พี่รหัส

"เฮ้ย!..น้องริสาเหมือนจะไม่พอใจน้องกอหญ้าของมึงนะ..ไอ้ภีม"ชาว่า

"ใช่..แลท่าว่า..ริสานี่จะร้ายเหมือนกันว่ะ!"วิทย์พูด

"ถ้ากล้า..กูก็ไม่เว้น..ถึงจะเป็นผู้หญิงก็เถอะ"ภีมพูดจริงจังเพราะเขาเห็นที่ริสาทำเหมือนกัน

"เอาล่ะค่ะน้องๆ..มาเรื่องพี่สายรหัสนะคะ..ให้น้องๆมาจับสลากที่พี่แล้วใครได้รหัสอะไร..ให้เดินเข้าไปถามพี่ปี2ที่อยู่ตรงนั้นดูนะคะว่าพี่คนไหนมีรหัสตรงกับตัวเอง..เมื่อเจอพี่สายรหัสแล้วให้ทำความรู้จักกัน..พี่ให้เวลา1อาทิตย์ในการตามหาพี่สายรหัสและถ้ามีเรื่องอะไรพี่จะแจ้งไปในไลน์กลุ่มของคณะนะคะ.."ซาร่าบอก

หลังจากนั้นปี1ก็เดินไปจับสลากและพากันเดินไปหาพี่ปี2เพื่อถามเกี่ยวกับรหัส

"รุ้ง..รหัสของแกอะไรอ่ะ!"กอหญ้าถาม

"เทพบุตรว่ะ..เป็นใครวะเนี่ย!?..แล้วของแกกับไอ้เมย์ล่ะ"รุ้งถามกลับ

"ของชั้น..เฮฮาอ่ะ!!..ตลกเป็นบ้าเลย"เมย์ยิ้ม

"ส่วนของชั้น..น้ำแข็งว่ะ!"กอหญ้าบอกหน้าซีดนิดๆ เพราะถ้าเธอเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นภีมแน่ๆ ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ!

"น้ำแข็งเหรอ!!?...หรือว่า..."รุ้งก็พอจะเดาออก

"ชั้นว่าใช่ชัวร์ว่ะ!..555บอกแล้วว่าแกหนีพี่เขาไม่พ้น"เมย์ขำ

"พวกแกอย่าพูดให้ชั้นตกใจได้มั้ย!...อาจจะไม่ใช่ก็ได้"กอหญ้าบอก

"แกก็ลองไปถามพี่ภีมดูสิ..จะกลัวอะไรวะ!?"รุ้งบอก

"แกไม่กลัวแต่ชั้นกลัวนี่..เอาไว้ก่อนล่ะกัน..ลองถามพี่คนอื่นดูก่อนดีกว่า"กอหญ้าบอก พลางมองไปทางที่ภีม วิทย์กับชายืนรวมกันอยู่ห่างๆ

"พี่ภีมคะ..พี่ใช่รหัส...."ริสาเดินเข้าไปหาภีมแต่เขากลับเดินเลยไปเหมือนไม่ได้ยินที่ถูกเธอถาม

ภีมเดินตรงไปทางที่กอหญ้ากับเพื่อนยืนอยู่นั่นทำให้ริสาถึงกับอึ้งและยิ่งไม่พอใจกอหญ้ามากขึ้นไปอีก

"ตัวเล็ก..เราได้รหัสอะไร?"ภีมถามเมื่อเขาเดินมาถึงที่กอหญ้ากับเพื่อนๆยืนอยู่

"ใช่คับ..พี่ก็อยากรู้"วิทย์ที่เดินตามหลังมาพร้อมกับชายิ้ม

"เสือก!"ภีมหันไปว่าเพื่อน

"สวัสดีค่ะพี่ๆ"กอหญ้าและเพื่อนๆยกมือไหว้

"ว่าไง..ได้รหัสอะไร?"ภีมถามอีกครั้ง

"เอ่อ!..น้ำแข็งค่ะ"กอหญ้าบอก

"ห๊ะ!!..น้ำแข็ง..จริงเหรอน้องกอหญ้า"วิทย์กับชาพูดแทบพร้อมกัน

"มีอะไรหรือคะ?"รุ้งถาม

"ก็นั่นมันรหัสของ..ไอ้ภีม"วิทย์บอก

"พรหมลิขิตชัดๆ..."ชาพูด

"หา!..พี่ภีม..เป็นพี่สายรหัสของหนูเหรอ"

กอหญ้าอุทานทำหน้าตกใจ ถึงแม้จะเดาไว้แล้วก็ตาม ทำไมมันถึงได้ซวยขนาดนี้วะ! กว่าจะเรียนจบจะตายก่อนมั้ยวะเนี่ย!!

"ตกใจอะไร..ตัวเล็ก"ภีมถามพลางยิ้มมุมปาก

"เอ่อ!..ป่าวค่ะ"กอหญ้าออ้มแอ้มตอบ

"แล้วน้องรุ้งกับน้องเมย์ได้รหัสอะไรคับ?"ชาถาม

"รุ้ง..ได้เทพบุตรค่ะ..ส่วนเมย์ได้..เฮฮาค่ะ"รุ้งบอก

"อ้าว!ดีเลย..พี่รหัสเทพบุตร ส่วนไอ้ชารหัสเฮฮา..งั้นน้องๆก็เป็นน้องสายรหัสของพวกพี่ทั้งกลุ่มเลยสิ..ดีจังเลยคับ"วิทย์พูดอย่างดีใจ

"งั้นก็ฝากตัวด้วยนะคะพี่ๆ."เมย์บอกยิ้มๆ

"ด้วยความยินดีคับ"

ชาบอกยิ้มๆ เขารู้สึกถูกชะตากับกอหญ้าและเพื่อนๆทั้งสองคน

"พี่ๆไม่ต้องเรียกน้องนำหน้าหรอกค่ะ..เรียกชื่อเฉยๆก็ได้"รุ้งยิ้ม

"ตามนั้นคับ"ชาพูด

"เฮ้ย!ไอ้หล่อ..เจอน้องสายรหัสหรือยังย่ะ..มัวแต่มาตามลูกสาวชั้นอยู่ได้"ซาร่าถามยิ้มๆ

"ก็ลูกสาวมึงเป็นน้องสายรหัสพวกกูทั้งกลุ่มเลยน่ะสิ"ชาว่า

"จริงเหรอย่ะ!..เยี่ยมไปเลย..ลูกสาวคะ..ไอ้พวกนี้เป็นเพื่อนสนิทของเจ๊..พวกมันไว้ใจได้ค่ะลูก..แต่ถ้าพวกมันรังแกมาบอกเจ๊ได้นะคะ..เดี๋ยวเจ๊จัดการให้นะลูก"

ซาร่ายิ้มแล้วเดินเข้าไปใกล้กอหญ้า

"ขอบคุณค่ะเจ๊..เจ๊น่ารักที่สุดเลย"

กอหญ้ากอดเอวของซาร่าเพราะเธอเห็นเขาเหมือนพี่สาวจริงๆ ส่วนซาร่าก็โอบบ่าเธอเหมือนกัน

"อะแฮ่ม!!"

ภีมกระแอมถึงเขาจะรู้ว่าซาร่าไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่เขาก็หวงคนตัวเล็กอยู่ดี

"เออๆ..ไม่ต้องกระแอม..แล้วนี่ทำความรู้จักกันหรือยังจ๊ะ..อย่าลืมแลกเบอร์โทร..เบอร์ไลน์ไว้ด้วยล่ะ!"ซาร่าส่งยิ้มเป็นนัยๆให้กับภีม

"ค่ะ..เจ๊ซาร่า"สาวๆบอก

"แล้วนี่จะกลับกันเลยหรือป่าวล่ะคะลูกสาว.."ซาร่าถาม

"ว่าจะไปหาอะไรกินก่อนค่อยกลับค่ะเจ๊..เจ๊ไปด้วยกันกับพวกหนูมั้ย?"เมย์ถาม

"เจ๊คงไปไม่ได้อ่ะ..งานยังไม่เสร็จเลยจ้า..เออ!..ไอ้หล่อ..ทำไมพวกมึงไม่พาน้องสายรหัสไปเลี้ยงเพื่อทำความรู้จักกันล่ะยะ..จะได้คุ้นเคยกันไว้"ซาร่าบอกพลางยักคิ้วให้

"เออใช่!..พวกพี่ว่าจะชวนอยู่พอดีเลย..ตกลงมั้ยคับ"วิทย์รีบรับคำ

"เอาไงดี..กอหญ้า..เมย์..ส่วนชั้นไม่มีปัญหา"รุ้งถาม

"แต่ชั้น..ว่า.."กอหญ้าอ้ำๆอึ้งๆเธอกลัวพี่สายรหัสตัวเองมากกว่า

"ไปเถอะ..กอหญ้า..พี่ๆเขาอุตส่าห์ชวน"เมย์รีบเสริม

เธอกับรุ้งดาวพอจะมองออกว่าภีมเหมือนจะสนใจกอหญ้า แต่กอหญ้าค่อนข้างออ่นต่อโลกเพราะโตมาโดยมีพ่อกับพี่ชายเป็นคนเลี้ยงมา จึงมองไม่ออกเวลามีผู้ชายมาสนใจตัวเอง เพราะกอหญ้าจะมองว่าชายหญิงจะคิดและแสดงออกเหมือนๆกัน

"อืม..ตามใจพวกแก"กอหญ้ารับปากแบบจำใจ

"งั้นเจ๊ไปทำงานก่อนนะจ๊ะ..ฝากลูกสาวกูด้วยนะไอ้หล่อ"ซาร่าบอกยิ้มๆ

"เออ..ขอบใจ"ภีมบอกเรียบๆ เขารู้ว่าซาร่าช่วยให้เขากับกอหญ้าได้ใกล้ชิดกัน

"เบอร์?"

ภีมส่งโทรศัพท์ของเขาให้กอหญ้าหลังจากที่กำลังเดินออกมาที่ลานจอดรถของคณะ

กอหญ้ามองโทรศัพท์ที่ส่งมาและแหงนมองหน้าคนหน้าดุก่อนจะกดเบอร์ของตัวเองลงไปแล้วส่งคืนให้เขา

เมื่อกอหญ้าส่งโทรศัพท์คืนให้ ภีมก็กดโทรออกทันที

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์กอหญ้าดังขึ้น เธอจึงหยิบมาดูก่อนจะยื่นให้ภีมดูเบอร์ที่โทรเข้ามา

"เมมไว้ด้วยล่ะ..เดี๋ยวพี่แอดไลน์ไปอย่าลืมกดรับด้วยนะ"ภีมบอก

"ค่ะ"กอหญ้าก้มหน้าพูด

"นี่พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ..เราถึงไม่ยอมมองหน้าพี่น่ะ"ภีมถามยิ้มๆ

"ก็..เอ่อ..พี่ชอบทำตาดุๆ..และก็ไม่ค่อยยิ้มเลยอ่ะ..หนูเลยกลัวไง"กอหญ้าบอกเบาๆ

"งั้น..ต่อไปเวลาพูดกับตัวเล็กพี่จะพยายามไม่ทำหน้าบึ้ง..และไม่ดุ..แล้วตัวเล็กจะเลิกกลัวพี่มั้ย"ภีมถาม เขาคงต้องเปลี่ยนแปลงนิสัยตัวเองต่อหน้าตัวเล็กใหม่ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เธอแน่ๆ

"จริงเหรอคะ!"กอหญ้ายิ้มกว้างอย่างดีใจนั่นทำให้ภีมถึงกับอึ้งกับรอยยิ้มของเธอ

"อืม.."

"ถ้าพี่ทำได้..หนูก็ไม่กลัวพี่แล้วล่ะค่ะ"

"เหรอตัวเล็ก!...แต่ถ้าดื้อ..พี่ก็จะดุนะ"ภีมยกมือมาขยี้ผมกอหญ้าเบาๆแล้วยิ้ม

"หนูไม่ดื้อแน่ๆค่ะ..และเนี่ยเวลาพี่ยิ้มทำให้ยิ่งหล่อและน่ารักมากๆด้วย"กอหญ้ายิ้ม

"แล้วรักมั้ยล่ะ"ภีมคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา

วิทย์ ชาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นภีมพูดและยิ้มกับกอหญ้า สงสัยโลกจะหมุนกลับด้านแน่ๆเลยว่ะ!

"แล้วนี่น้องๆจะกินอะไรกันล่ะ"ชาถามเมื่อทุกคนเดินมาถึงที่จอดรถแล้ว

"รุ้งว่าแล้วแต่พี่ๆเถอะค่ะ..พี่ๆเป็นเจ้ามือนี่นา"รุ้งยิ้ม

"ไม่เป็นไร..พี่ๆให้น้องๆเลือก"วิทย์บอก

"งั้น..ชาบูก็แล้วกันนะ..กอหญ้าว่าไง"เมย์ถาม

"ก็ได้"กอหญ้าบอก

"งั้น..น้องๆก็ขับรถตามไปที่ห้างใกล้ๆนี่นะ"ชาบอก

"ค่ะพี่"รุ้งพูด

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถของตัวเองและขับตามกันไป

ห้างโรบินสัน

เมื่อมาถึงทุกคนพากันเดินตรงไปที่ร้านชาบู ก่อนที่จะช่วยกันสั่งอาหาร

"พี่ว่าจะถามกอหญ้า..ทำไมถึงเลือกมาเรียนวิศวะล่ะ!"ชาถาม

"แล้วมึงเสือก!อะไรด้วยวะ"ภีมพูดเรียบๆ

"กูแค่อยากรู้..ก็รูปร่างอย่างกอหญ้า..น่าจะเรียนพวกบัญชีหรือเลขามากกว่าไง..มึงนี่ก็หวงจริงๆ"ชาว่า

"ที่หนูเรียนวิศวะเพราะที่บ้านป๊ากับเฮียมีบริษัทรับเหมาก่อสร้างน่ะค่ะ..รับเหมาทั้งในและนอกประเทศด้วย"กอหญ้าบอก

"แต่จริงๆกอหญ้าก็เรียนเลขาหรือบัญชีก็ได้นี่นา"วิทย์พูดบ้าง

"จริงๆป๊าของกอหญ้าก็จะให้มันเรียนบัญชีนั่นแหละค่ะ...แต่กอหญ้ามันไม่ชอบงานนั่งโต๊ะอย่างเดียว..ก็เลยดื้อมาเรียนวิศวะ..ทำให้พวกหนูเลยต้องตามมาด้วยนี่แหละ"รุ้งว่า

"ใช่ค่ะ..พี่ๆอย่าเห็นว่ากอหญ้าเงียบๆ..เฉยๆนะคะ..เวลาดื้อที..ป๊ากับเฮียยังต้องยอมอ่ะ..เพราะกอหญ้าพูดคำไหนคำนั้น"เมย์บอก

"ไหนบอกไม่ดื้อไง?"ภีมถามยิ้มๆ

"หนูไม่ได้ดื้อเสียหน่อย..แต่ป๊าชอบขัด..อะไรๆก็ไม่ได้ไปหมด..เฮ้อ!ทำไมหนูไม่เกิดมาเป็นผู้ชายก็ไม่รู้"กอหญ้าถอนหายใจทำหน้าเศร้าๆ

"พี่ว่ากอหญ้าเป็นผู้หญิงน่ะดีแล้ว..ขืนเป็นผู้ชาย..คงมีคนแถวนี้เป็นโสดตลอดชีวิตแน่ๆ..555"วิทย์ขำ ภีมจึงมองเขาตาดุๆ

"ป๊าของกอหญ้ากับเฮียรักและเป็นห่วงกอหญ้ามาก..จนเหมือนหวงไปทุกเรื่อง..เพราะแม่ของกอหญ้าเสียไปตั้งแต่กอหญ้าได้2ขวบ..ป๊ากับเฮียจึงเลี้ยงกอหญ้ามาแบบไข่ในหิน..โดยเฉพาะป๊า...กลัวไปหมดห่วงไปทุกเรื่องแต่เฮียจะมีเหตุผลมากกว่าแล้วก็รักกอหญ้ามากเช่นกันและที่กอหญ้าได้มาเรียนวิศวะก็เพราะเฮียช่วยพูดให้ทั้งนั้น"รุ้งเล่า

"แล้วพวกน้องๆเป็นเพื่อนกันมานานแล้วเหรอ"ชาถาม

"พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ...เพราะพ่อแม่เป็นเพื่อนกัน..เราจึงรักและสนิทกันเหมือนพี่น้องกันมากกว่าเพื่อนน่ะค่ะ"กอหญ้าบอก

"เอ้า!กินกันเถอะ..อาหารมาแล้ว"วิทย์บอก  ทุกคนจึงลงมือกินพร้อมกันและมีพูดคุยเล่นกันบ้าง

ติ๊ด..ติ๊ดโทรศัพท์กอหญ้าดัง เธอจึงหยิบมาดูพอเห็นชื่อคนโทรมาจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกมาหน้าร้าน

ภีมมองตามกอหญ้าพลางนึกสงสัยว่าใครโทรมา ตัวเล็กถึงต้องออกไปรับข้างนอกร้าน

"ค่ะป๊า"กอหญ้ากดรับ

"ยายหนู..ทำไมออกไปอยู่หอไม่บอกป๊า..ป๊าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้ไปน่ะ"

"ป๊าอ่ะ..หนูแค่อยากมาอยู่ใกล้ๆมหาลัย..อีกอย่างรุ้งกับเมย์ก็อยู่"

"แต่ป๊าเป็นห่วง..กลับมาบ้านเถอะนะ"

"ไม่ค่ะ..หนูโตแล้ว..ดูแลตัวเองได้ค่ะ"

"ถ้าหนูไม่กลับ..พรุ่งนี้ป๊าจะไปหาที่มหาลัย"

"ถ้าป๊ามา..หนูจะหนีไปเมืองนอก..ไม่เชื่อป๊าก็มาเลย"

กอหญ้ากดวางสายก่อจะถอนหายใจออกมาแล้วเดินกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง

"ใครโทรมา..กอหญ้า?"เมย์ถาม

"ป๊าน่ะสิ"กอหญ้าทำหน้าเหนื่อยๆ

"นี่ป๊ากลับมาจากฮ่องกงแล้ว..งั้นก็รู้แล้วล่ะสิ..ว่าแกแอบมาอยู่หอ..เลยโทรมาตามใช่มั้ย?"รุ้งพูด

"อืม.."กอหญ้าพยักหน้า

"แต่คนอย่างแก..ไม่มีทางกลับแน่ๆ..ชั้นรู้..แต่ชั้นว่า..พรุ่งนี้ป๊าอาจจะไปตามแกที่มหาลัยก็ได้นะ"เมย์ว่า

"ชั้นบอกไปแล้วว่า..ถ้าป๊าไปที่มหาลัย...ชั้นจะไปเมืองนอก"กอหญ้าบอกแบบจริงจัง

"เอ่อ!..เดี๋ยวนะ...เกิดอะไรขึ้น?..ทำไมแค่ป๊าไปหาที่มหาลัยแล้วกอหญ้าต้องไปเมืองนอกด้วยล่ะ!"ชาถาม เขา วิทย์และภีมนั่งฟังสาวๆคุยกันแล้วไม่เข้าใจ

"คืออย่างนี้ค่ะ..ชั้นเล่านะ..กอหญ้า"รุ้งถาม

"อืม.."กอหญ้าพยักหน้า

"คือกอหญ้าขอป๊าออกมาอยู่ที่หอใกล้ๆมหาลัย..แต่ป๊าไม่ยอม..ทีนี้พอป๊าไปทำงานที่ฮ่องกง..กอหญ้าเลยแอบย้ายออกมาอยู่ที่หอโดยที่ไม่ได้บอกป๊า..พอป๊ากลับมาเลยบอกให้กอหญ้ากลับไปอยู่บ้าน..แต่อย่างกอหญ้าไม่มีทางกลับแน่..ป๊าคงบอกว่าจะไปตามที่มหาลัย..กอหญ้าเลยบอกว่าถ้าป๊าไปตาม..จะหนีไปเมืองนอกค่ะ"รุ้งเล่า

"แล้วป๊าจะเชื่อที่กอหญ้าขู่เหรอ"วิทย์ถาม

"ป๊าเชื่อแน่ๆ..เพราะป๊ารู้ว่ากอหญ้าไม่ได้ขู่แต่พูดได้ทำได้จริงๆ..ป๊ารู้ดี"เมย์บอก

"นี่อ่ะนะ..บอกว่าไม่ดื้อ"ภีมยิ้มมุมปาก

"ก็ป๊าดื้อก่อนค่ะ..หนูขอดีๆแล้ว..แต่ป๊าไม่ยอมอ่ะ"กอหญ้าทำหน้างอน้อยๆ

"แล้วนี่จะเอาไงต่อล่ะ"รุ้งถาม

"คงจะต้องหลบป๊าไปอีก3-4วันรอเฮียกลับมาจากมาเลย์ก่อน..ตอนนี้ป๊าคงไม่ไปตามในมหาลัยแต่ข้างนอกคงให้ลูกน้องตามหาชั้นแน่ๆ"กอหญ้าบอก

"แล้วจะหลบยังไง"เมย์ถาม

"ชั้นคงต้องงดใช้รถชั่วคราว..ตอนไปมหาลัย..ชั้นไปรถแกหรือรถของเมย์ก็ได้"กอหญ้าบอก

"จะบ้าเหรอ..ป๊าแกจำรถชั้นกับรุ้งได้นะ..อย่าลืม"เมย์บอก

"เออใช่..ลืมไป..งั้นก็นั่งแท๊กซี่ไปก่อนล่ะกัน"กอหญ้าสรุป

"ตัวเล็ก..พักหอไหน?"ภีมถาม

"พวกเราอยู่หอกอแก้วค่ะ"เมย์บอก

"อ้าว!หอเดียวกับพวกพี่เลย..น้องอยู่ชั้นไหนล่ะ..พวกพี่อยู่ชั้น4"ชาบอกยิ้มๆ

"อยู่ชั้น3ค่ะ..เราอยู่ห้องติดๆกันเลย"รุ้งบอก

"งั้น..ตัวเล็กไปกลับมหาลัยพร้อมพี่ก็ได้..หอเดียวกันอยู่แล้ว"ภีมบอก

"แต่..หนูเกรงใจค่ะ..เพราะพี่กับหนูอาจเรียนไม่ตรงกัน"กอหญ้าบอก

"ไม่เป็นไร..แค่ไม่กี่วันเองไม่ใช่เหรอ"ภีมพูด

"ใช่...กอหญ้า..เดี๋ยวเฮียมาก็ไม่เป็นไรแล้ว"เมย์บอก

"ก็ได้ค่ะ..รบกวนพี่ภีมด้วยนะคะ"กอหญ้าบอก

"เอาล่ะ..เลิกทำหน้ามุ่ยสักที"ภีมว่า

"ค่ะ"กอหญ้ามองหน้าภีมแล้วยิ้ม

หลังจากกินเสร็จเรียบร้อยก็พากันขับรถตามกันกลับไปที่หอพัก

หอที่สาวๆและหนุ่มๆพักอยู่คล้ายกับคอนโดมากกว่า เพราะมีห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่น กับห้องน้ำในตัวรวมถึงระเบียงด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น

Line

ภีม:เสร็จหรือยัง

กอหญ้า:เสร็จแล้วค่ะ

ภีม:พี่รอที่รถ

กอหญ้า:ค่ะ

กอหญ้ารีบลงมาที่ลานจอดรถของหอพัก ลงมาถึงก็เห็นภีมยืนเอาหลังพิงประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ โดยที่ข้างๆมีสาวสวยรูปร่างสูงเพรียวยืนอยู่ด้วยดูเหมือนจะพูดอะไรแต่ภีมไม่ได้มองผู้หญิงคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว กอหญ้าจึงเดินเข้าไปยืนข้างหน้าของภีม

/////////////////////////

มาต่อให้อีกตอนนะคะ...ถ้าอัพช้าบ้างอย่าโกรธกันนะ..เรื่องนี้ไรท์เขียนวันต่อวันเลยค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***