บทที่2เราต้องสู้

" ไอ้ธิณ!!!"ภาคินที่นิสัยจะอ่อนโยนแต่พออยู่กับผมแม่งโกรธเชี้ยไรนักหนาก็ไม่รู้"มีไร"ผมบอกไปไม่นานมันก็ได้ดึงหูผม"โอ้ยย ภาคินกูเจ็บ!!"ผมได้ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด" แล้วมึงทำอะไรเพื่อนกูล่ะ ห้ะ!!"ภาคินได้กล่าว" กู ทำอะไร มันนั่นแหละ มาชนกูก่อน"ผมได้เถียงมันไป" ถ้าเกิดเพื่อนผมเป็นอะไรไป ผมเอา คุณตายแน่"ภาคินได้บอกผม"เออๆ"แล้วมันก็เอามีออกจากหูผม แล้วมันก็เดินจากห้องผมก็ที่ครูจะมา

Part'tan

ณ โรงอาหาร

"เป็นไงมึงพี่ชายมึงว่าไงบ้าง"วิสกี้ได้พูดขึ้น"ก็เราบอกไปแล้วละว่าถ้าธาณเป็นอะไรไปเราไม่เอามันไว้แน่"ภาคินได้บอกแบบโหดๆ"โห้ พอแล้วมั้งเราไม่เป็นไรแล้วไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้"ผมได้พูดไปผมไม่นึกว่าภาคินจะโกรธขนาดนี้ เมื่อก่อนผมกับธิณทะเลาะกันบ่อยมาก แต่ตอนนี้วันวานมันเปลี่ยนไปแล้วละคงไม่ต้องโกรธอะไรกันแล้ว ผมอยากจะบอกภาคินนะว่าข้อเท้าผมเจ็บ แต่ก็นะผมไม่อยากจะทะเลาะแล้วละอยากอยู่ แบบเงียบๆ"แต่มันทำแกเจ็บนะ"อุ๋งอิ๋งได้พูดขึ้น ใช่เมื่อก่อนมันอาจจะทำผมเจ็บแต่ตอนนี้.."เราจะทำให้มันเจ็บกว่านี้ โอ้ย"ฉิบละแม่งต้องไปบ่นมันอีกแน่เลยย"เป็นไรอะ"วิสกี้ได้ถามผม ผมไม่รู้ว่าจะตอบไรดี เห้ออ"เท้าชนโต๊ะอะ ไม่มีอะไรหรอก ):)"ผมได้หาโกหกมันไปเพราะกลัวว่ามันจะไปบ่นพี่ชายตัวเอง"เห้ยมึงดูนั้นดิ"ผมหันไปมองตามที่ไอ้ออกัสมันบอก ผมเห็นไอ้ธิณกับเพื่อนๆมันมานั่ง ใกล้กับผมแต่เหมือนมันไม่เห็นพวกผมนั่งอยู่ตรงนี้ไอ้ธิณมันอยู่ข้างหน้าผมพอดี มันจะเห็นผมไหมนะ

Part'tin 

พอไอ้คินมันมาโว้ยใส่ผม มันก็ไม่มาหาผมอีก แล้วผมก็ได้มากินข้าวเพราะตอนนี้เที่ยงกว่าแล้ว

"หิวโว้ยยย"ไอ้กายเพื่อนสุดแสบของผม ได้โวยวาย

"มึงเลิกแหกปากได้แล้ว"ไอ้ลินได้บอก

"อะ นี้มึงแดกไปแล้วก็เงียบปากซะ"เทลกับทิศได้เอาอาหารมาให้พวกผมไม่นาน พวกเราก็ได้กินข้าวกันเสร็จ"ปะพวกมึง"พอผมกำลังจะลุกขึ้นก็ได้เจอ"สวัสดีคะ พี่ธิณ"เด็กสาวคนนึงได้บอกผมคนๆนั้นคือ"แพม"ผมได้เอ่ยชื่อหญิงสาวออกไป แพมเป็นเด็กที่ผมเก็บแต้มมาได้แล้วเขาก็ได้ย้ายออกไปจากมอตอนอยู่ผมอยู่ม.3"ไม่เจอกันนานเลยนะคะ"แพมว่าแล้วจับมือผม ผมเลยไม่ปฏิเสธ"พี่ก็ไม่ได้เจอเรานานเลยนะครับ" :)"งั้นแพมไปเรียนก็นะคะ"พูดเสร็จก็ได้ปล่อยมือของธิณไป ผมไม่ได้ห้ามและปล่อยมือแพม 

Part'tan

"โห้ ภาคินพี่แกเป็นแบบนี้หรอ"ผมได้กระซิบบอกภาคิน แต่ก่อนมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยอะไรมันเปลี่ยนใจไปเป็นเด็กล่าแต้มนะ "เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไรพอแกไปเรียนนอกปุ๊ปมันก็เป็นปั๊ป"ภาคินได้กระซิบให้ผมฟังผมก็เลยอยากแกล้งมันทันที"นี้แหละคนเดี๋ยวนี้ชอบสนุกไปทั่ว" ผมได้พูดเสียงดังๆเพื่อให้มันได้ยิน และก็..."กูจะทำไรก็เรื่องของกูดิ"ได้ยินผมพูด"แล้วกูจะพูดก็เรื่องของกูดิ"ผมพูดเสียงเรียบบอกมัน มันดูโมโหผมมากเลย"ไหนมึงบอกว่าไม่มีเวลามาทะเลาะกับกูไง"มันได้บอกกับผมมา "อืม ไม่ทะเลาะไงแล้วตอนนี้กูจะไปเรียนแล้ว"ผมที่กำลังจะลุกขึ้นแต่ขาผมเจ็บมากเพราะเมื่อเช้าผมได้ชนกับมันไป'จึ!!  อดทนไว้ ต้องไม่เจ็บ ฮึบ!!'ผมได้ลุกแล้วเดินออกไป

ผมได้เดินขึ้นบันไดมากับเพื่อนๆของผมและพวกไอ้ธิณมัน และผม โครต เจ็บ ขาาาา เห้อ'อดทนไว้ไอ้ธาณกูต้องเดินด้ายยย 'อีกนิดเดียวจะถึงแล้วอีกนิ๊ดด"โอ้ยยย เจ็บขาโว้ยจะรีบเดินไปถึงไหนวะ"สุดท้ายผมก็ไม่ทน เพื่อนในชั้นหันมามองผมที่โวยวายรวมถึงไอ้ธิณด้วย ซวยอีกแล้วกู ผมค่อยเดินไปทีละนิดจนถึงห้องเรียน และทุกคนก็เข้าไปในห้องของตัวเอง ผมได้โชคดีไปที่ครูมาก่อนไม่งั้นพวกนั้นได้ถามผมจนหูฉีกแน่

15:30น.

"มึงเป็นไรวะ"ไอ้อุ๋งอิ๋งได้พูด ว่าแล้วเชียว มันต้องถามผมแน่"เออ...ป่าวหรอกแค่ปวดขานิ๊ดดดหน่อย" "โห้เสียงสูงเชียวว"

วิสกี้มันได้แซวผม เห้ออ วันนี้ผมถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้วเนี้ย น่าจะกลับไปเรียนต่างประเทศสัก3-4ปี จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้"ไปชมรมได้ละ มัวแต่แซวธาณ"ขอบคุณมากภาคินที่แก้ตัวให้ไม่งั้นได้พูดจนปากฉีกแน่....(*´∇｀*)

Part'tin 

"เห้ยๆ ทางนี้!!"ผมได้ให้ไอ้ทิศส่งบอลมาให้ผม ผมอยู่ชมรมฟุตบอล กับพวกมัน"พักก่อน พักก่อน!!"พี่เกมส์หัวหน้าชมรมของผมที่อายุมากกว่าผม1ปีได้ให้พวกผมพัก"ครับๆพี่"ระหว่างผมกำลังเดินไปหยิบน้ำผมได้เห็นไอ้ธาณกำลังเดินผ่านสนามฟุตบอล ผมเลยเตะบอลแกล้งมัน

Part'tan

ตึ่ง มีบอลใครไม่รู้ตรงมาทางผม "โอ้ย!!"เลือดผมได้ไหลออกมาทางขาและตอนนี้ผมเจ็บมาก ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ...ตอนนี้ผมเจ็บจนล้มลงไปกับพื้น...และทุกอย่างก็เป็นสีดำ..v_v 

ปล.แพมคือหญิงสาวที่ธิณได้เก็บแต้มมา 

นามปากกา:ɪ.ʀ.ᴇ.ɴ.ᴇ𓈀𓈈⸝⸝𓂋 

ผู้เขียน::ɪ.ʀ.ᴇ.ɴ.ᴇ𓈀𓈈⸝⸝𓂋 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***