บทที่ 10 ครูสอนพิเศษคนสวย

หลังจากวันนั้น เจ้าขาก็ได้หน้าที่มาเพิ่มอีกหนึ่งอย่างนอกจากเป็นครูประจำอยู่แล้ว เธอยังต้องไปเป็นครูสอนพิเศษให้กับลูกศิษย์ตัวน้อยที่บ้านเสสกุลในวันเสาร์อาทิตย์อีกด้วย และการที่เธอปรากฏตัวที่บ้านอีกครั้งนั้นสร้างความแปลกใจให้กับเหล่าบรรดาคนรับใช้ที่บ้านได้เป็นอย่างดี ก็ตั้งแต่พวกเขาทำงานรับใช้ณดลมา เจ้านายหนุ่มยังไม่เคยพาผู้หญิงสาวๆ เข้ามาที่บ้านหลังนี้เลยสักคน ครูเจ้าขานั้นได้ถือว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ณดลพามา นั่นหมายความว่าคุณครูคนสวยคนนี้ คงจะทำให้ณดลสนใจในตัวเธอได้อยู่ไม่น้อย

“สวัสดีค่ะคุณครูเจ้าขา” เด็กหญิง พิชญ์สินี เสสกุลหรือน้องน้ำหวานยกมือไหว้ก่อนที่จะเอ่ยทักทายคุณครูสอนพิเศษ ทุกวันเสาร์อาทิตย์คุณครูเจ้าขาจะใช้เวลาอยู่กับลูกศิษย์ตัวน้อยประมาณ3ชั่วโมงต่อวัน

“สวัสดีค่ะน้องน้ำหวาน” เจ้าขาส่งยิ้มให้กับลูกศิษย์ตัวน้อย

“สวัสดีค่ะคุณครูเจ้าขา” ป้าชื่นเอ่ยทักทายคุณครูสาวด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีค่ะป้าชื่น”

เจ้าขายกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า ก่อนที่จะทักทายป้าแม่บ้านอย่างอ่อนน้อม คนรับใช้ทุกคนอดที่จะเอ็นดูคุณครูคนสวยไม่ได้ เพราะนอกจากจะไม่เจ้ายศเจ้าอย่างแล้ว คุณครูสาวยังมีกิริยาท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนอีกด้วย สมแล้วที่ชนะใจเจ้านายทั้งสองของบ้านได้อย่างง่ายดาย

“คุณครูทานอะไรมาหรือยังคะ ถ้ายังเดี๋ยวป้าจะได้ไปหาอะไรมาให้ทานก่อน”

ป้าชื่นเอ่ยถามและพูดขึ้น “เจ้าขาทานมาแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” เจ้าขาตอบก่อนจะกล่าวขอบคุณในความมีน้ำใจของคนที่บ้านหลังนี้

“เข้าไปข้างกันในเถอะค่ะ วันนี้คุณณดลไม่ได้ไปไหน เห็นนั่งทำงานคิดสูตรอาหารอยู่ที่ห้องนั่งเล่นมาตั้งแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ” ป้าชื่นบอก

“ไปกันค่ะคุณครูเจ้าขา น้องน้ำหวานอยากจะเรียนเต็มทีแล้วค่ะ”

เด็กหญิงตัวน้อยเดินมาจับมือบางของคุณครูสาวก่อนที่จะเอ่ยชวนเสียงหวาน เจ้าขาส่งยิ้มให้ ก่อนที่จะจูงมือเด็กหญิงเดินไปยังห้องรับแขกที่ใช้เป็นสถานที่สำหรับสอนลูกศิษย์ตัวน้อย ป้าชื่นมองตามสองสาวต่างวัยไปด้วยความรู้สึกบางอย่างก่อนที่จะยิ้มออกมาน้อยๆ

ภายในห้องนั่งเล่นที่มีผู้ที่เป็นเจ้าของบ้านกำลังตั้งใจทำงานอย่างเคร่งเครียด อยู่ๆ ก็ถูกรบกวนด้วยเสียงหัวเราะใสๆ และเสียงหวานๆ ของคุณครูคนสวย ปากหนาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่โชว์ลักยิ้มที่มีอยู่ข้างแก้ม เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญหรือเบื่อหน่ายเลยสักนิดที่ได้ยินเสียงเธออยู่ทุกๆ วันหยุดสุดสัปดาห์ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากที่จะได้ยินเสียงเธอไปทุกๆ วันเลยด้วยซ้ำ

“คุณครูเจ้าขาคะ ถ้าน้องน้ำหวานอยากจะบอกคุณอาณดลว่า น้องน้ำหวานรักคุณอาณดล น้องน้ำหวานต้องพูดว่ายังไงคะ” เด็กหญิงพิชญ์สินีกำลังคิดแผนบางอย่างอยู่ในใจ ถึงเธอจะเป็นแค่เด็กเจ็ดขวบแต่ไอคิวของเธอก็สูงกว่าเด็กปกติ

“อืม น้องน้ำหวานก็แค่พูดว่า I love you แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะคะ” เจ้าขายังไม่เข้าใจที่เด็กหญิงตัวน้อยพยายามจะสื่อ

 “อันนี้น้องน้ำหวานรู้ค่ะ เวลาที่เราจะบอกรักใครให้พูดว่า I love you แต่น้องน้ำหวานอยากจะให้คุณครูเจ้าขาช่วยสอนน้องน้ำหวานบอกรักคุณอาเอาแบบที่เจาะจงว่ารักคุณอาณดลเลยน่ะค่ะ” น้องน้ำหวานบอกด้วยแววตาใสซื่อ

“อืม ถ้างั้นก็ My uncle I love you อันนี้แปลว่า คุณอาของฉัน ฉันรักคุณ แบบนี้พอได้ไหมคะ” เจ้าขาสอนเด็กหญิงตัวน้อยก่อนจะเอ่ยถามความเห็นชอบ น้องน้ำหวานทำท่าคิดก่อนที่จะส่ายหน้า

“น้องน้ำหวานรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่อ่าค่ะ คุณครูเจ้าขาช่วยสอนประโยคใหม่ให้น้องน้ำหวานได้ไหมคะ”

เด็กหญิงบอกก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนที่ทำให้คนฟังใจอ่อนมานักต่อนัก เจ้าขาได้แต่มองแล้วยิ้มก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ไม่ได้คาดคิดออกมา

“ถ้างั้น Nadon I love you แบบนี้ล่ะ น้องน้ำหวานว่าไงคะ อันนี้แปลว่า ณดล ฉันรักคุณ” ครูสาวบอกก่อนจะรู้สึกตงิดใจกับประโยคที่พูดออกไป แต่เด็กหญิงตัวน้อยกลับยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ

“อันนี้ดีค่ะ น้องน้ำหวานชอบค่ะ”

ลูกศิษย์ตัวน้อยบอกพร้อมรอยยิ้ม เจ้าขาส่ายหน้าให้กับลูกศิษย์ตัวน้อยอย่างช้าๆ กว่าเธอจะเลือกได้ก็จบลงที่ประโยคที่ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกแปลกๆ ซะได้

ณดลที่อยู่ข้างๆ ห้องนั้นได้ยินชัดเต็มๆ สองรูหู เขาอดที่จะใจฟูไม่ได้กับประโยคบอกรักเมื่อสักครู่ ถึงแม้มันจะเป็นการสร้างสถานการณ์ในการเรียนการสอนขึ้นมาก็ตาม เขาก็ได้แต่แอบหวังว่าสักวันนึงจะได้ยินคำคำนี้ดังมาจากปากของเธอและออกมาจากใจของเธอ

สองชั่วโมงแรกผ่านไป ก็ถึงช่วงเวลาพักทานอาหารกลางวัน เมนูอาหารทุกกลางวันในวันหยุดสุดสัปดาห์จะถูกรังสรรค์โดยเชฟหนุ่มรูปหล่อที่มีรสมือที่เจ้าขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันอร่อยแค่ไหน เธอรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้รับประทานอาหารฝีมือของเขา

“ทานเยอะๆ นะครับ ถึงแม้เมนูมื้อกลางวันวันนี้ผมจะไม่ได้คิดขึ้นมาใหม่ แต่มันก็เป็นเมนูที่ผมคิดเองครับ น้องน้ำหวานด้วยนะคะ ทานเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ นะ” ณดลบอกกับคุณครูคนสวยและหลานสาวสุดที่รัก

“ได้ค่ะ น้องน้ำหวานจะทานให้เยอะๆ เลยค่ะ น้องน้ำหวานอยากจะโตเร็วๆ จะได้ช่วยอาณดลทำงาน”

คำพูดของหลานสาวตัวน้อยอดที่จะทำให้คุณอายังหนุ่มปลื้มปริ่มในหัวใจไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่คุณครูเจ้าขาที่ฟังแล้วก็อดที่จะอมยิ้มให้กับความช่างคิดช่างเจรจาของลูกศิษย์ตัวน้อยไม่ได้เช่นกัน

หลังจากหมดเวลาสอนพิเศษ ณดลก็อาสาขับรถออกไปส่งคุณครูเจ้าขาที่ห้องพัก เพราะไม่อยากให้เธอต้องต่อรถไปหลายต่อ เพราะจากบ้านของเขาไปถึงหอพักของเธอหากไม่ใช่รถยนต์ส่วนตัวแล้วก็ต้องต่อรถอีกหลายทอด เจ้าขาไม่ปฏิเสธเพราะเธอเองก็รู้สึกเหนื่อยไม่น้อยหากต้องนั่งรถหลายต่อ หลังจากกลับจากการส่งครูสอนพิเศษคนสวย ณดลก็เดินผิวปากเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี จนคนมองอดที่จะเอ่ยทักไม่ได้

“ป้าว่าครูสอนพิเศษคนนี้ไม่ธรรมดาใช่ไหมคะ” ป้าชื่นเอ่ยถามณดลหลังจากที่เขาไปส่งครูเจ้าขากลับที่พักมาแล้ว ณดลยิ้มให้ป้าชื่นเล็กน้อย

“ผมกำลังพยายามจีบเธออยู่ครับ แต่ดูๆ แล้วก็ยากน่าดู เธอไม่เหมือนพวกผู้หญิงที่อยากจะเข้าหาผม ออกจะเป็นผู้หญิงแปลกๆ ด้วยซ้ำ” ณดลบอกป้าชื่นตามความเป็นจริง

“แปลกยังไงหรือคะ ป้าก็เห็นว่าเธอก็ดูปกติดี” ป้าชื่นบอกยิ้มๆ

“ฮ่าๆ ไม่ใช่แปลกแบบนั้นครับป้าชื่น คือแบบว่าเธอพยายามจะตีตัวออกห่างจากผม หากผมรุกจีบเธอมากเกินไป ผมก็เลยพยายามใกล้ชิดเธอด้วยวิธีอื่นแทน”

ณดลหัวเราะออกมา ก่อนที่จะอธิบายให้ป้าชื่นฟัง ป้าชื่นคือแม่บ้านที่อยู่มาตั้งแต่สมัยรุ่นคุณพ่อกับคุณแม่ของเขา นับได้ว่าเป็นผู้หลักผู้ใหญ่คนหนึ่งในบ้านเลยก็ว่าได้

“อ้อ ก็น่าแปลกอยู่นะคะ เป็นผู้หญิงคนอื่นถ้าเจอคุณดลของป้ารุกแบบนี้รับรองว่าตกลงไปนานแล้วค่ะ ถ้ามันยากทำไมไม่ลองไปจีบคนอื่นดูล่ะคะ ครูเจ้าขาอาจจะไม่สนใจคุณณดลของป้าจริงๆ ก็ได้”

ป้าชื่นแกล้งแซวชายหนุ่มที่เห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เธอก็แค่พูดไปแบบนั้นที่ว่าให้เขาไปจีบคนอื่น เพราะตั้งแต่เห็นเขามาเธอยังไม่เคยเห็นชายหนุ่มจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย คนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนแรก

“ไม่ครับ ยังไงผมก็จะไม่เปลี่ยนใจจากเธอเด็ดขาด ผมจะจีบคุณครูเจ้าขาคนนี้ มาเป็นแฟนของผมให้จงได้” ณดลบอกอย่างหมายมั่น ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไปดูหลานสาวที่รักของตน

ป้าชื่นมองตามไปอย่างยิ้มๆ ในที่สุดคุณหนูของเธอก็โตเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะรักใครสักคนแล้วสินะ ก่อนหน้านี้เธอยังแอบกังวลอยู่ไม่น้อย คุณท่านทั้งสองก็กังวลเหมือนกัน เพราะเท่าที่ผ่านมาณดลไม่เคยสนใจมองหรือคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย หากคุณครูเจ้าขายอมตกลงคบกับณดล คงจะเปลี่ยนแปลงเขาได้ไม่น้อย แต่เรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรถ้ามีแม่สื่อตัวน้อยอย่างน้องน้ำหวานที่คอยเชื่อมทั้งสองคนเข้าด้วยกัน แค่คิดป้าชื่นก็มีความสุขแล้ว เธออยากจะเห็นณดลมีครอบครัว น้องน้ำหวานก็คงไม่เหงาอีกต่อไปถ้าในบ้านนี้จะมีผู้หญิงเพิ่มมาสักคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***