เห็นที! นายเอกแสนดีอย่างข้าต้องร้ายซะบ้างแล้ว!!?

บทที่1 : พักร้อนสุดท้ายของชายวัย34 ปี

ณ ประเทศจีนในวังหวัดวังหวัดหนึ่ง "นิ่งหลี่" พนักงานเงินเดือนวัยสามสิบสี่ปีที่ลาพักร้อนจากบริษัท กำลังเดินขึ้นเขาอย่างยากลำบากเพื่อนอนตีพุงบนเขาลูกนั้น

" พี่นิ่ง เอาจริงหรอ เขาลูกนี้มันยากมากเลยนะ " เสียงทุ้มต่ำของชายวัยสาบสิบสองปีดังขึ้นเพื่อไถ่ถามนิ่งหลี่

" ไม่ร้องห่วงหรอกนะ ถึงยังไงน้องเชี่ยหลิ่งก็ต้องผ่านมันไปได้ " นิ่งหลี่ปลอบใจทั้งทีตอนนี้โคตรปวดใจและเหนื่อยมากๆกับการปีนเขาที่สุด

เชี่ยหลิ่งและนิ่งหลี่ปีนเขาจนถึงยอดได้อย่างยากลำบาก กางเต็นท์เพื่อนอนพัก แล้วก็เริ่มมีคนทยอยขึ้นมากัน

เชี่ยหลิ่งหันไปเห็นสาวสวยคนหนึ่งที่เดินมากับเพื่อนของนาง เชี่ยหลิ่งเดินไปหาอย่างใจเย็นก่อนจะทักเธอ

" พวกคุณมากันสองคนหรือครับ? " เชี่ยหลิ่งถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

" ใช่ค่ะ คุณมีอะไรหรอคะ " เพื่อนสาวของเธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชันและมองขว้างใส่เชี่ยหลิ่ง

" เอาน้า จิงจิงเขาคงไม่มาหลอกเราหรอก " เธอพูดเพื่อนโน้มน้าวใจให่กับเพื่อนสาวของตน

" น้องเชี่ยหลิ่ง! ทำอะไรน่ะจีบสาวหรอ? " นิ่งหลี่ตะโกนเรียกเชี่ยหลิ่งที่กำลังพูดคุยกับสาวๆทั้งสองคน หญิงสาวที่เชี่ยหลิ่งตั้งใจจะจีบพอเหลือบไปเห็นนิ่งหลี่ก็ถึงกับอุทานว่าหน้าตาดีมาก อยากรู้ว่าอายุเท่าใดจึงรีบวิ่งไปหา

" พี่คะ พี่อายุเท่าไหร่หรอคะ หน้าตาฟ้าประทานมากค่ะ! แล้วๆพี่ชื่ออะไรคะ หนูเฟิ่งชวี่ค่ะ อายุ21 ปีนะคะ! " เฟิ่งชวี่ถามออกไปอย่างขมักเขม้น นิ่งหลี่เห็นดังนั้นจึงตอบออกไปอย่างจริงใจและตามจริง เฟิ่งชวี่ถึงกับช็อคที่รู้อายุของนิ่งหลี่

ชายวัยสามสิบสี่ปี หน้าตาอย่างกับเด็กอายุยี่สิบสอง เชี่ยหลิ่งที่เห็นแบบนั้นจึงเกิดไฟริษยาขึ้นมา ตกกลางดึกที่นิ่งหลี่จัออกจากเต็นท์ไปเพื่อดูดวงจันทร์ในยามค่ำคืน ก็ถูกใครบ้างคนผลักตกจากหน้าผาของเขาลูกนั้นอย่างจงใจ

สายตาของคนที่ผลักนิ่งหลี่ตกจากผาเป็นสายตาริษยา ซึ่งนั้นเป็นของเพื่อนสาวของเฟิ่งชวี่และตามมาด้วยร่างหนาของเชี่ยหลิ่งที่เดินตามมาพร้อมรอยยิ้มสะใจ

ความคิดของนิ่งหลี่

ทำไมล่ะ....

พี่ไปทำอะไรให้....?

ถ้าหมายถึงน้องคนนั้น...พี่ไม่รู้เรื่องเลยนะ...

น่ารังเกียจมาก....

ทำไมต้องทำแบบนี้ล่ะ....

น้องเชี่ยหลิ่ง....

สมทบคิดกับใครกันนะ...

ผู้หญิงคนนั้น....คนที่มากับน้องคนนั้นนิ....

น่าเกลียด....

คนทรยศ...