4

เช้าวันอาทิตย์

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์สดใส ~~~

วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน ฉันจะนอนเท่าไหร่ก็ได้ 55555

ฉันลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำเห็นสภาพตัวเอง ผู้หญิงตัวกลมๆหน้ากระจกในชุดนอนผ้าซาตินสีโอโอโรสเนื้อผ้าบางเบาพริ๊วไหว

ถึงจะไม่เคยมีแฟนแต่ก็ขอใส่ชุดนอนเซ็กซี่ไว้ดูคนเดียวก็ได้

กริ๊งงงงงงง~~

:: K.เเบล็คนักเรียนคลาสสิค::

“สวัสดีค่ะ”

“นี้ยัยกระต่ายยักษ์ มาที่ห้องฉัน ให้เวลา10นาที”

“ไปทำไม ฉันเพิ่งตื่นเนี้ย ขอเวลาอาบน้ำ”

“ไม่ต้องอาบ เปลี่ยนชุดแล้วมาเลยนะ ฉันจะรอ”

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตาบ้านี้พูดแต่เรื่องของตัวเองแล้ววางตลอด ไม่เคยฟังฉันเลยเผด็จการชะมัด

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดาๆ ที่เป็นกางเกงขาสั้นสีขาวกับ เสื้อยืดง่อยๆ ล้างหน้าแปรงฟัน มัดผมขึ้นแบบลวกๆ แล้วออกจากห้องไปยังห้องตรงข้าม

เเบล็ค say

เช้าวันนี้ผมทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ เพื่อที่จะจัดการยัยกระต่ายยักษของผมให้ผอมเพียว

แซนวิชแซลมอนรมควัน ใส่อโวคาโด สลัดผักแล้วผมก็กำลังทำน้ำผักปั่น ที่ใช้ผักและผลไม้7 สี

ก็อกๆ ๆ ๆ สงสัยยัยกระต่ายจะมาแล้วสิ

เอี๊ยดดด ~ ผมเปิดประตูออกมาเจอเธอในชุดอยู่บ้านที่โครตจะบ้านๆเลยให้ตาย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงตั้งใจแต่งสวยมาเจอผมแน่ๆ เธอนี้ไม่เหมือนใครจริงๆ

“มาแล้วหรอ” ผมพูดพรางเดินเข้ามาในห้องของผม

“กินไรมายัง” ผมเอ่ยถามเธอ

“จะกินอะไรได้หล่ะ ในตู้เย็นของฉันเหลือแค่น้ำเปล่า เพิ่งตื่นด้วยเนี้ย” เธอพูดพร้อมกับอ้าปากหาว

“มาๆกินอาหารเช้าด้วยกัน ฉันทำเผื่อเธอแล้ว ขอปั่นน้ำผักผลไม้แปปนึง”

“ฉันไม่อยากกินอาหารกระต่ายนี้นา” ฉันทำหน้ายู่

“ฉันหาโปรตีนเน้นๆมาให้เธอเลยนะ มื้อเช้ากินของหนักๆได้”

ผมเอาจานแซนวิชมาวางตรงเคาเตอร์บาร์สำหรับทานอาหาร

>> หยา say: ตานี้ทำอาหารเก่งชะมัด จัดจานมาซะสวยเลย เป็นฉันหล่ะก็คงกินอาหารแช่แข็งง่ายๆกับกาแฟไปแล้ว 55

เธอกินอาหารที่ผมทำจนหมด เหลือเพียงสลัดที่เธอนั่งมอง

“ทำไมไม่กินหล่ะ ผักมีประโยชน์นะ” ผมถามด้วยความสงสัย

“ฉันอิ่มแล้ว อีกอย่างฉันไม่ชอบผัก กระต่ายกินเเต่เเครอทยังอ้วนเลย ฉันก็ไม่จำเป็นต้องกินผักหรอก เดี๋ยวมันจะอ้วน”

เปี๊ยยย~ ผมดีดหน้าผากเธอไปด้วยความหมั่นไส้

แหม่เล่นลิ้นดีนักนะยัยกระต่าย

“โอ๊ย ฉันเจ็บนะตาบ้านี้” เธอเอามือปิดหน้าฝากเอาไว้

“ทำโทษยัยกระต่ายพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงห๊ะ! กินๆเข้าไปเถอะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน วันนี้เรามีงานต้องทำ”

“ห๊ะ งานของฉันมันตอน6โมงเย็นนี้นาอีกตั้งนาน”

“ไม่ใช่แค่นั้น เธอต้องตามฉันไปฟิตเนสด้านล่างด้วย ฉันจะไปออกกำลังกาย “

“ทำไมต้องเอาฉันไปด้วยอ่ะ ฉันไม่ได้ออกด้วย”

“เธอต้องออกกำลังกาย ห้ามบ่น ! ฉันจะเทรนให้เอง หึๆ “

“ม่ายยยยยยยยย~~~ ฉันไม่อยากเหงือออก”

“ยัยกระต่ายยักษ์ อย่าบ่นให้มาก ฉันจะลงไปฟิสเนสตอน10โมง เธอรีบกินให้หมดแล้วไปแต่งตัวให้เสร็จ ฉันจะไปเคาะเรียกเอง” ผมพูดขณะที่เอาแซนวิชเข้าปาก

ฟิตเนสคอนโด

หยาsay:

~ฉันมาทำอะไรที่นี้ ฉันมาทำอะไรที่นี้ ฉันมาทำอะไรที่นี้ เพลงของพี่เบิร์ด ธงไชย มันดังอยู่ในหัวฉัน

“ต้องออกกำลังกายด้วยหรอ ไม่ต้องลำบากนายก็ได้” ฉันพูดพร้อมกับทำท่าปฎิเสธ

“ไม่ได้ลำบาก เพราะฉันต้องมาออกทุกวันอยู่แล้ว ฉันให้เธอมาเพราะจะได้คอยกันคนเข้ามาประชิดตัวฉัน” เค้าพูดแล้วก็เดินไปที่ลู่วิ่ง

“ยัยกระต่าย ขึ้นมา วันนี้ฉันจะให้เธออยู่บนนี้เป็นเพื่อนฉัน 1 ชั่วโมง”

0^0 ฉันตาโต บ้าไปแล้ว อีปั้นหยาเอ่ย แกได้ตายคาลู่วิ่งแน่น

“นายจะฆ่าฉันหรอ” ฉันบ่นอุบ

“ไม่ตายหรอกน่า วันนี้ให้เธอเดินเร็ว ความเร็ว 4.5 ความชัน 4 เท่านี้พอ อ๊ะเริ่ม !!! “เค้าก็กดที่ลู่วิ่งของฉัน

เเบล็คก็เดินไปที่เครื่องข้างๆแล้วเค้าก็เริ่มวิ่ง

“โอ๊ยเวลามันผ่านไปช้าเหลือเกินนนน เพิ่งจะ30นาที ขาฉันจะไม่ไหวแล้ว “ ฉันบ่นกับคนข้างๆ นั้นก็คือนายเเบล็ค

“เอาน่า ครึ่งทางแล้วยัยกระต่ายยักษ์ ฉันยังสบายๆเลย” ตึ๊ก ๆ ๆ ๆ เสียฝีเท่าของเค้าดังด้วยควาทถี่สม่ำเสมอ

“แฮก แฮก ตาย ๆ ๆ ฉันต้องตายแน่ๆ”

ชายหนุ่มข้างๆไม่สนใจเสียงบ่นเธอ เค้าหยิบหูฟังมาใส่แล้วไม่หันมาคุยกับเธออีกเลย

ครบ1ชั่วโมง

“นี้นายฉันพอแค่นี้นะ ขาฉันชาจะแย่”

“ไม่ได้เธอต้องบอดี้เวทก่อน วันนี้เธอต้องเล่นขา เพราะว่าขาเธอหน่ะแถบจะเป็นกระต่ายขาเบียดอยู่แล้ว

“หุ่นแบบสาวเมกันเว้ย นายไม่รู้หรอว่าเทรนนี้กำลังมา” ฉันเถียงเค้าไปข้างๆคูๆ

“เย็นนี้ฉันต้องสอนนายอีก2ชั่วโมง ฉันต้องเก็บแรงเอาไว้”

“อย่ามาบ่น ฉันต้องไปออกรายการตอนบ่าย3 แล้วกลับมาเรียนกับเธอ คืนนี้ฉันต้องทำเพลงต่อ”

0^0 ตานี้เป็นคนบ้างานซะด้วย

“มานี้ๆ เธอรู้จักท่า สคอท หรือป่าว”

“ก็พอรู้ ไอ้ท่าที่ย่อขาลงอะหรอ” ฉันทำท่าที่คิดว่าน่าจะถูก

“ผิด ผิด ท่าเธอหน่ะผิด”

“เธอต้องกางขาให้เสมอไหล่ หลังตรง ย่อขาลงทิ้งน้ำหนักไปที่ก้น ใช้ส้นเท้ารับน้ำหนัก ย่อลงมาไหล่อย่าเกินหัวเข่า” เค้าพูดพรางทำท่าประกอบ

เค้าทำก็เหมือนมันง่ายดาย

ฉันลองทำดูบาง เชี่ย ตึงหน้าขาเลยอ่ะ

“ย่อลงไปอีก หลังตรงๆ “ เขาพูดไปพรางยกดัมเบลไปด้วย

“แต่นี้หมูๆ” ฉันพูดยิ้มๆ

“งั้นจัดไป 15ครั้ง 4เซต ปฎิบัติ!!”

“จะฆ่ากันรึไงงงงงงง~ “ ฉันโอดครวญ

นายเเบล็คหยิบโทรศัพท์

“พี่ปลายวันนี้เข้ามารับผมแล้วฝากไปรับอาหารของผมที่สั่งไว้ที่ร้านอาหารคลีนมาด้วยนะพี่”

เขาโทรไปสั่งงานพี่ปลาย ผู้จัดการของเค้า

อ๊ากกกกกก ร้าวไปทั้งขาแล้ว อีกเซ็ตเดียวๆ

ฮึ๊บๆ ๆ ๆ ๆ

ครบซะที สภาพฉันต้อนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย

“นี้ยัยกระต่าย เธอมาฟิตเนสเนี่ย เห็นพวกนางแบบหุ่นสวยๆใส่สปอร์ตบรา เธอไม่อยากเป็นแบบเค้าบ้างรึไง “

“อยากนะ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วไม่ได้กินหมูกะทะ ฉันยอมอ้วนดีกว่า 555 “

ฟ

ฟฟ

อีกอย่างฉันก็ใส่นะเว้ยสปอร์ตบรารุ่นลิมิเต็ดของไนกี้ เพียงแต่ไม่อยากจะโชว์เท่านั้นแหละ หึๆ

“ ต่อไป ท่าซูโม่สคอท”

“ยังไงอ่ะ” ฉันไม่เคยได้ยิน

“เหมือนเดิมแต่กางขามากขึ้น เพื่อที่จะได้กล้ามเนื้อขาที่มันเบียดกันอยู่”

นี้นายกัดฉันอีกแล้วววววววว

ฉันลองทำตามดู

“ก็ไม่ยากนิ ชิววววว”

นายเเบล็ค ยื่นดัมเบล3กิโลมาใหม่ฉัน

ฉันรับมา หนักได้เรื่อง

“ 15 ครั้ง4เซ็ตพอ ถ้าทำเสร็จฉันอนุญาตให้เธอหยุด”

โอ๊ยยยยย กล้ามเนื้อฉันจะฉีกไหมเนี่ย

แล้วนายเเบล็คก็หันไปเล่นเครื่องแมชชีนสำหรับออกกำลังกายแขนต่อ

************************************

ฉันขึ้นมาถึงหน้าห้องพร้อมกับตาซุปตา เจอพี่ปลายยืนรอที่หน้าห้องของนายซุปตา

“สวัสดีค่ะคุณปลาย” ฉันยกมือสวัสดี

“สวัสดีค่ะคุณครูหยา วันนี้มีเรียนตอน6โมงไม่ใช่หรอคะ” คุณปลายทำท่าสงสัย

“เอออออ” ฉันกำลังจะอ้าปากพูด

“เออพี่ปลายอาหารเที่ยง2ชุดของผมหล่ะ”

พี่ทิพย์ยืนให้เค้า

“นี้ค่ะ แซลมอนย่างเกลือ2 ไก่ปั่นอโวคาโดของน้องเเบล็ค”

นายซุปตาหยิบข้าวกล่องมาให้ฉัน

“อ่ะของเธอ ฉันสั่งมาเผื่อ วันนี้ไม่มีเวลาทำอาหาร ต้องไปทำงาน”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณ

“เออแล้วครูหยาาา .. “ คุณปลายกำลังจะพูดต่อ

“พี่ปลายครับ เข้ามาให้ห้องก่อน ผมมีเรื่องจะปรึกษาเรื่องตารางงาน “นายเเบล็คลากพี่ปลายเข้าไปในห้องทันที

ฉันเปิดเข้าไปในห้องของตัวเอง แล้วจัดการอาหารเที่ยงที่ได้มาฟรีๆจากนายเเบล็ค

โห.... อาหารคลีนนนน ตานี้คงรักษาสุขภาพมากสินะ

ฉันรีบกินเพราะว่าบ่ายนี้ฉันต้องซ้อมร้องเพลงสำหรับคอนเสิร์ตคลาสสิคของรุ่นน้องนักเปียโน

ภายในห้องของเเบล็ค

“น้องเเบล็คค่ะ มันยังไง ทำไมครูหยาถึงอยู่ที่นี้” พี่ปลายถามด้วยความสงสัย

“ห้องเธออยู่ตรงข้ามผมครับ”

“ห๊ะ !! น้องเเบล็คมันยังไงกันค่ะ หรือว่าน้องชอบเค้า พี่เห็นน้องพยายามดึงเค้ามา แถมนี้ยังมาอยู่ห้องตรงข้ามเค้าอีก”

พี่ปลายทำหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

>> ในความคิดของพี่ปลายน้องเเบล็คที่เค้ารู้จักไม่เคยจะสนใจใครแล้วพยายามทำอะไรเพื่อใครแน่ๆ เค้าเป็นคนที่เงียบขรึม เก็บอารมณ์

“ผมชอบเธอครับพี่” ผมพูดไปตามตรง

เพราะผมไม่เคยมีความลับกับผู้จัดการ เพราะเธอจะช่วยผมทุกเรื่อง

“ยังไงก็อย่าให้มันประเจิดประเจ้อนะน้องเเบล็คเราเป็นซุปเปอร์สตาร์ คนจับตามองเราตลอด”

“ผมจะระวังตัวครับ เธอไม่รู้หรอกว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ พี่ไม่ต้องห่วง” ผมพูดพลางกินอาหารเที่ยง

แล้วผมก็อาบน้ำ แต่งตัว เซ็ตผม อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปทำงานต่อ

พอผมออกมาข้างนอก ผมได้ยินเสียงร้องเพลงโอเปร่าแบบคลาสสิกจ๋า เป็นเพลงภาษาฝรั่งเศษ ที่ฟังแล้วหวานซึ้งมาก ... คงเป็นเสียงของยัยกระต่านยักษ์ซินะ เธอคงกำลังซ้อมอยู่

ผมถึงกับต้องหยุดฟังจนจบ

“น้องเเบล็คเราต้องไปแล้วค่ะ “ พี่ปลายเดินนำผมออกไป

...

...

ตลอดทั้งบ่ายผมทำงานจน5โมงเย็น พอเสร็จงานแล้วก็ว่าจะกลับคอนโดเลย

“พี่ปลายสั่งอาหารเย็นให้ผมที่ 2ชุดเผื่อครูหยาด้วย “

เราก็รีบกลับไปคอนโด วันนี้ผมมีเรียนกับยัยกระต่ายเป็นครั้งแรก

...********************************...

16.00น.

กริ๊งงงงงง~

::Pเจนนี่::

“ว่าไงเจ้”

[ยัยหยา หล่อนว่าพอจะรับงานแทนฉันคืนนี้ได้ไหม ฉันท้องเสีย]

“งานไรเจ้”

[งานร้องที่ผับแจ๊ส แถวถนนพระอาทิตย์อ่ะ ร้องแทนที่ ลิสเพลงเดิมแบงที่เคยร้องอ่าแหละ วันนี้น้องเบียร์แซกโซโฟน มาด้วยนะแก ขวัญใจแกอ่ะ ร้องชั่วโมงเดียวเอง ช่วยเจ้หน่อย]

[ได้ค่ะเจ้ เพื่อพี่เบียร์ เอ๊ยเพื่อเจ้ หนูทำด้วยความเต็มใจ]ฉันยิ้มอยู่ในใจ 555 ฉันแอบชอบพี่เค้ามานาน แต่เจอทีไรไม่เคยกล้าคุยอ่ะ ก็คนมันเขินนนน~

ฉันรีบแต่งหน้าทำผมแต่งตัวไว้คอย ฉันหยิบเดรสสั้นสีแดง แล้วก็เก็บผมทรงซาลาเปา แต่งหน้าเบาๆสไตล์หวานๆ แต่เพิ่มสีลิปสติกสีแดงเพิ่มสีสันเนื่องจากเป็นงานผับ

ติ๊ดๆ ๆ ๆ ๆ เสียงนาฬิกาปลุกเวลา 17.45น.

“ใกล้เวลาเริ่มงานแล้วสินะ”

ขาฉันแทบไม่มีแรง ปวดไปทั้งร่าง อีหยาเอ้ยแกรับงานไม่เจียมตัวเลย ก็ลืมไปว่าฉันออกกำลังกายมา เห็นผู้ชายทีไรลืมตัวทุกที

ฉันเตรียมแบบฝึกหัด เริ่มแรกควรจะเริ่มจากรูปปากก่อนแล้วกัน

ฉันหยิบของที่ต้องใช้ ห้องของเค้ามีเปียโนอยู่แล้ว ฉันไม่ต้องขนอะไรมากมาย ฉันลากตัวเองออกไปจากห้อง โอ๊ยยยยขาฉันนนนนน

ห้องของเเบล็ค

ผมมารอยัยกระต่ายอยู่แล้ว เธอจะมาสอนร้องเพลงให้ผมวันนี้

ก็อกๆ ๆ

ผมเปิดประตู แอ๊ดดด ~

0.0 ผู้หญิงตรงหน้าผมทำไมถึงน่ารักแบบนี้ เธอมาแบบหน้าผมจัดเต็ม

หอบหนังสือมา

แต่ผมสะดุดกับรองเท้าหัวกระต่าวของเธอ 555 คงคาแรคเตอร์จริงๆยัยกระต่ายยักษ์

“มองไรนักหนา ไม่เห็นคนสวยรึไง “ เธอตาขวางมาทางผม

“เคยเห็นคนสวย แต่ไม่เคยเป็นกระต่ายสวย เลยต้องมอง 555” ผมเดินเข้ามาแล้วเดินไปทางสตูดิโอส่วนตัวของผม

เราเริ่มเรียนกันเลย

ผมไม่มีสมาธิเลย เธอทำให้ผมใจสั่นตลอดเวลา

เสียงของเธอมันทำให้ผมใจสั่น นี้ผมต้องคลั่งเธอแน่ๆ

กริ๊งงงงงงงงง~

::P’เจนนี่::

[นี้หยา แกไปไวหน่อยนะ เค้าบอกว่าเจอกันหน้าร้าน3ทุ่ม ร้อง4ทุ่ม เจ๊ลืมบอก เลยโทรมา]

“โอเคเจ๊เดี๋ยวหนูทำงานก่อน เสร็จ2ทุ่มเดียวพุ่งเลย แค่นี้ก่อนนะเจ้” ฉันรีบตัดบท

“นี้ยัยกระต่ายมีงานร้องหรอคืนนี้? “ ผมถามเธอไป

“อือ งานร้องแทน ไม่ได้รับประจำหรอก” เธอตอบผมพลางเปิดโน๊ตเพลงไปด้วย

“ร้องไหนอ่ะคืนนี้”

“ผับ....แถวถนนพระอาทิตย์ “ เธอบอกผมมา

เข้าทางเลย ผับเพื่อนผมเอง ไอ้ชนะชน เพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของผม

“อ่อออออ ...”ผมตอบแบบน้ำเสียงเรียบๆ

“มาๆเรามาเรียนกันต่อ นายจบดนตรีมา ไซรีสโน๊ตได้ใช่ไหม ใช้รูปปากที่เราเรียนมาเมื่อกี้นะ”

เธอสอนต่อ เธอเป็นคนที่มีความตั้งใจในการทำงานสูง ผมชอบเธอตรงนี้แหละ ไม่หวั่นไหวกับความหล่อของผมเลย

20.00 น.

“หมดเวลาแล้ว ฉันต้องไปก่อนนะ นายก็ซ้อมแล้วกัน อาทิตย์หน้าว่ากันต่อ ไปแล้วนะ”

“นี้เธอจะใส่รองเท้าหัวกระต่ายนี้ไปจริงหรอ”

“บ้าป่ะ ฉันก็ไปเปลี่ยนที่ห้องสิ วันนี้ฉันต้องไปเจอใครรคนนึง”

“ใครรรรรร” ผมกระชากแขนเธอดึงเข้ามาแนบตัว แล้วกดเอาไว้

“รุ่นพี่ ที่ฉันแอบปลื้ม...นายเป็นไบโพล่ารึไง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ปล่อยฉันนนนนน!! ”

ผม โมโหเธอที่เธอจะไปเจอคนๆนั้น ผมจูบเธอแบบที่รุนแรงด้วยอารมณ์โมโห เธอทุบผมที่หน้าอกอย่างแรงๆ แต่ผมไม่สนใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

“ปล่อยฉัน !!!” เธอพยายามจะดิ้นให้หลุด

ผมเลื่อนริมผีปากลงมาที่ลำคอพร้อมกับพ้นลำหายใจอุ่นๆตรงลำคอแล้วประทับรอยจูบที่ลำคอจนเป็นรอยแดง

ผมค่อยๆคลายอ้อมกอดจากเธอ เธอมองหน้าผมผมด้วยสีหน้าที่ตกใจสุดขีด

ผมฝากรอยคิสมาร์ก ไว้ที่คอของเธอ

“ฉันต้องไปทำงาน ปล่อยฉันไปเถอะ” เธอพูดเสียงสั่น

“เธอจะไปยังไง” ผมถามเธอไป

“แท็กซี่ไง “

“ชุดนี้เนี่ยนะ เดี๋ยวฉันไปส่ง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

ผมจูงเธอออกไปจากห้อง เธอเข้าไปที่ห้องเธอ ผมแอบเห็นรหัสเธอ 012532

เธอเข้าไปเปลี่ยนรองเท้าส้นสูง

เราลงไปที่รถสปอร์ตแลมโบกินี่สีขาวของผม

“มีเวลากี่นาที” ผมหันไปถามเธอ

“40นาที” เธอตอบแล้วหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง

“เหลือๆ”ผมเหยียบคันเร่งออกไปจากลานจอนรถ

ผมซิ่งออกไปด้วยรถคันโปรด

“นายไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้”

“เชื่อใจฉันเถอะ ยัยกระต่ายของฉัน !!”

“ยัยกระต่ายยักษ์ของฉัน ฉันไปเป็นของนายตั้งแต่ตอนไหน อย่ามามโนเหอะ!!”

“5555 เธอส่งกระจกดูที่คอของเถอะสิ มีร่องรอยที่ฉันประทับตราเอาไว้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงของฉันแล้วหล่ะ ยัยกระต่าย ฟอดดดด!!~” ผมหอมแก้มเธอ

หยาหยิบกระจกแป้งพับมาดู

แย่แล้ว รอยแดงชัดเลยเนื่องจากเธอผิวขาวมาก ยิ่งเห็นรอยชัด

เธอพยายามเอาแป้งกลบ แต่รอยนี้ก็ไม่อาจปิดบังได้

“แย่แล้ว ฉันจะทำยังไงดี รอยนี้มันไม่หายไป ตาบ้านี้นายทำแบบนี้ได้ไง” เธอโวยวาย

“เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉันไง”

0.0

(เอาแล้วไงหยา แกเสร็จตาซุปเปอร์สตาร์คนนี้แน่ๆ อิอิ :ไรท์)

**************************************

::ผับxxxx ถนน พระอาทิตย์::

รถสปอตร์สีขาว จอดที่หน้าผับ ฉันให้พี่ๆวงดนตรีนั่งสูบบุหรี่กันอยู่

“ขอบคุณค่ะ” ฉันขอบคุณนายเเบล็ค

ฉันเปิดประตูรถ แล้วกำลังจะก้าวขา โอ๊ยแย่แล้ว ตะคริวกินขา เนื่องจากออกกำลังกายหนัก

“โอ๊ยยยยขาฉัน” ฉันบีบขาตัวเองเบาๆ

“นี้ยัยกระต่ายเธอเป็นอะไรอ่ะ?”

“ขาเป็นตะคริวอ่าสิ เพราะออกกำลังกายกับนานนั้นไง” ฉันบ่นอุบ

“555 งี้แหละครั้งแรก ค่อยๆก้าวลงเบาๆแล้วกันเดี๋ยวล้ม”

ฉันก้าวลงไป รู้สึกเหมือนไฟช็อตที่ขา ชาไปทั้งตัว

“น้องหยาทางนี้ครับบบบบ ขอบคุณที่มาแทนพี่เจนนี่นะ ไม่งั้นวันนี้พวกพี่แย่แน่” เสียงพี่ฟีล์ม

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ ร้องกับวงนี้สนุกสุดๆ” ฉันตอบแบบยิ้มกว้าง

“ลิสเพลงตามนี้เลยนะน้อง” พี่ฟีล์มส่งเพลงมา

“อ่ะไอ้เบียร์มาแล้ว หล่อมาเลยเว้ยยยย”พี่ชายออกคนเอ่ยแซว

งู้ยยยย หล่อแบบแบดๆ เห็นแล้วละลาย

“วันนี้เอาสาวกลับกี่คนดีวะ ? “ พี่ฟิล์มแซวพี่ฟิน

“ไม่ดีกว่า ขอพักบ้าง 55”พี่เขาพูดพลางหัวเราะ

“ว่าไงน้องหยา สบายดีนะ” พี่เบียร์หันมาทักฉัน

“สบายดีค่ะพี่เบียร์ พี่สบายดีไหมคะ?” ฉันถามกลับ

หมับบบบ~ มีมือใครสักคนมาดึงมือฉัน

ฉันหันไปมอง ตาบ้าเเบล็คยังไม่กลับอีกหรอเนี่ย

“นายยังไม่กลับหรอ0~0 “

“สวัสดีครับ พี่เเบล็ค” เสียงพี่ฟีล์มหันไปทักตาบ้านั้น

“หวัดดีครับ ทุกคน” เค้าพูดพรางยิ้มหล่อไปทางวง

“นายกลับไปได้แล้ววววววว” ฉันพูดพรางสะบัดมือออก แต่เค้ายิ่งกำแน่นขึ้น

“น้องหยามากับพี่แบล็คหรอครับ รู้จักกันได้ไงอ่า~ “ เสียงพี่ฟีล์ม พูดกึ่งแซวมาทางฉัน

“เออออออ พอดีทำงานเลือกช้า พี่เเบล็คเลยขับรถมาส่งค่ะ ทางผ่านพอดี” ฉันรีบแก้ตัวไป

“หึๆ รีบมาจนลืมหยิบโทรศัพท์ออกจากบ้านเลย เธอจะกลับก็ไปหาฉันด้านบนกับชนะชนนะ เดี๋ยวรอกลับพร้อมกัน” เค้าตอบพร้อมหันมายักคิ้วให้ฉัน แล้วเดินเข้าร้านไป

นี้เค้าตั้งใจแกล้งฉันใช่ไหมมมม เพราะเค้ารู้ว่าฉันชอบพี่เบียร์

“ตาบ้า!! ไปไกลๆเลยไป”

0.0 0.0 -3- สีหน้าพี่ๆที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“น้องหยาคบกับพี่เเบล็คหรอ สุดยอดว่ะๆ “

“บ้าพี่ไม่ใช่ๆ หนูโสดดดดด -3-“ ตาบ้าเอ้ยกลับไปต้องโดน

“แล้วที่คออ่ะน้อง5555 “ พี่ฟีล์มแซว

พี่เบียร์ไม่ได้สนใจเหตุการณ์ตรงหน้าเลย เค้าเช็ดเครื่องดนตรี ฉันควรดีใจที่เค้าไม่สนใจ หรือฉันควรเสียใจดีนะ เห้อออออออ

“พี่เจมส์คงไม่มาจีบยัยกินจุนี้หรอกพี่ พี่ก็แซวเกินไป” พี่โต้ มือเปียโนพูดขึ้น

“เออ ก็จริง5555”

เออ โล่งใจที่ทุกคนคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

ฝากไว้ก่อนเถอะอีตาซุปตาร์ -3-

***********************************

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***