บทที่ 9 แม่สื่อตัวน้อย

หลังจากที่เจ้าขารู้ตัวว่าโดนคุณอาสุดหล่อของลูกศิษย์ตัวน้อยจีบ เธอก็ค่อนข้างที่จะทำตัวไม่ถูกเวลาที่เจอกันกับเขา ใจหนึ่งเธอก็อยากที่จะลองเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ ที่เธอไม่เคยมีมาก่อน แต่อีกใจก็กลัวว่าจะไม่เหมาะสมกับหน้าที่การงานของตน ด้วยความที่ตนเป็นครูประจำชั้นของหลานสาวของเขา เธอจึงกลัวว่าหากคนอื่นรู้เข้าอาจจะมองเธอไม่ดี หญิงสาวจึงเลือกที่จะพยายามหนีหัวใจตนเองโดยการหลบหน้าเขาแทน

“คุณครูเจ้าขา วันนี้ไปทานข้าวเย็นกับน้องน้ำหวานนะคะ”

เด็กหญิงตัวน้อยเริ่มทำหน้าที่กามเทพของตนทันที เจ้าขาทำหน้าไม่ถูก เธอไม่อยากที่จะทำร้ายจิตใจของเด็กหญิงตัวน้อยที่เธอเอ็นดู แต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะเจอหน้าคุณอาสุดหล่อของน้องน้ำหวานด้วย เธอกลัวว่าเขาจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เธอลำบากใจ

อีกสองเดือนโรงเรียนก็จะปิดเทอมแล้ว และเธอก็จะกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่จังหวัดเชียงราย กว่าจะเปิดภาคเรียนใหม่ก็คงอีกเป็นเดือน ถ้าเธอคบกับเขาแล้วต้องห่างกันนานขนาดนั้น ไม่รู้ว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร ขณะที่คุณครูคนสวยกำลังถูกน้องน้ำหวานรบเร้าอยู่นั้น คุณครูอมิตาและคุณครูวัลลภก็เดินเข้ามาหา

“น้องเจ้าขาคะ ยังไม่กลับบ้านอีกหรอคะ” อมิตาเอ่ยถามครูสาวรุ่นน้อง ที่ตอนนี้นั่งคุยอยู่กับลูกศิษย์ตัวน้อยที่ศาลาเพื่อรอคุณอาหนุ่มมารับเป็นประจำเช่นทุกวัน

“อ้อ ยังค่ะ พี่สองคนจะกลับแล้วหรอคะ” เจ้าขาเอ่ยถามเพราะสังเกตกระเป๋าที่ทั้งคู่สะพายอยู่

“จ้ะ พวกพี่กำลังจะกลับ นี่เราต้องอยู่รอคุณดลมารับน้องน้ำหวานก่อนใช่ไหม” วัลลภตอบครูสาวรุ่นน้องก่อนที่จะเอ่ยถามออกไป

“ค่ะ คงจะอีกไม่นานแล้วค่ะ นี่ก็สี่โมงครึ่งแล้วด้วย” เจ้าขาบอกพร้อมกับก้มมองนาฬิกาข้อมือ

“ถ้าอย่างนั้นพวกพี่ขอตัวกลับก่อนนะคะ คุณครูไปก่อนนะคะน้องน้ำหวาน” ครูอมิตาบอก เจ้าขายกมือไหว้ลา ลูกศิษย์ตัวน้อยก็ทำตามเธอเช่นกัน สองครูหนุ่มสาวเดินจากไปได้เพียงห้านาที คนที่เจ้าขาไม่กล้าที่จะเจอก็ปรากฏตัว

“สวัสดีครับ คุณครูเจ้าขา สวัสดีค่ะน้องน้ำหวาน” ณดลเอ่ยทักทายสองสาว

“สวัสดีค่ะคุณณดล” เจ้าขายกมือไหว้ทักทายเขา

“สวัสดีค่ะคุณอาณดลขา น้องน้ำหวานชวนคุณครูเจ้าขาไปทานมื้อเย็นกับเราสองคนแล้วค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยยกมือไหว้ผู้เป็นอา ก่อนที่จะรายงานสถานการณ์ให้ฟัง

“อะ..เอ่อ จะดีเหรอคะ ดิฉันรู้สึกว่าจะรบกวนคุณณดลบ่อยเกินไปแล้วน่ะค่ะ” เจ้าขาบอกเขาอย่างเกรงใจ

“ดีครับ อย่าเกรงใจผมเลยนะครับ ให้ผมได้ตอบแทนที่คุณครูเจ้าขาคอยดูแลหลานสาวของผมให้เป็นอย่างดี ถ้าจะบอกว่ารบกวนคงจะเป็นผมเองมากกว่าที่รบกวนคุณครูเจ้าขาเรื่องหลานสาวมากจนเกินไป” ณดลบอกเธอเสียงนุ่ม ก่อนที่จะลอบมองใบหน้างาม

“นะคะ คุณครูเจ้าขาไปทานมื้อเย็นกับน้องน้ำหวานนะคะ”

เด็กน้อยรู้งานรีบออดอ้อนคุณครูคนสวยผู้ใจดี มีหรือที่เจ้าขาจะทำใจแข็งไปได้ เธอพยักหน้าทำเอาสองอาหลานดีใจจนแทบจะปิดไม่มิด โดยเฉพาะผู้เป็นอา เจ้าขาอดที่จะแอบยิ้มกับท่าทางของเขาไม่ได้

รถเบนซ์คันหรูสีดำมันปลาบแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านหลังใหญ่ เจ้าขาทำหน้างุนงงทันที ก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น

“นี่เราไม่ได้ไปทานมื้อเย็นที่ร้านกันหรอกหรือคะ”

เมื่อกี้เธอมัวแต่ดูการบ้านกับน้องน้ำหวานจึงไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองถนน พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็กลายเป็นวิวที่ไม่เคยเห็นมาก่อนแล้ว บ้านหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านข้าง ด้านขวามือเป็นน้ำพุไม่ใหญ่มาก มองไปรอบๆ เป็นสวนดอกไม้สวยงาม มีคนที่ดูมีอายุหน่อยรดน้ำต้นไม้อยู่

“นี่บ้านของผมเองครับ”

ณดลยิ้มขณะที่จอดรถเรียบร้อยแล้ว เขาเปิดประตูเดินออกจากรถไปก่อนที่จะอ้อมมาเปิดประตูหลังให้กับเธอ เจ้าขาออกมายืนอยู่ข้างนอกรถตามด้วยน้องน้ำหวานที่ออกมายืนอยู่ข้างกัน รอยยิ้มจากเด็กน้อยพร้อมกับยักคิ้วให้กับผู้เป็นอาอย่างรู้กัน เธอมองออกว่าครูเจ้าขาพยายามหลบหน้าคุณอาณดลของเธอ เธอเลยใช้โอกาสนี้ร่วมมือกับผู้เป็นอาชวนคุณครูเจ้าขามาทานอาหารที่บ้าน โดยไม่ได้บอกเธอก่อนว่าจะพามาที่บ้านแทนร้านอาหารที่พาไปทานเป็นประจำ

“เชิญด้านในดีกว่านะครับ ผมมีธุระจะคุยกับคุณด้วย” ณดลบอกก่อนที่จะจับจูงหลานสาวเข้าบ้านไป

เจ้าขามองตามอย่างระแวง เขาบอกว่าเขามีธุระจะคุยกับเธออย่างนั้นหรือ ธุระอะไรล่ะ หญิงสาวคิดในใจก่อนที่จะเดินตามสองอาหลานเข้าไปข้างใน

บ้านหลังนี้ใหญ่โตเกินกว่าที่จะอาศัยกันอยู่เพียงสองคนเท่านั้น เพราะคงจะเงียบเหงาน่าดู หากต้องมีใครสักคนที่ต้องอยู่บ้านเพียงลำพัง ถึงจะมีคนรับใช้รายล้อมแต่ก็คงจะไม่มีความสุขเท่าได้อยู่กับครอบครัว เธอนึกถึงบ้านหลังเล็กที่จังหวัดเชียงรายแล้วอดที่จะยินดีกับชีวิตที่พอเพียงของครอบครัวของตนเองไม่ได้ ถึงแม้บ้านจะหลังไม่ใหญ่โต แต่มีความอบอุ่นอบอวลอยู่ในนั้น หลังจากมื้ออาหารแล้ว เจ้าขาได้ช่วยสอนการบ้านให้กับน้องน้ำหวานตามคำขอของเด็กน้อย เธอยินดีที่จะสอนให้โดยไม่คิดมาก เพราะแม้จะเป็นเวลาเลิกงานแต่ถึงยังไงเธอก็ยังเป็นครู

“คุณณดลมีอะไรจะคุยกับเจ้าขาหรอคะ” เจ้าขาเอ่ยถามณดลทันทีที่สอนการบ้านให้น้องน้ำหวานเสร็จแล้ว

“คืออีกเดือนกว่าๆ ก็จะสอบแล้วใช่ไหมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“อ่า ใช่ค่ะ ตอนนี้ทางคุณครูแต่ละวิชาก็เริ่มที่จะเก็บคะแนนกันมาบ้างแล้ว น้องน้ำหวานทำได้ดีทีเดียวค่ะ คุณณดลไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงเลยนะคะ”

เจ้าขาโล่งใจที่เขาไม่ได้พูดเรื่องส่วนตัว เอ หรือเธอจะเข้าใจผิดไปเองว่าเขาจีบเธอ เธอไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกมาเพราะกลัวหน้าแตก แล้วจะยิ่งทำให้เข้าหน้ากันไม่ติด

“ถ้าอย่างนั้น ครูเจ้าขาจะขัดข้องอะไรไหมครับ ถ้าผมอยากจะว่าจ้างให้คุณครูเจ้าขาช่วยมาติวพิเศษให้กับน้องน้ำหวาน เพราะเท่าที่ดูๆ ด้านภาษาน้องน้ำหวานยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่”

ณดลบอกจุดประสงค์ที่ต้องการให้ครูเจ้าขาได้ทราบ แต่ไม่ได้แจ้งจุดประสงค์ที่แอบแฝงของตน เขาแค่อยากใกล้ชิดกับเธอให้มากขึ้น และอยากที่จะเห็นใบหน้าหวานๆ ของเธอไปทุกวัน ก่อนหน้านี้เขาอาจจะรุกแรงเกินไป ต่อไปเขาจะค่อยๆ ผ่อนความเร็วลง

“อะ..เอ่อ คือ อันที่จริงน้องน้ำหวานก็ทำได้ดีอยู่แล้วนะคะ” เจ้าขาไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้รับปากทีเดียว

“น้องน้ำหวานเข้าใจก็จริงครับ แต่มันไม่ใช่ข้อสอบ ผมอยากให้คุณครูเจ้าขาช่วยแนะนำแนวทางให้กับน้องน้ำหวานแบบเจาะลึกครับ” เขาบอกก่อนที่จะยื่นสัญญาการว่าจ้างที่เตรียมไว้มาล่วงหน้าแล้วให้เธอได้อ่านดู

ครูสาวมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเขาจะเตรียมสัญญาไว้พร้อมแล้ว เธอยื่นมือไปรับมาก่อนที่จะตั้งใจอ่านเอกสารตรงหน้า อันที่จริงน้องน้ำหวานเป็นเด็กที่สมควรต้องใส่ใจคนหนึ่งเพราะไม่ใช่เด็กที่ขาดแค่พ่อหรือแม่ แต่น้องน้ำหวานสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักทั้งคู่ไปพร้อมๆ กัน ถึงณดลจะทำหน้าที่ดูแลหลานสาวคนเดียวได้ดีขนาดไหน แต่ก็ต้องมีคนคอยช่วยเขาอยู่ดี

เมื่อถึงวัยที่น้องน้ำหวานโตขึ้น โดยเฉพาะผู้หญิง ทำไมเขาถึงไม่มีแฟนกันนะ เจ้าขาทำได้แต่เพียงคิดในใจ เธอไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกมา เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว พอเธออ่านเสร็จก็ตัดสินใจเซ็นเอกสารตรงหน้า ถึงแม้เธอจะไม่อยากอยู่ใกล้กับเขาเท่าไหร่เพราะกลัวใจตนเองจะหวั่นไหวให้กับคุณอาหนุ่มไปมากกว่านิ้ แต่เพื่อลูกศิษย์ที่รักของเธอ เธอย่อมเลือกที่จะทำแบบนี้อยู่แล้ว อันที่จริงการหนีก็ไม่ใช่ทางออกที่ดี เขาอาจจะไม่ได้จีบเธออย่างที่เธอเข้าใจก็ได้

“ยินดีที่ได้ร่วมงานครับ”

ณดลยื่นมือออกไปให้เธอจับตามแบบสากล เจ้าขาอิดออดเล็กน้อยแต่ก็ยอมยื่นมือนุ่มออกไปให้เขาจับแต่โดยดี ณดลจับมือของเจ้าขาเอาไว้ก่อนที่จะหมายมั่นอยู่ในใจ

‘ผมไม่มีทางที่จะปล่อยมือคู่นี้ไปง่ายๆ แน่นอน’

น้องน้ำหวานพอรู้ว่าคุณครูเจ้าขาจะมาเป็นครูสอนพิเศษให้ในช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ดีอกดีใจใหญ่ เธออยากเจอคุณครูเจ้าขาทุกวันไม่ใช่แค่วันที่เธอต้องไปโรงเรียน

พอคุยธุระเสร็จสิ้น ณดลพร้อมด้วยน้องน้ำหวาน หลานสาวสุดที่รักก็พากันไปส่งคุณครูเจ้าขาถึงห้องพัก ก่อนจะลากลับบ้านด้วยรอยยิ้มทั้งผู้เป็นอาและผู้เป็นหลาน คนหนึ่งพอใจที่สามารถเก็บคนที่เขาแอบชอบแอบคิดถึงไว้ใกล้ตัว ส่วนอีกคนดีใจที่ทำหน้าที่กามเทพเหมือนในการ์ตูนได้สำเร็จไปอีกขั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***