เรื่องราวของวิว

ฉันชื่อวิวหรือที่แฟนสุดน่ารักของฉันเรียกว่าน้ำใจ ฉันเป็นสาววาย ตั้งแต่จำความได้ฉันฉันก็เริ่มดูอนิเมะและกลายเป็นโอตาคุ และเพาะโลกของอนิเมะเลยทำให้ฉันไม่ค่อยได้ดูหนังหรือซีรีย์สักเท่าไหร่ จนกระทั้ังดพื่อนรักเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน "สายไหม" เทอเป็นสาววายถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นสาววายแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร สายไหมมักจะมาตื้อให้ฉันดูซีรีย์วายอยู่ตลอดแต่ฉันก็ไม่เคยสนใจเลย จนกระทั้งฉันใจอ่อนและยอมดู จากโอตาคุที่ติดอนิเมะก็กลับกลายเป็นสาววายแบบเต็มตัว ฉันเริ่มจากการดูหนังและซีรีย์ทุกเรื่องและเริ่มมีเมน

ในช่วงเวลาม.ต้นฉันแทบไม่สนใจในเรื่องความรักเลยถึงแม้จะมีคนเข้ามาจีบก็ตาม ฉันมักตอบปัดไปทุกครั้ง แต่เมื่อฉันได้พบแฟนที่น่ารักของฉัน"บูม" เขาเป็นเด็กห้องกิฟที่มักจะมาเข้ามาคุยกับเพื่อนของเขาในห้องเขาฉันอยู่เสมอ ถึงแม้ช่วงแรกๆเขาจะเย็นชาใส่ฉันอยู่เสมอ แต่พอมาบ่อยขึ้นเขาก็ชอบมองหน้าฉัน แต่นั้นเป็นช่วงที่ฉันไม่ได้สนใจเขามากนัก จนถึงวันกีฬาสีที่เขากับฉันนั้นอยู่สีเดียวกัน ฉันได้เป็นหรีดเพราะคนไม่พอ จึงมักจะต้องอยู่ซ้อมดึกอยู่เสมอ และเขาที่มีหน้าที่ดูแลเรื่องความเรียบร้อยในสี ทำให้มีอยู่วันหนึ่งที่ฉันกำลังซ้อมหรีดอยู่นั้น รุ่นพี่ที่คอยดูท่าเต้นบอกให้เปลี่ยนคนที่คอยประคองเขาฉันขึ้น แต่รุ่นพี่ดันลืมคิดถึงขนาดตัวของฉันที่ใหญ่กว่าที่เปลี่ยนมากทำให้วันนั้นเขารับฉันไม่ไหวฉันเลยตกลงมา แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ดันตกมาทับบูมที่กำลังเดินผ่านมาพอดี ทำให้เขาแขนกระดูกร้าวเพราะเขาเอาแขนประคองหัวของฉันไว้ ส่วนฉันก็ขาพลิก วันต่อมาฉันจึงซื้อน้ำไปให้และจะเลี้ยงข้าว เป็นการขอบคุณ แต่พอฉันเจอหน้าเขา เขากลับบอกชอบฉัน ถึงแม้วันนั้นฉันจะตกใจมากก็เลยไม่ได้ตอบกลับและวิ่งหนีเขาออกมา หลังจากวันนั้นเพื่อนของที่อยู่ห้องเดียวกับฉันก็มักจะมีของติดไม้ติดมือมาให้ฉันตลอดในทุกๆครั้งที่เขาไปห้องเด็กกิฟ

และเมื่อถึงวันวาเลนไทน์เพื่อนของเขาคนนั้นก็เอาดอกกุหลาบสีขามาให้ฉันและบอกว่ามีคนฝากมา และฉันก็รู้ว่าใคร จึงให้จดหมายที่เขียนบอกให้เขามาเจอฉันในการเทศกาลวายที่จะจัดขึ้น แน่นอนฉันคิดว่าเขาจะไม่มาเพราะผู้ชายส่วนใหญ่ที่รู้ว่าฉันเป็นสาววายก็เบี้ยวฉันและตีตัวออกห่างทุกครั้ง  เมื่อวันนั้นมาถึงฉันรอเขาอยู่สักพักก็เห็นเขาเดินมาพร้อมกับของวายเต็มมือและนั้นเป็นเรื่องที่ฉันชอบเอามากๆ ตอนเขามาถึงเขาก็ขอโทษฉันที่มาสายเพราะเขาไปตามหาซุ้มที่ขายของเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู๋ ถึงฉันจะตกใจอย่างนักแต่ที่ฉันมางานนี้เพราะจะมาซื้อของของเรื่องนั้นแต่ในเมื่อได้มาแล้วฉันจึงชวนเขาไปที่กินข้าวเพื่อเลี้ยงข้าว และไม่น่าเชื่อที่เขาตอบตกลงอย่างไม่ลังเล เมื่อถามเขาเขาบอกว่าที่รู้ว่าฉันชอบเรื่องอะไรเพราะตอนไปห้องฉันได้ยินฉันพูดถึงอยู่ตลอด และเขายังเล่าอีกว่าที่ชอบฉันเพราะเมื่อฉันพูดถึงเรื่องที่ชอบฉันมักจะยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติเสมอ และกล้าบอกถึงสิ่งที่ตัวเองชอบทั้งๆที่เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชอบอะไร และเพราะเรื่องตอนวันกีฬาสีทำให้เขารู้ตัวว่าเขาชอบฉัน เพราะจริงๆแล้ววันนั้นเขาไม่ได้เดินไปอย่างไม่มีเหตุผลแต่เพราะเห็นแล้วว่าคนที่ประคองฉันดูไม่น่าไหวเลยกะจะมาบอกรุ่นพี่แต่ไม่ทัน ฉันดันล้มลงมาซะก่อน และเขาดีใจที่รับฉันและไม่ให้แันบาดเจ็บไปกว่าขาพลิก

หลังจากวันนั้นที่ฉันกับบูมได้คุยกันในหลายๆเรื่องพวกเขาเลยแลกเฟสกันและคุยกันอยู่เสมอเมื่อเขามาห้องก็มักจะชวนฉันคุยเรื่องงานเทศการ และเมื่อถึงมอปลายวันนั้นเขาได้ขอฉันคบและตั้งแต่นั้นเขาก็เรียกแันว่า น้ำใจอยู่เสมอ ถึงแม้ช่วงแรกๆฉันจะไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ว่าทำไม แต่ต่อมาเขาก็มาอธิบายว่าคำว่า น้ำใจ มาจากหวานใจ แต่เขากลัวฉันจะคิดว่ามันหวานจนเลี้ยนเลยเปลี่ยนเป็นน้ำใจ และอีกอย่างเขาอยากมีชื่อที่เรียกเป็นพิเศษเพื่อแสดงให้รู้ว่าฉันคือคนสำคัญและเขาเองก็ไม่ยอมให้ใครเรียนกฉันว่าน้ำใจตามเขาเลยสักคน ตั้งแต่คบกับเขามาฉันก็รู้เลยว่าเขาเป็นคนที่ มักจะเย็นชาใส่คนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อน เป็นคนปากไม่ตรงกับใจตัวเอง ชอบเก็บความรู้สึกของตัวเอง เวลาหึงจะไม่โวยวายและไม่งอลหรือทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่เขามักจะหลอกถาม เป็นคนที่สนับสนุนฉันอยู่เสมอ เป็นกลางกับทุกคน และเป็นคนที่ฮอตพอสมควร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***