บทที่ 19 เปิดเทอมใหม่หัวใจว้าวุ่น

หลังจากสองหนุ่มสาวและหลานสาวตัวน้อยกลับมาจากจังหวัดเชียงราย ณดลกับน้องน้ำหวานก็มารับคุณครูเจ้าขาไปทานอาหารที่บ้านด้วยบ่อยๆ จนสองคุณครูที่สนิทกับเจ้าขาอดที่แซวคุณครูสาวรุ่นน้องไม่ได้

“น้องเจ้าขา พี่บอกแล้ว เห็นไหม ว่าคุณอาของน้องน้ำหวานน่ะชอบหนูจริงๆ” ครูวิก หรือครูวัลลภเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น หลังจากวันแรกที่เจ้าขากลับมาที่โรงเรียนแล้วนำผลไม้มาฝากคณะครูทุกคน

“พี่ก็สังเกตอยู่ ว่าคุณอาของเด็กหญิงพิชญ์สินีน่ะไม่เคยส่งข้าวหรือมารับใครไปทานข้าวด้วย มีน้องเจ้าขาคนแรก แล้วน้องเจ้าขาก็ไม่เชื่อพี่” ครูอมิตาเอ่ยขึ้นบ้าง ก่อนที่ทั้งสองครูหนุ่มสาวจะตกใจกับความบังเอิญหรือพรหมลิขิตของสองหนุ่มสาวอันนี้ทั้งคู่ก็ยังไม่แน่ใจ

“อันที่จริง คุณอาของน้องน้ำหวานเป็นลูกชายของคุณลุงองอาจเพื่อนสนิทของพ่อเจ้าขาเองค่ะ แหะๆ” เจ้าขาบอกยิ้มๆ ก่อนที่จะหัวเราะแห้งๆ ออกมา

“นั่นไง พรหมลิขิตชัดๆ เจ้าขาอยู่ตั้งเชียงรายดันสอบติดได้มาบรรจุครูอยู่ที่นี่ แล้วได้มาเป็นครูประจำชั้นของน้องน้ำหวานหลานสาวของคุณณดลอีก โอ้มายก้อด ฉันแทบจะไม่อยากเชื่อ มันอเมซิ่งมากเลย” คุณวิกหรือ วัลลภเอ่ยขึ้นตาโต

“แล้วทีนี้จะยอมรับหรือยังจ๊ะ เขาให้ข่าวไปขนาดนั้นว่าชอบน้องเจ้าขาอยู่ แหมไปเดทกันถึงเชียงรายยังมิวายโดนแอบถ่ายเอาไว้ได้อีก ดังจริงๆ เลยคุณณดลเนี่ย”

ครูอมิตาเอ่ยถาม ก่อนที่จะอดแซวถึงความฮอตของคุณอายังหนุ่มไม่ได้ เจ้าขาไม่ได้ตอบอะไรอีกได้แต่ยิ้มกับครูทั้งสองคนอย่างเขินๆ เปิดเทอมใหม่นี้คงมีคู่รักคู่ใหม่เกิดขึ้นแน่นอน

และแล้ววันเปิดภาคเรียนของปีการศึกษาใหม่ก็มาถึง คุณครูเจ้าขา เอกดำรงกุล ได้เลื่อนขึ้นไปเป็นครูประจำชั้นของนักเรียนประถมศึกษาปีที่2 ห้อง2 ซึ่งก็เป็นห้องของเด็กหญิงพิชญ์สินี เสสกุลนั่นเอง นั่นเท่ากับว่านี่เป็นปีที่สองที่น้องน้ำหวานจะได้มีครูเจ้าขาเป็นครูที่ปรึกษา เด็กหญิงตัวน้อยดีใจเป็นอย่างมาก บรรดาเพื่อนๆ ในห้องของเธอก็เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นเด็กหญิงสุวิมล หรือน้องมน เด็กชายฝาแฝด วี กวีพัฒน์และพี รพีพงษ์ เด็กๆ ต่างดีใจที่คุณครูคนสวยแถมใจดียังคงมาเป็นคุณครูประจำชั้นให้เช่นเดิม

“น้ำหวาน คุณครูเจ้าขาสนิทกับน้ำหวานมากป่าว”

น้องมน หรือเด็กหญิงสุวิมลเพื่อนสนิทของน้องน้ำหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะเธอเห็นคุณครูเจ้าขานั่งเป็นเพื่อนน้องน้ำหวานรอคุณอาของน้องน้ำหวานมารับบ่อยๆ ตั้งแต่ป.1แล้ว

“อ๋อ คุณพ่อของคุณครูเจ้าขาเป็นเพื่อนสนิทกับคุณปู่ของเราน่ะ เราเพิ่งจะรู้ก็เมื่อตอนกลับไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่าเมื่อปิดเทอมช่วงก่อนสงกรานต์ที่ผ่านมาน่ะ”

ณดลกับเจ้าขากลับมาในช่วงวันสงกรานต์พอดี เพราะว่าเจ้าขามีเวรที่โรงเรียน ต้องมาเปลี่ยนคุณครูท่านอื่นให้ได้กลับไปบ้านกันบ้าง เธอจึงไม่ได้อยู่เล่นน้ำสงกรานต์ที่บ้าน ส่วนณดลก็รีบกลับมาดูร้านอาหารของตนหลังจากหยุดไปสองสัปดาห์เต็มๆ

“ดีจังเลย คุณครูเจ้าขาใจดี แถมสวยอีกด้วย เราชอบ”

น้องมน หรือเด็กหญิงสุวิมลเอ่ยขึ้นตามประสาเด็กที่เวลาใครใจดีเธอก็ชอบทุกคน น้องน้ำหวานยิ้มให้เพื่อนรัก ก่อนที่ทั้งสองจะตั้งใจเรียนในคาบแรกของวันเปิดเทอม เจ้าขายังคงเป็นคุณครูประจำภาควิชาภาษาอังกฤษสอนเด็กๆ ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่1ถึง3 เหมือนเดิม

ช่วงพักกลางวัน

รถเบนซ์คันหรูแล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูโรงเรียน ก่อนที่จะติดต่อรปภ.เพื่อขอเข้าไปด้านใน พอเข้าไปได้แล้ว ณดลก็นำรถไปจอดยังลานจอดรถที่ทางโรงเรียนทำไว้สำหรับให้ผู้ปกครองมารอรับเด็กๆ ร่างสูงโปร่งแต่งกายด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงส์ยีนสีเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาวเดินหิ้วปิ่นโตตรงไปยังโรงอาหาร ก่อนที่จะหยุดมองอยู่สักครู่หนึ่ง นักเรียนที่กำลังนั่งทานอาหารกลางวันกันอยู่ต่างมองไปที่เขาเป็นตาเดียวกัน

“อ้าว นั่นมันคุณอาของน้องน้ำหวานป.2/2 นี่นา” เสียงของคุณครูท่านนึงดังขึ้น

“เขามาหาหลานสาวเขาหรือเปล่า น้องน้ำหวานลืมเอาปิ่นโตมามั้ง ดูสิคุณอาหิ้วปิ่นโตมาส่งให้ถึงโรงอาหารเลย น่ารักเชียว” คุณครูอีกท่านหนึ่งบอก

คุณครูสองคนยังไม่ทันได้คุยอะไรมาก เจ้าขาก็เดินนำเด็กนักเรียนห้องป.2/2มายังโรงอาหาร ณดลเห็นเข้าจึงเดินตรงเข้าไปหาเธอ เจ้าขาสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะมาหาที่โรงเรียนเวลานี้ สายตาของคุณครูหลายๆ คนต่างมองมาที่ทั้งคู่อย่างงงๆ

“อะเอ่อ สวัสดีค่ะพี่ณดล” คุณครูสาวหยุดเดินก่อนที่จะบอกนักเรียนให้เดินเข้าแถวไปรับถาดอาหาร ร่างบางหันกลับมาหาคนที่มาพบเธอ เจ้าขายกมือไหว้ก่อนเอ่ยทักทายเขา

“คุณอาณดลขา มาหาครูเจ้าขาหรอคะ” น้องน้ำหวานเดินกลับมาหาคนทั้งคู่ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น น้องน้ำหวานห่อข้าวมาจึงไม่ต้องไปเข้าแถวซื้ออาหาร

“ค่ะ คุณอาเอาปิ่นโตมาส่งให้ครูเจ้าขาค่ะ”

ณดลบอกหลานสาวตัวน้อยก่อนที่จะยื่นปิ่นโตสีชมพูให้เจ้าขา คุณครูสาวมองซ้ายมองขวาก็เห็นสายตาของครูหลายๆ ท่านมองมาอย่างยิ้มๆ มือบางยื่นไปรับมาถือไว้ก่อนที่จะเอ่ยขอบคุณเขา

“ขอบคุณค่ะ พี่ณดลไม่น่าลำบากเลยค่ะ ที่โรงอาหารมีกับข้าวตั้งเยอะแยะ เจ้าขาไม่อดหรอกค่ะ” เธอบอกเขาด้วยรอยยิ้ม ยิ้มที่ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มที่ไม่เคยสั่นไหวให้ใครมาก่อนต้องเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้

“สำหรับเจ้าขาไม่มีคำว่าลำบากหรอกนะคะ อีกอย่างพี่มาประกาศตัว คนอื่นจะได้ไม่มายุ่งกับเจ้าขา” คำตอบของณดลทำเอาคุณครูสาวเขินจนหน้าแดง

“เมื่อเช้าพี่ยังไม่รู้จะทำอะไรให้เจ้าขาทาน พอพี่ไปร้านแล้วนึกเมนูขึ้นได้เลยทำมาส่งให้นี่แหละค่ะ อีกอย่าง พี่อยากจะเห็นหน้าเจ้าขาด้วย”

ชายหนุ่มหยอดไม่หยุด คุณครูสาวผู้ที่ไม่เคยรู้สึกกับชายหนุ่มคนใดมาก่อนแต่ตอนนี้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอมันกำลังเต้นแรงราวกับกลองรัว ยิ่งเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาที่เธอชอบมองแล้วหัวใจมันก็อดสั่นไหวไม่ได้ เพิ่งจะเปิดเทอม ‘พี่ณดล’ ก็ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอว้าวุ่นซะแล้ว

สองหนุ่มสาวคุยกันอยู่ครู่หนึ่งหลังจากที่น้องน้ำหวานไปนั่งทานอาหารกับเพื่อนแล้ว ณดลก็ขอตัวกลับ เจ้าขายกมือไหว้และส่งยิ้มให้เขา ณดลจึงเดินกลับไปที่ลานจอดรถและขับรถออกจากโรงเรียนไป ส่วนเจ้าขานั้นหิ้วปิ่นโตสีชมพูมานั่งโต๊ะที่มีคุณครูอมิตากับคุณครูวัลลภนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“ฮั่นแน่ เปิดเทอมก็ออกตัวแรงเลยเนอะคุณณดลเนี่ย” ครูวัลลภเอ่ยแซว

“หวั่นไหวกับเขาบ้างหรือยัง ส่งข้าวส่งน้ำจะเข้าปีที่สองละเนี่ยเจ้าขา” ครูอมิตาเอ่ยถามยิ้มๆ

“ก็....ไม่ได้ปิดกั้นอะไรนะคะ เจ้าขาปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติค่ะ” เจ้าขาตอบพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้สองคุณครูรุ่นพี่

“วันนี้เมนูอะไรอีกน้า เปิดเทอมวันแรกก็ทำเอาคนโสดอิจฉาตาร้อนเลยนะเราน่ะ”

คุณครูอมิตาแซวยิ้มๆ เจ้าขาไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มเขินออกมา ก่อนที่จะเปิดปิ่นโตออกมาเห็นหน้าตาของอาหารแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ สองครูหนุ่มสาวรุ่นพี่มองหน้ากันก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างรู้กัน คุณครูสาวตรงนี้กำลังตกอยู่ให้ภวังค์แห่งรักซะแล้ว

หลังเลิกเรียนขณะที่คุณครูเจ้าขานั่งรอณดลเป็นเพื่อนลูกศิษย์ตัวน้อยอย่างเช่นทุกวัน ก็มีหนุ่มหล่อคนหนึ่งเดินมาทักทายเธอ

“สวัสดีครับ คุณครูย้ายมาใหม่หรือครับ” หนุ่มหล่อวัยเพียง25-26ปี เอ่ยถามครูสาวด้วยรอยยิ้ม เจ้าขาหันไปมองตามเสียง ก่อนที่จะตอบตามมารยาท

“เอ่อ สวัสดีค่ะ ย้ายมาได้ปีกว่าแล้วค่ะ”

เจ้าขาตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มของเธอทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ารู้สึกใจเต้นแรง เขารู้สึกชอบคุณครูสาวตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก วันนี้เขามารับน้องสาวที่เรียนอยู่ชั้นมัธยม เลยได้มีโอกาสเจอคุณครูสาวที่กำลังนั่งอยู่กับเด็กหญิงตัวน้อย

“โอ้ จริงหรือครับ น้องสาวของผมเรียนอยู่ที่นี่ อยู่มัธยมต้นน่ะครับ ไม่ทราบว่าคุณครูสอนอยู่ห้องไหนหรอครับ” ชายหนุ่มแสร้งทำท่าแปลกใจ

“ดิฉันสอนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สองค่ะ” เจ้าขาตอบ

“ขอโทษนะครับ คุณครูมีแฟนหรือยังครับ” ชายหนุ่มตรงหน้าไม่อยากให้โอกาสผ่านไปรีบเอ่ยถามออกมาตามที่ใจอยากรู้

“อะ..เอ่อ...” เจ้าขาทั้งตกใจทั้งงงกับผู้ชายตรงหน้า ที่อยู่ๆ ก็มาถามเธอว่ามีแฟนหรือยังแต่คุณครูสาวยังไม่ทันตอบก็มีเสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง

“เจ้าขาคะพี่มารับแล้วค่ะ น้องน้ำหวานคะคุณอามารับแล้วค่ะ” ณดลหน้างอด้วยความหึงแต่ก็เดินตรงเข้าไปรับหนังสือของเจ้าขากับกระเป๋าของน้องน้ำหวานมาถือไว้เอง

“มีอะไรจะคุยอีกไหมครับ ถ้าไม่มีผมขอตัวพาแฟนและหลานสาวกลับบ้านก่อน”

ณดลบอกเสียงเข้มจนอีกฝ่ายหน้าเสีย เขาไม่คิดว่าคุณครูคนสวยจะมีแฟนซะแล้ว แถมแฟนยังหล่อล่ำกว่าเขาเป็นไหนๆ ชายหนุ่มผู้รู้ตัวว่าเป็นคนมาทีหลังจึงขอตัวลา ครูเจ้าขาส่งยิ้มแหยๆ ให้ก่อนที่จะมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่งอง้ำราวกับเด็กโดนขัดใจ น้องน้ำหวานเห็นอาการที่คุณอาแสดงออกก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“คิกๆๆๆ คุณอาณดลทำหน้าเหมือนตอนที่พระเอกกำลังงอนนางเอกเลยค่ะ ว่าแต่คุณอาณดลงอนคุณครูเจ้าขาหรอคะ”

เด็กน้อยเอ่ยถามด้วยความไร้เดียงสา ทำเอาคุณครูสาวพลอยขำไปด้วย ณดลหันกลับมามองสองสาวต่างวัยที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแล้วสะบัดหน้าหนี ทั้งเจ้าขาและน้องน้ำหวานพากันหัวเราะขอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่จะเดินตามหลังของคนขี้งอนที่เดินนำสองสาวต่างวัยไปไกลพอสมควร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***