จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด nc18+++

ณ ผับชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ชายหนุ่มที่กำลังนั่งดื่มอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาอีกสองคน ชายหนุ่มคนนั้นคือเมธี หนุ่มคาสโนวาชื่อดังของเมืองไทย มีหญิงสาวหลายคนที่อยากเข้าหาเขาในระยะเวลาสามปีมานี้ เขาอ้าแขนรับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามา แล้วก็ปล่อยพวกเธอให้ผ่านไปหลังจากเช้าของอีกวัน เขามีความสัมพันธ์กับพวกเธอโดยไม่มีการผูกมัด เพราะเขายังไม่เคยลืมรักเก่าของเขา เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึงความหลังครั้งเก่า เป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงทิ้งเขาไปโดยที่เขาไม่รู้สาเหตุ และไม่รู้แม้กระทั่งว่าเธอคนนั้นไปอยู่ที่ไหน เขาเฝ้าตามหาเธอทุกหนทุกแห่ง แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย เขาจมอยู่กับความเศร้ามานานหลายปี ได้แต่มานั่งดื่มเพื่อระบายอารมณ์กับกลุ่มเพื่อนของเขา

แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวัน ที่เขานัดเพื่อนออกมานั่งดื่มที่ผับชื่อดังแห่งนี้ ซึ่งผับแห่งนี้ก็เป็นของเพื่อนในกลุ่มของเขาเอง

คืนนี้พายระดามีนัดกับทีมงาน เพื่อมาฉลองหลังจากที่ทำการถ่ายแบบเสร็จ พายระดาเธอเพิ่งเคยดื่มครั้งแรกจึงรู้สึกเมามายเธอรู้สึกคุมตัวเองไม่อยู่ จึงขออนุญาตผู้จัดการส่วนตัวไปเข้าห้องน้ำ เธอคิดว่าหลังจากเข้าห้องน้ำเธอจะแอบหนีกลับก่อน เพราะเธอรู้สึกไม่ไหวแล้วอยากจะกลับไปพักผ่อน

"เจ๊คะ พายขอไปห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ"

"ไปสิ แล้วแกให้เจ๊ไปเป็นเพื่อนมั้ย"

เจ๊ซูซี่พูดขึ้นหลังจากที่เห็นท่าทีมึนเมาของเด็กที่ตนเองชุบเลี้ยงมา เธอรู้ว่าเด็กคนนี้ไม่เคยดื่มมาก่อนคงจะรู้สึกเมามายมากเป็นปกติ

"ไม่เป็นไรค่ะเจ๊ พายไปคนเดียวได้"

หลังจากบอกเจ๊ซูซี่พายจึงหยิบเอากระเป๋าของตัวเอง แล้วเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องน้ำ พร้อมกับบ่นพึมพำไปคนเดียว

' โอ๊ย..เวียนหัวจังเลยรู้แบบนี้ไม่ดื่มดีกว่า'

ในขณะที่เมธีกำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อนจนรู้สึกเมามายได้ที่นั้น เขาก็เหลือบไปเห็นแผ่นหลังอันบอบบางที่คุ้นเคยของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องน้ำหญิง เขาจำแผ่นหลังอันบอบบางนั้นได้ดี เขาไม่รอช้าลุกออกจากโต๊ะที่ตนกำลังนั่งอยู่ทันที

"เฮ้ย..ไอ้เมธีแกจะไปไหนวะ"

ดนัยเพื่อนในกลุ่มตะโกนตามหลังเมธี เมื่อเห็นเพื่อนของตนลุกออกจากโต๊ะโดยไม่บอกกล่าว

"มันคงจะเข้าห้องน้ำแหละ ดื่มต่อเถอะเดี๋ยวเมียมึงโทรตามอีก นี่ก็ดึกมากแล้ว ถ้ามีเมียแล้วโดนคุมแจแบบมึงกูไม่มีดีกว่า พูดแล้วก็น่าสงสารไอ้ธีมัน แฟนมันก็ไม่รู้ว่าหายตัวไปไหนตั้ง 2-3 ปี ได้ยินว่ามันส่งคนออกตามหาก็ไม่เจอตัว"

ชินเพื่อนอีกคนพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเมธีเดินออกจากโต๊ะไป ชินคือเจ้าของผับที่พวกเขากำลังนั่งดื่มอยู่นี่เอง และเขาก็รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเมธีเพื่อนรักของเขา เขาทั้งสงสารและเห็นใจเพื่อนรักแต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงดี 

"ก็จริงอย่างที่แกพูดชิน ไม่รู้ว่าแฟนมันทำลงไปได้ยังไง กูว่าแฟนมันคงหนีตามผู้ชายคนอื่นไปแล้วแหละ แต่กูไม่อยากพูดให้ไอ้เมธีมันได้ยินกูสงสารมัน"

"มึงคิดถูกแล้วที่ไม่พูดให้มันได้ยิน ไม่งั้นมันเอามึงตายแน่ไอ้นัย"

"ก็แบบนี้นี่ไงกูก็เลยไม่พูด"

"พอๆ เลิกพูดได้แล้ว มาดื่มต่อกันเถอะ"

พายระดาหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอ ก็เดินออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปยังลานจอดรถของผับ เธอเดินโซซัดโซเซจนมาถึงรถของเธอ ในขณะที่เธอกำลังหากุญแจรถอยู่ในกระเป๋า ก็มีมือของใครบางคนมากระชากเธอไปที่รถอีกคัน ก่อนจะยัดเธอเข้าไปในรถ พายระดานั่งงงอยู่บนรถสักพัก ก็เห็นชายหนุ่มคนนึงขึ้นมานั่งบนรถ ก่อนที่จะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป แอร์เย็นๆของรถยนต์บวกกับความมึนเมาทำให้เธอยังไม่ได้เอ่ยถามอะไรเขาออกไปเธอก็เผลอหลับไปก่อนแล้ว

"คุณไปไหนมา คุณไปไหนมาลินดา คุณรู้มั้ยว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน ผมรักคุณมากคุณรู้มั้ยลินดา"

เมธีจ้องมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนข้างด้วยสายตารักใคร่และห่วงหา ด้วยความเมามายทำให้เขาเห็นภาพทับซ้อน เขาเห็นลินดาบนใบหน้าของพายระดา ที่มีใบหน้าคล้ายกับลินดา เมธีขับรถพุ่งตรงไปยังคอนโดของตนระยะเวลา 3 ปีมันช่างยาวนานมากสำหรับเขาเวลาในการรอคอยและตามหาเธอ ในที่สุดมันก็จบสิ้นลงสักที เพราะเธอก็กลับมาหาเขาแล้ว

ขับรถอยู่ไม่นานก็มาถึงคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง ซึ่งเป็นคอนโดในเครือธุรกิจของเขาเช่นกัน และเป็นคอนโดเดียวกันกับที่พายระดาอาศัยอยู่ เขานำรถไปจอดที่จอดรถส่วนตัว ก่อนจะลงมาช้อนอุ้มร่างของหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะข้าง แล้วตรงขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นที่เขาอาศัยอยู่ พอถึงห้องเขาไม่รอช้าอุ้มร่างเล็กเข้าไปยังห้องนอน วางร่างเล็กที่กำลังหลับใหลอย่างเบามือ

เมธีก้มลงจุมพิตริมฝีปากบางของหญิงสาว แล้วค่อยๆเลื่อนลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องของเธอ พร้อมกับไม่ลืมที่จะฝากรอยรักไว้ ก่อนกระซิบออกมาเบาๆ เพื่อให้หญิงสาวได้รับรู้พวกเขารัก และคิดถึงเธอมากขนาดไหน

"ผมรักคุณ ผมรักคุณลินดา อย่าไปจากผมอีกนะ"

เมธีซุกไซร้ซอกคอระหง พร้อมกับเลื่อนมือไปถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกทีละชิ้น ทีละชิ้น

ทางฝ่ายพายระดา ที่คิดว่าผู้จัดการส่วนตัวกำลังรบกวนเวลานอนของเธอ เธอได้แต่ยื่นมือไปผลักสิ่งนั้นให้ออกห่างจากกาย พร้อมกับบ่นพึมพำออกมาเบาๆ

"อย่ากวนได้มั้ยเจ๊ พายจะนอน"

"แต่ผมคิดถึงคุณมากลิน ผมขอเถอะนะ นะคนดี"

เมธีไม่พูดเปล่า เขาโน้มใบหน้าอันหล่อเหลา ก้มลงไปดูดดื่มขบเม้มปลายยอดถันสีชมพู ที่อยู่ใจกลางอกอวบอิ่ม ที่มีขนาดใหญ่จนล้นมือ พร้อมกับไม่ปล่อยมืออีกข้างให้ว่างงาน เขาขยำหน้าอกอวบใหญ่ของเธออีกข้างจนล้นทะลักออกมาตามง่ามมือ

แรงขยำและแรงดูดดื่มขบเม้มที่หน้าอกทำให้พายระดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ในขณะที่เธอกำลังสะลึมสะลืออยู่นั้นเธอก็เห็นชายคนนึงกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่บริเวณหน้าอกของเธอ พายระดารู้สึกตกใจและทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่กรีดร้องขยับถอยหลังเพื่อจะหนีให้พ้นจากชายหนุ่มคนนั้นพร้อมกับบอกให้เขาออกไป

"กรี๊ดดดด... ออกไปนะ ออกไปเดี๋ยวนี้นะอย่าเข้ามานะ"

พายระดาขยับถอยจนชิดกับหัวเตียง เธอเหลือบไปเห็นประตูที่อยู่อีกฝั่งของห้องนอน เธอกำลังจะก้าวเท้าลงจากเตียงเพื่อจะวิ่งหนีออกไปจากห้องนี้ แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว  เธอโดนชายหนุ่มกระชากเข้าไปปะทะที่อกแกร่งของเขา ก่อนที่เขาจะก้มลงมาประกบริมฝีปากของเธอ เมธีดูดดื่มขบเม้มริมฝีปากของหญิงสาวอย่างร้อนแรง เขาแทรกลิ้นร้อนเข้าไปดูดดื่มน้ำหวานในโพรงปากของหญิงสาว 

"กรี๊ดด...ปล่อยนะ.....อ่อย...อื้ม."

พายระดาถึงแม้เธอจะอายุ 25 แล้วแต่เธอก็ยังอ่อนประสบการณ์ในเรื่องนี้ เธอไม่สามารถต้านทานแรงจุมพิตของเขาได้ ร่างกายของเธออ่อนระทวยเหมือนคนหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง จะได้แต่แอบอิงร่างกายที่เปลือยเปล่าของตนลงบนอกแกร่งของเขา

เมธีที่เห็นดังนั้น เขาจึงกดหญิงสาวลงบนเตียงนอนอีกครั้ง แล้วหันมากระชากเสื้อผ้าของตนออกให้พ้นทาง ก่อนที่จะก้มลงไปดูดดื่มยอดถันสีชมพูของเธออีกครั้ง พร้อมมืออีกข้างขยำหน้าอกที่มีขนาดใหญ่ของเธอ ก่อนที่จะเลื่อนผ่านหน้าท้องแบนราบของเธออย่างช้าๆ จนถึงเนินสามเหลี่ยมของหญิงสาวที่มีขนอ่อนปกคลุมอยู่รำไร เมธีค่อยอ้าขาของหญิงสาวออกจากกันอย่างช้าๆ 

"อึก....อึ..."

พายระดาที่ถูกกระทำ เธอได้แต่อดกลั้นไม่ให้ตนส่งเสียงร้องที่น่าอายออกมา พร้อมกับมือเล็กที่บิดผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่เพื่อระบายอารมณ์วางหวาม

"ลินคุณครางออกมาสิครับคนดี ผมอยากได้ยินเสียงหวานของคุณ"

เมธีกระซิบขึ้น เมื่อเห็นคนที่อยู่ใต้ล่างกำลังเก็บกลั้นเสียงของตนไว้ ไม่ยอมส่งเสียงครางออกมาให้เขาได้ยิน ก่อนที่จะก้มลงไปสนใจกับเนินสามเหลียมอันงดงามที่อยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง

"ยะ..อย่า..อ๊ะ..ฮือ."

พายระดาที่เห็นการกระทำของชายหนุ่มทั้งหมด เธอรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มกำลังคิดจะทำอะไร เธอพยายยามที่จะขัดขืนและเอ่ยห้ามเขา แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เธอได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบสองแก้มงาม

ชายหนุ่มก้มลงไปเลียกลีบร่องสวาทของเธอ ก่อนที่จะแทรกลิ้นเข้าไปในร่องสวาทดูดกลืนน้ำหวานด้วยความหื่นกระหาย

"อ๊ะ...อ๊ะ...ยะะ..ยะอย่าาได้โปรด..อ่ะ"

พายระดาได้แต่ร้องไห้อ่อนวอน หวังว่าเขาจะเมตตาเธอ แต่มันก็ไม่เป็นเช่นนั้น เมธีโดนความเมาและไฟราคะเข้าครอบงำเขาไม่ยินคำพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย

"อื้มม..คุณช่างหอมหวานยิ่งนักลิน คุณทำผมแทบคลั่งแล้วรู้มั้ยลิน แต่เพื่อคุณผมทนได้ผมจะรอให้คุณพร้อมก่อน"

เมธีพูดพร้อมกับสอดนิ้วเรียวยาวของตนเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาว เขารัวนิ้วเข้าออกบริเวณร่องสวาทของเธอทำให้น้ำหวานใสไหลอาบนิ้วเรียวของเขา

"อ๊ะ..อ๊ะะ..จะ..เจ็บ..ฮึก..อ่ะ."

พายระดาที่ไม่เคยทุกใครลุกล้ำสิ่งสงวนของเธอมาก่อน เธอทั้งรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านไปทั้งตัวจนทนแทบจะไม่ไหว เธอรู้สึกแปลกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอได้แต้บิดกายไปมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน และในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอได้ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วบริเวณหว่างขาเธอ

เมธีที่เห็นหญิงสาวปลดปล่อยน้ำหวานออกมามากมาย เขาจึงโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาก้มลงไปละเลียดชิมน้ำหวานนั้นจากกลีบร่องสาวทของเธออย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะค่อยลุกขึ้นมานั่งตัวตรงพร้อมกับจับท่อนเอ็นที่ใหญ่โตของเขาถูขึ้นลงบริเวณร่องสาวทของหญิงสาว

"อื้ม..คุณคงพร้อมสำหรับท่อนเอ็นของผมแล้วสินะลิน ไม่ว่าจะกี่ครั้งคุณก็ยังน่ากินอยู่เหมือนเดิม วันนี้ผมจะกลืนกินคุณทั้งคืนเลย"

พายระดาที่พึ่งปลดปล่อยไปเป็นครั้งแรง เธอพึ่งจะรู้จักคำว่าสุขสม เธอรู้สึกหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงนอนโดยที่ไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มกำลังคิดจะทำอะไรอีกต่อไป และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

เมธีกระแทกท่อนเอ็นที่มีขนาดใหญ่โตของเขา เข้าไปในร่องสาวทของเธอที่เดียวจนมิดลำ

"พรวดด...."

"กรี๊ดด....ฮึก...จะ..เจ็บ..เอาออกไปนะ..เอามันออกไปฮืออ..เจ๊ช่วยพายด้วยฮือออ....เจ๊ฮือ..พายเจ็บ"

พายระดากรี้ดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอรู้สึกเหมือนร่างกายของเธอจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เธอทั้งดิ้นทั้งถอยหนี้ แต่มันก็ไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้

เมธีรู้สึกเหมือนมีอะไรฉีกขาด พร้อมกับเสียงกรีดร้องของคนที่อยู่ใต้ล่าง แต่มันคงจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิดหรอกเขาคงจะหูฝาดไปเอง เพราะลินดาเธอไม่บริสุทธิ์ตั้งแต่ก่อนที่จะมาคบกับเขาแล้ว แล้วจะมีอะไรมาเหลือให้ฉีกขาดเขาคงคิดไปเองแน่ๆ พอคิดได้เมธีจึงเริ่งขยับสะโพกของเขาอย่างรัวแรง โดยที่ไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องที่ปนมากับเสียงสะอื้นไห้ของคนที่อยู่ใต้ล่าง

"พับ...พับ..พับๆๆๆ"

"กรี๊ดด...เจ็บเอาออกไปนะฮืออ..ไอ้คนบ้าฮือ..ออกไปน้าาา......"

"ลิน..อ๊าา...คุณฟิตมากเลยลินอ๊ะะ..ตอดดีชิบ..ซี๊ดดด..."

เมธีพูดพร้อมกับกระแทกเข้าใส่ร่องรักของพายระดาเน้นๆ แรงๆ พร้อมกับก้มลงไปดูดดื่มสองเต้าอันอวบใหญ่เกินตัวของพายระดาอีกครั้ง

ความรู้สึกเจ็บที่พายระดาได้รับในตอนแรก มันเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านจนไม่อาจจะอธิบายเป็นคำพูดได้ เธอไม่สามารถที่จะควบคุมร่างกายของตนเองได้อีกต่อไป ร่างกายของเธอมันเริ่มคลอยไปตามบทรักที่เขาบรรเลงขึ้นมา ความเสียวซ่านและอารมณ์วาบหวามที่ให้พายระดาส่งเสียงหวานครวญครางออกมาในที่สุด

"อ๊ะะะๆๆๆ....อื้ออ..อ่ะ"

"อ๊ะะะๆๆ...ซี๊ดด..."

"พับ...พับ...พับๆๆๆ"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อบวกกับเสียงครวญครางของทั้งสองดังกึกก้องไปทั่วห้อง 

เมธีสอนบทรักให้พายระดาไปหลายท่วงท่า กว่าบทรักของทั้งสองจะจบลงได้ ท้องฟ้าก็เกือบจะสว่างแล้ว ทั้งสองเสร็จสมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหลับไหลไปพร้อมกัน แล้วเมธีกอดรัดร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดของตนอย่างรักใคร่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***