

ลุ้นรักน้องรหัส

 

เกิดเรื่อง

ที่ร้านอาหาร

"กอหญ้าฝึกขับรถมากี่ปี..ถึงขับได้ขนาดนี้น่ะ"ชาถาม

"ก็ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายค่ะ"กอหญ้าบอก

"แค่3ปีเองเหรอ..เก่งนะ..ขับได้ขนาดนี้ลงแข่งได้เลยนะเนี่ย"วิทย์พูด

"555พี่วิทย์คิดเหรอว่ากอหญ้าจะไม่ลงแข่งอ่ะ!"รุ้งขำ

"กอหญ้าลงแข่งรถตั้งแต่อยู่ม.5แล้วล่ะค่ะ.."เมย์ยิ้ม

"รุ้ง..เมย์!!"

กอหญ้าทำเสียงดุๆเพราะเรื่องที่เธอลงแข่งรถเป็นความลับที่ป๊ากับเฮียไม่รู้มาก่อน

"เอ่อ..ขอโทษ..ชั้นลืมอ่ะ"

รุ้งกับเมย์รีบพูดเพราะถ้าสามหนุ่มรู้ ภูผาก็อาจจะรู้ได้

"ทำไมคะ..ตัวเล็ก..ท่าทางแบบนี้แสดงว่าเฮียกับป๊าไม่รู้ใช่มั้ยว่าแข่งรถ"ภีมพูดเรียบๆแต่มองสายตาดุๆ

"ก็..เอ่อ..ก็..ค่ะ"กอหญ้าบอกเสียงอ่อยๆ

"ทำไมถึงดื้อแบบนี้คะ...แล้วไปลงแข่งแบบนั้น..มันอันตรายมากเลยนะ..พี่ขอสั่งห้ามเด็ดขาด..ที่ผ่านมาแล้วพี่จะไม่บอกเฮียกับป๊าแต่ถ้าตัวเล็กดื้อ..พี่จะบอกแน่นอนแล้วพี่ก็จะทำโทษด้วย..เข้าใจมั้ยคะ..หื้ม!!"ภีมบ่นยาวแล้วมองด้วยสายตาดุๆ

"ตะ..แต่ว่า..ก็..ก็ได้ค่ะ..ไม่เห็นต้องมองอย่างนั้นเลย..แถมบ่นเหมือนป๊ากับเฮียเลยอ่ะ"

กอหญ้าอยากปฏิเสธแต่เห็นสายตาที่ภีมมองมาก็กลัวจึงต้องรับปาก คนอะไรตาโคตรดุ! แถมบ่นเก่ง สั่งก็เก่ง เฮียนะเฮีย หาคนมาดูแลแทนได้ดีจริงๆเธอคิดในใจ

"รับปากพี่แล้วนะคะ...ถ้ารู้ว่ายังไปแข่งละน่าดูค่ะ"ภีมขู่

"ค่ะ..ใครจะกล้า..ดุอย่างกับเสืออ่ะ!"กอหญ้ารับปากแต่ตอนท้ายพูดเบาๆ

"หึหึ..ดีแล้วนะ..ชั้นว่า..เพราะชั้นกับรุ้งก็ไม่อยากให้แกลงแข่งเหมือนกัน..กีฬาแบบนี้มันเหมาะสำหรับผู้ชาย..แกเป็นผู้หญิง..มันไม่เหมาะหรอก"เมย์ยิ้ม

"ไม่ต้องมาพูดเลย..เพราะพวกแกเลยชิ.."

กอหญ้างอนรุ้งกับเมย์ที่เผลอพูดจนภีมรู้ เธอเลยโดนสั่งห้ามจนได้

วันนี้เป็นวันประกวดดาว-เดือนของมหาลัย ซึ่งงานจะเริ่มเวลา4โมงเย็นไปจนถึง2ทุ่ม กอหญ้ามาเตรียมตัวตั้งแต่เช้าเพื่อมาซ้อมใหญ่อีกครั้งและก็ต้องแต่งตัวเพื่อเข้าประกวด ตอนนี้บ่าย3โมงแล้วกอหญ้ากำลังนั่งรอแต่งตัวอยู่กับศิวะที่เป็นเดือนของคณะแล้วก็ซาร่าและพี่ผู้หญิงอีกสองคนที่เป็นพี่เลี้ยง

"ลูกสาว...ชุดเอามาครบแล้วหรือยังคะ"ซาร่าถามกอหญ้าที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่

"ครบแล้วค่ะเจ๊"กอหญ้าเงยหน้าบอก

"แล้วไหนรองเท้าเต้นบัลเล่ย์ล่ะคะลูกสาว?"ซาร่าถาม

"ไม่มีหรือคะเจ๊!!?"กอหญ้ารีบเดินมาดู

"ไม่มีค่ะ"ซาร่าบอกแล้วมองหาไปทั่วๆ

"สงสัยหนูคงลืมหยิบลงมาจากรถน่ะค่ะ...งั้นเดี๋ยวหนูไปเอาก่อนนะคะ"กอหญ้าบอก

"จ้า..ไวๆนะคะลูก"ซาร่ากำชับ

กอหญ้าจึงเดินออกไปทางด้านหลังของหอประชุมที่มีลานจอดรถอยู่ เธอไม่ได้จอดด้านหน้าเพราะมาตั้งแต่เช้าและที่จอดรถตรงนี้ใกล้ที่สุด

ภีม วิทย์และชามาช่วยเตรียมงานประกวดด้วยเพราะภีมเป็นเดือนมหาลัยเมื่อปีที่แล้ว หลังจากจัดเตรียมด้านหน้าเวทีเรียบร้อยแล้วภีมจึงชวนวิทย์กับชาไปดูคนตัวเล็กด้านหลังเวที พอเดินมาก็เจอกับรุ้งและเมย์ที่กำลังจะไปหากอหญ้าพอดี

"อ้าว!รุ้ง..เมย์จะไปหากอหญ้าเหรอ"วิทย์ถาม

"สวัสดีค่ะพี่ๆ..ใช่ค่ะ..จะไปดูสักหน่อย"รุ้งบอก

"อย่างกอหญ้าน่ะ..ปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ค่อยได้ค่ะ...มีเรื่องตลอด"เมย์ยิ้ม

"งั้น..ก็ไปพร้อมกันเลย..พวกพี่ก็จะไปเหมือนกัน"ชาบอก

"ค่ะ"

ภีม วิทย์ ชา รุ้งกับเมย์จึงเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัวที่ดาวกับเดือนของทุกคณะกำลังแต่งตัวอยู่

เมื่อเข้ามาถึงภีมก็มองหาคนตัวเล็กของเขาแต่ก็ไม่เห็น เขาเห็นแต่ศิวะที่เป็นเดือนวิศวะคู่กับตัวเล็กและซาร่าที่ยืนเตรียมตัวอยู่

"ไอ้ซาร่า..ตัวเล็กไปไหน!?"ภีมถามเมื่อเดินมาถึงที่ศิวะกับซาร่ายืนอยู่

"สวัสดีคับพี่ภีม..พี่วิทย์..พี่ชา"ศิวะทักทายสามหนุ่ม

"เออๆหวัดดี...ว่าไงไอ้ซาร่า..ตัวเล็กล่ะ?"ภีมถามเสียงเข้ม

"แหม!มึง..เห็นหน้ากูก็ถามหาลูกสาวกูเลยนะย่ะ"ซาร่าว่า

"มึงไม่ต้องพูดมาก...บอกมา!"ภีมเริ่มหงุดหงิด

"เออๆ..แค่นี้ทำเป็น...ยายหนูไปเอารองเท้าที่รถย่ะ"ซาร่าบอกแบบเอือมๆ

"ไปนานยัง!?"ภีมถาม

"เมื่อกี้นี้เอง..มึงมีอะไรกับลูกสาวกูหรือไงย่ะ?"ซาร่าถาม

"มันจะมีอะไรได้..ไอ้ซาร่า..ก็คงอยากเจอหน้ากอหญ้าน่ะสิ..มันรีบทำงานด้านหน้าแล้วก็รีบเข้ามานี่แหละ"วิทย์แซว

"ใช่...รีบไม่รีบไม่รู้..แต่มันโวยวายเวลาที่มีใครทำอะไรไม่ได้ดังใจมัน..จนพวกกูกลัวว่ามันจะโดนพวกรุ่นพี่รุมกระทืบจนต้องรีบช่วยมันทำงานให้เสร็จ"ชาว่า

"พูดมากนะ..พวกมึง"ภีมหันไปทำตาดุๆใส่วิทย์กับชา

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์ของภีมดังขี้น

"มีอะไร..ไอ้เมฆ"ภีมรับสายเมื่อเห็นเป็นเบอร์ลูกน้องคนสนิท

"ลูกพี่..ผมเห็นธันวาอุ้มนักศึกษาผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นรถไปคับ"

"ที่ไหน!?"

"ด้านหลังหอประชุมที่กำลังจัดงานคับ"

"รุ้ง..เมย์..ตัวเล็กจอดรถไว้ที่ไหน!?"ภีมหันมาถามรุ้งกับเมย์ทันทีที่ได้ยินเมฆบอก เขาเหมือนสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวเล็กของเขา

"จอดไว้ด้านหลังหอประชุมค่ะ..พี่ภีม..มีอะไรคะ"รุ้งถามเธองงๆที่อยู่ๆภีมก็ถามอย่างรีบร้อนทั้งๆที่พูดโทรศัพท์อยู่

"ไอ้เมฆ..มึงโทรตามพวกเรามาเพิ่มอีกแล้วตามไอ้ธันวาไป..ทำยังไงก็ได้ให้มันไปได้ช้าที่สุดแล้วมึงส่งพิกัดมาให้กูด้วย..อย่าให้มันทำอะไรผู้หญิงได้"

"คับ..ลูกพี่"

ภีมกดวางสายแล้วรีบเดินออกไปทางลานจอดรถด้านหลังหอประชุมทันที แม้จะไม่รู้ว่าธันวาอุ้มใครไปแต่เขาสังหรณ์ใจว่าอาจจะเกี่ยวกับตัวเล็กจึงรีบออกมาดูเพื่อความแน่ใจ

"ไอ้ภีม..จะไปไหน..รอพวกกูก่อน"วิทย์พูดแล้ววิ่งตามภีมไปพร้อมกับชา รุ้งกับเมย์และซาร่าก็รีบตามมาด้วยเช่นกัน

เมื่อมาถึงลานจอดรถภีมก็มองหากอหญ้าทันที

"มีอะไรวะ!?"ชาถามเมื่อวิ่งมาจนทันพร้อมกับคนอื่นๆ

"ไอ้เมฆ..มันบอกว่าไอ้ธันวาอุ้มผู้หญิงขึ้นรถไปจากหลังหอประชุม..กูกลัวว่าจะเป็นตัวเล็กเลยรีบมาดูเนี่ยแหละ"ภีมเดินมองหากอหญ้าไปแล้วพูดไปด้วย

"นั่นไงคะ..รถกอหญ้า"เมย์ชี้มือไปข้างหน้า

ภีมและคนอื่นๆจึงรีบวิ่งไปที่รถทันที

"เหี้..!!เอ๊ย"ภีมสบถออกมาทันทีที่มาถึงรถของกอหญ้าเพราะข้างรถด้านคนขับมีกุญแจรถของกอหญ้าตกอยู่พร้อมกับกระเป๋าสะพาย

"ไอ้ธันวามันเอาตัวกอหญ้าไปจริงๆว่ะ..แล้วมึงจะเอาไงวะ!?"ชาถาม

"ใช่..กูเป็นห่วงลูกสาวกูมากเลยนะย่ะ..ไอ้ภีม!"ซาร่าเสียงสั่น

"ไอ้ซาร่า..มึงอยู่นี่เคลียร์เรื่องการประกวด..รุ้งกับเมย์ด้วย..ส่วนมึงสองคนไปกับกู"ภีมสั่งเสียงเข้มและดุดัน เขาโมโหธันวาและตัวเองด้วยที่ดูแลตัวเล็กได้ไม่ดีพอ

"พี่ภีมคะ..ช่วยกอหญ้าให้ได้นะคะ"รุ้งบอกหน้าซีดๆพลางจับมือเมย์ไว้อย่างแน่น

"ไม่ต้องห่วง..พี่ต้องช่วยกอหญ้าได้แน่ๆ...ไปพวกมึง..ไอ้เมฆส่งพิกัดมาให้แล้ว"ภีมบอกแล้วรีบวิ่งไปที่รถ โดยชากับวิทย์ก็วิ่งไปที่รถของตัวเองก่อนที่จะขับตามกันออกไปทันที

ด้านธันวา หลังจากรอเวลามาหลายวันที่จะจัดการกับกอหญ้า เขาตามดูกอหญ้าห่างๆมาตลอดแต่ไม่มีโอกาส เพราะกอหญ้าจะอยู่กับเพื่อนหรือไม่ก็ภีมตลอด จนวันนี้ที่เขาเห็นกอหญ้าเดินออกมาที่รถคนเดียวจึงเอาผ้าชุบยาสลบมาปิดจมูกให้หลับก่อนจะอุ้มขึ้นรถมา

"หึหึ..เล่นตัวดีนัก..เก่งนักใช่มั้ย..งั้นก็ต้องโดนแบบนี้แหละ"ธันวาพึมพำเบาๆขณะที่มองกอหญ้าที่หลับสนิทอยู่ที่เบาะข้างๆ

"เฮ้ย!วันนี้มันเป็นวันอะไรวะ!..ทำไมรถมันมากขนาดนี้..แม่งขับกันเต็มถนนไปหมด"ธันวาโวยวายออกมาเพราะข้างหน้ารถของเขามีรถที่ขับช้ามากแถมจะแซงก็ไม่ได้เพราะถัดไปก็มีรถอีก

ธันวาไม่ได้รู้เลยว่ารถที่ขับอยู่ข้างหน้านั้นเป็นรถลูกน้องของภีมที่เมฆโทรตามมาแล้วให้ขับขวางไม่ให้ธันวาไปถึงที่หมายได้โดยง่ายและจะได้รอภีมตามมาสบทบด้วย

ธันวาขับรถมาถึงโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง เขาขับรถเข้ามาจอดแล้วก็มีเด็กมาเปิดห้องให้และก็เดินออกไปพร้อมกับรูดม่านปิด

ธันวาอุ้มกอหญ้าเดินเข้าไปข้างในห้องแล้ววางลงบนเตียงนอนกลางห้อง เขานั่งลงข้างๆกอหญ้าและเอามือลูบไล้ใบหน้ากอหญ้าลงมาจนถึงลำคออย่างชื่นชม

ด้านนอกห้องเมฆกับลูกน้องคนอื่นมารอภีมอยู่แล้ว เขาจับตัวเด็กที่เปิดห้องให้ธันวาไว้แล้ว

"ไอ้เมฆ!..ไอ้ธันวาอยู่ไหน?"ภีมที่มาถึงพร้อมกับวิทย์และชาถามเสียงดุดันบอกถึงอารมณ์ที่พร้อมจะปะทุได้ในทันที

"เอ่อ..มันเข้าไปข้างในห้องเมื่อกี้คับ"เมฆบอกตะกุกตะกัก

"พวกมึงรออยู่นี่..กูจะเข้าไปข้างใน"ภีมสั่งแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องที่ธันวาเข้าไปทันที

โครม!ปังประตูถูกถีบจนเปิดออก

"เฮ้ย!!..อะ..ไอ้ภีม"ธันวาตกใจที่ประตูห้องถูกแรงกระแทกจนเปิดออกแต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู

"ไอ้เหี้...!..ตายซะเถอะมึง..พลั้ว!..พลั้ว!..พลั้ว!..ตุ๊บ!..ตุ๊บ!"

ภีมวิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อธันวาขึ้นก่อนจะต่อยไปที่หน้าหลายทีจนธันวาทรุดลงไปกองอยู่กับพื้นแบบไม่ทันได้ตั้งตัว แถมเขายังเตะไปที่ตัวของธันวาอย่างโมโหมากเพราะตอนที่เขาถีบประตูเข้ามาเห็นธันวานั่งอยู่ข้างๆกอหญ้าที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงและธันวากำลังแกะกระดุมเสื้อของกอหญ้าออก จึงทำให้เขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว เขาจึงทั้งเตะทั้งต่อยไปที่ธันวาอย่างไม่ยั้งสักนิดเดียว

"ไอ้ภีม!..พอก่อนมึง"วิทย์รีบเข้ามาดึงภีมออกจากธันวาเมื่อเห็นว่าธันวาสลบแน่นิ่งไปแล้ว

"ปล่อยกู!..กูบอกให้ปล่อย..กูจะเอามันให้ตาย!"ภีมพยายามสะบัดแขนที่วิทย์จับดึงอยู่แล้วจะพุ่งเข้าไปหาธันวาอีก

"ไอ้ภีม!..มึงหยุด...มึงเอากอหญ้าออกไปก่อน..ส่วนไอ้เหี้..!นี่..ให้ไอ้เมฆจัดการไป"ชาพูดแล้วเดินเข้ามาช่วยวิทย์ดึงแขนของภีม

ภีมเมื่อได้ยินที่ชาบอกจึงค่อยๆหยุดแล้วหันกลับไปที่เตียง เขานั่งลงข้างๆกอหญ้าก่อนจะติดกระดุมเสื้อที่ถูกปลดออกจนเห็นซับในลูกไม้สีชมพูอ่อนที่ปกปิดอกอวบอยู่ พอติดกระดุมเสร็จเขาก็อุ้มกอหญ้าขึ้นแนบอกแล้วเดินตรงไปที่ประตู

"มึงเอามันไปไว้ที่เซฟเฮ้าท์..เดี๋ยวกูไปจัดการมันเอง"ภีมหันมาสั่งเมฆที่กำลังประคองแขนของธันวาคนละข้างกับต้นลูกน้องอีกคนหนึ่ง

"คับ"เมฆรับคำแต่ไม่กล้าสบตากับภีมตรงๆเพราะสายตาของภีมตอนนี้เหมือนจะฆ่าใครได้เลย

ภีมอุ้มกอหญ้าไปที่รถแล้ววางลงที่เบาะหน้า

"ไอ้ชา..มึงโทรบอกไอ้ซาร่าด้วย..แล้วให้รุ้งกับเมย์ไปรอที่คอนโดเลย"ภีมสั่งแล้วขึ้นรถขับออกไปทันที

วันรุ่งขึ้น 6.30น.ที่คอนโดห้องของกอหญ้า

กอหญ้ารู้สึกตัวแล้วจึงลืมตาขึ้นมา พอเห็นว่าอยู่ที่ไหนก็งงทันทีเพราะไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่ห้องในคอนโดได้ยังไง ก็เธอจำได้ว่าไปเอารองเท้าบัลเล่ย์ที่รถนี่นา

"อ้าว!ตื่นแล้วเหรอแก"รุ้งที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องถามขึ้นเมื่อเห็นกอหญ้าลุกขึ้นมานั่งแบบงงๆ

"รุ้ง..ชั้นมาอยู่นี่ได้ยังไง!?"กอหญ้าถาม

"นี่แกจำ..ไม่ได้!?"เมย์ถามย้ำ

"อือ..ชั้นจำได้ว่าไปเอารองเท้าบัลเล่ย์ที่รถ..แต่พอกดปลดล็อคประตูแล้วก็จำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ!"กอหญ้าทำหน้าพยายามคิด

"เอ่อ..ก็แกเป็นลมไง..นอนหมดสติอยู่ข้างๆรถแกนั่นแหละ"รุ้งบอก

"ห๊ะ!..ชั้นนี่นะ..เป็นลม!"

กอหญ้าทำหน้าแปลกใจเพราะเธอไม่เคยเป็นลมมาก่อนแล้วอีกอย่างมันก็ไม่ได้มีอาการอะไรเลย

"ใช่ๆๆ..แกหมดสติอยู่..แล้วพี่ภีมกับพี่วิทย์..พี่ชา..เจ๊ซาร่ากับพวกชั้นไปตามหาแกเจอเข้า...พี่ภีมเลยอุ้มแกขึ้นรถแล้วพามาคอนโดเนี่ยแหละ"เมย์พูดแล้วมองหน้าของรุ้งพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาเบาๆอย่างโล่งใจ ที่เธอกับรุ้งต้องบอกกับกอหญ้าอย่างนี้เพราะภีมสั่งไว้ว่าถ้ากอหญ้าจำอะไรไม่ได้ก็ให้บอกไปอย่างนี้ ภีมไม่อยากให้กอหญ้าคิดมาก ซึ่งเธอกับรุ้งก็เห็นด้วย

"แล้วตอนนี้แกรู้สึกยังไงบ้างล่ะ!?"รุ้งถาม

"ยังมึนๆหัวนิดหน่อยอ่ะ..เออ!..นี่กี่โมงแล้วและเรื่องการประกวดล่ะ!"กอหญ้าถามทันทีที่นึกได้

"เจ๊ซาร่าจัดการให้แล้ว..และนี่ก็เช้าของอีกวันแล้วจ้า"เมย์บอกยิ้มๆ

"นี่..ชั้นทำให้ทุกคนเดือดร้อนอีกแล้วใช่มั้ย..เฮ้อ!"กอหญ้าบ่น

"แกไม่ต้องโทษตัวเองเลย..ไปอาบน้ำได้แล้ว..จะได้ไปหาอะไรกินกัน"รุ้งบอก

"ใช่..แกก็ไม่ได้แกล้งนี่นา..ห้ามคิดมากนะ"เมย์พูด

"เออ!ก็ได้..งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ"กอหญ้าบอก

"เดี๋ยวพวกชั้นไปรอที่ห้องนั่งเล่นนะ"เมย์พูด

"จ้า..ขอบใจแกสองคนมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนชั้น"กอหญ้ายิ้ม

"ไม่เป็นไร..เราพี่น้องกันนี่นา..แต่คนที่แกต้องขอบคุณจริงๆคือพี่ภีมต่างหาก..เพราะพี่ภีมอุ้มแกขึ้นมาส่งถึงที่ห้องนี่เองเลย"รุ้งบอกยิ้มๆ

"อืม.."กอหญ้าพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

รุ้งกับเมย์จึงเดินออกมานั่งรอที่โซฟาหน้าทีวีในห้องนั่งเล่น