ความแตกต่าง

"นะคะภีม..มีนขอติดรถของภีมไปมหาลัยด้วยนะคะ"

มินตราพูดเสียงออ้นๆ เธอเหลือบมองกอหญ้านิดหนึ่ง

ภีมเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นว่ามีคนมายืนอยู่ข้างหน้าก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

"มาแล้วเหรอ..ตัวเล็ก..ไปขึ้นรถ"

ภีมบอกแล้วยื่นมือข้างหนึ่งไปโอบไหล่ของกอหญ้า ส่วนมืออีกข้างเปิดประตูให้แล้วดันเธอขึ้นไปนั่ง

"ภีมคะ..แล้วมินล่ะ"มินตรารีบท้วง

ภีมไม่ได้สนใจคำพูดของมินตรา เขาปิดประตูรถแล้วเดินออ้มไปขึ้นรถฝั่งคนขับก่อนจะขับรถออกไปเลย

"กอหญ้าขอโทษนะคะ..เพราะพี่ภีมต้องช่วยกอหญ้าเลยทำให้พี่คนนั้นไม่ได้มากับพี่ภีมด้วยและพี่เขาอาจจะไม่พอใจพี่ภีมก็ได้อ่ะค่ะ"

กอหญ้าบอกพลางก้มหน้า เธอคิดว่าเป็นเพราะภีมต้องให้เธอนั่งรถมาด้วยทำให้สาวสวยคนนั้นมาด้วยไม่ได้ เพราะรถของภีมนั่งได้แค่สองคนเท่านั้น

"ขอโทษทำไม?..แล้วใครจะไม่พอใจ"ภีมถามหน้าเรียบๆ

"ก็เพราะกอหญ้าต้องนั่งรถมากับพี่ภีม..ทำให้พี่สาวเมื่อกี้มาด้วยไม่ได้อ่ะค่ะ"กอหญ้าบอก

"พี่สาวที่ไหน?..พี่ไม่เห็นมีใครเลย"

ภีมถาม จริงๆเขารู้อยู่แล้วว่ากอหญ้าหมายถึงใคร แต่คือเขาไม่ได้สนใจไงเลยไม่ได้รู้สึกอะไร

กอหญ้าเงยหน้ามองภีมแบบงงๆ นี่จะบอกว่าเขาไม่เห็นสาวสวยคนนั้นและไม่ได้ยินที่สาวสวยคนนั้นพูดอย่างนั้นเหรอ บ้า!ไปแล้ว

"หึหึ..ไม่ต้องไปสนใจหรอก..ไม่มีใครสำคัญเท่าเราหรอก..ตัวเล็ก"

ภีมยื่นมือมาจับหัวของกอหญ้าโยกไปมาเบาๆ เขารู้ว่ากอหญ้ามองหน้าเขาแบบงงๆ

"เอ่อ..ค่ะ"

กอหญ้างงๆไม่เข้าใจในสิ่งที่ภีมบอกมากนักแต่ก็ไม่พูดและถามอะไรอีก

โรงอาหารคณะวิศวะ

"กอหญ้า..ทางนี้"

เมย์เรียกเมื่อเห็นกอหญ้าเดินเข้ามาพร้อมกับภีม

"สวัสดีค่ะพี่ภีม"

รุ้งกับเมย์ไหว้ภีม เขาพยักหน้าให้

"ตัวเล็ก..เรียนกี่โมง"ภีมถาม

"9โมงค่ะ"กอหญ้าตอบ

"งั้น..รอไอ้วิทย์กับไอ้ชาก่อน..แล้วกินข้าวพร้อมกันนะ..พี่โทรบอกพวกมันแล้ว"ภีมบอก

"ได้ค่ะ"กอหญ้าบอก

สักพักใหญ่วิทย์กับชาก็มาถึง

"มึงนี่นะ..มาเช้าคนเดียวไม่พอ..ยังจะลากพวกกูมาด้วยอีก"วิทย์ว่า พลางหาว

"ใช่..แม่งเร่งอยู่นั่นแหละ..ถ้าไม่เห็นแก่โน้ตข้อสอบนะ..กูจะไม่มาแน่ๆ"ชาบ่น

"สวัสดีค่ะพี่วิทย์..พี่ชา"กอหญ้า รุ้งและเมย์ไหว้ทักทาย

"สวัสดีคับน้องๆ"วิทย์กับชาตอบรับ

"เอ่อ..วันนี้พี่ๆเรียนกี่โมงคะ"

กอหญ้าถามหน้าแหยๆ เธอกลัวว่าตัวเองจะทำให้พี่ๆต้องลำบาก

"พวกพี่มีเรียน11โมงคับ"ชาบอก

"พูดมาก!!"ภีมมองชาแบบดุๆ

"หนูขอโทษค่ะ..เลยทำให้พี่ๆต้องตื่นกันตั้งแต่เช้าเลย"กอหญ้ายกมือไหว้แล้วก้มหน้า

"ไม่ต้องไปฟังพวกมันหรอก..พูดมากนัก..งั้นก็ไม่ต้องเอาหรอกโน้ต!"ภีมบอกเสียงเข้ม

"กอหญ้า..ไม่เป็นไร..พี่แค่แกล้งไอ้ภีมเฉยๆ"

ชาบอก เขารู้ว่าภีมพูดจริงแน่ๆ

"ใช่..พวกพี่พูดเล่นกันน่ะ"วิทย์รีบเสริม

"ยังไงก็ต้องลำบากพี่ๆอยู่ดีค่ะ...แต่เดี๋ยววันเสาร์..เฮียก็กลับมาแล้ว...หนูก็ไม่ทำให้พี่ๆต้องลำบากแล้วล่ะค่ะ"กอหญ้าบอกยิ้มๆ

"ไป..กินข้าวกันดีกว่าค่ะ"รุ้งเปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นภีมทำหน้าเย็นชา

"ใช่ค่ะ..เดี๋ยวพวกหนูต้องเข้าเรียนต่อ"เมย์บอก

"ตัวเล็ก..จะกินอะไร"ภีมถาม

"ข้าวผัดค่ะ"กอหญ้าบอก

"เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้"ภีมบอก

วิทย์กับชามองหน้ากันแทบทันทีนี่เพื่อนเขาอาสาไปซื้อข้าวให้สาวเนี่ยนะ มีหวังโลกจะต้องแตกแน่ๆแต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดออกมาเพราะกลัวสายตาของภีมที่มองมา

"ไม่ต้องหรอกค่ะ..หนูไปซื้อเองได้..พี่ภีมไปซื้อของที่พี่ภีมจะกินเถอะค่ะ"

กอหญ้าบอกอย่างเกรงใจ เขาอุตส่าห์ตื่นตั้งแต่เช้าแล้วยังขับรถมาส่งอีกและจะให้ไปซื้อข้าวแทนได้ยังไงล่ะ

"พี่ก็จะกินข้าวผัดเหมือนกัน..พี่ไปซื้อเอง..รอที่นี่แหละ..ห้ามดื้อ!"ภีมบอกดุๆ

"ค่ะ..ไม่ต้องดุก็ได้"กอหญ้าบอกหน้างอๆ

ภีมจึงเอามือมาจับหัวของกอหญ้าโยกเบาๆก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วเดินไปร้านข้าว

"ไอ้ชา..พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกหรือป่าววะ!?"วิทย์พูด

"ยังไงก็ช่างมันเถอะ..ให้มันอารมณ์ดีๆนั่นแหละ..ไม่งั้นมึงกับกูอาจจะแย่ได้"ชาว่า

"เออ!..จริงไป..ไปสั่งข้าวกินกัน"วิทย์บอก

ทุกคนจึงเดินไปสั่งข้าวเหลือแค่กอหญ้านั่งอยู่คนเดียว

"ไปซื้อน้ำดีกว่า..จะได้ซื้อเผื่อพี่ภีมด้วย"

กอหญ้าคิดแล้วจึงเดินไปร้านขายน้ำ พอได้น้ำก็เดินกลับมารอทุกคนที่โต๊ะ

"อ๊ะ!!..นี่ข้าวผัดของเรา"

ภีมวางจานข้าวผัดลงข้างหน้ากอหญ้า

"ขอบคุณค่ะ..และนี่น้ำ..หนูซื้อมาให้พี่ภีมค่ะ..ไม่รู้ว่าชอบดื่มน้ำอะไรเลยซื้อน้ำแดงมาให้ค่ะ"กอหญ้ายื่นแก้วน้ำแดงให้ภีม

"กอหญ้า!..ไอ้ภีมไม่..."

ชาจะบอกว่าภีมไม่กินของที่คนอื่นซื้อมา แต่พอเห็นภีมส่งสายตาดุๆมาให้ก่อนเลยต้องเงียบ

"อืม..ขอบใจ"

ภีมบอกกอหญ้ายิ้มๆ เขาดีใจที่เธอซื้อน้ำมาฝาก

"นี่กอหญ้ารู้ได้ยังไงว่าไอ้ภีมชอบน้ำแดงเนี่ย"วิทย์ถาม

"เดาเอาน่ะค่ะ..แต่ดีใจนะคะที่เดาถูก"กอหญ้ายิ้มกว้าง

ภีมมองกอหญ้าที่ยิ้มอย่างมีความสุข เขาคิดว่าอยากให้เธอมีรอยยิ้มอย่างนี้ให้เขาคนเดียวตลอดไป

ทุกคนจึงเริ่มลงมือกินข้าวของตัวเอง ภีมเห็นว่ากอหญ้าเลือกเขี่ยหอมหัวใหญ่ที่อยู่ในข้าวผัดมาไว้ข้างๆจาน เขาจึงรู้ว่าเธอไม่ชอบกิน จึงยื่นช้อนจะไปตักมากินเอง

"อ๊ะ!..พี่ภีมทำอะไรคะ"กอหญ้าถามงงๆ

"ก็ตัวเล็กไม่กินหอมใหญ่ไม่ใช่เหรอ"ภีมพูด

"ใช่ค่ะพี่ภีม..กอหญ้าไม่กินหอมใหญ่..ปกติเวลาไปสั่งข้าวผัดจะบอกให้เขาไม่ใส่อ่ะค่ะ"เมย์บอก

"แล้วพี่ภีมจะตักไปทำไมล่ะคะ?"กอหญ้าถาม

"พี่จะกินเอง"ภีมบอก

"แค่ก..แค่ก"

วิทย์ถึงกับข้าวติดคอ เพราะเขากับชาไม่เคยเห็นภีมจะกินของที่คนอื่นกินอยู่แล้ว

"เอ้า!น้ำ..มึงไม่ต้องตกใจ..อะไรๆมันก็เปลี่ยนกันได้ว่ะ"ชาบอกยิ้มๆ

"ไม่ต้องหรอกค่ะ"

กอหญ้าบอกอย่างเกรงใจ จะให้ภีมกินของที่เธอไม่กินได้ยังไงเล่า

"ไม่เป็นไรพี่จะกิน..แล้วตัวเล็กกินมะเขือเทศมั้ย"ภีมถาม

"กินค่ะ"กอหญ้าบอก

"งั้นเราช่วยพี่กินมะเขือเทศ..พี่จะช่วยกินหอมใหญ่ให้..ดีมั้ย"ภีมยิ้ม

"ใช่กอหญ้า..ไอ้ภีมไม่กินมะเขือเทศ..มันเขี่ยทิ้งตลอดเลย"ชาบอก

"ก็ได้ค่ะ.."กอหญ้าพูด

ภีมจึงตักหอมใหญ่ในจานของกอหญ้ามาใส่จานตัวเอง แล้วตักมะเขือเทศไปใส่ให้กอหญ้าแทน จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่รักสะอาดมาก โดยปกติแล้วจะไม่ยอมกินของในจานคนอื่นแน่ๆแต่ยกเว้นในจานของกอหญ้าเท่านั้นที่เขาไม่คิดรังเกียจ กลับมีความสุขด้วยซ้ำที่ได้กิน

"ตัวเล็ก..แล้ววันนี้เลิกกี่โมงล่ะ"ภีมถามหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว

"บ่าย3โมงค่ะ..แล้วพี่ภีมเลิกกี่โมงคะ"กอหญ้าถาม

"พี่เลิก4โมงอ่ะ..คอยไหวมั้ย"ภีมถาม

"ไหวค่ะ..เดี๋ยวหนูนั่งรอที่หน้าตึกนะคะ"กอหญ้ายิ้ม

"ได้"ภีมบอก

"งั้น..พวกหนูไปเรียนก่อนนะ..แล้วตอนเย็นเจอกันค่ะ"รุ้งบอก

สามสาวจึงพากันเดินไปทางตึกเรียน

ตอนบ่ายในห้องเรียนวิศวะปี2

"มึงจะมองเวลาอะไรบ่อยๆวะ!...ไอ้ภีม"

ชาว่า เขาเห็นภีมมองนาฬิกาข้อมือหลายครั้งมาก

"มึงไม่ต้องใจร้อน..เดี๋ยวอาจารย์ก็ปล่อยแล้ว..น้องมันไม่หายไปไหนหรอก"วิทย์แซว

"สัส!..กูไม่กลัวหาย..แต่กลัวหมามาคาบไปมากกว่า"ภีมเสียงเข้ม

"เออว่ะ!..น้องมันนั่งรอที่หน้าตึก..แถวนั้นมันจุดศูนย์รวมเลยนะโว้ย!"ชาว่า

นั่นยิ่งทำให้ภีมคิ้วขมวดมากขึ้นไปอีก

หลังจากอาจารย์ปล่อยภีมก็แทบจะเหาะออกจากห้องตรงไปหน้าตึกทันที ทำให้วิทย์กับชาวิ่งตามแทบไม่ทัน

เมื่อมาถึงที่หน้าตึกก็เป็นเหมือนที่ภีมกับเพื่อนๆคิดไว้ เพราะโต๊ะที่กอหญ้ากับเพื่อนนั่งอยู่มีผู้ชายมานั่งอยู่ด้วยอีก2คน แถมสองคนนั้นจ้องมองแต่กอหญ้าคนเดียว

ภีมเห็นก็ถึงกับกำหมัดแน่น แต่เขาสังเกตุว่าตัวเล็กของเขาก้มหน้าดูหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะโดยไม่ได้เงยหน้ามามองผู้ชาย2คนนั้นเลย แล้วมือของเธอยังเหมือนจดอะไรอยู่อีกด้วย เขาจึงเดินเข้าไปยืนด้านหลังของตัวเล็ก ส่วนผู้ชาย2คนนั้นพอเห็นภีมเดินเข้ามาพร้อมกับวิทย์และชาก็พากันลุกเดินหนีไป

รุ้งกับเมย์หันมาเห็นว่าภีมกับวิทย์และชามายืนอยู่ข้างหลัง นั่นเองผู้ชาย2คนถึงได้ลุกหนีไป แต่กอหญ้ายังคงไม่รู้ว่ามีคนมายืนอยู่ข้างหลัง

ภีมพอเดินมายืนข้างหลังกอหญ้าเลยเห็นว่าเธอใส่หูฟังอยู่ด้วยจึงอมยิ้มแล้วเอามือไปหยิบหูฟังออกข้างหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงไปเอาหูฟังใส่หูตัวเอง

"อ๊ะ!..อ้าว..พี่ภีม..เรียนเสร็จแล้วหรือคะ"

กอหญ้าตกใจที่มีคนดึงหูฟังออกจึงหันกลับมา ตั้งใจจะว่าแต่พอเห็นว่าเป็นภีมจึงไม่พูดอะไร

"นี่ถึงขนาดบันทึกเสียงอาจารย์มาฟังเลยเหรอ..ตัวเล็ก"ภีมถามเมื่อเขาได้ฟังเสียงแล้ว

"ปกติหนูจะบันทึกแล้วเก็บไว้ฟังก่อนสอบ..แต่วันนี้วุ่นวายมากอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องก็เลยเอามาฟังน่ะค่ะ"กอหญ้าบอกแบบไม่สบอารมณ์มากๆ

"ใครมาทำให้กอหญ้าอารมณ์เสียได้เนี่ย"ชาถามยิ้มๆ

"555ก็ผู้ชาย2คนเมื่อกี้น่ะค่ะพี่ๆ..กอหญ้าจะอ่านหนังสือแต่สองคนนั้นก็จะเข้ามาชวนคุยด้วย..กอหญ้ารำคาญเลยเอาหูฟังมาใส่..หนูกับรุ้งเลยต้องคุยแทน"เมย์ขำ

"สองคนนั้นมาจีบกอหญ้าเหรอ..รุ้ง"วิทย์ถาม

"น่าจะค่ะ..ตามมาตั้งแต่ออกจากห้องเรียนแล้ว"รุ้งบอก

"ไม่ชอบเหรอ..มีหนุ่มๆมาจีบ"ภีมแกล้งถามทั้งๆที่ใจร้อนรนจนจะบ้า

"ไม่ชอบค่ะ..รำคาญมากกว่า..พูดแต่เรื่องไร้สาระ"กอหญ้าพูดสีหน้าบอกว่าเบื่อจริงๆ

"พูดไร้สาระยังไง"ภีมอมยิ้มกับคำตอบของกอหญ้า

"ก็ถามทุกเรื่อง..ชอบอะไร..ไปเที่ยวมั้ย..อยากกินอะไร..บ้านอยู่ไหน..อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ..ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำแบบสำรวจหรือยังไง"กอหญ้าหน้างอ

"ใจเย็นๆ..ตัวเล็ก..พี่พาไปกินไอศครีมมั้ย..จะได้อารมณ์ดี"ภีมจับหัวกอหญ้าแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี เมื่อรู้ว่าเธอไม่ชอบสองคนนั้น

"ทีงี้ล่ะ..อารมณ์ดีเชียวนะมึง..เมื่อกี้ทำเหมือนกับจะฆ่าใครให้ตายอย่างนั้นแหละ"วิทย์แซวเบาๆ

"เสือก!"ภีมว่า

"พี่ภีมจะพาไปกินไอศครีมจริงๆหรือคะ"กอหญ้าถามดวงตาสดใส

"อืม..ต้วเล็กจะไปมั้ย"ภีมยิ้มนิดๆ

"กอหญ้าไปอยู่แล้วล่ะค่ะ..นั่นของโปรดของกอหญ้าเลยนะคะ..พี่ภีม"รุ้งบอกยิ้มๆ

"จ้ารู้ดีจริงๆ..เอ้านี่!..โน้ตของสองวิชาวันนี้..เอาไปแลกกันอ่านเองนะ"กอหญ้าส่งกระดาษโน้ตให้รุ้งกับเมย์คนละชุด

"ขอบใจจ้า..เพราะมีแกนี่แหละ..ชั้นกับรุ้งถึงจะจบได้"เมย์ยิ้ม

"ยังมีพี่ๆนะคับ..ไม่เข้าใจตรงไหนถามได้นะ"วิทย์ว่า

"ขอบคุณค่ะพี่..รับรองว่าได้ถามแน่ๆ"รุ้งบอก

"งั้น..ไปกินไอศครีมกัน"ชาบอก

"ค่ะ"สามสาวพูดพร้อมกัน

วันนี้เป็นวันเสาร์

Line สาวสวย

รุ้ง:กอหญ้า..ชั้นกับเมย์กลับบ้านนะ

กอหญ้า:อือ

เมย์:เย็นนี้เจอกันตอนสองทุ่มครึ่ง

กอหญ้า:ร้านไหน

รุ้ง:ร้านPTD

กอหญ้า:OK.

เมย์:กอหญ้าจะไปยังไง

กอหญ้า:แท๊กซี่

รุ้ง:ระวังตัวด้วย

กอหญ้า:จ้า..แค่นี้นะ

Lineหล่อโหด

ภีม:เข้าร้านด้วย

วิทย์:เออ

ชา:รับทราบ

ภีม:กูชวนเฮียผามาด้วยนะ

วิทย์:ดีเลย..อยากเจอ

ชา:ชวนพี่สายรหัสแล้วไม่ชวนน้องสายรหัสด้วยเหรอวะ

วิทย์:ใช่

ภีม:ไม่..เพื่อนเค้าไม่อยู่

ชา:กูนึกว่าหวง555

ภีม:สัส!..แต่ก็ใช่

วิทย์:555

ร้านPTD

ภีม วิทย์และชามาถึงที่ร้านแล้วนั่งอยู่ในห้องวีไอพีกำลังคุยกับลูกน้องที่ดูแลร้านอยู่เพราะทั้งสามคนจะเข้ามาร้านแค่เสาร์กับอาทิตย์หรือมีเรื่องเร่งด่วนเท่านั้น

"ร้านเราช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง..ไอ้มน"วิทย์ถาม

"เรียบร้อยดีคับลูกพี่"มนตอบ

"มีใครมาก่อกวนหรือวุ่นวายมั้ย"ภีมถาม

"จะมีก็แค่ลูกค้าที่งี่เง่า..เวลาเมาน่ะคับ"มนบอก

"รายได้เป็นยังไงบ้าง"ชาถาม

"รายได้ดีทุกคืนคับ..ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นเด็กมหาลัยและคนทำงานคับ"มนบอก

"มีสาวๆถามถึงพวกกูบ้างมั้ยวะ555"วิทย์ขำ

"สัส!พวกมึงนี่นะ"ภีมว่า

"มีคับลูกพี่"มนยิ้ม

"ไป..ออกไปทำงาน..มีอะไรค่อยเข้ามา"ภีมไล่

"คับ"มนบอกแล้วเดินออกไป

"เออ..แล้วเฮียผาจะมากี่โมงวะ?"ชาถาม

"คงไม่เกินสามทุ่ม..เฮียเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศน่ะ"ภีมบอก

"ไม่ได้เจอนานแล้ว..ไม่รู้มีเมียหรือยัง"วิทย์พูด

"กูได้ข่าวว่ายังนะ"ภีมบอก

ตึก..ตึก..พลั๊ก..ปัง!!เสียงประตูห้องที่สามหนุ่มนั่งอยู่เปิดและปิด พร้อมกับมีหญิงสาววิ่งเข้ามาแต่เธอหันหน้ากลับไปทางประตูเหมือนกำลังหลบใครอยู่

ภีม วิทย์และชามองหญิงสาวคนนั้นด้วยความงุนงง หญิงสาวตรงหน้ามีผมยาวสีดำแต่ถูกรวบไว้สูงเผยให้เห็นลำคอระหง สวมเสื้อเปิดไหล่แขนยาวแค่ศอกสีโอรส ใส่กางเกงขาสั้นแต่ไม่มากสีขาวทำให้เห็นเรียวขาที่ขาวมากๆ สวมรองเท้าผ้าใบสีดำ รูปร่างของเธอคุ้นตาภีมมากๆแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน

สักพักข้างนอกประตูก็มีผู้ชายสวมชุดสูทสีดำวิ่งผ่านไป3-4คน เพราะห้องนี้คนข้างในมองเห็นข้างนอกได้แต่คนข้างนอกจะมองไม่เห็นแม้ว่าข้างในจะเปิดไฟก็ตาม

"เฮ้อ!..เกือบไปแล้ว"

หญิงสาวรำพึงพลางถอนหายใจ

"นี่..คุณ..เข้ามาในนี้ได้ยังไงคับ"วิทย์ถามหลังจากหายตกตะลึงแล้ว

หญิงสาวสะดุ้งนิดๆ เธอมัวแต่คิดจะหลบคนข้างนอกจนลืมมองว่าข้างในมีคนอยู่หรือป่าว จึงค่อยๆหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงคนทักมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***