......
บทที่๒ เปิดศึก
มายมิ้นรู้สึกไม่ชอบหน้าหลานชายของแม่เลี้ยง คงเป็นเพราะเป็นญาติของผู้หยิงที่เธอไม่ชอบหน้านักอยู่แล้วอย่างแม่เลี้ยงที่ชื่อ วารุนี เธอไม่พอใจที่คุณพ่อพาเข้ามาอยู่บ้าน หลังจากที่ทแม่ของเธอเสียชีวิตได้ไม่กี่ปี
“คอยดูนะ จะเอาคืนให้แสบเลย”
ไม่นานมายมิ้นก็ถูกตามให้ลงไปทานข้าวพร้อมกับสองน้าหลานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะพ่อของเธอเป็นคนขึ้นมาตามด้วยตนเอง
“มิ้นคงไม่อยากให้ใครมาว่าถึงแม่มลของลูกใช่ไหม ว่าเลี้ยงลูกไม่ดี”
พ่อมักยกข้อนี้ขึ้นมาบ่อยครั้งที่เธอดื้อกับท่าน และทุกครั้งมันก็จะได้ผลเสมอเพราะเธอไม่อยากให้ใครมาว่าถึงแม่ของเธอที่เสียไปแล้ว
“ก็ได้ค่ะ งั้นมิ้นขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”
“รีบตามลงมา พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเรา”
การทานอาหารมื้อนี้ดูจะเอี่ยมกว่าทุกวัน เพราะมีแขกมาร่วมโต๊ะอาหาร จะมีก็สองสามีภรรยาผลัดเปลี่ยนกันตักอาหารใส่จานให้กันอย่างเอาใจใส่จนอาหารบนโต๊ะถูกจัดการเรียบร้อย
“เดี๋ยวพวกเราไปคุยกันที่ห้องรับแขกกันดีกว่า ไป ธันวา มิ้น ส่วนคุณไปพักผ่อนก่อน
“ก็ได้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“ค่ะ คุณธนา ธันวาตามสบายนะ”
วารุนีเข้าใจว่าสามีมีเรื่องที่ไม่อยากให้เธอออกความคิดเห็น จึงเลี่ยงออกมาตามคำบอก เธอเคารพและเชื่อมั่นในการตัดสินใจของสามีว่าดีสำหรับทุกคนแล้ว และเขาก็เกริ่นกับเธอไว้บว้างแล้ว
“มีอะไรหรอคะ คุณพ่อ แล้วทำไมต้องมีนายนี่อยู่ด้วย”
นายนี่ที่เธอพูดถึงเงยหน้ามองแทบจะทันที เพราะดูเธอจะไม่ชอบหน้าตนเองทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทำอะไร หรือพูดอะไรกับเธอเลย
“มายมิ้นขอโทษ พี่ธันวาเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษอะไรคะ มิ้นยังไม่ได้พูดอะไรผิดเลย”
“มิ้น ลูกควรเรียกพี่ธันวาว่า พี่นะ เพราะต่อไปพ่อจะธันวาแต่งงานกับลูก”
“อะไรนะคะ/นะครับ”
คำพูดของเจ้าของบ้านทำให้ทั้งสองคนพูดประโยคเดียวกันพร้อมๆ กันโดยไม่ได้มีการนัดหมายกัน
“ฟังไม่ผิดหรอก ธันวา ลุงจะให้ ธันวา แต่งงานกับยัยมิ้นลูกสาวของลุง”
ธันวาแทบช๊อกไม่ต่างจากมายมิ้นที่ตอนนี้นั่งอึ้งตาโตอยู่บนโชฟา จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง อยุ่ ๆ ก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงตรงหน้า
“คือผม”
“ถือว่าลุงขอร้อง”
สายตาจากชายวัย 40 กว่าๆ มองมาที่ตนเหมือนจะบอก.....ขอร้องได้ ชายหนุ่มยอมทำตาม
“แต่ว่า เราสองคนไม่ได้รักกันนะครับคุณลุง”
“ไม่นะคุณพ่อมิ้นไม่มีทางแต่งงานกับหมอนี่แน่ๆ”
“มิ้นกลับขึ้นห้องไปได้แล้วพ่อจะคุยกับธันวา เรื่องนี่เอง”
“คุณพ่อ มิ้นไม่ยอมนะคะ”
“พ่อบอกให้ขึ้นห้องไปได้แล้ว”
มายมิ้นจำใจต้องทำตามที่คนเป็นพ่อบอกแพราะฟังจากน้ำเสียงเด็ดขาด ขืนเธออยู่ต่อคงต้องทะเลาะกับพ่อจนบ้านแตกแน่ๆ เพราะฉะนั้นเธอจรึงยอมกลับขึ้นข้างบนแต่โดยดี
“ธันวา ลุงขอร้องช่วยลุงสักเรื่องได้ไหมครับ”
“ผมขอเหตุผลได้ไหมครับ”
“ธันวา รังเกียจยัยมิ้นหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ผมแค่อยากทราบเหตุผล”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments