จูบแรก

"พี่ภีม..ยังอยู่อีกเหรอคะ"

กอหญ้าเดินออกมาจากห้องนอนถามขึ้นเมื่อเห็นภีมนั่งดูทีวีอยู่

"ตื่นแล้วเหรอ..หิวมั้ย"ภีมถาม

"นิดหน่อยค่ะ"

"มานั่งนี่..พี่จะเอาข้าวมาให้กิน"ภีมบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว

กอหญ้าเดินมานั่งลงที่โซฟาหน้าทีวี แล้วภีมก็ยกข้าวกับกับข้าวอีกสองอย่างมาวางให้ตรงหน้า

"พี่ภีมมากินด้วยกันสิคะ!"

"อืม..แล้วเป็นยังไงบ้าง..มีอาการอะไรมั้ย"ภีมนั่งลงข้างๆกอหญ้า

"ปกติดีแล้วค่ะ..ไม่เจ็บคอแล้ว"

"ดีแล้ว..ห้ามลืมกินยานะรู้มั้ย"

"ค่ะ"

"อ้อ!!อีกเดี๋ยวไอ้ซาร่าจะมาเยี่ยมนะ..น่าจะมาพร้อมกับไอ้ชา..ไอ้วิทย์แล้วก็เพื่อนๆเราน่ะ"

"ค่ะ..แล้วนี่พี่ภีมไม่มีธุระที่ไหนเหรอคะ"

"ทำไม!?ไล่พี่..รำคาญพี่เหรอ"

"ปะ..ป่าวนะคะ..หนูแค่เกรงใจน่ะ"

"ไม่ต้องเกรงใจ..พี่อยากอยู่ใกล้ๆตัวเล็ก..ไม่อยากห่างไปไหน..นี่คือความสุขของพี่..ที่ตัวเล็กต้องรู้ไว้..เข้าใจมั้ย"

"เอ่อ..เอ่อ..เข้า..เข้าใจค่ะ"

กอหญ้าหน้าแดงจริงๆเลยทีนี้ เธอไม่เคยถูกใครพูดด้วยคำพูดแบบนี้เลย

"รู้มั้ย..เวลาที่ตัวเล็กหน้าแดง..พี่อยากทำอะไร"ภีมถามยิ้มๆ

"ทำอะไรคะ!?"เดียร์เงยหน้ามองภีมงงๆ

"ถ้าพี่ทำ..ตัวเล็กห้ามโกรธพี่นะ...เข้าใจมั้ย"

"หนูไม่โกรธค่ะ..แต่..อุ๊บ..อื้อ!!"

ภีมก้มลงมาจูบปากของกอหญ้าอย่างเร็ว เขากดจูบอย่างดูดดื่มแล้วใช้มือข้างหนึ่งดันท้ายทอยของเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้ถอยหนีได้ แล้วใช้ลิ้นเลียไปบนริมฝีปากของเธอเบาๆเพื่อให้เผยอริมฝีปากขึ้นให้เขาได้สอดลิ้นเข้าไปหาความหวานได้

"โกรธพี่หรือป่าวคะ..ตัวเล็ก..หื้ม"ภีมถามเสียงอ่อนหวาน

"ไม่..ไม่โกรธค่ะ"

กอหญ้าเงยหน้ามองภีมอึ้งๆเพราะเพิ่งจะได้ยินเขาพูดด้วยเสียงอ่อนหวานแถมยังมี'คะ'ลงท้ายอีกด้วย  น่ารักจังวะ! ผู้ชายคนนี้

"จริงนะคะ..พี่จูบตัวเล็กเพราะพี่รักตัวเล็กนะ..พี่อยากให้รู้ไว้ว่าพี่จริงจังจริงๆค่ะ"

"ระ..รักเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ..พี่รักตัวเล็ก..รักแบบแฟน..ไม่ใช่พี่น้อง..ตัวเล็กอาจจะยังไม่เข้าใจหรือแน่ใจในตัวพี่..แต่พี่แค่อยากให้ตัวเล็กรับรู้ไว้..ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำกับตัวเล็กเพราะพี่รักตัวเล็กแบบแฟนไม่ใช่พี่ชายนะคะ"

"เอ่อ..คือ..หนู.."

"ตัวเล็กยังไม่ต้องรีบร้อนตัดสินใจ..พี่แค่อยากให้ตัวเล็กค่อยๆเปิดใจให้พี่เท่านั้น..ได้มั้ยคะ"

"เอ่อ..ก็..ก็..ได้ค่ะ"

"ดีมากค่ะ..ตัวเล็ก..แต่พี่ขอสั่งห้ามไม่ให้ตัวเล็กไปให้ใครทำแบบที่พี่ทำอีกนะคะ..ไม่อย่างนั้นพี่จะทำโทษ..รู้มั้ยคะ"

"ระ..รู้..ค่ะ"

"จุ๊บ!!ชื่นใจจังค่ะ"

ภีมก้มจูบหน้าผากกอหญ้าเบาๆ เขาเห็นเธออายจนหน้าแดงจัด แบบนี้ก็ยิ่งน่ารักน่าฟัดมากจริงๆ แล้วเขาจะอดใจได้นานแค่ไหนกัน

ก๊อก..ก๊อกมีเสียงคนเคาะประตูภีมจึงปล่อยกอหญ้าออกจากออ้มแขนทั้งๆที่ยังไม่อยากปล่อย ส่วนกอหญ้าหน้ายังแดงอยู่แต่ไม่มากแล้ว

"พี่ไปเปิดเองค่ะ..สงสัยไอ้พวกนั้นคงมาถึงกันแล้ว"ภีมบอกแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง

"ลูกสาว!!เป็นยังไงบ้างลูก..ทำไมหน้ายังแดงๆอยู่ล่ะจ๊ะ..ไข้ขึ้นอีกเหรอลูก..ไอ้หล่อ..มึงดูแลลูกสาวกูยังไงเนี่ย!!?"ซาร่าเดินตรงเข้ามาหากอหญ้าทันที

"เอ่อ..คือ.."

กอหญ้าอ้ำอึ้ง จะให้บอกได้ยังไงว่าที่หน้าแดงเพราะถูกภีมจูบน่ะ อายตายเลย!!

"เอ!ตัวก็ไม่ร้อนนะ..หรือว่า..ไอ้หล่อ!!!..รังแกลูกสาวกูเหรอห๊ะ!!"

ซาร่าเอามือแตะหน้าผากของกอหญ้าก่อนจะหันไปถามภีมที่ยืนอมยิ้มเพราะเห็นกอหญ้าเขิน

"ว่าไงย่ะ!!ยืนอมยิ้มแบบนี้"ซาร่ายังไม่เลิกถาม

"มึงจะมาเยี่ยมตัวเล็ก...หรือจะมาจับผิดกูห๊ะ!!ไอ้ซาร่า"

ภีมพูดเสียงเรียบๆ ก่อนจะเดินมายืนข้างๆกอหญ้า

"กูว่าแบบนี้มีพิรุธนะ..มึงว่ามั้ยไอ้ชา!?"วิทย์พูด

"กูก็ว่างั้นเหมือนกันว่ะ"ชาเห็นด้วย

"ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดพูดมาก...ก็ไปหาโน๊ตข้อสอบเอาเองล่ะกัน"

ภีมบอกจริงจัง เขาเห็นกอหญ้าก้มหน้าที่โดนแซวจึงกลัวว่าจะคิดมาก

"เออๆ...พวกกูไม่พูดแล้ว..ไอ้ซาร่าเพราะมึงคนเดียวเลย"วิทย์ว่า

"เกี่ยวอะไรกับชั้นยะ..ว่าแต่หนูหายดีแล้วเหรอลูก!?"

ซาร่ารู้ว่าภีมไม่ยอมรับและทำท่าเหมือนเริ่มไม่พอใจเพราะถูกจับได้ จึงเปลี่ยนไปถามกอหญ้าเรื่องป่วยแทน

"หายดีแล้วค่ะเจ๊..ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยม"

กอหญ้ายิ้มนิดๆแต่หน้ายังออกแดงหน่อยๆ

"กอหญ้ามีคนดูแลดีค่ะเจ๊..เลยหายไว"รุ้งยิ้ม

"รุ้งอ่ะ!!..พูดมากนะ..เดี๋ยวชั้นก็ไม่ให้โน้ตเหมือนกันหรอก"กอหญ้าหน้างอที่เพื่อนมาแซวกันเอง

"โอ๋ๆ..ไม่พูดแล้วจ้า..เหมือนกันเลยนะทั้งพี่ภีม..ทั้งกอหญ้าเนี่ย!!"รุ้งบอกยิ้มๆ

"ดีแล้วที่หนูหายดี..งั้นพรุ่งนี้ก็ไปมหาลัยได้แล้วสิจ๊ะ"ซาร่าถาม

"ได้ค่ะ/ไม่ได้!"

กอหญ้ากับภีมพูดพร้อมกันแต่ทำเอาทุกคนถึงกับงงๆ เพราะคนละความหมาย

"ลูกสาวกูบอกว่าได้..แล้วทำไมมึงบอกว่าไม่ได้ยะ..ไอ้หล่อ!!"ซาร่าหันไปถามภีม

"ตัวเล็กพึ่งจะหาย..ต้องพักต่ออีกวัน..จึงยังไปมหาลัยไม่ได้"ภีมพูดจริงจัง

"แต่..ว่า.."

กอหญ้าจะแย้งแต่เห็นสายตาของภีมที่มองมาจึงหยุดพูด

"ห้ามดื้อค่ะ..ตัวเล็ก" ภีมบอกกอหญ้าด้วยเสียงที่ออ่นโยน

ชากับวิทย์และซาร่าถึงกับหันมามองหน้ากันเองทันที นี่พวกเขาหูฝาดไปใช่มั้ย!? ทำไมน้ำเสียงของภีมถึงได้ออ่นโยนขนาดนั้น พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานแต่ไม่เคยได้ยินภีมพูดกับใครด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลยสักครั้ง

"ดะ..เดี๋ยวนะ!!..นี่กูหูฝาดไปหรือป่าววะ..พวกมึงสองคนได้ยินเหมือนกูมั้ย..ไอ้ภีมพูด..ค่ะด้วยว่ะ"ชาหันไปถามซาร่ากับวิทย์

"พี่ชาหูไม่ฝาดหรอกค่ะ...พวกหนูก็ได้ยิน"เมย์ยิ้ม

"555เอาวะ..เป็นบุญหูล่ะกู..กอหญ้าเก่งมากเลยนะที่ทำให้ไอ้ภีมพูดจาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ได้"วิทย์ว่าขำๆ

"สัส!!เงียบไปเลยพวกมึง"ภีมว่าเขินๆ

"เออๆ..ไม่ต้องเขิน..หรอกย่ะ..คิดจะจีบเด็กก็ต้องออ่นโยนสิยะ"ซาร่าว่า

"เลิกพูดกันได้แล้วกอหญ้าเขินจนหน้าแดงแล้ว"ชาว่า

"แกไม่ต้องเขิน..เอ้านี่!!เสียงของอาจารย์วันนี้"เมย์ส่งเครื่องบันทึกเสียงให้กอหญ้า

"ขอบใจนะ"กอหญ้าบอก

"แล้วตกลงว่ามึงจะไม่ให้ลูกสาวกูไปมหาลัยใช่มั้ยยะ..พรุ่งนี้อ่ะ..ไอ้หล่อ"ซาร่าถามภีม

"เออ..มันมีอะไรหรือไง..มึงถึงต้องถาม"ภีมมองหน้าซาร่า

"ก็พรุ่งนี้..เขานัดประชุมดาวเดือนเพื่อแจ้งเรื่องที่จะไปเก็บตัวนอกสถานที่กันย่ะ..แต่ถ้าหนูไม่ไปมหาลัย..เจ๊ก็จะบอกให้ว่า..จะมีการออกไปเก็บตัวนอกสถานที่ในวันเสาร์นี้..ไปค้าง1คืนที่ระยอง..รถออกจากมหาลัย7โมงเช้าวันเสาร์..หนูต้องเตรียมชุดไปสำหรับเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดด้วยนะลูก..เพราะจะมีการถ่ายคลิปโปรโมตด้วยจ๊ะ"ซาร่าบอก

"ค่ะเจ๊..หนูจะเตรียมให้พร้อม"กอหญ้าบอก

"ดีค่ะลูก..หนูต้องพักผ่อนให้หายดีๆ..จะได้มีแรงไปเล่นน้ำทะเลได้ค่ะ"ซาร่ายิ้ม

"พวกแกก็ไปกับชั้นด้วยสิ..รุ้ง..เมย์"กอหญ้าชวนเพื่อน

"โทษทีนะแก..เสาร์นี้ชั้นกับเมย์ต้องกลับบ้านอ่ะ..ถ้าไม่กลับโดนตัดออกจากตระกูลแน่ๆ"รุ้งบอก

"ใช่..พ่อกับแม่โทรบอกทุกวันเลยว่ะ..ว่าแต่แกไปคนเดียวได้นะ"เมย์ถาม

"ได้สิ..พวกแกกลับบ้านกันไปเถอะ..ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยว่าชั้นคิดถึง"กอหญ้ายิ้ม

"ขอโทษจริงๆนะแก..แล้วชั้นจะบอกพ่อกับแม่ให้"รุ้งบอก

"ไม่ต้องเป็นห่วงยายหนูหรอกจ๊ะ..เจ๊จะดูแลแทนให้เองค่ะ"ซาร่าพูด

"ขอบคุณนะคะเจ๊..ยังไงก็ฝากเจ๊ด้วย..ดูกอหญ้าให้ดีๆนะเจ๊..อย่าให้มันไปก่อเรื่องอะไร..ปล่อยไปไหนคนเดียวไม่ได้..ก่อเรื่องตลอดอ่ะ"เมย์บอกยิ้มๆ

"ไอ้เมย์!!..เดี๋ยวเถอะ..ชั้นไปก่อเรื่องที่ไหนกัน"กอหญ้าโวยนิดๆ

"จ้า..แกไม่ก่อเรื่องหรอก..แต่แกไม่ค่อยระมัดระวังถึงได้มีเรื่องต่างหากล่ะจ๊ะ"รุ้งยิ้ม

"แกก็อีกคน..ไอ้รุ้ง..ไม่พูดด้วยแล้ว..งอนอ่ะ!!"กอหญ้าทำหน้างอ

"รุ้งกับเมย์ไม่ต้องห่วงกอหญ้าหรอก..พวกพี่ไปด้วยจะช่วยดูแลให้"วิทย์บอก

"แล้วมึงอ่ะ..ไอ้หล่อ..จะไปมั้ยยะ"ซาร่าหันไปถามภีม

"มึงถามแปลกๆนะ..ไอ้ซาร่า..มึงคิดว่าไอ้ภีมจะปล่อยให้กอหญ้าไปคนเดียวเหรอวะ"ชาว่า

"เออๆ...กูลืมไปย่ะ...ว่าแต่พวกมึงไปทั้งสามคนเลยใช่มั้ยยะ"ซาร่าถาม

"ใช่..พวกกูไป"

ภีมบอก เขาไม่มีทางปล่อยตัวเล็กไปตามลำพังแน่ และเขาก็มั่นใจว่าธันวาต้องไปด้วยแน่นอน

"เออ..ตามนั้นค่ะ"ซาร่าพูด

"ถ้าพรุ่งนี้กอหญ้าไม่ได้ไปเรียน..แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนล่ะคะ...พวกหนูมีเรียนทั้งวันด้วยสิ!"รุ้งพูด

"ชั้นอยู่คนเดียวได้..ไม่เป็นไรหรอก"กอหญ้าบอก

"เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนตัวเล็กเองค่ะ"ภีมพูดกับกอหญ้า

"เฮ้ย!!แต่พรุ่งนี้มีควิชตอน10โมงนะโว้ย!!"วิทย์บอก

"พี่ภีมไปมหาลัยเถอะค่ะ..หนูอยู่ได้"กอหญ้าหันไปบอกภีม

"งั้น..พี่ไปควิชเสร็จแล้วจะรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนตัวเล็กนะคะ"ภีมบอกกอหญ้าเสียงออ่นๆ

"แต่..พี่ภีมควรเข้าเรียนนะคะ..หยุดมาหลายวันแล้วค่ะ"กอหญ้าเป็นห่วงภีม

"เป็นห่วงพี่เหรอคะ..ตัวเล็ก..ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกค่ะ"ภีมเอามือลูบผมกอหญ้าเบาๆ

"ใช่กอหญ้า..ไอ้ภีมไม่ต้องเข้าเรียนมันก็ได้Aอยู่แล้ว..อีกอย่างถึงให้มันไปเรียน..มันก็เรียนไม่รู้เรื่องอยู่ดีเพราะมัวแต่ห่วงกอหญ้าน่ะ"วิทย์ยิ้ม

"แต่..."กอหญ้าจะแย้ง

"ไม่มีแต่ค่ะ..ตัวเล็ก"ภีมยิ้ม

ปิ๊ง..ปิ๊ง..เสียงไลน์เข้ามือถือของภีม เขาจึงหยิบออกมากดดู

"ไอ้วิทย์...มึงลงไปรับเฮียผาทีสิ..เฮียผามาถึงแล้ว"ภีมบอก

"ได้.."วิทย์บอกก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

สักพักวิทย์ก็เข้ามาพร้อมกับภูผา

"ว้าย!!เฮียผา..คิดถึงจังเลยค่ะ"

ซาร่ารีบเดินเข้าไปหาภูผาแต่เขารีบหลบไปข้างหลังวิทย์อย่างไว

"เฮ้ย!!..นี่ใครวะ..พวกมึง"ภูผาถาม

"เฮียผาจำไอ้ชาตรี..ไม่ได้หรือคับ"ชาถาม

"ไอ้ชาตรีเหรอ..จำได้..แต่ว่ามัน.."ภูผาทำท่านึก

"นี่ล่ะคับ..ไอ้ชาตรี..แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนชื่อเป็นซาร่าแล้วคับ"ภีมบอก

"แหม!!เฮียผา..ทำเป็นจำหนูไม่ได้นะคะ..น้อยใจอ่ะ!"ซาร่าทำหน้างอนๆ

"ไอ้ชาตรี..เอ๊ย!!..ไอ้ซาร่า..กูว่ามึงทำให้กูกลัวว่ะ"ภูผาบอกก่อนจะเดินเข้าไปหากอหญ้า

"เฮียผาอ่ะ..จะกลัวหนูทำไมอ่ะ"ซาร่าพูด

"กู..ไม่ชินว่ะ"ภูผาบอก

"เดี๋ยวก็ชินค่ะ..เฮีย..เพราะตอนนี้เจ๊ซาร่า..รักกอหญ้าเหมือนลูกสาวเลยนะคะ"เมย์ยิ้ม

"จริงเหรอ..ยายหนู"ภูผาถามกอหญ้า

"จริงค่ะเฮีย..เจ๊ดีกับพวกหนูมากเลย"กอหญ้ายิ้ม

"ก็ดีแล้ว..จะได้มีคนดูแลพวกหนูมากขึ้นอีก"ภูผายิ้ม

"แล้วนี่เฮียมาอีกทำไมคะ..ไหนบอกที่บริษัทมีเรื่องไงคะ?"กอหญ้าถาม

"เคลียร์แล้ว..แต่พรุ่งนี้เฮียต้องไปดูงานที่สิงคโปร์ตั้งแต่เช้าน่ะ..เลยมาหายายหนูก่อน"ภูผาบอก

"ไปนานมั้ยคะ"กอหญ้าถาม

"น่าจะนานนะ..ประมาณ1เดือนน่ะ"ภูผาพูด

"ทำไมครั้งนี้ไปนานจังเลยคะ!?"กอหญ้าถาม

"งานด่วนน่ะ..และป๊าก็ต้องไปไต้หวันพรุ่งนี้เหมือนกันนะ"ภูผาบอก

"หืม..ไปกันหมดเลยอ่ะ..ไม่ห่วงหนูกันเลยนะ"กอหญ้างอน

"ห่วงสิ..ป๊าน่าจะไป2อาทิตย์..ก็คงกลับ..อย่างอนน่า..เฮียจะโทรหาบ่อยๆนะ"ภูผาลูบผมกอหญ้า

"555ไปเถอะค่ะ..หนูแค่แกล้งเฮียเฉยๆ..หนูโตแล้ว..ดูแลตัวเองได้ค่ะ"กอหญ้าขำ

"ยายตัวแสบเอ๊ย!!..ถ้ามีอะไรโทรหาเฮียได้ตลอดนะ..จะรีบกลับมาทันทีเลย"ภูผาสั่ง

"ค่ะ..ไม่ต้องห่วงหรอก"กอหญ้ายิ้ม

"ผมจะดูแลตัวเล็กให้ดีที่สุด..แทนเฮียผากับป๊าเองคับ"ภีมบอกจริงจัง

"พวกผมด้วยคับ..เฮียผา"ชากับวิทย์พูด

"หนูด้วยค่ะ..เฮียผา"ซาร่ายิ้ม

"กูขนลุกว่ะ..ไอ้ซาร่า..แต่ขอบใจนะ"ภูผาบอก

"แหม!!เฮียผาอ่ะ"ซาร่าบ่น

"เฮียไม่ต้องห่วงค่ะ..หนูกับรุ้งจะดูแลไม่ให้กอหญ้าก่อเรื่องแน่ๆ"เมย์ยิ้ม

"แต่เฮียว่า..พวกเรานั่นแหละที่จะช่วยกันก่อเรื่องน่ะ"ภูผายิ้ม

"555เฮียนี่..สมกับเป็นพี่ชายพวกหนูจริงๆคะ"รุ้งขำ

"ไอ้ภีม..มึงรับปากกูแล้วนะ..กูฝากยายหนูด้วย..ป๊ากูรู้เรื่องมึงแล้ว..ไม่ได้ว่าอะไร..กูกับป๊าสนับสนุนมึงนะ..เพราะอย่างนั้นดูแลยายหนูดีๆล่ะ"ภูผาพูดกับภีมเสียงเข้ม

"คับเฮียผา..ผมจะไม่ทำให้ป๊ากับเฮียผิดหวัง..ฝากถามป๊าด้วยว่าจะเรียกสินสอดเท่าไหร่..ถ้าตัวเล็กตกลงเป็นแฟนผมเมื่อไหร่..ผมจะให้พ่อกับแม่ไปขอหมั้นทันทีเลยคับ"ภีมบอกอย่างจริงจัง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***