ตอนที่2 มันแค่ความฝัน หรือ?

ภาพท่าเรือก็มืดสนิท กลายเป็นสีดำ

หญิงสาวที่อยู่ในห้องมีเม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผากหลายเม็ดจากบรรยากาศร้อนอบอ้าวที่ท่าเรือ

ในฝันของหญิงสาว ทำให้หล่อนรู้สึกร้อน ทั้งๆที่เธออยู่ในห้องเย็น

หล่อนเดินไปห้องน้ำหน้าจนเปียกชุ่ม ในกระจกเผยให้เห็นใบหน้าเรียว ดวงตากลมโตสีดำสนิท ริมฝีปากเป็น

กระจับ จมูกโด่งพองาม ผมยาวหยักโศกเป็นเกลียวคลื่น

"ฉันฝันอย่างนี้หลายคืนแล้วนะ ตั้งแต่กลับจากบาหลี อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น?"หญิงสาวพึมพำ

เธอเดินจากห้องน้ำไปนั่งบนเตียง มองออกไปยังประตูใสบานใหญ่เห็นท้องทะเลสีดำ แสงดาวสว่างไสวกับจันทร์กลมโตในคืนขึ้น 15 ค่ำ

หล่อนรู้สึกง่วงอีกครั้ง ก่อนเข้าสู่นิทรา

ตรงหน้าปรากฎน้ำทะเลสีคราม มองเห็นหน้าผาสูงชัน หล่อนเห็นตัวเอง ยืนอยู่ในเรือไม้ขนาดใหญ่แข็งแรง บนเรือมีกะลาสีดึงเชือกกางใบเรือให้พัดไปตามแรงลม เพื่อเดินทางไปยังหน้าผาสูงชันนั้น

'จะไปไหนกัน'?'หล่อนเหมือนจะพูดออกมา

"บาเนีย!" เสียงชายแก่ห้าวดังอยู่ข้างหลังเธอ ราวกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของเรือนี้

"ท่านพ่อ เราจะไปทำไมอีก 'บาเนีย'มีอะไรกัน? ท่านพ่อถึงได้มา1ถึง2ครั้งในรอบปี"หล่อนถามอย่างสงสัย

ชายแก่อ้วนท้วน ขี้ร้อน ยิ้มที่มุมปาก พลางหยิบผ้าไหมสีแดงเลือดหมูที่พาดบ่ามาเช็ดเหงื่อ

"พาเจ้ามาดูของที่สวยๆๆงามๆไง"ชายแก่อ้วนพูด

"บาเนีย มีผลไม้หวาน หอมอร่อย มีลูกปัดหลากสีที่ย้อมจากดอกไม้ พ่อว่าจะให้เจ้าไว้ร้อยสร้อยคอ ไม่ดีหรือ"พ่อ

เหนือเรือ บนหน้าผามีกระโจมสีขาวทำจากผ้าดิบและอิฐเผาฟางก่อเป็นบ้านรูปทรงสี่เหลี่ยม

เรือสินค้าเลี้ยวโค้งอ้อมหน้าผา จนถึงท่าเรือ พบประตูหินสูงตั้งตระหง่านทั้งสองฝั่งซ้าย ขวา เว้นช่องว่างที่ตรงกลาง

" สวย จริง นี่ฝันหรือ " หล่อนพึมพำ

" อ้าว! ธีต้า หนูก็มากับพ่อ ตั้งหลายครั้ง ยังไม่ ชินอีกหรือ?"

เธอเดินลงจากเรือ หล่อนเดินทอดน่องไปที่ประตูทางเข้สวนกับผู้คน

" ธีต้า ไปเจอกันที่ร้านซาลีนะลูก" พ่อค้าอ้วน ตะโกนไล่หลังลูกสาว