บทที่10ตัดใจไม่ได้หรอก

มันกระซิบอะไรกับนํ้าขิง

คำถามที่อยากถามแต่ก็ถามไม่ได้...ตอนนี้เป็นเวลา5โมงกว่าแล้ว พอผมกินข้าวกันเสร็จเลยรีบมาทำแบบสรุปปิดเทอมนี้ อีกปีเดียวผมก็จะจบแล้ว เหนื่อย...ใจ"ปะพวกมึง"ลินได้บอกพวกผม เพราะมันทำเสร็จแล้ว "เออๆ"ทุกคนได้บอกไอ้ลินแล้วลุกไป หวังว่าแพมจะไม่ตามมากวนผมอีกแล้วนะ เพื่อนๆได้ทยอยกลับบ้าน เหลือแค่ผมกับไอ้กายที่นั่งเล่นกันอีกแป็ป

"มึง"ผมเรียกไอ้กายมันเลยหันมามองหน้าผม

"ว่า"

"ถ้ากูชอบไอ้ธาณว่ามันจะเป็นยังไงวะ"ผมถามมันไป ถึงมันจะบ๊องไปบ้างแต่มันมีเหตุผลกับผมเสมอ ไม่ว่าผมจะเป็นยังไงมันก็จะคอยปลอบใจผมตลอด

"แล้วไงวะ?"

"กูชอบเพื่อนตัวเอง มันไม่เป็นไรหรอวะ"

"มึงชอบอะได้ แต่มึงเป็นแฟนมันไม่ได้หรอก"เจ็บทั้งใจ มันพูดให้ผมหมดความหวังมาก ทำไมผมจะเป็นแฟนกับมันไม่ได้

"ทำไม?"

"มึงเป็นเพื่อนกันมา10กว่าปี แค่มึงชอบมันอะคำว่าเพื่อนของมึงกับมันก็จบไปตั้งนานแล้ว ถ้ามึงเป็นแฟนกับมันแล้วเลิกกันอะ มึงจะมองหน้า กันไม่ติดเลยนะเว้ย แล้วไอ้คำว่าเพื่อนมันจะกลายเป็นคำว่าแฟนเก่านะ กูเตือนมึงเอาไว้นะ ถ้ามึงชอบมัน ก็ตัดใจซะ"มันพูดเสร็จก็เดินออกไป มันไม่เคยพูดยาวขนาดนี้ มันแทงใจผมมาก ต่อให้มันเตือนผม ผมก็ตัดใจจากมันไม่ได้อยู่ดี แต่ผมจะพยายามเลิก...ชอบมัน

ผมได้มาที่friend buildingเพื่อจะมาคุยกับไอ้ธาณ ทุกเรื่อง... ก็อก ก็อก!! ผมเคาะประตูห้องมัน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ มันเป็นอะไรรึป่าวะ ผมชักเริ่มเป็นห่วงมัน แต่ผมก็นึกถึงคำพูดของไอ้กายที่บอกผม ตอนนี้ผมได้เคาะประตูรั่วอีกครั้ง ก็อก ก็อก ก็อก!!!! "มึงอยู่ปะเนี้ยธาณ"ผมได้ตะโกนบอกมัน

"อยู่!!! แป็ปนึง"เสียงของมันได้ดังขึ้น ความเป็นห่วงค่อยๆหายเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของห้อง

...แกร็ก.....

มันเปิดประตูมาพร้อมกับชุดนอนที่เปิดไหล่ ผมตะลึ่งกับชุดที่ไม่เคยเปลี่ยนไป มันยั่วผม

โอ้ ยังไม่ทันได้ทำแต้มเพื่อนก็บอกให้ตัดใจสะแล้ว ยังง้ายยคะ แล้วมาหาเค้าตอนดึกทำไมคะ หรือว่า...เธอจะฉวยโอกาสลูกชั้น ชั้นไม่ยอมนะ ชั้นทะหนุดทะหนอมมาตลอดแกอย่าทำอะไรไม่ดีนะธิณ..หรือจะทำก็ได้ไม่ว่ากัน อิ อิ(~_^)(´⊙ω⊙`)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่9แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

บทต่อไป

บทที่11เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

