CHAPTER 3 ตรวจร่างกาย(1)

"เธอไม่อยากรู้หรอ?..ว่าทำไมพวกนั้นถึงเข้ามาอยู่ในคุก?"

"........."

ซากุระมองสีหน้าของคาคาชิสักพัก แล้วเธอก็ยิ้มออกมา

"ไม่รู้สิคะ..ฉันกลัวว่าถ้าฉันได้รู้แล้วจะเกิดอาการกลัวขึ้นมา..ดังนั้นฉันขอไม่รับรู้ดีกว่า"

เธอเลือกที่จะไม่สนใจประวัติของนักโทษและก้มหน้าลงจดเอกสารของเธอ ซึ่งคาคาชิเองก็ดูแปลกใจกับคำตอบของเธอเช่นกัน จนอดไม่ได้ที่จะหลุดขำ

"พรืดด.ฮ่าๆ"

"???" ซากุระเงยหน้ามองอย่างงงๆว่าเขาหัวเราะอะไร?

"เธอนี่ตลกดีจังนะซากุระคุง"

"อย่าเติมคำว่าคุงสิคะ-_-"

"อ้าา~เห็นเธอไม่เป็นอะไรฉันก็หายห่วงแล้วล่ะ"

คาคาชิลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม และเดินไปตรงหน้าของซากุระ 

"หวังว่าพรุ่งนี้งานจะราบรื่นนะ..ฝากเรื่องตรวจร่างกายนักโทษด้วยล่ะ^^" 

เมื่อเขาพูดเสร็จ ชายร่างสูงก็เดินกลับหลังหันและออกจากห้องไป

ตุบ!

"หืม?"

ซากุระมองหนังสือเล่มเล็กที่ตกอยู่ตรงพื้น

เสียงหล่นเมื่อกี้ดูท่าว่าคุณคาคาชิจะทำตกไว้

หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดู

"0//////0.นะ.นี่มันอะไรเนี่ย!"

ตุบ!!

เมื่อได้เห็นปกหนังสือ เธอก็รีบเขวี้ยงทิ้งลงบนโซฟาทันที 

มันคือหนังสือโป๊ะเล่มเล็กขนาดพกพา 

"ให้ตายสิ..เห็นหน้าหงึมๆขนาดนั้นก็ไม่คิดว่าจะพกของแบบนี้ไปไหนมาไหนด้วย ชิ!" 

เธอเลิกสนใจและกลับมานั่งที่หน้าคอมเช่นเดิม และทำงานของเธอต่อไป 

1วันผ่านไป 

และวันนี้ก็คือวันที่เธอจะต้องตรวจร่างกายของนักโทษทุกคน ตอนแรกกะว่าจะไปตรวจที่โถงรวมนักโทษ แต่ด้วยความที่ทุกอย่างจะเคลื่อนย้ายลำบาก ผู้คุมอย่างคุณคาคาชิจึงได้ให้ย้ายมาตรวจที่ห้องพยาบาลแทน

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ...เครื่องมืออะไรก็อยู่ที่นี่ครบ คงสะดวกกว่า"

"โอเคครับ...งั้นอีก5นาทีทางเราจะทะยอยส่งนักโทษเข้ามาตรวจนะครับ"

"ค่ะ^^"

เมื่อพูดจบ ผู้คุมคนนั้นก็เดินออก 

ซากุระลุกขึ้นเดินไปเตรียมเครื่องวัดความดันอะไรให้เรียบร้อย และอุปกรณ์อื่นๆอีกมากมาย 

สักพักนักโทษก็เริ่มทะยอยเข้ามาในห้องทีละคน 

จนวนมาถึงหมายเลข201 นั่นคืออุจิวะ ซาสึเกะนั่นเอง 

"คุณอุจิวะ ซาสึเกะสินะคะ"

"อืม."

อา ตอบสั้นจัง รู้สึกเกร็งๆเลยแฮะเมื่อเทียบกับนักโทษคนอื่นๆ เพราะคนนี้ดูเย็นชา แถมยังเข้าหายากอีก แต่มีสิ่งนึงที่ไม่น่าจะเหมาะกับคำว่านักโทษเลย ก็คือหน้าตาของเขานี่แหละ ถ้าไม่บอกว่าเป็นอาชยากรฉันก็นึกว่าเขาเป็นไอดอลชื่อดังแถวกลางเมืองซะอีก -_-

"อย่างแรกขอวัดความดันก่อนเลยนะคะ"

แควก!

ซากุระแกะแผ่นวัดความดันและพันไปที่รอบแขนของเขา และเธอก็ใส่หูฟังตรวจหัวใจ กดปุ่มเครื่องวัดความดัน พลางมืออีกข้างก็นำที่ฟังไปทาบกับอกขเขาเพื่อฟังเสียงหัวใจ

สักพักแผ่นก็ทำงานโดยการบีบรัดและพองขึ้นรอบวงแขนของเขา 

สายตาของซากุระก็มองค่าความดันพร้อมกับฟังเสียงหัวใจของเขา

"โอเค..ความดันปกตินะคะ"

แควก!

ซากุระแกะแผ่นรัดออก และหันไปป้อนข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์ 

ทุกกิริยาท่าทางของเจ้าหล่อนนั้นอยู่ในสายตาของซาสึเกะทั้งหมด 

เขารู้สึกแปลกใจ ที่เธอดูตั้งใจทำงานเป็นอย่างดี แม้จะต้องมาคอยรักษาและตรวจร่างกายให้กับนักโทษอาชยากรอย่างพวกเขาที่มักจะไม่ค่อยมีใครมาเต็มใจทำให้สักเท่าไหร่ 

พวกหมอที่เคยทำงานที่นี่ต่างก็ทำแบบส่งๆ ตรวจก็เหมือนไม่ได้ตรวจ เคยมีนักโทษป่วยตายก็มี ดังนั้นเขาจึงรู้สึกแปลกใจ ที่เห็นเธอดูตั้งใจทำงาน และใส่ใจในการทำอะไรให้กับนักโทษแบบนี้

"ต่อไปขอเจาะเลือดนะคะ"

หญิงสาวหันไปคว้าถาดอุปกรณ์และสวมถุงมือยางให้เรียบร้อย ก่อนที่จะใช้คีมคีบสำลีและจุ่มเเอลกอฮอลมาถูบริเวณแขนพับของเขา 

"........."

ทั้วทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ทำให้ซากุระนั้นรู้สึกเกร็งไปหมด เพราะว่าชายตรงหน้านั้นเอาแต่จ้องเธอนี่สิ แถมไม่พูดอะไรด้วย เเบบนี้ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ จะบ้าตายอยู่แล้ว!!

ร่างบางคว้าเข็มขึ้นมา นำหัวเข็มนั้นสวมเข้ากับกระบอกฉีดยา และดึงพลาสติกที่คลุมหัวเข็มออก เธอดึงผิวหนังตรงบริเวณแขนพับให้แน่น และวางแนวเข็มเจาะลงบนบริเวณหลอดเลือดด้วยมือที่นิ่งและอ่อนโยน

จนซาสึเกะที่มองอยู่อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธอ ว่าเธอเจาะเลือดได้นิ่ง และแทบจะไม่รู้สึกเจ็บเลย ปกติหมอที่เคยมาเจาะเลือดนั้น ทำแรงจนเจ็บก็มี แทงเข็มผิดก็มี แต่นี่ไม่ใช่กับเธอ จนเขาอดสงสัยไม่ได้ ว่าทั้งๆที่เก่งขนาดนี้ แต่ทำไมถึงต้องมาทำงานและทิ้งอนาคตตัวเองเพื่อมาทำหน้าที่หมอที่นี่

"โอเคค่ะ"

หลังจากที่เธอเจาะเอาเลือดเสร็จแล้ว เธอก็ปิดพลาสเตอร์ยาให้เขาเรียบร้อย และเก็บตัวอย่างเลือดของเขาไว้พร้อมกับเขียนชื่อติดหลอดเลือด

"ถ้ามีปัญหาสุขภาพอะไร หรือรู้สึกว่าร่างกายเกิดอาการเเปลกๆก็รีบบอกผู้คุมทันทีเลยนะคะ ฉันจะได้ปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้ทัน "

"อืม.."

อ้า! ทำไมเขาดูไม่เต็มใจตอบขนาดนี้เนี่ย ฉันเกร็งจนจะตายอยู่แล้ว หายใจไม่ทั่วท้องเลย 

"เอ..งั้นต่อไป ชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงนะ^^"

ซากุระลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับสมุดจดบันทึก 

ซาสึเกะก็ลุกขึ้น และเดินไปตรงที่ชั่งน้ำหนัก และขึ้นชั่ง 

"65กิโล.โอเคค่ะ..งั้นวัดส่วนสูงต่อ"

ซากุระวางสมุดและดินสอในมือลง ในขณะที่ซาสึเกะเองก็เดินเข้าไปยืนเพื่อวัดส่วนสูง 

ด้วยความที่ส่วนสูงของหญิงสาวนั้นเตี้ยกว่าร่างสูงตรงหน้า ทำให้เธอต้องเขย่งเท้าขึ้นอีกเพื่อเอื้อมมือขึ้นไปวัด แต่มันก็ดูทุลักทุเลมากเลย 

ซาสึเกะเองก็มองร่างบางตรงหน้าที่พยายามที่จะวัดส่วนสูงให้กับเขา  

หมับ!

"อะ!!นี่นาย.จะทำอะไรอะ!!!"

ซากุระถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆซาสึเกะก็สอดมือเข้ามาที่ใต้รักแร้ของเธอ

"ทำให้เธอสูงขึ้นไง"

ว่าแล้วซาสึเกะก็ยกหญิงสาวขึ้นจนระดับของเจ้าหล่อนนั้นเท่าเขา

"ปะ..ปล่อยๆก่อน.ฉะ.ฉันทำเองได้ไม่ต้องอุ้ม>////<"

ซากุระถึงกับแสดงอาการเขินอายใบหน้าแดงก่ำ เกิดมานอกจากแม่ก็มีนายนี่แหละที่อุ้มฉันแบบนี้>///<

"รีบวัด..เมื่อย"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซากุระก็ตะกุกตะกักไปไม่เป็น รีบๆวัดส่วนสูงของเขาให้เสร็จๆ เพราะตอนนี้ใจเธอมันเต้นไม่เป็นส่ำสุดๆ 

"สะ..เสร็จแล้ว>//<"

เมื่อรู้ว่าเจ้าหล่อนวัดเสร็จแล้ว ซาสึเกะก็วางเธอลง 

"อะ!!"

แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ทรงตัวดี เธอก็เซล้มไปทางด้านหน้าจนใบหน้าของเธอนั้นแนบเข้ากับแผงอกของร่างสูง

"0//////0"

ใบหน้าเธอเกิดอาการร้อนผ่าวขึ้นหนักยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมครามราวกับมีคนมารัวกองอยู่ข้างในแหนะ 

"........."

"........"

"จะออกไปได้ยัง"

"อะ..อะโทษทีๆ"

ซากุระก็ทำตัวไม่ถูกมองซ้ายมองขวาทำตัวเลิกลั่กหาสมุดและดินสอทันที

"อะ..อยู่นี่เอง-//-"

เธอเดินเข้าไปหยิบสมุดดินสอ   และจดน้ำหนักและส่วนสูงของเขาลงไปทันทีด้วยมือที่สั่นเทา

"เอ่อ...ถ้างั้น..ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ^^!"

ด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งบวกกับดวงตาสีดำขลับของเขาที่ฉายไปด้วยความเย็นชา ทำให้เธอรู้สึกเกร็งจนวินาทีที่เขาเดินออกไปจากห้องเลยแฮะ 

"หู้ววว~"

และหมายเลข202 นั่นก็คือนารูโตะนั่นเอง ซากุระก็ทำแบบปกติทั่วไป วัดความดัน เจาะเลือด และสอบถามอาการเบื้องต้น รวมถึงวัดส่วนสูงและชั่งน้ำหนัก 

และการวัดส่วนสูงของนารูโตะ เธอรู้สึกว่ามันทำให้เธอฉลาดขึ้น โดยนารูโตะบอกให้ฉันเอาเก้าอี้มายืนให้สูงและวัด -_-

นั่นสิ ทำไมฉันถึงโง่แบบนี้นะ!!!

หมายเลขต่อไป203

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***