เรามาสู้ไปด้วยกันเถอะ

เช้า.... วันใหม่แสงแดดสาดส่อง.... เหล่าวิหค​โผบิน..... ดอกไม้... ใบหญ้า.... เบิกบานรับแสงอโนทัย

เฟิ่งหลางในชุดสีขาวสะอาด.....ท่าที สง่างาม​ ชายผ้าปลิวไหวไปตามลม​ ยามที่ก้าวเดิน​ ก้าวเท้ายาวมายังสวนหลัง​ และมาหยุดที่หน้าจวนไม้เล็กๆ​ เดินขึ้นบรรไดไปสามขั้น​ และ​ ค่อยๆเปิดประตู​ ..... แอ๊ดดดดด​ เสียงประตูดังขึ้น​ มีบุคคลที่ยังไม่ลุกจากเตียง....

" เสี่ยวจ้าน.... ท่านจะนอนไปถึงเมื่อไหร่... ลุกขึ้นเถิด... ! สิ้นเสียงเฟิ่งหลาง​ เสี่ยวจ้านที่จู่ๆก็ลืมตา​ และ​ ลุกนั่งอย่างกะทันหัน​ หันมามองต้นเสียงด้วยความมึนงง​

" ท่านดื่มสุราไม่เก่งก็น่าจะบอกข้าซักหน่อย...... เมื่อวานข้าต้องแบกท่านกลับจวน" เฟิ่งหลางกล่าว

"ข้ารบกวนท่านอีกแล้ว..... เฟิ่งหลางทำไมท่านถึงดีกับข้านัก..... เราเพิ่งรู้จักกัน... แต่ท่านกลับยื่นมือมาช่วยเหลือข้า... ครั้งแล้ว.... ครั้งเล่า​ ข้าอยากจะตอบ​ แทนเจ้าบ้าง​ ข้าควรทำอย่างไร... ? เสี่ยวจ้านเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา

" เสี่ยวจ้านอย่าได้เกรงใจไป.... ความจริง... ข้ามีเรื่องจะบอก... เจ้า... คือ.. วันนั้น... ที่ตลาด... ข้า.... เป็นคนชนเจ้าเอง...... ข้าขอโทษ...." เฟิ่งหลางกล่าวขึ้นพร้อมก้มหน้าสำนึกผิด

เมื่อเสี่ยวจ้านได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกโกรธแลยีัพูดว่า

"นิ.... นี่เจ้า.... เป็นเจ้า...หนอย....บังอาดหลอกข้าได้... "

เสี่ยวจ้านโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

" มิน่าล่ะ... !ถึงดีกับข้านัก.... เจ้าทำข้าเกือบตายแล้วรู้มั๊ย" เสี่ยวจ้านพูดด้วยความโมโห

"ทำไมถึงปล่อยให้รถม้าวิ่งเร็วแบบนั้น​ ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ใช่ข้า​ แต่เป็นคนชรา​ หรือว่าเด็กล่ะ.. ! หรือๆ​ ไม่ก็ หญิงมีครรภ์​ ท้องแก่​ งี้ จะทำยังไงห๊าา

เจ้าๆๆๆๆนี่...... €¥€¢©™®©}}​{}}​<}​{<€¥€¢©™®©}}​{}}​<}​{<<{÷]]​||$&#&_\=$+\=\=)​(_\=@)+๑๑๒-_&&$$&&-๕๘๗%\=-๑๑&$_๗%*,๐๘๘๔๙๙๐๗๗๓_$)%&$#(\=+\=((\=(((\=\=_)+๔๔++_)๔๔_\=)#)@(``/7458/\=( โดนบ่นเป็นชุด​ )​

"เสี่ยวจ้านพอเถอะข้าทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว​ ยกโทษให้ข้าเถอะ.... นะ.... นะ...." เฟิ่งหลางกล่าวทั้งน้ำตา..... ข้ายินดีชดเชยให้เจ้า​ พร้อมกับใช้มือที่ขาวนิ้วเรียวยาวดูอบอุ่น​ กุมมือเสี่ยวจ้านไว้​ และ​ ยกขึ้นมา แนบ​ อก

"ห๊ะ... !?.... นี่... เจ้า... ทำอะไร..... ข้าเป็นผู้ชาย​ เจ้าก็​ เป็นผู้ชายมากุมมือกันอย่างนี้ไม่ได้เกิดใครมาเห็นเข้า​ จะมีเรื่อง​ เข้าใจผิดได้ง่าย​ "

เสี่ยวจ้านร้องโวยวาย​ และยังไม่ทันที่ทั้งคู่​ จะปล่อย​ มือออกจากกัน​ ภาพนั้นก็ปรากฏ​ อยู่​ ต่อหน้า​ เฟิ่งจื่อ​ น้องชาย​ เฟิ่งหลาง​ เป็นที่เรียบร้อย​

ภาพตรงหน้าทำให้เฟิ่งจื่อ​ ตกตะลึง​ และเค้าคิดในใจว่า​ "บังเอิญเห็นของดีเข้าแล้วซิ.... ฮิ.... ฮิ

เฟิ่งจื่อเสร้งกระแอมเล็กน้อย.... และกล่าวว่า..

" ในเมื่อพี่ใหญ่.... ไม่สะดวก... งั้น... ข้าขอตัว... เชิญ... พวกท่านต่อกัน.... ตามสบาย"

เฟิ่งหลาง​ และ​ เสี่ยวจ้าน​ หันมามองหน้ากันและก้มลง​ ดูมือ​ ที่เกาะกุมกันอยู่อย่างใกล้ชิด​ และแล้ว​ ก็ผละออกจากกันอย่างพร้อมเพรียงกัน​ หน้าแดงทั้งคู่

—————————————————————————

ณ​ ห้องโถงในเรือนใหญ่

" พี่ใหญ่... !" เฟิ่งจื่อเรียกเมื่อเห็นเฟิ่งหลางเดินมากับชายแปลกหน้า

" เฟิ่งจื่อ... นี่เสี่ยวจ้าน.. สหายของพี่ เฟิ่งหลางแนะนำเสี่ยวจ้านให้น้องชายรู้จัก

" ยินดีที่ได้รู้จักพี่เสี่ยวจ้าน​ ข้าเฟิ่งจื่อ​ น้องชาย​ ของพี่เฟิ่งหลาง​ ท่านรูปงามทีเดียว​ เเต่ น้อยกว่าข้าสักหน่อย​ " เฟิ่งจื่อกล่าวพร้อมยืดอก

มีอาหารจัดวางเต็มโต๊ะ​ เฟิ่งหลาง​ เสี่ยวจ้าน​ และ​ เฟิ่งจื่อ​ ต่างมานั่งรับประทานอาหาร​ และ​ พูดคุยกัน

" ฮ่า.... ฮ่า... ฮ่าาา​ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง​ พวก.... พวกท่านช่างมีวาสนา.... กันแบบแปลกๆ​ ท่านพี่ท่านอย่าไปใช้วิธีนี้ทำความรู้จัก​ กับ​ แม่นางท่านไหนล่ะ.. ! ไม่เช่นนั้นข้าเกรงพี่สะใภ้ข้าในอนาคต

... จะเป็นคนพิกล.. พิการ​ เฟิ่งจื่อกล่าวและกลั้นขำไม่ไหวเมื่อได้ฟังวีรกรรมของพี่ชาย

"จริงซิ... พรุ่งนี้แล้วซินะ... ที่การทดสอบด่านแรกจะเริ่มขึ้น" เสี่ยวจ้านกล่าว

"ใช่... พรุ่งนี้ข้าจะต้องผ่านเข้ารอบให้ได้" เฟิ่งหลางกล่าว

"พรุ่งนี้ข้าขออวยพรให้พวกท่านโชคดี" เหิ่งจื่อกล่าว

"แล้วเจ้าล่ะ... เฟิ่งจื่อไม่อยากเข้าทดสอบด้วยรึ"

เสี่ยวจ้านถามด้วยความสงสัย

" ไม่.. ล่ะ.!​ เป็นวิญญาจารย์​ ไม่เห็นสนุกข้าอยู่แบบนี้ก็อิสระดีออก" เฟิ่งจื่อกล่าว

" จริงซิพี่เสี่ยวจ้านทำไมเจ้าถึงอยากเป็นวิญญาจารย์" เฟิ่งจื่อถามขึ้น

เอ่อ... ข้า(เสี่ยวจ้านคิดในใจ​" เพราะข้าไม่มีที่ไปนะซิ​ ")

" เฟิ่งจื่อ.. เจ้านี่ไม่รู้เอาซะเลย... เป็นวิญญาจารย์น่ะจะได้รับเกียรติ​ และ​ รายได้เยอะนะ​ เวลาต่อสู้ชนะก็จะได้เหรียญภูติทองเยอะมาก​ และเมื่อ​ บรรลุชั้นเซียน​ ก็จะ​ บันดาล​ ฟ้า​ ฝนได้​เลย​ และ​ สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ด้ว​ย​ " เฟิ่งหลางกล่าว

" เอ่อ.... (เสี่ยวจ้านคิดในใจ"มีเรื่องอย่างนี้ด้วยรึ​ ข้าแค่อยากมีที่อยู่ที่กินเท่านั้นแหละ.. แฮะ... แฮะ...)​

" อืม... ยังไง.. พรุ่งนี้เราทั้งคู่จะต้องผ่านการทดสอบให้ได้... !" เสี่ยวจ้านกล่าว

" ใช่แล้ว.... เสี่ยวจ้าน... เรามาสู้ไปด้วยกันเถอะ... !

เฟิ่งหลางกล่าวขึ้น

"ตกลงตามนี้.... ! เสี่ยวจ้านกล่าวตกลง

———————————————————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***