[3] business

เริ่มตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมาในร่างหญิงสาวผมสีบลอนด์เข้มตาสีน้ำเงินนั่นคือสีเดิมก่อนเธอจะเข้ามาอยู่ในร่างนี้ เธอไม่รู้ว่าเจ้าของร่างมีความทรงจำหรือแต่เดิมเป็นอย่างไร เพียงเธอแค่เคยอ่านเจอถึงเรื่องราวของหญิงสาวผู้นี้เท่านั้น นั่นคือเรื่องของราชวงศ์รัสเซียในการปกครองของจักรพรรดินิโคลัสที่2

เธอไม่รู้และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาอยู่ในร่างของเธอคนนี้ อนาสตาเซียชื่อบนแผ่นป้ายหลุมศพหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา ในบันทึกเล่าว่าอนาสตาเซียคือราชธิดาองค์ที่4ของจักรพรรดินิโคลัสที่2จากราชวงศ์โรมานอฟซึ่งถูกพวกรัสเซียขาวก่อปฏิวัติขึ้น

ทำให้ทั้งบิดา มารดา พี่น้อง และเธอที่อายุยังน้อยต้องตายลง เธอไม่คิดจะแก้แค้นหรืออะไรให้อนาสตาเซียทั้งนั้นอย่างไรเธอก็ไม่ใช่อนาสตาเซียและไม่ใช่เรื่องที่เธอควรไปยุ่งเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เพราะอนาสตาเซียได้ตายไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องเข้าไปเสี่ยงถูกฆ่าอีกครั้ง แถมสีผมและสีตาก็เปลี่ยนไปคงไม่มีใครจำได้หรอก และข้าก็ยังใช้ชื่อของตัวเองอีกด้วย

เพราะงั้นนี่คือข้ายูซาเนียไม่ใช่อนาสตาเซียข้าไม่มีความสัมพันธ์กับใครในราชวงศ์รัสเซียเพราะงั้นไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ร่างบางจมกับความคิดแสนเนิ่นนานจนตอนนี้เรือสินค้าได้มาถึงฝั่งท่าเรือของซิซิลีซักที ถ้าถามว่าเพราะอะไรถึงเลือกมาที่ซิซิลี...นั่นเพราะเป็นบ้านเก่าบ้านเกิดละมั้งก็เธอเป็นลูกครึ่งอิตาลีกับรัสเซียนี่นา ในระยะเวลายาวนานบนเรือสินค้า เธอก็ได้ผูกมิตรกับคนเรือไว้หลายคนเพื่อจะได้สะดวกต่อการที่ข้าจะได้ส่งของให้กับไคล่าได้

ไม่ใช่แค่คนเรือ เจ้าของการค้าก็อยู่บนเรือสินค้าเช่นกัน ข้านี่ช่างโชคดีเสียนี่กระไร ข้าเพียงแลกเปลี่ยนความรู้การค้าและการหาผลประโยชน์ที่คุ้มค่าก็สามารถคุยกันได้อย่างถูกคอ เพราะหัวข้อที่เลือกมาคือสิ่งที่อีกฝ่ายสนใจ เป็นการตีสนิทได้ดีเยี่ยมที่สุด

"ยูซาเนียข้าชักถูกใจเจ้าแล้วสิไว้มาคุยกันอีกนะ ส่วนค่าการส่งสินค้าข้าจะลดให้เจ้าเป็นพิเศษเลย"เสียงแหบแห้งของชายชราอายุประมาณ60กล่าวอย่างชอบใจ และสนใจในความฉลาดเฉลียวของเด็กสาว ซึ่งเธอมีอายุเพียงแค่นี้แต่มีความคิดความสามารถที่ดีเยี่ยม

"เจ้าค่ะข้าเองก็ขอบคุณปู่มากไว้เจอกันใหม่นะปู่"ปู่ที่ข้าหมายถึงเขาชื่อบิโตโล่ทำงานสายนี้มา40ปีได้แล้วโสดไม่มีภรรยา เขาเอ็นดูข้าเหมือนหลานสาวจึงให้ข้าเรียกเขาว่าปู่ และการมีเส้นสายทางการค้าเป็นเรื่องที่ดี

การที่ข้าเป็นหมอจำเป็นต้องมีจรรยาบรรณของวิชาชีพนี้แต่ตอนนี้ข้าคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นต่อไป เพราะในยุคแบบนี้หากทำแบบนั้นคงถูกใช้ประโยชน์เอาอย่างเดียว ถูกข่มขู่ได้ง่ายอีกด้วยเนื่องจากอีกฝ่ายอาจจะใช้จรรยาบรรณวิชาชีพนั้นๆมาเป็นเครื่องมืออ้างนั่นนี่ เพื่อให้เรายอมทำตามที่อีกฝ่ายพูด

ข้าเองก็ใช่ว่าจะยอมคนง่ายซะเมื่อไหร่ สู้ทำแบบลับๆแล้วรอผลประโยชน์สูงสุดไม่ต้องถูกเอาเปรียบซะดีกว่า อย่างไรก็ดีข้าจะเปลี่ยนจากแพทย์มาเป็นหมอเถื่อนแล้วล่ะ มันน่าตื่นเต้นดีนะ ชีวิตต้องหาความสนุกใส่ตัวสิ จริงไหม?แต่อย่าเผลอลากปัญหาเข้าหาตนล่ะแค่พอประมาณเป็นพอ พูดไปงั้นแหละ~

เสียงพูดคุยเสียงคนเดินผ่านไปมาดังเซ็งแซ่ในยามช่วงเช้าร่างบางเดินชมพื้นที่บริเวณรอบๆอย่างสนอกสนใจเพราะการเยี่ยมชมประวัติศาสตร์ของจริงใช่จะมีง่ายๆ ไม่สิ เป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำข้าเป็นข้อยกเว้นล่ะนะ จนเวลาล่วงเลยมาครึ่งวันท้องของเธอเริ่มประทวงขออาหาร เธอไม่รอช้ามุ่งตรงไปยังร้านขนมปังที่เธอเดินผ่านตอนสำรวจเมือง ภายในร้านมีตู้ขนมปังและขนมเค้กวางเรียงรายน่ารับประทาน

เธอหามุมนั่งในร้านแล้วสั่งขนมเค้กมาสามชิ้นทั้งพายแอปเปิ้ล มันคงดูแปลกสำหรับคนอื่นๆที่หญิงสาวตัวเล็กๆสามารถยัดมันเข้าท้องได้หมดพอทานเสร็จจึงจ่ายเงินแล้วออกมา เธอต้องหาร้านเหล้าให้เจอก่อนจะมืดเพราะเธอตั้งใจจะหาแหล่งข่าวของตนเอง เพื่อรับรู้เรื่องรอบตัวว่าสิ่งใดเป็นภัยต่อตนจะได้หลีกเลี่ยงหากไม่พ้นก็จะได้หาทางรับมือ รอบคอบไว้ก่อนเป็นดี

ก่อนฟ้ามืดเธอได้เจอร้านเหล้าร้านหนึ่งซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นร้านเดียวในแถบนี้มีผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้าไป แต่ยังถือว่าน้อยเพราะในยามกลางคืนคงจะมีมากกว่านี้เป็นแน่ คิดดังนั้นจึงได้เดินเข้าร้านไป แต่เพราะเธอลืมหาที่พักคงต้องยันหว่างแหงๆรอเช้าค่อยหาที่ ไม่เป็นไรๆเพราะอาชีพของข้ามันอดหลับอดนอนประจำแหละ แต่ยังไงก็มีเวลามากกว่าหมอปกติอยู่แล้ว ก็นะหมออย่างข้ารับเคสฉุกเฉินถึงตายเท่านั้น และมันก็มีไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ด้วย

เอาล่ะ พันธมิตรๆต้องหาพันธมิตรอย่าห้าวเป้งปล่อยหมาในปากเชียวนะตัวข้า แต่คงไม่น่าห่วงเท่าไหร่เพราะ ถ้าข้าไม่หงุดหงิดโซ่ล่ามหมาในปากคงไม่หลุดหรอก ฮะๆ

^^^foggy-sky^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***