บทที่9แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

ถามจริงเถอะ เบื่อบ้างไหมเวลาที่มีคนมาเกะกะ ผมคนนึงละที่ไม่ชอบ ไอ้ธิณมันทนได้ไง...

"แพม มาทำอะไรที่นี้"ไอ้ธิณถามแพมไปมันอยู่สถาปัตย์ แล้วมาทำไรที่วิศวะ ก็คงจะมาเกะกะขวางตาคนละมั้ง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมนะคับ ผมแค่มานั่งรอเพื่อน ไม่ได้มานั่งอ่อยคน

"แพมคิดถึงพี่ธิณอ่ะ~"ตอแหลมากกกก ผมจะพูดตรงๆก็ทำไม่ได้หรอกคับได้แต่มอง เพราตอนนี้แต้มมันได้ลดลงไปแล้ว แล้วผมก็ไม่ใช่ฝ่ายไปจีบมันก็ไม่จำเป็นต้องหวง "ตอแหลมากแม่"อุ๋งอิ๋งมันได้กระซิบกับออกัส"เออ ตอแหลจริง ใครจะทนได้วะ"ผมได้ยินที่มันกระซิบกันและมันก็ต้องมีเรื่องกันแน่เลย คอยดูละกัน

"พี่จะไปกินข้าวแล้วละ แพมไปเรียนเถอะ"

"แพมไม่มีเรียน แพมอยากอยู่กับพี่ธิณอ่ะ"

"แต่พี่ขอกินข้าวก่อน"ถูกปฏิเสธแล้วยังจะอยู่อีกเห้อออ "เขาปฏิเสธแล้วยังหน้าด้านอยู่ต่ออีกหรอ?"ผมหันไปตามเสียงผู้หญิงที่พูด"นํ้าขิง"ภาคินมันพูดขึ้นมา แล้วลุกขึ้น ทุกคนก็ตกใจหมด อย่างกะเห็นผี "นํ้าขิง แกกลับมาได้ไง ไหนบอกไปเรียน ตปท. 3ปี"ไอ้ธิณได้พูดขึ้นด้วยความตกใจ นํ้าขิงเป็นน้องแท้ๆของไอ้ธิณไอ้ภาคินมันไม่ได้เป็นน้องมันหรอก นํ้าขิงให้ตามดู จนทุกคนคิดว่ามันเป็นพี่น้องกัน นํ้าขิงมันหวงไอ้ธิณมาก เพราะตั้งแต่เด็กมันก็มีแค่ไอ้ธิณกับ....ผม ตอนเด็กไอ้ธิณมันติดผม น้องมันก็เลยมีนิสัยแบบนี้ ถ้าผมได้เป็นแฟนกับมันคงจะไม่มีความสุขละมั้ง

"แล้วทำไมจะกลับมาไม่ได้"

"แล้วบอกแม่ยัง"

"บอกไม่บอกแล้วเกี่ยวไรกับพี่ พวกชะนีมาตามเกาะแบบเนี้ย ไม่เบื่อบ้างออ"สะใจมากพูดได้เยี่ยมไปเลย "นี่!!! แกว่าชั้นหรอยะ กรี๊ดดดด"โอ้โห้ เป็นไก่ปะเนี้ย ขันทั้งวันแสบแก้วหู

"เออ แล้วปล่อยมือจากพี่ชายฉันได้แล้ว"

"ชั้นไม่ปล่อยพี่ธิณเค้าเป็นของชั้น"

"แต่เขาเป็นพี่ชายของฉัน ถ้าแกยังไม่ปล่อย ฉันจะให้ รปภ. ลากแกออกไป"ผมนี้ยอมใจจริงๆ แต่นํ้าขิงจะเลิกเกลียดผมรึยังนะ สุดท้ายผมก็ต้องมานั่งกลุ้มใจอีก"ฝากไว้ก่อนเถอะแก"พอพูดเสร็จมันก็เดินออกไป คนในโรงอาหารก็กระซิบกระซากกัน แล้วพวกนั้นก็เดินมานั่งโต๊ะเดียวกับผมรวมทั้งนํ้าขิง ผมหลบนํ้าขิง เพราะกลัวว่าจะทะเลาะหรือเดินหนี"แล้วกลับมานานรึยัง"ไอ้เหนือได้ถามนํ้าขิงไป

"2-3วันแล้วละ"

"กลับมาไม่บอกกันเลยนะ"ไอ้ค็อกเทลได้บอกนํ้าขิง

ทุกคนพากันพูดคุยกันโดยที่ไม่มีใครสนใจผมมันก็ดีแล้วละ มันจะได้ไม่สังเกต

...แต่........

ก็ไม่รอด สายตาน้ำขิงได้ หันมามองผม ใช่ผมไม่อยากทะเลาะหรืออยากทำนิสัยเดิมๆ มันผ่านไปแล้วก็อย่านึกถึง สายตานั้นยังมองผมอยู่ไม่ละ เอาไงดี เอาไงดี คิดสิ เจ้าทานตะวัน

"พวกมึงกูไปก่อนนะ"ผมเร็วแล้วลุกขึ้น ผมเลือกที่จะเดินหนี"นี่ นายเป็นใคร"กูว่าแล้วเชียว ต้องโดนแน่ๆ"คน"ผมเผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว "นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกเป็นใคร"ห้ะ รู้หรอ

"แล้วทำไม "

"ทำไมนาย ชอบมายุ่งกับพี่ธิณ"

ผมได้หันหน้าไปหาคนที่พูดกับผมเมื่อกี้"พี่ไม่ได้ยุ่งอะไรกับพี่ของเธอหรอกนะ มีแต่เขานั้นแหละ และก็ไม่ต้องหวงหรอก เพราะ..."ผมได้เดินเข้าไปใกล้นํ้าขิงแล้วกระซิบ

...มันชอบพี่......

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จะตายแล้ววว นํ้าขิงกลับมาแล้วว ธิณจะทำยังงายยย

ฝากกดใจ กดติดตามด้วยนะคร้าฟฟ ไรด์จะแต่งให้ดีที่สุด^ω^Ｏ(≧▽≦)Ｏ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***