เจ้าสาว แวมไพร์ EP. 8

ตอนที่แม่หวังซานถูกพลังงานบ้างอย่างทำให้จนกระเด็นในตอนนั้นหยางเซวียนก็ตกใจอยู่ไม่น้อยว่าเขาก็แค่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาทำไมถึงทำให้แวมไพร์ตัวหนึ่งกระเด็นออกไปแบบนั้นเขาเลยหันไปทางหวังซานที่ถูกแวมไพร์หนุ่มอีกคนจับไว้อยู่ในขณะที่หยางเซวียนมองไปทางหวังซานอยู่นั้นแม่ของหวังซานก็ได้พูดขึ้นพร้อมกับชี้หน้าด่าหยางเซวียนว่าทำไมบนตัวของแกถึงได้มีเครื่องหมายนั้น หยางเซวียนที่ได้ยินที่แม่หวังซานถามแบบนั้นก็ได้แต่ทำหน้างงแล้วถามแม่หวังซานกลับไปว่าเครื่องหมาย? เครื่องหมาย อะไรหรอครับ ก่อนที่แม่หวังซานกำลังจะพูดต่อหวังซานก็ได้พูดอธิบายขึ้นว่า เครื่องหมายที่อยู่บนตัวของนายก็คือพันธสัญญาคู่รัก ของฉันกับนายอย่างไงล่ะ หยางเซวียนที่ได้ยินที่หวังซานพูดก็ทำให้เขานึกถึงตอนที่เขาถูกหวังซานกัดไปที่คอเขาถึงกับตกใจขึ้นมานิดหนึ่งเขาเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหวังซานถึงแม้หวังซานที่อยู่กับแวมไพร์อีกตัวก็ตามแล้วก็ถามหวังซานต่อหน้าว่าหวังซานทำพันธสัญญาคู่รักบนตัวเขาจริงๆหรอหวังซานก็พยักหน้ายอมรับในทันทีแล้วเขาก็สะบัดมือของแวมไพร์หนุ่มตนนั้นจนออกเเล้วก็เดินเข้าไปหาหยางเซวียนพร้อมกับจับมือหยางเซวียนแล้วประกาศว่าในอีกไม่ช้า!เขาจะจัดงานแต่งงานระหว่างเขากับหยางเซวียน!แม่หวังซานที่ได้เห็นหวังซานผู้เป็นลูกชายประกาศออกมาแบบนั้นนางก็ได้ต่างกำหมัดแน่นส่วนแวมไพร์หนุ่มหลังจากที่เขาถูกหวังซานสะบัดมือออกเขาก็ได้เดินเข้าไปหาแม่ของหวังซานแล้วก็บอกกับนางว่าคณุป้าอย่างได้โกรธหรือโมโหไปเลยนะครับเขาพูดแล้วเขาก็ยิ้มออกมา แม่หวังซานหันไปทางแวมไพร์หนุ่มตนนั้นก็ยิ้มตอบพร้อมกับพูดว่า ขอบคุณมากนะหลานอี้ซ่ง แต่ถึงยังไงหลานอี้ซ่งต้องเป็นเขยของตระกลูแวมไพร์ของป้าเท่านั้นไม่ใช่มนุษย์หน้าอ่อนนั้นนางพูดแล้วก็หันไปทางหยางเซวียนที่อยู่กับหวังซาน หวังซานที่เห็นแม่ตนหันมามองที่หยางเซวียนคนที่เป็นที่รักของตนเขาถึงได้จับมือหยางเซวียนแล้วเดินออกไปต่อหน้าต่อตาของผู้เป็นแม่และอี้ซ่งที่แม่เขาคอยจับเขาทั้งสองคู่กันแม่หวังซานก็ได้แต่มองตามถ้าจะเข้าไปทำร้ายหรือจะเข้าไปกำจัดหยางเซวียนในตอนนี้ก็ทำไมได้เนื่องจากเครื่องหมายพันธสัญญาคู่รักมันมีพลังร้ายแรงมากถึงแม้ว่านางจะเป็นถึงอดีตราชานีแวมไพร์ก็ตามหลังจากหวังซานกับหยางเซวียนเดินออกไปได้ไม่นานแม่ของหวังซานก็แต่นั่งเครียดว่าจะกำจัดหยางเซวียนออกไปอย่างไง อี้ซ่งที่เห็นว่าแม่หวังซานดูเครียดๆเขาเลยเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงตรงหน้าแล้วปลอบว่าคุณป้าคุณป้าอย่าเครียดเลยนะครับ บ้างที่พวกเขาสองคนอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้นะครับ แม่หวังซานที่ได้ยินที่พูดแบบนั้นถึงได้ พึงพอใจกับคำพูดคำจาของอี้ซ่งเป็นอย่างมาก ก็พอว่าหลานเป็นแวมไพร์ที่ดีแบบนี้ไงป้าถึงอยากได้หลานมาเป็นเขยของป้า อี้ซ่งที่ได้ยินที่แม่หวังซานชมตัวเองก็ยิ้มออกมาอยู่ๆอี้ซ่งก็นึกขึ้นได้ว่าเขาจะต้องรีบกับตระกลูของเขาแม่หวังซานก็พยักหน้าแล้วจะเดินไปส่งอี้ซ่งที่หน้าบ้านของตะกลูในระหว่างที่แม่หวังซานกับอี้ซ่งกำลังจะเดินไปก็ได้หันไปเห็นหวังซานกับหยางเซวียนที่อยู่ด้วยกันที่ม้านั่งเล่นในสวนยิ่งทำให้แม่หวังซานอยากกำจัดหยางเซวียนออกไปมากขึ้นอี้ซ่งมองหน้าแม่หวังซานแล้วจับมือเป็นการส่งสัญญาณว่าอย่างโกรธหรือโมโหแม่หวังซานที่เห็นการกระทำของอี้ซ่งก็ยิ้มออกมาแล้วแม่หวังซานก็ได้ส่งให้อี้ซ่งขึ้นรถแล้วนางก็เดินกับเขาบ้านเพื่อไปคิดหาวิธีกำจัดหยางเซวียนออกไปส่วนทางด้านอี้ซ่งเขาได้บอกให้แวมไพร์รับใช้เอากระกาศทิชชู่ส่งมาให้เขาพอเขารับกล่องกระดาษทิชชู่มาเขาก็ได้เช็ดมือที่เคยจับตัวหรือจัยมือของแม่หวังซานด้วยความรังเกียจพร้อมกับบ่นว่า น่าขยะแขยงจริงๆ ในระหว่างที่อี้ซ่งบ่นอยู่ แวมไพร์รับใช่ขับรถอยู่ก็ได้ถามนายตัวเองว่า เหตุใดคุณชายถึงได้อยากจะเป็นเขยของตระกลูแวมไพร์นั้นหรอครับ เมื่ออี้ซ่งที่ได้ยินที่ลูกน้องถามแบบนั้น หึ ฉันนี่นะอยากเป็น แวมไพร์ขับรถพยักหน้า นาย เข้าใจผิดแล้วอี้ซ่งพูดต่อฉันไม่ได้คิดอยากจะเป็นเขยของตระกลูนั้นหรอกแกไม่เคยได้ยินหรอว่าที่ตระกลูนั้นมันมีกุหลาบโลหิตอยู่แวมไพร์ตัวไหนที่ได้กินกุหลาบโลหิตเข้าไปก็จะเป็นอมตะฆ่าไม่ตาย แวมไพร์รับใช้ที่ได้ยินเจ้านายที่พูดแบบนั้นก็พยักหน้าพอจะเข้าใจในจุดประสงศ์ของนายของตัวเอง เพราะ อย่างนี้สินะคุณชายถึงได้ทำเป็นแวมไพร์ที่แสนดีเพื่อให้แม่ของหวังซานไว้ใจแล้วก็ตายจะได้ยกกุหลาบโลหิตให้ในสถานะของลูกเขยสุดที่รักแวมไพร์รับใช่พูดจบอี้ซ่งก็ยิ้มอย่างพอใจที่แวมไพร์ของตนพูดถูกใจเขามาก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***