หลังจากที่เจ้าขาได้ไปเป็นครูสอนพิเศษให้กับเด็กหญิง พิชญ์สินี เสสกุลหรือน้องน้ำหวานจนครบหนึ่งเดือนก่อนสอบ ทำให้ทั้งคุณครูคนสวย น้องน้ำหวานและผู้ปกครองอย่างณดลได้พลอยใกล้ชิดและเขาก็แอบทำความรู้จักอีกฝ่ายแบบไม่ให้เธอรู้ตัว เขาคอยสังเกตว่าเธอชอบทำอะไร ไม่ชอบทำอะไร ส่วนเรื่องอาหารเธอทานง่ายกว่าที่เขาคิด ทำเอาณดลอดที่จะปลื้มในตัวของคุณครูสาวเพิ่มขึ้นไม่ได้ และคิดว่าหลังจากเปิดเทอมใหม่มาเขาต้องจีบเธอแบบเปิดเผย
“นี่เป็นเงินค่าเรียนพิเศษของน้องน้ำหวานตลอดหนึ่งเดือนครับ” ณดลยื่นเช็คให้กับเจ้าขา เธอมองก่อนที่จะยกมือไหว้และรับมา
“ขอบคุณค่ะ แต่..เอ๊ะ ดูเหมือนว่าจะมากกว่าที่เราคุยกันไว้นะคะ” เจ้าขาขอบคุณ ก่อนที่จะอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นจำนวนเงินในเช็คซึ่งมันเกินค่าจ้างที่ตกลงกันไว้มาถึงห้าพัน
“ผมให้เป็นโบนัสพิเศษที่คุณช่วยดูแลน้องน้ำหวานระหว่างที่รอผมเลิกงานช้าด้วยน่ะครับ อีกอย่างผมก็รบกวนเวลาส่วนตัวของคุณมาเกือบทั้งเดือนด้วย” ณดลบอกพร้อมส่งยิ้มไปให้ เจ้าขาจึงยินยอมรับมาเมื่อฟังเหตุผลของเขา
“ขอบคุณค่ะ” เจ้าขาส่งยิ้มขอบคุณให้เขา
“แล้วปิดเทอมนี้ครูเจ้าขามีแพลนจะทำอะไร หรือไปไหนหรือเปล่าครับ” ณดลไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปในทันที
“เอ่อ... คือดิฉันว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่เชียงรายน่ะค่ะ” เจ้าขาตอบเขาด้วยรอยยิ้ม
“โอ้!!! จริงหรอครับ บ้านของครูเจ้าขาอยู่อำเภออะไรในจังหวัดเชียงรายหรือครับ” ณดลเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น
“เอ่อ..ทำไมหรอคะ” เธอถามเขาอย่างงงๆ
“คืองี้ครับ คุณพ่อกับคุณแม่ของผมท่านทั้งสองอาศัยอยู่ที่จังหวัดเชียงรายครับ แล้วทุกๆ ปิดเทอมใหญ่ ผมจะพาน้องน้ำหวานไปเยี่ยมพวกท่านตลอด” ณดลบอกคุณครูสาวอย่างตื่นเต้น อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้
“อ้อ จริงหรอคะ บังเอิญจริงๆ เลยค่ะ ดิฉันอยู่อำเภอพานค่ะ” เจ้าขาตาโตก่อนที่จะตอบณดลไป
“ใกล้ๆ กันเลยครับ เอางี้ผมว่าครูเจ้าขาติดรถไปกับผมและน้องน้ำหวานเลยดีกว่า จะได้ประหยัดค่ารถ และก็สะดวกในการเดินทางด้วย” ณดลรีบแจ้งความจำนงของตนแก่เธอทันที อันที่จริงเขาก็อ่านประวัติของเธอมาคร่าวๆ แล้วว่าเธอเป็นคนที่ไหน แต่ไม่ได้อ่านแบบละเอียดจึงไม่รู้ว่าอยู่อำเภออะไร เจ้าขาคิดตาม ‘ก็ดีเหมือนกันหากได้ติดรถไปกับเขาเพราะอย่างน้อยก็สะดวกกว่าต้องนั่งเครื่องไปหรือนั่งรถโดยสารไป’
“เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่าดิฉันขอช่วยออกค่าน้ำมันนะคะ ถ้าจะให้นั่งไปด้วยเฉยๆ ดิฉันรู้สึกเกรงใจ”
เธอบอกเขายิ้มๆ ณดลได้ยินก็รู้สึกมีความสุขในหัวใจขึ้นมาทันที รอยยิ้มที่เผยให้เห็นลักยิ้มข้างแก้มกับเขี้ยวเสน่ห์ทำเอาคนมองหัวใจสั่น เจ้าขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอกำลังหวั่นไหวให้กับคุณอาสุดหล่อของลูกศิษย์ตัวน้อยซะแล้ว
“ได้ครับ ขอแค่คุณครูไปด้วยกัน ก็ดีแล้วครับ” เขาบอกออกมาตามความรู้สึก แต่ก็ทำให้เจ้าขาอดที่จะคิดตามคำพูดของเขาไม่ได้
‘ขอแค่เธอไปกับเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ’ เจ้าขาทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะเผยยิ้มออกมากลบเกลื่อนความสงสัยของตน
วันสอบวันแรกของภาคเรียนที่สองก็มาถึง เจ้าขาได้เป็นผู้คุมสอบในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่5 ส่วนคุณครูอมิตานั้นได้มาคุมสอบห้องของเจ้าขา
“ปิดเทอมจะกลับบ้านใช่ไหมเราน่ะ” ครูอมิตาเอ่ยถามครูสาวรุ่นน้อง ขณะที่พักรับประทานอาหารกลางวันอยู่ด้วยกัน
“ใช่ค่ะ เจ้าขาคิดถึงพ่อกับแม่จะแย่แล้วค่ะ ถึงจะโทรคุยกัน วิดิโอคอลบ้างก็ไม่เหมือนได้เจอกันได้คุยกันซึ่งๆ หน้า” เจ้าขาบอกด้วยรอยยิ้ม เวลาที่คิดถึงบิดาและมารดาที่ทำไร่อยู่ในจังหวัดเชียงรายเธอก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว 5 เดือนแล้วที่เธอย้ายมาประจำอยู่ที่เมืองหลวงแห่งนี้
“แหม เหมือนเด็กเลยนะเราน่ะ ฮิๆ” ครูอมิตาแซวก่อนที่จะหัวเราะให้กับอาการที่แสดงออกถึงความสุขเวลาที่คุณครูสาวรุ่นน้องนั้นกำลังพูดถึงบิดามารดาของเจ้าหล่อน
“เจ้าขาเพิ่งจะอายุ23 ย่าง24เองนี่คะ ยังไม่โตเท่าไหร่เลยค่ะอิๆ” เจ้าขาตอบก่อนที่จะหัวเราะออกมา
“จ้าๆ แม่เด็กน้อย สอนเด็กจนกลายเป็นเด็ก” อมิตาบ่นให้ครูสาวรุ่นน้องออกมาอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนที่จะส่ายหน้า และหัวเราะขำออกมาเช่นกัน
เวลามื้อเที่ยงผ่านไปทั้งคุณครูคุมสอบและนักเรียนทุกคนต่างก็พากันกลับเข้าห้องสอบ เพื่อทำการสอบปลายภาคต่อไป ทางด้านณดล วันนี้เขาไม่ได้ออกไปประชุมหรือไปเยี่ยมสาขาอื่น ชายหนุ่มจึงได้อยู่บริการลูกค้าที่ร้านสาขาแรก วันนี้ที่ร้านจึงมีลูกค้าสาวๆ หลายคนแวะเวียนมาทานอาหารอย่างไม่ขาดสาย จนทั้งพนักงานและเชฟหนุ่มสุดหล่อแทบจะไม่ได้หยุดมือ นั่นเหตุผลหลักๆ ก็เพราะพวกสาวๆ อยากที่จะเห็นใบหน้าหล่อๆ ของเชฟหนุ่มที่พ่วงด้วยดีกรีเจ้าของร้านอาหารที่มีชื่อเสียงระดับประเทศแห่งนี้ ณดลก็ยิ้มแย้มทักทายลูกค้าตามแบบฉบับคนอัธยาศัยดีทำเอาลูกค้าสาวๆ ตาพร่า ใจระทกระทวยกันเป็นแถบๆ ที่ได้เห็นเขี้ยวเสน่ห์และลักยิ้มข้างแก้ม
“หล่อเน๊อะแก อยากได้เป็นแฟน เห็นว่าเขาโสดด้วยใช่ปะ” ลูกค้าสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นกับเพื่อนสาวในกลุ่ม
“ใช่ หล่อมาก แต่ทำไมถึงไม่มีแฟนกันนะ หล่อก็หล่อ รวยก็รวย เพอร์เฟคขนาดนี้ หวังว่าคงไม่......นะ” ลูกค้าสาวอีกคนเอ่ยเห็นด้วยกับเพื่อน แต่ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่เชฟหนุ่มสุดหล่อ ที่มีดีกรีเป็นเจ้าของร้าน ทำไมเขาถึงยังไม่แฟน
“ว๊าย....ไม่หรอกมั้งแก ถ้าเป็นนะเสียดายแย่” ลูกค้าสาวคนแรกเอ่ยขึ้น
“ถึงเขาจะเป็นหรือไม่เป็นเขาก็ไม่มองพวกเราหรอกย่ะ รีบๆ ทานจะได้กลับไปทำงานกัน”
เพื่อนที่นั่งฟังสองสาวเม้าท์กันอยู่สักพักก็ขัดจังหวะขึ้น สองสาวหน้ามุ่ยก่อนที่จะหันไปมองเชฟหนุ่มแล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานอย่างตั้งใจ พนักงานเสิร์ฟได้ยินก็อดที่จะแอบยิ้มออกมาไม่ได้ บอสของพวกเธอทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ ทั้งรวย ย่อมแน่นอนอยู่แล้วที่สาวๆ ต่างหมายตา แต่คนที่ดูจะเข้าวินและมาแรงในตอนนี้คงจะเป็นใครไปไม่ได้ ก็คงจะเป็นคุณครูของหลานสาวตัวน้อยของเขาอย่างแน่นอน
รถเบนซ์คันหรูสีดำมันปลาบแล่นเข้ามาจอดที่บริเวณลานจอดรถของโรงเรียน ร่างสูงโปร่งเปิดประตูลงจากรถก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่ ที่หลานสาวตัวน้อยนั่งรอคอยเข้าอยู่ทุกวันพร้อมกับคุณครูคนสวย
“อาณดลขา สวัสดีค่ะ”
เสียงเล็กๆ ดังมาทันทีที่เขายังเดินไปไม่ถึงศาลาเลยด้วยซ้ำ เจ้าขามองไปตามสายตาของลูกศิษย์ตัวน้อยไป ก็เห็นชายหนุ่มรูปหล่อที่มีรูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงยีนขายาวสีเข้ม สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวเดินตรงมายังที่เธอสองคนนั่งอยู่ เธอส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนที่จะยกมือไหว้ทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณณดล” เจ้าขาเอ่ยขึ้นเสียงหวานหลังจากลดระดับมือบางลงไปแนบข้างลำตัวเรียบร้อยแล้ว ณดลรับไหว้เธอก่อนที่จะทักทายกลับเช่นกัน
“สวัสดีครับน้องน้ำหวาน สวัสดีครับคุณครูเจ้าขา ผมขอโทษนะครับ ที่ต้องให้คุณครูรออยู่เป็นเพื่อนน้องน้ำหวานบ่อยๆ” ลักยิ้มบนแก้มปรากฏขึ้นทันทีที่คุณอาหนุ่มโปรยยิ้มมาให้กับเธอ ใจสาวหวั่นไหวแปลกๆ แต่ก็เก็บอาการเหล่านั้นได้มิดจนอีกฝ่ายไม่ทันได้สังเกต
“วันนี้สอบวันแรกเป็นยังไงบ้างคะน้องน้ำหวาน หนูทำได้ไหมเอ่ย” ร่างสูงนั่งลงยองๆ คุยกับหลานสาวด้วยน้ำเสียงไพเราะน่าฟัง
“ดีค่ะคุณอาณดล ข้อสอบน้องน้ำหวานได้เรียนรู้แนวทางจากคุณครูเจ้าขามาแล้วค่ะ น้องน้ำหวานทำได้สบายมาก”
เด็กหญิงตัวน้อยยืดอกของตนก่อนจะเชิดหน้าเล็กน้อยพร้อมกับบอกกับผู้เป็นอาว่าแค่นี้สบายมาก กิริยาท่าทางของเด็กน้อยเรียกสายตาเอ็นดูและเสียงหัวเราะจากทั้งสองหนุ่มสาวได้เป็นอย่างดี ณดลและน้องน้ำหวานอาสาไปส่งคุณครูคนสวยที่ห้องพัก เพราะเห็นว่าเป็นเวลาเย็นมากแล้ว ซึ่งคุณครูคนสวยก็เกรงใจสองอาหลานจึงยอมไปด้วยแต่โดยดี โดยเฉพาะแววตาออดอ้อนจากเด็กน้อย เธอเป็นคนรักเด็กเหตุนี้จึงทำให้เธอมาเป็นครูปฐมวัยนั่นเอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 46
Comments