ป้องกันตัว

กอหญ้าเข้าห้องน้ำแล้วก็เดินออกมา เธอเห็นธันวายืนอยู่หน้าห้องน้ำแล้วมองจ้องมาที่เธอด้วยสายตาที่บอกว่ามีอันตราย ปฏิกิริยาป้องกันตัวจึงทำให้สายตาและสีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นไร้ความรู้สึกและเย็นชาก่อนจะเดินเลี่ยงเขาไปด้านข้าง

หมับ!!

ธันวาจับแขนของกอหญ้าไว้เมื่อเธอเดินผ่าน

"จะรีบไปไหนคับ"ธันวาพูด

"ปล่อย!!"กอหญ้าพูดเสียงเย็น

"อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย..ทีไอ้ภีมยังให้จับได้เลย..แต่พี่ไม่จับอย่างเดียวนะ..แต่จะทำอย่างอื่นด้วย"

ธันวาพูดจบก็ดึงแขนกอหญ้าให้ตัวเธอเข้ามาหา แล้วก้มหน้าลงมาจะจูบเธอ

กอหญ้ารู้ว่าธันวาจะทำอะไร? เมื่อเขาดึงเข้าหาตัว เธอจึงยกขาตีเข่าไปที่กลางลำตัวตรงน้องชายของเขาพอดี

"ปั๊ก!..โอ้ย!!"

ธันวาทรุดลงไปทันทีพร้อมกับเอามือกุมไว้ที่น้องชายเพราะจุก

กอหญ้าไม่ได้ปล่อยให้ธันวาทรุดลงไป เธอเอามือจับผมของเขาดึงให้แหงนหน้าขึ้นก่อนจะตีเข่าไปที่ปลายคางอีกครั้งแล้วปล่อยมือที่จับผมอยู่ เขาจึงลงไปนอนกองกับพื้นทันที

"โอ้ย!!.พะ..พอ..แล้ว"ธันวาร้องอย่างเจ็บปวด

กอหญ้าเดินเข้าไปหาธันวาก่อนจะยกขาเตะไปที่ลำตัวอีกครั้ง

"ตุ๊บ!!"

"ตัวเล็ก!!!"

มีเสียงที่คุ้นหูเรียก กอหญ้ารู้ทันทีว่าเป็นใครจึงชะงักเท้าที่กำลังจะเตะไปที่ธันวา สีหน้าและแววตาเปลี่ยนมาเป็นสดใสเหมือนเดิม ก่อนจะหันมาตามเสียงเรียก

"พี่ภีม!!"กอหญ้าพึมพำเบาๆ

ภีมรีบเดินตรงไปหากอหญ้าทันที เขาเดินมาทันเห็นตอนที่กอหญ้าเตะธันวาที่นอนตัวงออยู่ที่พื้น จริงๆแล้วเขาได้ยินเสียงธันวาร้องโอดโอยจึงเดินตามเสียงมา

"พลั๊ว!..พลั๊ว!มึงทำอะไรตัวเล็ก..ไอ้เหี้..!ตุ๊บ!ตุ๊บ!"

ภีมกระชากคอเสื้อของธันวาขึ้นมาแล้วต่อยไปที่หน้าและเตะไปที่ตัวอย่างละ2ที เขาโมโหมากถึงแม้จะเห็นว่าตัวเล็กทำร้ายธันวาแล้วก็ตามแต่มันหยุดความโมโหของเขาไม่ได้จริงๆ

"โอ้ย!!ๆพอๆ..กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย..ไอ้สัส!!เตะเอาๆ"

ธันวาว่าเสียงเบาแบบหมดแรงเพราะเจ็บไปทั้งตัวแถมยังจุกจากการถูกตีเข่าที่น้องชายต่างหาก

"พี่ภีมคะ..พอเถอะค่ะ..นะคะ"กอหญ้าจับแขนของภีม

"ครั้งนี้กูจะปล่อยมึงไป..แต่กูขอเตือนมึงครั้งสุดท้าย..มึงอย่ามายุ่งกับตัวเล็กอีก..ไม่อย่างนั้นกูไม่เอามึงไว้แน่ๆรวมถึงครอบครัวของมึงด้วย"

ภีมพูดพร้อมกับผลักธันวาลงไปกับพื้นอีกครั้ง ก่อนจะจับมือของกอหญ้าพาเดินกลับไปทางลานกิจกรรม

"ฝากไว้ก่อนเถอะ..ยายตัวแสบ!!..เก่งนักใช่มั้ย..ชั้นจะคิดบัญชีกับเธอแน่นอน"

ธันวามองตามกอหญ้าที่เดินไปกับภีมด้วยสายตาเคียดแค้นแล้วกัดฟันพูด

ภีมจับมือกอหญ้าเดินมาได้ครึ่งทางก็หยุดเดินก่อนจะหันมาหาเธอแล้วจับมือของเธอขึ้นมากุมไว้ทั้งสองข้าง

"พี่ขอโทษนะคะ..ที่ดูแลตัวเล็กไม่ดี..ทำให้ไอ้ธันวามีโอกาสมาทำร้ายได้น่ะค่ะ"

ภีมบอกเสียงเศร้าๆ เขารู้สึกผิดที่ทำเหมือนที่เคยพูดไว้ไม่ได้

"ไม่ใช่ความผิดของพี่ภีมหรอกค่ะ..อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ"

กอหญ้ามองตาของภีมแล้วพูด เธอไม่อยากให้เขารู้สึกผิด

"มันทำให้ตัวเล็กกลัวมากมั้ยคะ..พี่อยากกระทืบมันให้จมตีนจริงๆค่ะ"ภีมกัดกรามจนแน่น

"ก็กลัวค่ะ..ว่าแต่..พี่ภีมเห็นที่หนูทำกับเขาแล้ว..พี่ภีมกลัวหรือรังเกียจหนูมั้ยคะ"

กอหญ้าก้มหน้ามองมือที่ภีมจับอยู่ เธอกลัวว่าเขาจะรังเกียจและกลัวกับกิริยาที่เธอทำกับธันวา เธอคงรับไม่ได้ถ้าเขาจะรู้สึกแบบนั้น

"ทำไมพี่ต้องกลัวหรือรังเกียจล่ะคะ..พี่ดีใจเสียอีกที่ตัวเล็กดูแลตัวเองได้..ถ้าไม่อย่างนั้น..หากมันทำอะไรตัวเล็กจริงๆ..พี่คงต้องกลายเป็นฆาตกรแน่ๆค่ะ..จุ๊บ!!"

ภีมดึงตัวกอหญ้าเข้ามากดจูบลงบนหน้าผากเบาๆ

"ขอบคุณนะคะ..ที่พี่ภีมไม่รังเกียจหรือกลัวหนู"

กอหญ้าเอามือกอดเอวของภีมไว้ก่อนจะซบหน้าลงที่อกแกร่งเพราะรู้สึกปลอดภัยเหมือนกับที่เธอเคยกอดเอวของภูผา

"ไม่ต้องกลัวแล้วนะคะ..ต่อไปนี้พี่จะไม่ปล่อยให้หนูคลาดสายตาเลยค่ะ"

ภีมดีใจที่กอหญ้ากอดเอวของเขา นี่เป็นครั้งแรกเลยจึงเอามือลูบผมของเธอเบาๆ

"กลับเข้าไปหาไอ้พวกนั้นกันดีกว่าค่ะ..ป่านนี้มันคงตามหากันให้วุ่นแล้ว"ภีมบอก

"ค่ะ"

กอหญ้าพยักหน้าอยู่กับอกแกร่ง ก่อนจะดันตัวออกแล้วยิ้มให้ภีม

"จุ๊บ!!อย่ายิ้มแบบนี้ค่ะ..เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว"ภีมยิ้มกรุ้มกริ่ม

"พี่ภีมอ่ะ!!ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ"

กอหญ้ารีบเดินหนีไปข้างหน้า ภีมจึงเดินตามไปจับมือของเธอแล้วเดินไปด้วยกัน

"อ้าว!!กอหญ้า..ไอ้ภีม..กูกับไอ้ชาหาไอธันวาไม่เจอเลยว่ะ"วิทย์บอก

"ยายหนูเข้าไปรวมกลุ่มได้แล้วค่ะลูก..."ซาร่าเรียก

"หนูไปก่อนนะคะ"กอหญ้าบอก

"ไปเถอะค่ะ..พี่รออยู่ตรงนี้นะคะ...ไอ้ซาร่ามึงมานี่ก่อน!"ภีมพูดกับกอหญ้าแล้วหันไปเรียกซาร่า

กอหญ้าจึงเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆดาวและเดือน

"มีอะไรยะ..ไอ้หล่อ..ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะย่ะ"ซาร่าเห็นภีมทำหน้าเครียดมาก

"ใช่..เกิดอะไรขึ้นกับกอหญ้าหรือป่าววะ!?"ชาเดาจากสีหน้าของภีม

"จริงหรือป่าวยะ!!ไอ้หล่อ"ซาร่ารีบถาม

"เออ..ไอ้เหี้..!ธันวา..มันตามตัวเล็กไปที่ห้องน้ำ..มันตั้งใจลวนลามตัวเล็ก"ภีมพูดแบบโมโห

"เหี้..!!ล่ะค่ะ..แล้วมันทำอะไรยายหนูหรือป่าวยะ"ซาร่าตกใจ

"มันยังไม่ได้ทำ..ถ้ามันทำ...มึงคิดว่ากูจะยังมายืนอยู่ตรงนี้มั้ย!?"ภีมพูด

"แล้วตอนนี้ไอ้เหี้...!นั่นอยู่ไหนวะ!"วิทย์ถามอย่างไม่พอใจ

"ใช่..กูจะไปกระทืบมันแทนเฮียผา"ชาว่า

"มันนอนกองอยู่ที่หน้าห้องน้ำนั่นแหละ...ไม่รู้ว่าลุกไหวหรือยังว่ะ!"ภีมบอกเสียงเข้ม

"ดีมากค่ะ..ไอ้หล่อ..อัดมันให้เดี้ยงไปเลย..กูสนับสนุนค่ะ"ซาร่ายิ้มอย่างพอใจ

"ไม่ใช่ฝีมือกู!!"ภีมบอกนิ่งๆ

"ไม่ใช่มึง..แล้วใครล่ะยะ..ที่ช่วยยายหนูของกูอ่ะ"ซาร่าถาม

"ไอ้ภีม!!..ไม่ใช่มึง..หรือว่า...!!"วิทย์มองหน้าภีมกับชาเมื่อคิดได้

"ใช่..มึงคิดถูกแล้ว..ฝีมือตัวเล็ก..ตอนที่กูไปถึงก็เห็นไอ้ธันวานอนตัวงออยู่ที่พื้น..กำลังถูกตัวเล็กเตะอยู่พอดีวะ"ภีมเล่า

"ห๊ะ!!!มึงจะบอกว่า..ยายหนูเป็นคนอัดไอ้เหี้..!นั่นเองเหรอคะ..กูไม่อยากจะเชื่อ"

ซาร่าอึ้ง เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างกอหญ้าจะอัดผู้ชายตัวโตอย่างธันวาได้

"มึงยังไม่เคยเห็นน่ะสิ..พวกกูเคยเห็นมาแล้ว..กอหญ้ามีปฏิกิริยาปกป้องตัวเอง..เวลาที่มีใครมาทำในสิ่งที่ไม่ชอบมากๆ..ท่าทางจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนเลยว่ะ"ชาบอกกับซาร่า

"ดีนะที่กอหญ้ามีกิริยาป้องกันตัว..ไม่อย่างนั้น..กูไม่อยากจะคิด"วิทย์ว่า

"กูคงฆ่าไอ้เหี้...!นั่นไปแล้ว"ภีมบอกจริงจัง

"เอาน่ามึง..มันผ่านไปแล้วย่ะ..อย่าคิดมากค่ะ"ซาร่าบอก

"เออ!มึงจัดการเรื่องนี้ด้วยนะไอ้ซาร่า..ถ้าใครถามว่าใครทำไอ้เหี้..!นั่น..มึงก็บอกว่าเป็นกูล่ะกัน"ภีมสั่ง

"ได้..เดี๋ยวกูเคลียร์ให้ย่ะ..กูไปก่อนนะ"ซาร่าบอกแล้วเดินไป

"แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ!?"วิทย์ถาม

"กูคิดว่าไอ้ธันวามันต้องแค้นตัวเล็กแน่ๆว่ะ..ถึงกูจะขู่ให้มันอยู่ห่างๆก็เถอะ..ต่อหน้ากูน่ะมันไม่กล้าแต่กับตัวเล็ก..กูกลัวว่าจะพลาดเข้าสักวันว่ะ!"ภีมบอกถึงสิ่งที่คิดอยู่

"นั่นสิวะ...ขนาดวันนี้เราช่วยกันดูอยู่ตลอด..แม่งยังพลาดได้เลยว่ะ!"ชาพูด

ภีมเงียบแล้วใช้ความคิด

"พวกมึงมีรูปของไอ้ธันวาบ้างมั้ยวะ!"ภีมถาม

"ไม่มีวะ!..แต่เข้าไปหาในเพจคิวบอยได้..มึงจะเอาไปทำอะไรวะ!?"วิทย์ถาม

"เออๆ..มึงหาแล้วส่งมาให้กูก็แล้วกัน..เดี๋ยวนี้เลย"ภีมบอก

"แม่ง!!บอกจะเอาก็เอาเลยนะมึง!..แป๊บสิวะ!!"วิทย์บ่น

"ได้ยังวะ!!?"ภีมเร่ง

"เออๆได้แล้ว..กูส่งไปแล้วนะโว้ย!!"วิทย์บอก

ภีมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูภาพธันวาที่วิทย์ส่งมา ก่อนจะโทรออกหาลูกน้องคนสนิท

"ไอ้เมฆ!...กูต้องการให้มึงตามดูคนๆหนึ่ง..ตามไปทุกที่ทุกเวลาอย่าให้พลาด..เดี๋ยวกูส่งรูปตัวมันกับรถที่มันใช้ให้..ที่ร้านให้ไอ้มนดูแลไปก่อน"

ภีมกดวางสายหลังจากสั่งลูกน้องเสร็จ ในเมื่อระวังตัวเล็กแล้วกลัวพลาดก็ต้องส่งคนตามดูไอ้ตัวต้นเหตุแทน

"เออ..เป็นความคิดที่ดีว่ะ..เราจะได้รู้ว่ามันทำอะไรที่ไหน"ชาว่า

"แต่ก็ยังวางใจไม่ได้..นี่กูยังไม่รู้ว่าถ้าเฮียรู้..จะด่าว่ายังไงเลยว่ะ"ภีมบอก

"แต่กูว่า..เฮียคงเข้าใจว่ะ..อย่างที่บอกคนระวังกับคนจ้องจะทำ..มันก็ต้องมีพลาดได้ว่ะ!"วิทย์พูดพลางจับบ่าของภีม

ตอนเช้าภีมมารอรับกอหญ้าที่หน้าห้องพัก กอหญ้าเดินออกมาพร้อมกับเนย พอเนยเห็นภีมมารอกอหญ้าจึงหันไปยิ้มแซวกอหญ้าแล้วเดินหลบออกไป

"พี่วิทย์กับพี่ชาล่ะคะ!?"กอหญ้าถาม

"พวกมันไปนั่งรอที่ห้องอาหารแล้วค่ะ"ภีมบอก

"จริงๆพี่ภีมไปรอพร้อมกับพวกพี่ๆก็ได้..เดี๋ยวหนูก็ไปค่ะ"

"พี่เป็นห่วงค่ะ..แล้วเมื่อคืนนอนหลับมั้ยคะ"

"หลับค่ะ..แต่ก็ดึกนิดหน่อย"

"ทำไมล่ะคะ?หรือยังกลัวอยู่!?"

"เฮ้อ!ค่ะ..พอหลับตาลงก็จะเห็นตอนที่พี่ธันวาเข้ามาใกล้ๆน่ะ..เลยไม่กล้าหลับตาค่ะ"

"ขอโทษนะคะ!!..ถ้าพี่ดูแลตัวเล็กให้ดี..ตัวเล็กก็คงไม่ต้องกลัวแบบนี้"

"ไม่เอาค่ะ..ที่หนูเล่าให้ฟัง..ไม่ได้จะให้พี่ภีมโทษตัวเองนะคะ"

"ขอบใจนะคะที่ตัวเล็กไม่โทษพี่..แต่ว่าตัวเล็กกลัวเวลาไอ้ธันวาเข้าใกล้..แล้วเวลาพี่เข้าใกล้ตัวเล็กกลัวมั้ยคะ!?"

ภีมก้มมาถามจนหน้าเกือบติดกับกอหญ้าแล้วยิ้มๆ ทำให้เธอหน้าแดงทันที

"ไม่รู้ค่ะ!!"

กอหญ้าเดินหนีภีมทันที เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเวลาที่ภีมเข้าใกล้ เธอถึงไม่มีปฏิกิริยาป้องกันตัวเองทั้งๆที่เขาเข้ามาใกล้มากกว่าผู้ชายคนอื่นๆที่เธอทำร้ายด้วยซ้ำ แต่เธอกลับมีความสุขเสียอีกที่มีเขาอยู่ใกล้ๆถึงแม้จะถูกเขาฉวยโอกาสบ่อยๆก็ตาม

ภีมยิ้มแล้วเดินตามกอหญ้ามา เขารู้ว่าเธอเขินแล้วยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่ปฏิเสธตัวเขาแต่กลับปฏิเสธผู้ชายคนอื่น ไม่เป็นไรเขาจะทำให้ตัวเล็กของเขาได้คำตอบเองอีกไม่นานหรอกหึหึ!!..

"กอหญ้า..ไอ้ภีมทางนี้"วิทย์เรียก

"เป็นยังไงบ้างกอหญ้า..หายกลัวหรือยัง"ชาถาม

"ดีขึ้นแล้วค่ะ"กอหญ้ายิ้มนิดๆ

"แล้วนี่ยังต้องทำอะไรอีกล่ะ!?"วิทย์ถาม

"เหลือแค่ถ่ายสคิปแนะนำตัวค่ะ..แล้วก็กลับได้"กอหญ้าพูด

"ไงคะ..ยายหนู..หายตกใจหรือยังลูก..มาๆค่ะ..เจ๊กอดปลอบขวัญให้นะคะลูก"

ซาร่าเดินยิ้มเข้ามากอดกอหญ้าที่นั่งกินข้าวอยู่

"พอมึง!!..ปล่อยตัวเล็กได้แล้ว..อย่ากอดนาน..กูไม่ชอบ!!"ภีมมองดุๆ

"ค่ะๆ..นิดๆหน่อยๆย่ะ..ไอ้หล่อ..งั้นเจ๊ไปเตรียมถ่ายสคิปก่อนนะคะ..กินเสร็จแล้วยายหนูก็ตามไปที่สระว่ายน้ำนะคะลูก"ซาร่าบอก

"ค่ะเจ๊"กอหญ้ายิ้ม

"กินมากๆนะคะตัวเล็ก..ผอมไปแล้วค่ะ"ภีมตักอาหารให้กอหญ้า

"ขอบคุณค่ะ..แต่ทำไมหนูไม่เห็นพี่ธันวาเลยล่ะคะ..หรือว่าจะเจ็บมาก!?"

กอหญ้าถาม เธอมองดูแล้วไม่เห็นธันวาเลยกลัวว่าเธอจะทำร้ายเขาแรงเกินไปเพราะเวลาที่เธอปกป้องตัวเองกำลังจะมีมากกว่าปกติ

"เป็นห่วงมันหรือคะ..ตัวเล็ก!!?"ภีมถามแบบไม่พอใจ

กอหญ้าได้ยินภีมถามด้วยน้ำเสียงแบบนั้นจึงอมยิ้มแล้วจ้องหน้าเขานิ่งๆ

"เฮ้อ!!ป่าวคะ..แค่ไม่เห็นเลยถาม กลัวว่าหนูจะทำร้ายเขาแรงไปน่ะค่ะ"กอหญ้าถอนหายใจแล้วส่ายหน้า

"กอหญ้าต้องทำใจนะ..ไอ้ภีมมันขี้หวง..จริงๆแล้วพวกพี่ก็เพิ่งเคยเห็นมันเป็นแบบนี้ครั้งแรกเหมือนกัน"ชาว่า

"ใช่..ส่วนไอ้ธันวา..กอหญ้าไม่ต้องกังวล..มันแค่เจ็บลุกยังไม่ขึ้นแค่นั้นเอง..ดีที่กอหญ้าเป็นคนทำ..ถ้าไอ้ภีมทำเองป่านนี้จะเข้าโรงพยาบาลหรือเข้าวัดยังไม่แน่"วิทย์บอก

"อ้อ!!ค่ะ..พี่ภีมเลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้วค่ะ..หนูบอกแล้วว่าไม่ได้ห่วงไงคะ..นะคะ..เดี๋ยวไม่หล่อสาวไม่มองนะคะ"กอหญ้าแซวยิ้มๆ

"ใครไม่มองพี่ไม่สนค่ะ...แต่ตัวเล็กต้องมองพี่..และมองพี่คนเดียวด้วยค่ะ"ภีมพูดนิ่งๆ

"มีอย่างนี้ด้วย"กอหญ้าก้มหน้าพูดหน้าเริ่มแดง

วิทย์กับชาถึงกับขำกับความเอาแต่ใจของภีมที่พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็น

ที่มหาลัยโรงอาหารคณะวิศวะ

"กอหญ้า..ตอนที่ไปทะเล..พี่ภีมกับพี่ธันวามีเรื่องชกต่อยกันเหรอวะ"รุ้งถาม เธอเห็นข่าวในเพจของมหาลัย

"ใช่...ข่าวดังมากเลยว่ะ..เห็นข่าวว่าพี่ภีมอัดพี่ธันวาจนลุกไม่ขึ้นเลยเกิดอะไรขึ้นวะ"เมย์ถาม

"ไม่ใช่นะ..พี่ภีมไม่ได้ทำ"

กอหญ้ารีบบอก เธอไม่รู้ว่าใครเอาไปพูดแต่กลัวว่าข่าวนั้นจะทำให้ภีมต้องเดือดร้อน

"ไม่ใช่แล้วข่าวมันจะมีมาได้ยังไงวะ..แถมข่าวยังบอกว่าพี่ภีมยอมรับด้วยว่าไม่ถูกกับพี่ธันวามาตั้งแต่ตอนที่ประกวดเดือนมหาลัยด้วยกันแล้ว..และพอมาเจอกันอีกจึงได้ทะเลาะกัน"เมย์ว่า

"ไม่จริงหรอก..คนที่ทำร้ายพี่ธันวาคือชั้นเอง..ไม่เกี่ยวกับพี่ภีมสักนิด...แล้วทำไมพี่ภีมต้องมายอมรับแบบนั้นล่ะ"กอหญ้ากระวนกระวายใจ

"แล้วเรื่องมันเป็นยังไง..แกเล่ามาให้พวกชั้นฟังเลยนะ"รุ้งว่า

"เดี๋ยวชั้นค่อยเล่าให้พวกแกฟัง..ชั้นขอไปหาพี่ภีมก่อนนะ"กอหญ้าพูดแล้วลุกขึ้นทันที

"รอพวกชั้นด้วย..กอหญ้า!!"เมย์กับรุ้งรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามกอหญ้าไป

ภีม วิทย์กับชามาถึงมหาลัยแล้วและกำลังจะเดินไปที่โรงอาหาร แต่ภีมก็ต้องอารมณ์เสียเมื่อริสามายืนดักรออยู่ แล้วริสาก็ตื้อภีมจนตอนนี้ภีมกำลังโมโหเต็มที่โดยมีวิทย์กับชาคอยดูอยู่ไม่ห่าง

"พี่ภีมคะ..ริสาเป็นห่วงพี่ภีมนะคะที่ไปมีเรื่องกับพี่ธันวาน่ะค่ะ"

ริสาพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆภีม

"ไปให้พ้น!!"ภีมตวาดเสียงเข้ม

"พี่ภีมคะ..ริสารักพี่ภีมนะคะ"ริสาโผเข้ามากอดภีมอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

ภีม วิทย์กับชายืนงงๆ ก่อนที่ภีมจะเอามือจับที่เอวของริสาเพื่อจะผลักเธอออกไป แต่จังหวะนั้นกอหญ้าที่เดินมาพร้อมกับรุ้งและเมย์ก็มาเห็นเข้าพอดีแล้วจุดที่กอหญ้ายืนอยู่ทำให้มองเหมือนภีมกับริสากำลังกอดกันอยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***