หวง

วิทย์กับชารีบขยับเข้าไปจับบ่าของภีมไว้เพราะรู้ดีว่าภีมต้องโมโหแน่ๆและอาจเกิดเรื่องขึ้นได้

"อะ..อะ..อ้วกก..เอ่อ..ขอตัวก่อนนะคะ..พอดีกอหญ้าอยากอาเจียนน่ะค่ะ"

กอหญ้ารู้ว่าภีมต้องโมโหธันวาแน่ๆ และถ้าขืนยังอยู่ตรงนี้รับรองว่ามีเรื่องแน่ๆจึงทำท่าพะอืดพะอมแล้วรีบเดินหนีออกมาจากหน้าธันวาทันที

"น้องกอหญ้าคับ!!"ธันวายืนงงอยู่กับที่

"ตัวเล็กรอพี่ด้วย..เป็นอะไรคะ"

ภีมรีบเดินตามกอหญ้ามาด้วยความเป็นห่วง ก็เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยทำไมอยู่ดีๆถึงจะอ้วกได้ล่ะ

วิทย์ ชารีบเดินตามภีมมาอย่างแปลกใจเช่นกัน ส่วนรุ้งกับเมย์เดินอมยิ้มมาตลอดทางเพราะรู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร ก็แม่เพื่อนตัวดีเล่นละครให้คนดูอีกแล้ว แถมตีบทแตกเสียด้วยแม้แต่พระเอกของเรื่องยังไม่รู้อ่ะ! ว่าคนที่ตัวเองรักกำลังเล่นละครอยู่

กอหญ้าหยุดเดินหลังออกมาจากโรงอาหารได้ไกลพอสมควรแล้ว ก่อนจะหายใจแรงเพราะเหนื่อย

"ตัวเล็ก!!เป็นอะไร..ทำไมอยู่ดีๆจะอ้วกได้ล่ะคะ!?"

ภีมเอาสองมือจับไหล่ของกอหญ้าแล้วถาม สายตาบอกถึงความเป็นห่วงมาก

"นั่นสิ..เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลย"ชาว่า

"หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ..ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ๆเป็นห่วง..แต่ถ้าหนูไม่ทำแบบนั้น..หนูว่าได้มีเรื่องแน่ๆ"กอหญ้าพูดแล้วมองหน้าของภีมตรงๆ

"งั้นก็แสดงว่า..เมื่อกี้ตัวเล็กเล่นละครอีกแล้วใช่มั้ยคะ"ภีมเริ่มเข้าใจ

"ก็หนูกลัวว่าพี่จะมีเรื่องกันอ่ะ..ขอโทษนะคะ"กอหญ้าบอกเบาๆ

"555เยี่ยมเลยกอหญ้า..โคตรเก่งอ่ะ..แก้ไขได้ดีมากๆ..พี่กับไอ้ชาก็กลัวว่าไอ้ภีมจะต่อยปากไอ้ธันวาเหมือนกัน"วิทย์ขำ

"ใช่..นี่ถ้ากอหญ้าไม่ออกมาก่อนนะรับรอง..งานนี้มีเจ็บแน่นอน"ชาว่า

"ก็มันอยากมายุ่งกับตัวเล็กของกู..กูไม่ปล่อยเอาไว้หรอก..ถ้ายังกล้าเข้ามาอีกได้เจอกันแน่"ภีมพูดเสียงเข้มบอกให้รู้ว่าเขาเอาจริง

"แกนี่เล่นละครเก่งขึ้นทุกวัน..ชั้นว่าเราเปลี่ยนคณะเรียนตอนนี้ยังทันนะ..ใช่มั้ยเมย์"รุ้งยิ้ม

"เห็นด้วย..รับรองกอหญ้าได้รางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมแน่ๆ"เมย์ยิ้ม

"พวกแกนี่นะ..นอกจากไม่ช่วยแล้วยังจะพูดมากอีก"กอหญ้าว่าเพื่อน

"แต่หนูทำให้พี่เป็นห่วงจริงๆนะคะ..คิดว่าเป็นจริงเสียอีก..ไม่รู้ล่ะค่ะ..พี่งอนแล้ว"ภีมพูดแล้วเดินหนีไป

"อ้าว!!.เฮ้ย..ไอ้ภีม..ตัวยังกับควายทำงอนเป็นเด็กไปได้"วิทย์ว่าเพื่อน

"แต่กูก็เพิ่งเคยเห็นไอ้ภีม..ลุคนี้ว่ะ..อย่างฮาวะ..555"ชาขำ

"เอ่อ..นี่พี่ภีมงอนหนูจริงๆหรือคะพี่ๆ"กอหญ้าถามงงๆ เออ!เพิ่งเคยเห็นคนหล่องอน น่ารักว่ะ!!

"พี่ว่าน่าจะจริงนะ..กอหญ้ารีบไปง้อมันหน่อยเถอะ..เดี๋ยวมันจะผูกคอตายใต้ต้นมะเขือเสียก่อน"ชาว่ายิ้มๆ เขารู้ว่าภีมแกล้งงอนเพื่อให้กอหญ้าง้อ

"งั้น..หนูตามไปดูก่อนนะคะ..รุ้ง..เมย์เดี๋ยวชั้นมานะ..พวกแกไปรอที่โรงอาหารกลางเลย"

กอหญ้างงๆกับคำพูดของชาแต่ไม่มีเวลาคิดทบทวนเพราะเธอมัวแต่ห่วงว่าจะง้อภีมยังไง

"สองคนนี้พอกันเลยนะ..พลัดกันงอนพลัดกันง้ออยู่ได้..เฮ้อ!..ไปกินข้าวดีกว่าเมย์"รุ้งว่า

"พี่ไปด้วย..รุ้ง..เมย์"วิทย์กับชาบอก

ภีมเดินหนีตรงมาที่รถของเขาที่จอดอยู่  เขารู้ว่าเดี๋ยวกอหญ้าก็ต้องตามมาง้อแน่ๆ แต่เขาไม่ได้งอนจริงๆแค่แกล้งอยากให้ตัวเล็กมาง้อเท่านั้น

"พี่ภีมคะ..รอหนูด้วยค่ะ"กอหญ้าเรียก

"มีอะไรคะ!?"ภีมทำหน้าเฉยๆ

"พี่ภีมงอนหนูเหรอคะ..หนูก็ขอโทษแล้วไง"

"ที่หนูแกล้งทำแบบนั้นเพราะเป็นห่วงไอ้ธันวา..กลัวว่าพี่จะต่อยมันใช่มั้ยคะ"ภีมแกล้งว่า

"มะ..ไม่ใช่นะคะ..หนูไม่ได้ห่วงพี่ธันวาค่ะ..หนูแค่ไม่อยากให้พี่ภีมต้องมีเรื่องเพราะหนู"

"ไม่จริงหรอกค่ะ..หนูเป็นห่วงมัน..พี่ไม่มีความหมายสำหรับหนูหรอกค่ะ..พี่รู้"

"คิดไปใหญ่แล้วค่ะ..หนูจะไปห่วงพี่ธันวาทำไมล่ะคะ..หนูกับเขาไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย..ถ้าจะเป็นห่วง..หนูก็เป็นห่วงพี่ภีมนั่นแหละค่ะ..ทำไมคิดอะไรไปเรื่อย"

"ตัวเล็กไม่เป็นห่วงไอ้ธันวาเพราะไม่ได้สนิทกัน..แล้วตัวเล็กเป็นห่วงพี่..เพราะอะไรล่ะคะ"

"ก็เพราะพี่ภีมเป็น..เอ่อ..เป็นพี่สายรหัสไงคะ"

"แค่นั้นเหรอคะ..ให้พี่เป็นได้แค่นั้นเอง..พี่เสียใจนะคะ"

"เอ่อ!..ก็..ก็..เป็นแค่นั้นไปก่อนนะคะ..พี่ภีมบอกเองว่าไม่เร่งหนูไงคะ"

"ก็ได้ค่ะ..พี่ไม่เร่ง..แต่ตัวเล็กต้องให้พี่ทำโทษก่อน..ที่ทำให้พี่เป็นห่วง..พี่ถึงจะหายงอน..จะยอมมั้ยคะ?"

"ทำโทษยังไงคะ!!?"

"มานี่ค่ะ"

ภีมจับมือกอหญ้าเดินมาที่รถของเขา ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วจับตัวเธอนั่งลงบนตักของเขาโดยให้เธอหันหน้าเข้าหาตัวเองก่อนจะปิดประตู

"พี่ภีมจะทำอะไรคะ!?"กอหญ้าทำหน้าตกใจ

"ลงโทษหนูไงคะ!"ภีมยิ้มเจ้าเล่ห์

"ทำไมต้องลงโทษในนี้ล่ะคะ!?"กอหญ้าไม่เข้าใจ

"เพราะพี่จะลงโทษหนูแบบนี้ไงคะ!"

ภีมพูดจบก็ก้มลงมาจูบริมฝีปากนุ่มของกอหญ้าอย่างรวดเร็ว เธอตกใจทำตาโตเอาสองมือดันอกแกร่งทันที ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงเมื่อเขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นนุ่มเพื่อหาความหวานที่เขาโหยหาอยู่ตลอด

ภีมเอาลิ้นควานไปทั่วโพรงปากของกอหญ้ากวาดเอาความหวานมาไว้ในปากของเขาจนหมด ก่อนจะเอาลิ้นร้อนดูดดึงกับลิ้นเล็กของเธออย่างไม่ยอมปล่อย เขาใช้มือดันท้ายทอยของเธอไว้ให้รับจูบของเขาได้อย่างถนัด ส่วนมืออีกข้างดึงรั้งตัวเธอไว้ให้แนบชิดอกแกร่ง

"อื้อ..อืม"

กอหญ้าครางเบาๆ เธอยังไม่ชินกับการที่ถูกภีมจูบจึงค่อนข้างเงอะงะทำอะไรไม่ถูก ต่อต้านไม่ได้ๆแต่ตัวออ่นอยู่ในออ้มแขนของเขาเท่านั้น

ภีมถอนปากออกจากปากของกอหญ้าแล้วมองหน้าที่แดงก่ำอย่างหลงใหล ทำไม!เขากลายเป็นคนฉวยโอกาสแบบนี้ไปได้นะ เวลาอยู่ใกล้คนตัวเล็กทีไร เขาอดใจที่จะกอดจูบตัวเธอไม่ได้สักที เขามั่นใจว่าตัวเองไม่ใช่คนหื่น! เพราะแต่ก่อนขนาดมีสาวๆมานอนให้เขาถึงที่ เขายังไล่ไปแบบไม่เสียดายเลยสักครั้ง แต่กับคนตัวเล็ก เธอไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำแต่เป็นเขาเองที่อยากทำกับเธอทุกที่ทุกเวลา เขาโคตรจะหลงคนตัวเล็กคนนี้มากจริงๆ

"พี่ภีมอ่ะ!!..ยังจะมองอีก..หนูเขินนะ"

"ไม่ต้องเขินค่ะ..เอาไว้ก็ชิน"

"บ้า!!..รังแกหนูตลอดอ่ะ.."

"อย่างนี้ไม่เรียกรังแกค่ะ..เรียกว่าแสดงความรักนะคะ"

"หยอดเก่งนะคะ...หยอดสาวๆบ่อยสิท่า"

"ไม่เคยเลยค่ะ..พี่ทำกับหนูแค่คนเดียวนะคะ"

"น่าเชื่อเนอะ!!"

"จะเชื่อหรือไม่เชื่อคะ..ถ้าไม่เชื่อพี่จะจูบหนูจนกว่าจะเชื่อ"ภีมก้มหน้าลงมาอีกครั้ง

"อ้ะ!!..เชื่อค่ะ..พอแล้วเดี๋ยวมีคนเห็นอ่ะ"กอหญ้าเอามือมาปิดปากไว้พลางมองไปรอบๆ

"ไม่เห็นหรอกค่ะ..ฟิล์มรถพี่ทึบ..ป่ะ..เราไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ"

ภีมอุ้มกอหญ้าไปวางลงบนเบาะข้างคนขับ

"แล้วพี่ภีมหายงอนหนูแล้วนะ"

"หายแล้วค่ะ...พี่ยกโทษให้เพราะปากหนูหวานมากๆ..ทำให้พี่อยากทำโทษหนูบ่อยๆอ่ะค่ะ"

"เจ้าเล่ห์นะคะ..ไหนเฮียบอกว่าไว้ใจได้ไงคะ.."

"ไว้ใจได้จริงๆค่ะ..พี่รักใครรักจริง..ไม่มีวันทิ้งแน่นอนค่ะ..ดังนั้นตัวเล็กมารักกับพี่นะคะ"

กอหญ้าเขินจนไม่รู้จะทำยังไง ใจเต้นแรงจนจะระเบิดออกมา นี่ภีมจะทำให้เธอเขินจนตัวแตกเลยหรือไงกัน

ภีมเห็นกอหญ้านั่งหน้าแดงก้มหน้ามองมือของตัวเองไม่มองหน้าของเขาก็รู้ว่าเธอเขิน เขาคิดว่าเธอก็ชอบเขาเหมือนกันเพียงแต่ยังไม่พูดออกมา แต่ไม่เป็นไรเขารอได้ จะรอจนกว่าเธอจะยอมรับในตัวของเขา ไม่ว่านานแค่ไหนเขาก็รอได้

เช้ามืดวันเสาร์

ภีมขับรถมาที่มหาลัยพร้อมกับกอหญ้า เขาไม่ให้เธอขับรถมาแต่ให้มาด้วยกัน

เมื่อมาถึงภีมก็แยกออกไป ส่วนกอหญ้าก็ไปรวมกลุ่มกับเดือนดาวปีนี้

"ลูกสาวมาแล้วเหรอคะ..มานี่ลูกมาลงชื่อก่อน"ซาร่าเรียกกอหญ้า

"สวัสดีค่ะเจ๊"กอหญ้าพูด

"นี่หนูมาพร้อมไอ้หล่อใช่มั้ยคะ"ซาร่าถาม

"ใช่ค่ะ..ส่วนพี่วิทย์กับพี่ชาขับรถมาอีกคันค่ะเจ๊"กอหญ้าบอก

"เอาล่ะค่ะ..ลงชื่อแล้วก็ขึ้นไปเลือกที่นั่งได้เลยลูก..เดี๋ยวเจ๊ตามขึ้นไปค่ะ"ซาร่าพูด

"ค่ะเจ๊"

กอหญ้าจึงเดินสะพายกระเป๋าใบเล็กขึ้นไปบนรถทัวร์ที่จอดอยู่

"น้องกอหญ้ามานั่งข้างๆพี่นี่คับ..พี่จองที่ไว้ให้แล้ว"

ธันวาเดินมาหากอหญ้าทันทีที่เห็นเธอเดินขึ้นมาบนรถ

"เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ"

กอหญ้าปฏิเสธ ทำไมอีพี่คนนี้ถึงตื้ออย่างนี้วะ!

หมับ!!

ธันวาฉวยโอกาสจับข้อมือของกอหญ้าทันที

"มาเถอะคับ"ธันวาพูด

"ปล่อยมือค่ะ"

กอหญ้ามองข้อมือที่ถูกธันวาจับอยู่ แล้วสีหน้ากับแววตาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยและเย็นชา

"มึงปล่อยมือกอหญ้า..เดี๋ยวนี้!!"

มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหลังกอหญ้า เธอหันกลับไปมองพอเห็นว่าเป็นใคร สีหน้าและแววตาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอมั่นใจว่าเขาจะปกป้องเธอได้

ภีมกำมือแน่นเมื่อเห็นสิ่งที่ธันวาทำ และเขาก็เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจะมีปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปเมื่อถูกธันวาจับมือจึงรีบเดินเข้ามาเพราะเขาตั้งใจมองหาเธออยู่แล้ว

"มึงเสือกอะไรด้วย!?แล้วทำไมกูต้องปล่อยวะ!"ธันวาถามกวนๆ

ภีมกำลังจะยกมือขึ้นต่อยปากของธันวา แต่กอหญ้ารีบจับไว้ก่อน

"พี่ภีมคะ..อย่าค่ะ.."กอหญ้ารีบห้าม

ภีมมองหน้ากอหญ้าเห็นสายตาที่ขอร้องของเธอจึงเอามือลง

"พี่ธันวาปล่อยมือกอหญ้าค่ะ..กอหญ้ามีที่นั่งอยู่แล้ว..คงไปนั่งกับพี่ไม่ได้ค่ะ"กอหญ้าพูดเสียงเรียบๆ

"ก็ได้คับ..แล้วเจอกันนะ"

ธันวายอมปล่อยมือแล้วเดินกลับไปนั่งที่ พลางคิดว่าเล่นตัวนักเหรอวะ! คืนนี้เขาไม่ปล่อยให้รอดไปได้แน่ๆ

"ไปค่ะ..พี่ภีม"

กอหญ้าเงยหน้าบอกเมื่อเห็นภีมยังมองตามหลังธันวาด้วยสายตาดุดัน

พอได้ยินเสียงของกอหญ้าพูด ภีมจึงเปลี่ยนสีหน้าและแววตากลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม

"ค่ะ..พี่จองที่ไว้ให้หนูตรงนั้นค่ะ"

ภีมจับมือกอหญ้าแล้วพาเดินไปยังที่ๆเขาจองไว้ ก่อนจะให้เธอนั่งด้านในติดกับกระจก ส่วนตัวของเขานั่งด้านนอก

"ขี้โมโหนะคะ"กอหญ้าว่าลอยๆ

"ก็มันมาจับมือตัวเล็กอ่ะ..พี่หวงค่ะ"

"รับมือกับคนแบบนี้..ต้องใจเย็นค่ะ"

"เหรอคะ..แน่ใจว่าถ้าพี่ไม่เดินเข้าไป..หนูจะไม่ทำร้ายมันน่ะ"

"ผู้หญิงทำร้ายผู้ชายถือว่าป้องกันตัวค่ะ..แต่ถ้าผู้ชายกับผู้ชายเรียกว่าทะเลาะกันค่ะ..หนูกลัวพี่ภีมจะเจ็บตัวเพราะหนูอ่ะ!"

"นี่คิดว่าพี่จะสู้มันไม่ได้หรือคะ..แล้วอีกอย่างถึงพี่จะเจ็บตัวเพราะตัวเล็ก..พี่ก็ดีใจที่ได้ปกป้องคนที่พี่รักน่ะค่ะ"

"จุ๊บ!!น่ารักจังค่ะ"

กอหญ้ายื่นปากไปจุ๊บที่แก้มของภีมเบาๆ ก่อนจะรีบหันหน้าออกไปด้านข้างแล้วหน้าแดง

"หนูทำแบบนี้..แล้วพี่จะอดใจไหวเหรอคะ..ฟอด!!"

ภีมก้มไปหอมแก้มกอหญ้าแรงๆแล้วสูดความหอมเข้าจนเต็มปอด

กอหญ้ายิ่งเขินมากกว่าเดิมเมื่อถูกหอมแก้มกลับ จึงก้มหน้ามองมือของตัวเองที่กำแน่นอยู่บนตัก

"ถ้าหนูง่วงก็นอนหลับไปก่อนได้นะคะ..พอถึงแล้วพี่จะปลุกค่ะ"

"ค่ะ.."

สักพักใหญ่กอหญ้าก็เผลอหลับไป ภีมเห็นว่าเธอหลับจึงจับหัวของเธอมาซบที่อกแกร่ง แล้วเอามือโอบไปบนไหล่ดึงตัวของเธอมากอดไว้ หัวของเธอจึงอยู่ที่คอของเขาพอดี ก่อนที่เขาจะจูบลงไปที่หน้าผากเธอเบาๆ

"ตัวเล็กคะ..ถึงแล้วค่ะ"

ภีมปลุกกอหญ้าเมื่อถึงรีสอร์ทที่พัก ที่ทางกองประกวดจัดเตรียมไว้

"ถึงแล้วหรือคะ!?"กอหญ้างัวเงีย ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

"ค่ะ..ลงไปกันได้แล้ว..ไอ้ซาร่ากำลังจะเรียกรวมตัวเพื่อจัดที่พักค่ะ"

"อ้อ!..ค่ะ"

กอหญ้าลุกขึ้นเดินตามภีมลงไปจากรถแล้วเข้าไปรวมกลุ่มกับดาวเดือนคนอื่นๆที่ห้องโถงของรีสอร์ท ส่วนภีมเดินไปยืนอยู่กับวิทย์และชาและเดือนปีที่แล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***