บทที่ 17 เป็นข่าว

หลังจากณดลพาเจ้าขามาส่งที่บ้านไร่ ‘เอกดำรงกุล’ คุณอมรรัตน์กับคุณวิโรจน์ก็ชวนให้ชายหนุ่มกับหลานสาวตัวน้อยอยู่ทานอาหารเย็นก่อนค่อยกลับ ซึ่งณดลก็ไม่ปฏิเสธ ใจหนึ่งก็เพราะเกรงใจ อีกใจหนึ่งก็ดีใจที่จะได้เห็นหน้าหวานๆ ของเจ้าขาต่อไปอีกหน่อย

“เจ้าขา พาพี่เค้ากับน้องน้ำหวานไปเยี่ยมชมไร่ของเราบ้างสิลูก ตอนเราไปไร่นู้น พี่เค้าก็เป็นคนพาเราเที่ยวชมนิ” คุณวิโรจน์เอ่ยขึ้น ขณะที่สองหนุ่มสาวและน้องน้ำหวานนั่งดูทีวีกันอยู่ในห้องรับแขก

“คุณครูเจ้าขาพาอาณดลไปเถอะนะคะ น้องน้ำหวานอยากอยู่ดูการ์ตูนเรื่องนี้กับคุณย่า” เด็กน้อยทำเป็นไม่อยากไปราวกับอยากจะเปิดโอกาสให้ผู้เป็นอาหนุ่มได้ใกล้ชิดกับคุณครูสาวคนสวย

“จริงด้วยลูก น้องน้ำหวานอยู่กับคุณย่านี่แหละค่ะ ให้ผู้ใหญ่เขาไปด้วยกันดีกว่าเน๊อะ” และแม่ของเจ้าขาก็เข้ากับหลานสาวตัวน้อยของณดลเป็นปี่เป็นขลุ่ย เจ้าขาหันไปสบตากับณดล เขายิ้มบางๆ ออกมาก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านไปพร้อมกัน

“น้องน้ำหวานชอบลูกสาวคุณย่าไหมคะ” คุณอมรรัตน์แกล้งเอ่ยถามสาวน้อย

“น้องน้ำหวานชอบคุณครูเจ้าขามากเลยค่ะ น้องน้ำหวานอยากให้คุณครูเจ้าขากับคุณอาณดลรักกัน” เด็กน้อยหันมาตอบพร้อมรอยยิ้มหวาน เรียกสายตาเอ็นดูจากทั้งคุณอมรรัตน์และคุณวิโรจน์ได้เป็นอย่างดี

บรรยากาศไร่ของ ‘เอกดำรงกุล’ วันนี้ไม่มีอะไรแปลกไปจากเดิม นอกจากมีสองหนุ่มสาวเดินเคียงคู่กันมาท่ามกลางบรรยากาศยามเย็น เจ้าขาชี้ชวนให้ณดลดูรอบๆ สองข้างทางที่เป็นสวนผลไม้ ด้านหลังไม่ได้เป็นภูเขาเหมือนที่ไร่ของบิดาและมารดาของเขา แต่ก็ให้บรรยากาศธรรมชาติดีคล้ายๆ กัน ณดลลอบมองใบหน้าหวานของสาวสวยที่เดินเคียงข้างกัน เขาอมยิ้มน้อยๆ ออกมาอย่างมีความสุข

เจ้าขาและณดลเดินดูไร่อยู่เพียงไม่นานพระอาทิตย์ก็ใกล้จะลาลับขอบฟ้า สองหนุ่มสาวจึงเดินกลับมาที่บ้าน และทานอาหารเย็นก่อนที่ณดลและน้องน้ำหวานจะกลับไปที่ไร่ในอำเภอแม่สรวย เจ้าขาและครอบครัวเดินมาส่งเขากับหลานสาวที่รถ ณดลยกมือไหว้ลาสองผู้อาวุโส น้องน้ำหวานเองก็ทำเช่นเดียวกัน เจ้าขายกมือไหว้ลาณดล เขารับไหว้ก่อนที่จะส่งยิ้มให้เธอแล้วเดินไปเปิดประตูให้หลานสาวตัวน้อยขึ้นไปนั่งบนคาร์ซีท และเขาก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ ชายหนุ่มหันมามองที่เจ้าขาอีกครั้งก็เห็นว่าเธอกำลังโบกมือลาเขากับน้องน้ำหวาน รอยลักยิ้มปรากฏออกมาที่ข้างแก้ม เขามองเธออีกครั้งก่อนที่จะขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี

ไร่สบายอารมณ์

ทันทีที่รถเบนซ์คันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้านสองชั้นขนาดกลาง สองปู่ย่าที่กำลังรอคอยหลานสาวและบุตรชายอยู่ก็เดินออกมารับ เด็กหญิงที่หลับมาตลอดทางก็รู้สึกตัวตื่น ณดลจึงไม่ต้องอุ้มหลานสาวเข้าบ้าน ร่างเล็กเปิดประตูลงไปก่อนที่จะยกมือไหว้สวัสดีคุณปู่คุณย่า สองปู่ย่าโอบกอดหลานตัวน้อยไว้ด้วยความเป็นห่วง เพราะเคยเสียบุตรชายคนโตและลูกสะใภ้ไปอย่างไม่มีวันกลับ เลยทำให้ทั้งสองท่านเกิดความกังวลเวลาที่บุตรชายคนเล็กและหลานสาวเพียงคนเดียวต้องเดินทางไกล

“เป็นไงคะ สนุกไหมลูก” คุณหนึ่งฤทัยเอ่ยถามหลานสาวตัวน้อย

“แล้วนี่ทานอะไรกันมาหรือยังลูก” คุณองอาจเอ่ยถามบุตรชายและหลานสาวบ้าง

“สนุกมากๆ เลยค่ะ น้องน้ำหวานมีรูปภาพของคุณอาณดลกับคุณครูเจ้าขาเยอะแยะเลย อ้อ!!รูปเราสามคนด้วยค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยเล่าให้คุณย่าฟังอย่างมีความสุข

“ผมกับน้องน้ำหวานทานมาจากบ้านคุณลุงวิโรจน์แล้วครับ”

ณดลตอบด้วยรอยยิ้มขณะที่กำลังเดินเข้าบ้านพร้อมกับบิดามารดา และหลานสาวตัวน้อยที่ยังคงเล่าเรื่องมากมายในวันนี้ให้ผู้เป็นย่าฟังไม่หยุด คุณหนึ่งฤทัยนั้นพาน้องน้ำหวานขึ้นห้องไปอาบน้ำและเตรียมตัวนอน เพราะตอนนี้ก็ถึงเวลานอนของหลานสาวแล้วด้วย ที่ห้องรับแขกจึงเหลือแค่คุณองอาจกับณดล

“เป็นไงบ้างล่ะ เรากับหนูเจ้าขาน่ะ คืบหน้าขึ้นบ้างไหม” คุณองอาจเอ่ยถามขณะที่หยิบหนังสือเล่มที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาเปิดอ่าน

“ก็ดีครับ ตอนนี้ดูน้องเจ้าขาเขาจะเปิดใจให้ผมบ้างแล้ว ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเหมือนเธอจะพยายามขีดเส้นระหว่างผมกับเธอเอาไว้” ณดลตอบบิดายิ้มๆ

“แบบนี้พ่อกับแม่ก็มีหวังได้ดองกับวิโรจน์แล้วใช่ไหม” คุณอำนาจแซวบุตรชาย

“ยังไงผมก็จะจีบเธอคนนี้มาเป็นแฟน และเป็นภรรยาในอนาคตให้ได้ครับ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง” ชายหนุ่มตอบบิดาอย่างมั่นใจ

“ถ้างั้น พ่อก็ขอให้แกโชคดี และมั่นคงกับรักครั้งนี้หน่อยละกัน ต่างคนต่างไม่เคยคบหาใครมาก่อน มันก็จะลำบากหน่อยในช่วงเริ่มต้น แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาตินะลูก การฝืนไม่ได้ทำให้เรามีความสุขหรอก ถ้าวันไหนถ้าเรารู้สึกว่าไม่ใช่ หรือว่ารู้สึกเหนื่อยกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ก็ขอให้ถอยออกมาก่อนหนึ่งก้าว แล้วลองทบทวนกันดู ว่าเรายังต้องการแบบเดิมอีกไหม ถ้าหัวใจเราบอกว่าใช่ก็เดินไปให้จนสุดทาง ไม่ว่าผลที่ได้คืนมาจะเป็นอย่างไร เราก็ต้องยอมรับมันให้ได้” คุณองอาจถือโอกาสสอนบุตรชาย เพราะณดลนั้นยังไม่เคยมีความรักแบบชายหญิงเลยสักครั้ง ตั้งแต่ที่เขาต้องมาดูแลหลานสาวตัวน้อยเขาก็ไม่เคยเห็นบุตรชายสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อีกเลย

“ครับ ผมจะทำตามหัวใจตนเองสักครั้ง ไม่ว่าผลลัพธ์ที่ได้มาจะจบลงอย่างไร ผมก็ยินดียอมรับครับ” ชายหนุ่มตอบบิดาด้วยแววตามาดมั่น เขามั่นใจไม่ว่ายังไง ความรู้สึกที่เขามีให้เจ้าขามันไม่ทางเปลี่ยนไปแน่นอน เพราะว่ามันมีแต่ความชัดเจนมากขึ้นไปทุกวัน

เช้าวันใหม่

ขณะที่คุณองอาจกำลังนั่งจิบกาแฟพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นยามเช้าอยู่ เขาก็ต้องตกใจที่เห็นในข่าวมีรูปบุตรชายของตนนั่งทานอาหารอยู่ในร้านอาหารอร่อยเหาะสาขาที่อยู่ในห้างขนาดใหญ่กลางเมืองเชียงรายกับผู้หญิงและหลานสาวของเขา ซึ่งผู้หญิงที่ไปด้วยก็ไม่ต้องเดาให้ยากเลย เพราะเมื่อวานลูกชายกับหลานสาวตัวน้อยของเขาเพิ่งไปเที่ยววัดร่องขุ่นกับเจ้าขา ลูกสาวของเพื่อนสนิทเขามา เขาหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

เนื้อหาข่าว

.....ไม่โสดแล้ว..... หนุ่มหล่อเจ้าของร้านอาหารอร่อยเหาะที่มีอยู่หลายสาขาในห้างสรรพสินค้าทั่วประเทศ นักธุรกิจที่เป็นทั้งเจ้าของกิจการ และเชฟ เนื่องจากเมื่อวานมีแหล่งข่าวพบว่าบอสใหญ่ของร้านอาหารอร่อยเหาะควงสาวสวยพร้อมด้วยเด็กหญิงตัวน้อย ที่คาดว่าน่าจะเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของบอสหนุ่มไปทานอาหารที่ร้านอาหารของตนในห้างสรรพสินค้าสาขาในเมืองเชียงราย ว่าแต่สาวสวยคนที่ยืนเคียงข้างแล้วจับมือของสาวน้อยเอาไว้นี่คือใครกันล่ะ จะบอกว่าเป็นพี่เลี้ยงเด็กก็คงไม่น่าจะใช่ เพราะท่าทางสนิทสนมและการเอาใจใส่จากบอสสุดหล่อแล้ว เห็นทีสาวๆ ทั่วประเทศคงจะต้องอกหักกันจิบน้ำใบบัวบกกันแล้วล่ะค่ะ.............

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะของคุณองอาจดังไปถึงในครัวจนคุณหนึ่งฤทัยและณดลต้องเข้ามาดู

“ขำอะไรแต่เช้าคะคุณ หัวเราะซะเสียงดังลั่นบ้านเชียว” คุณหนึ่งฤทัยถามผู้เป็นสามี

“นั่นสิครับคุณพ่อ ขนาดผมกับคุณแม่อยู่ในครัวยังได้ยิน” ณดลเอ่ยถามอย่างงงๆ

“ฮ่าๆ เป็นข่าวจนได้นะเจ้าหนุ่มสุดฮอต แบบนี้ทำไง สาวๆ ได้อกหักกันทั้งประเทศแล้วล่ะ” คุณองอาจหยุดขำก่อนที่จะเอ่ยแซวบุตรชาย คุณหนึ่งฤทัยแย่งหนังสือพิมพ์ที่คุณองอาจถืออยู่มาดู ก่อนที่จะหัวเราะอย่างพอใจมาอีกคน

“ฮ่าๆๆ เยี่ยมๆ นักข่าวคนไหนที่ทำข่าวนี้กันนะ ฉันล่ะอยากให้รางวัลเขาจริงๆ” คุณหนึ่งฤทัยบอกกลั้วหัวเราะ

“ข่าวอะไรครับ ไหนขอผมดูหน่อย” คนเป็นข่าวที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวรับหนังสือพิมพ์จากมือของมารดามาอ่านดู ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“เสียดายไม่ถ่ายให้เห็นเจ้าขาชัดๆ จะเบลอทำไมกันนะ”

เขาอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ ก็รูปที่ชัดนั้นมีแค่เขาเท่านั้น ส่วนสาวสวยที่ไปด้วยกันนั้นส่วนมากจะเห็นด้านหลัง ไม่ก็ด้านข้าง แถมรูปไหนที่เห็นหน้าก็เบลอเอาไว้ซะดิบดี คงจะกลัวโดนเขาฟ้องล่ะสิท่า ถือว่ายังมีจรรยาบรรณอยู่บ้าง เพราะเจ้าขาไม่ใช่คนที่มีชื่อเสียงหากลงไปอาจทำให้ชีวิตที่สงบสุขของเธอเกิดความวุ่นวาย แต่ผลงานของนักข่าวครั้งนี้มันทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก ถึงแม้ข่าวนี้จะลงแค่หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นก็ตาม แต่เขาเชื่อว่าวันพรุ่งนี้มันต้องมีให้เห็นในหน้าหนังสือพิมพ์ธุรกิจแน่นอน คุณอำนาจกับคุณหนึ่งฤทัยส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมา ก็ดูหน้าเจ้าลูกชายของเขาและเธอสิ มันไม่ได้รู้สึกไม่ดีเลยสักนิดที่ความโสดจะถูกกลบด้วยข่าวว่าเจ้าตัวมีแฟน สงสัยหัวใจดวงน้อยของณดลจะเป็นของคุณครูสาวนามว่าเจ้าขาจริงๆ ซะแล้วสิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***