได้คลุกคลีกับผู้หญิงเลย เกวล์ที่น่าตาสะสวยจึงเป็นเป้าสายตาให้อามันเหม่อมอง

อามัน "งั้นผมจะอุ้มคุณไปส่งที่หน้าสุสานนะครับ"

เงียบ…เงียบกริบจนอามันยิ้มออกมา เอาแอบดีใจเล็กๆที่ได้สัมผัสกับหญิงสาว ที่มีหน้าตาสวยถึงเพียงนี้ หนำซ้ำเธอยังมีกลิ่นหอม จนอามันต้องก้มไปดมเธอใกล้ๆ ริมฝีปากแดงอิ่มจนอามันต้องจ้องดู

ทันใดนั้น…เปลือกตาที่แอบซ่อนนัยน์ตาสีฟ้าสวย พลันเปิดลืมตาขึ้นมา ดวงตากลมโตจ้องประสานสบตากับเวตาลหนุ่มในทันที

เกวล์ "คุณเป็นใครค่ะ คุณกำลังช่วยเกวล์เหรอคะ"

อามัน "ผม…คงต้องช่วยคุณ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***