บทที่7จุดเริ่มต้น

ผมได้นั่งในห้องของผม ทำไมผมต้องรู้สึกกับมัน ติ้ง!! เสียงในมือถือของผมได้ดังขึ้นผมเอื้อมไปหยิบมือถือที่โต๊ะของผม และกดเข้าแอปพิเคชั่น

T_an

22นาทีที่แล้ว

T_an บางครั้งก็รู้สึกว่างเปล่าเหมือนกันนะ บางครั้งก็เจ็บ บางครั้งก็อยากร้องไห้ออกมาให้ใครสักคนรู้แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะฉะนั้น ของคนที่จริงใจสักคนได้ไหมแค่ใครคนเดียวที่รับฟังได้

Like 5,367 Comment 674

ทำไมมันไม่เลือกผม...ผมทำผิดกับมันขนาดนั้นเลยหรอ ผมได้เลื่อนอ่านคอมเม้นของเพื่อนๆ

Au[_]gust กูสงสารวะ ชีวิตนี้แม่งไม่เคยสมหวังห่าไรเลย

g_a_•u มึงมาระบายกับกูได้นะเว้ย

Ung.-.Ing สู้ๆเพื่อน

ti._.n อยากเป็นคนนั้น

c'ocktail มึงแกล้งมันตลอดจะเป็นมึงได้งายย

ข้อความสุดท้ายมันทำให้ผมเจ็บ...เจ็บมาก ทำไมต้องเจ็บ ทำไมต้องรัก คำถามในหัวผมมันเยอะมากจนไม่สามารถระบายออกมาได้

วันต่อมา

"วันจันทร์เร็วจังเว้ยยย"ไอ้เหนือได้ตะโกนออกมาเหมือนเก็บกด แต่ผมกับดีใจ"แหกปากเพื่อ..."ลินได้ด่าไอ้เหนือไปทีนึง

"มึงดูนั้น"กายมันได้ชี้ไปที่...

"นั้นไอ้ธาณนิ"

"เออนั้นดิ"

มันเดินมาทางคณะผมเพราะคณะมันกับคณะผมอยู่ใกล้กันคงจะผ่านมาหรือไม่ก็เอาของมาให้ใครในวิศวะ"มึงมาทำไรที่คณะกู"ผมได้ถามไอ้ธาณไปแต่มันกลับเดินไปทางที่ไอ้เหนือนั่งอยู่"เหนือเห็นพี่เกม์ไหม"มันถามถึงพี่เกมส์ทำไม แล้วทำไมต้องถามไอ้เหนือ"เห็นนะ พี่เดินเข้าไปในห้องแล้วอ่ะ พวกเราก็กำลังไปที่ห้องนั่นเหมือนกัน ไปด้วยไหม??"เหนือมันถามไอ้ธาณไป มันอยากเจอพี่เกมส์มันทำไม

"อือ ไปดิ"

พวกผมได้ลุกเดินไปเข้าเรียนโดยมีไอ้ธาณไปด้วย ระหว่างทางมันก็คุยกับไอ้เหนือแต่ไม่คุยกับผม น่าจะสมควรแล้วละ

"แล้วธาณมาหาพี่เกมส์ทำไมหรอ"

"พี่มันเคยติวหนังสือให้เราอ่ะ เหนือก็รู้จักพี่เขาด้วยหรอ?"

"ออ เขาเป็นประธานชมรมเรานะ"

"ออ คนนั้นที่อยู่ตอน หมา มันเตะฟุตบอลใส่เท้าเราใช่ปะถ้าจำไม่ผิด"มันเน้นคำนั้นแล้วจ้องมาทางผมเพื่อนผมก็เหมือนจะหัวเราะเบาๆมึงจะเลิกโกรธกูได้ยังธาณ พวกเราได้เดินมาถึงห้องโดยที่ยังมีไอ้ธาณเดินข้างไอ้เหนือเดินตามมาติดๆมันได้เดินเข้าไปในห้องแล้วตรงไปหา...พี่เกมส์

เอ้ๆๆๆๆยังไง ยังไง จะทำอะไร น้าาาาาา รอดูตอนต่อไปเลยยย อร้ายยย ไรด์กรี๊ดไมเนี้ยยยย!!!(灬♥ω♥灬)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่6ความรู้สึก

บทต่อไป

บทที่8เกมได้เริ่มแล้ว

