ครั้งแรก

"หนะ..หนูอึดอัด"

"หายเจ็บแล้วใช่มั้ยคะ"

"อ่ะ!..ค่ะ..อ๊า!..อื้ม!"

รียาครางออกมาเมื่ออเลนเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกในร่องรักช้าๆ ก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่พุ่งสูง

พั่บ..พั่บ..พั่บ..พั่บ

"โอ้!..เมียจ๋า..แน่น..มาก..ซี้ดดด!!'

อเลนครางอย่างมีความสุขพลางเงยหน้าสูดปาก

"เฮีย..บะ..เบา..หนู..เสียว..อ้า!!'

"เบาไม่...ได้..ค่ะ..อื้ม..มันส์ชิบ"

"หนะ..หนู..ไม่..ไหวแล้ว..อ๊า!!"

"พร้อม..กันค่ะ..อ่า!"

พั่บ..พั่บ..พั่บๆๆๆๆๆ

อเลนเร่งซอยแก่นกายเร็วและแรงขึ้นเมื่อรู้ว่าใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้ว

"อร้ายยย/โอ้วววซี้ดด"

อเลนกับรียาร้องออกมาเมื่อถึงจุดหมายพร้อมกัน ก่อนที่อเลนจะนอนซบลงบนอกอวบของรียาโดยที่ยังไม่ได้ถอดแก่นกายออกแล้วค่อยๆผ่อนลมหายใจออกมา

รียาหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนที่จะรู้สึกว่าแก่นกายของอเลนที่อยู่ในตัวเธอเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้ง

"อ้า!..เฮีย..หนะ..หนูเหนื่อย..อื้ม!!"

รียาพูดด้วยเสียงกระเส่าเมื่ออเลนใช้ลิ้นดูดเลียยอดอกของเธอ

"อื้อ..หนูเหนื่อย..กะ..ก็นอน..เดี๋ยวเฮียทะ..ทำเอง..อ๊า!!"

อเลนพูดแล้วขยับแก่นกายที่อยู่ในตัวรียาเข้าออกเพื่อเริ่มบทรักอีกครั้ง

บทรักของอเลนเริ่มใหม่อีกไม่รู้ว่ากี่ครั้งแต่กว่าเสียงครางและเสียงเนื้อกระทบเนื้อภายในห้องจะเงียบลงก็ปาไปตี3เข้าไปแล้ว

ตอนสายของอีกวัน

อเลนนอนยิ้มมองหน้ารียาที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา ฟังจากเสียงลมหายใจก็รู้ว่าหลับสนิท คงจะเพลียมากเพราะถูกเขารังแกจนเกือบเช้า ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาจะโวยวายเขาหรือป่าว!  และเขาเองก็เอาแต่ใจจนลืมไปว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ คิดแล้วก็อดภูมิใจไม่ได้ที่เป็นคนแรกของเธอ และเขาก็จะเป็นคนสุดท้ายของเธออีกด้วย เขาจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเธอไปแน่ๆเพราะตอนนี้เขายิ่งรักยิ่งหลงและยิ่งหวงเธอมากถึงมากที่สุด

"อือ..เฮีย..ตื่นนานแล้วเหรอคะ"รียาที่ลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นอเลนนอนมองเธออยู่ถามขึ้น

"สักพักแล้วค่ะ..ถ้าหนูเพลียก็นอนต่อได้นะคะ"อเลนอมยิ้ม

"ก็เพราะใครล่ะคะ..ชิ"รียาหน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเลยแกล้งงอนกลบเกลื่อน

"เฮียขอโทษค่ะ..ก็หนูน่ารักมากจนเฮียอดใจไม่ไหวนี่คะ...ฟอดดดด!!..จุ๊บ!"อเลนพูดแล้วก้มลงมาหอมแก้มกับจูบปากรียาอย่างดูดดื่ม

"อื้อ!..เฮียอ่ะ..พอเลยค่ะหนูจะไปห้องน้ำ"รียาบอกอย่างเขินอาย

"หึหึ..เขินหรือคะ..มาค่ะเฮียอุ้มไป..หนูเดินไม่ไหวหรอก"อเลนบอกแล้วลุกขึ้นอุ้มรียาทันทีโดยที่ไม่ได้ฟังคำตอบจากเธอ

รียารีบยกมือขึ้นมาปิดอกอวบกับน้องสาวทันทีที่อเลนอุ้มเธอจนผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่หล่นลงบนเตียง เธออายจนหน้าแดงถึงใบหูที่ต้องมาอยู่ในสภาพเปลื่อยเปล่าต่อหน้าอเลนถึงแม้ว่าจะมีอะไรกันแล้วก็เถอะ เธอไม่ได้ว่าอะไรที่อเลนอุ้มเพราะรู้ดีว่าห้ามเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี

"เขินหรือคะ..ไม่ต้องปิดหรอกค่ะ..เฮียเห็นและสัมผัสมาจนหมดแล้วค่ะ"อเลนมองอย่างกรุ้มกริ่ม

"เฮีย!!"รียาเอาหน้าชุกเข้ากับอกแกร่งอย่างไม่กล้าสบสายตากับอเลน

"หึหึ"

อเลนยิ้มแล้วอุ้มรียาเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะวางเธอลงในอ่างอาบน้ำและเปิดน้ำอุ่นลงในอ่างจนเกือบเต็มแล้วเขาก็ลงไปนั่งซ้อนหลังของเธอ

"เฮีย..ละ..ลงมาทำไมคะ"รียาถามอย่างงงๆ

"เฮียจะอาบน้ำให้หนูค่ะ"อเลนบอกหน้าตาย

"มะ..ไม่ต้องค่ะ..หนูอาบเองได้"รียาหน้าแดงแล้วก้มหน้าพูด

"เฮียอาบให้ค่ะ...หนูจะได้ไม่เหนื่อย"

"กะ..ก็ได้ค่ะ"

รียายอมให้อเลนอาบน้ำให้อย่างขัดไม่ได้ตามเคย เขาบีบสบู่เหลวลงในอ่างแล้วใช้มือลูบไปจนทั่วร่างกายของเธอพร้อมกับบีบนวดไปด้วย แล้วสักพักเขาก็อุ้มเธอขึ้นมายืนใต้ฝักบัวเพื่อล้างตัวให้ก่อนจะอุ้มเธอไปวางลงที่บนอ่างล่างหน้า เขาหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เธอจนแห้งแล้วเอาชุดคลุมมาใส่ให้ก่อนจะอุ้มเธอมานั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

"ให้เฮียหยิบเสื้อผ้าให้มั้ยคะ"

"ไม่ต้องค่ะ"

"แล้วหนูเดินไหวหรือคะ?"อเลนถามเพราะห้องแต่งตัวจะอยู่อีกด้าน

"ไหวค่ะ..หนูดึขึ้นแล้ว..เฮียไปอาบน้ำเถอะค่ะ"

"จุ๊บ!งั้นเดี๋ยวเฮียมานะคะ"อเลนจูบหน้าผากของรียาเบาๆ

"ค่ะ"

รียาแต่งตัวเรียบร้อยก็มานั่งรออเลนที่กำลังแต่งตัวอยู่ที่เตียงนอน

"ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะคะ!?"รียาถามเพราะวันนี้อเลนต้องไปทำงานแต่เขากลับแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆเหมือนอยู่บ้าน

"ก็วันนี้เฮียจะอยู่บ้านกับหนูไงคะ..เพราะหนูคงไปบริษัทไม่ไหวแล้วเฮียก็ไม่อยากห่างเมียด้วยค่ะ..รู้มั้ยหื้ม!"อเลนก้มลงมาจนปลายจมูกโด่งชนกับปลายจมูกของรียา

"เกเรนะคะ"

"ไม่ได้เกเรค่ะ...แค่อยากอยู่กับเมียเฉยๆ..ไปค่ะ..กินข้าวกัน..ป่านนี้ป้าแมรี่คงจะตั้งโต๊ะรอแล้ว"

"ค่ะ"

รียาลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินออกไปจากห้องแต่อเลนกลับก้มลงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแทน

"อุ้ย!เฮีย..ปล่อยหนูลงค่ะ"รียาตกใจก่อนจะรีบโอบคออเลนเพราะกลัวตก

"เฮียอุ้มค่ะ...เดี๋ยวเมียของเฮียจะเหนื่อย"

"แต่ว่า.."

"ไม่มีแต่ค่ะ.."

"ตามใจเลยค่ะ"

"น่ารักที่สุดเลย..เมียของเฮียจุ๊บ!!"

อเลนก้มลงจูบปากรียาก่อนจะยิ้มกับสีหน้าที่แดงอย่างเขินอายของเธอ

"อ้าว!คุณหนู..หนูรียาเป็นอะไรคะถึงต้องอุ้มลงมา"ป้าแมรี่ถามเมื่อเห็นอเลนอุ้มรียาเดินลงบันไดมา

"เมื่อคืนถูกผมรังแกมากไปหน่อยน่ะคับ..ผมเลยกลัวว่าจะเดินไม่ไหว"อเลนบอกอย่างมึนๆ

"เฮีย!!"รียาอายจนต้องเอาหน้าชุกอกแกร่งเพราะไม่กล้ามองหน้าใครๆ ก็อเลนเล่นพูดแบบนี้คนที่ฟังก็ต้องรู้ว่าเมื่อคืนเธอกับเขาทำอะไรกันน่ะสิ...ฮือออ!

"5555"

อเลนหัวเราะออกมาเสียงดังจนแดนกับป้าแมรี่รวมถึงการ์ดที่ยืนอยู่ใกล้ๆต่างหันมามองกันอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยมีใครได้ยินอเลนหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้มาก่อน

"สงสัยอะไรไอ้แดน?"อเลนถามเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างแล้ว เขาเห็นว่าทุกคนมองมาที่เขาแปลกๆ

"ไม่มีอะไรคับ..พวกผมแค่แปลกใจเพราะไม่เคยได้ยินนายหัวเราะมาก่อนคับ"แดนบอกตามตรง

"เหรอวะ!..กูแค่มีความสุขมากๆแค่นั้น"อเลนบอกตรงๆพลางมองหน้าคนในอ้อมแขนที่เป็นความสุขของเขายิ้มๆ

"ผมกับทุกคนดีใจที่นายมีความสุขคับ"แดนยิ้ม

"อืม!ขอบใจ"อเลนบอก เขารู้ว่าแดนรักและเคารพแถมซื่อสัตย์กับเขามากพอๆกับริว

"แล้วคุณหนูจะทานข้าวเลยมั้ยคะ?..ป้าให้เด็กจัดโต๊ะไว้ให้แล้วค่ะ"ป้าแมรี่ถามยิ้มๆ

"คับ..อ้อ!ผมขอเพิ่มไข่ลวกสัก3ฟองด้วยนะคับ"อเลนบอกก่อนจะอุ้มรียาเดินไปที่โต๊ะอาหาร

"ได้ค่ะ"ป้าแมรี่ยิ้มอย่างเอ็นดู

"ถึงกับต้องโด๊ป!เลยหรือคับนาย"แดนถามอย่างล้อเลียน

"เออสิวะ!...พวกมึงเตรียมตัวเลี้ยงลูกของกูได้เลย"อเลนพูดพลางนั่งลงที่เก้าอี้แล้วให้รียานั่งลงบนตัก

"เฮียอ่ะ!!..ปล่อยค่ะ..หนูจะไปนั่งที่"รียาขยับตัวจะลงจากตักของอเลนแต่ติดที่เขากอดเอวเธอไม่ยอมปล่อย

"นั่งนี่แหละค่ะ.."อเลนไม่ยอมแถมกอดเอวของรียาแน่นขึ้นอีก

"แล้วเฮียจะกินข้าวถนัดหรือคะ"รียาเอียงคอถาม

"ถนัดค่ะ..แล้วเฮียจะได้ป้อนหนูด้วยไงคะ..จุ๊บ!!"อเลนบอกยิ้มๆแล้วก้มลงจูบปากรียาอย่างอดใจไม่ได้ ก็เด็กน้อยของเขาน่ารักนี่นา

"อื้อ!เฮียอ่ะ"รียาหน้าแดงอีกครั้ง

"นี่ค่ะ..คุณหนู..ข้าวต้มกับไข่ลวก..นี่ถ้าคุณผู้หญิงกับนายท่านรู้..คงจะรีบบินกลับมาแน่ๆเลยค่ะ"

ป้าแมรี่ที่เดินนำคนรับใช้ถือชามข้าวต้มของรียากับของอเลนและไข่ลวกมาพูดแซวขึ้น

"ผมก็คิดเหมือนป้าแมรี่นะคับ..แต่ถ้านายจะมีนายน้อยจริงๆ..ผมขอเป็นผู้หญิงนะคับ..เพราะถ้าเป็นผู้ชายกลัวว่าจะดื้อเหมือนนายอ่ะคับ"แดนพูดออกมาอย่างแซวๆอเลน เขากับอเลนและริวมักจะพูดเล่นกันได้เสมอถ้าไม่ใช่เวลางาน

"ไอ้แดน!!มึงนะ..สงสัยไม่กลัวถูกไล่ออก"อเลนว่าอย่างไม่จริงจังนัก

"ไม่กลัวคับ..เพราะนายหญิงไม่ให้ผมออกแน่ๆเพราะจะไม่มีคนดูแลนาย"แดนพูดอย่างได้เปรียบเพราะรู้ว่านายของเขากลัวเมีย

"เออๆ..แม่งรู้ไปหมดล่ะ!..มาค่ะหนู..เฮียป้อนข้าวต้มนะคะ"อเลนว่าแดนก่อนจะพูดกับรียาด้วยเสียงที่อ่อนโยนลง เขาค่อยๆตักข้าวต้มมาเป่าแล้วเอาไปป้อนที่ปากของเธออย่างช้าๆ

รียาก็อ้าปากกลืนลงไปอย่างไม่ขัดขืน เพราะถึงขัดอเลนก็ไม่ยอมอยู่ดี

"เออ..วันนี้กูไม่เข้าบริษัทนะ..ให้คนเอาเอกสารมาให้ด้วย"

อเลนบอกกับแดนหลังจากป้อนข้าวต้มรียาแล้วตัวเองกินไข่ลวกลงไปหมดเลยทีเดียวทั้ง3ฟอง

"ทำไมคับนาย!?"แดนถามอย่างสงสัย

"ก็เมียกูไปไม่ไหว..กูก็จะอยู่กับเมียจบมั้ย..ห๊ะ!!"อเลนบอกอย่างรำคาญ

"เข้าใจแล้วคับ...ว่านายติดเมีย555"แดนขำ

"ไอ้แดน!!มึงไปไกลๆตีนกูเลย"อเลนแกล้งทำท่าว่าจะลุกไปเตะแดน

"คร้าบบ..ไปแล้ว555"แดนเดินออกไปแล้วขำไปด้วย

อเลนจึงนั่งป้อนข้าวต้มให้รียากับกินเองจนหมดก่อนจะอุ้มรียาไปที่ห้องทำงานของเขา

"หนูนอนพักตรงนี้นะคะ..เฮียจะไปเซ็นเอกสารค่ะ"อเลนวางรียาลงบนโซฟาตัวยาว

"ค่ะ..แล้วทำไมไม่ให้หนูไปนอนที่ห้องล่ะคะ"รียาถามพลางยิ้มเล็กน้อย

"ก็เฮียบอกแล้วว่าจะอยู่กับเมีย..นอนเป็นกำลังใจให้เฮียตรงนี้ล่ะค่ะ..จุ๊บ!!"อเลนพูดแล้วจูบหน้าผากรียา

"ค่ะ..ไปทำงานได้แล้ว"รียายิ้มเขิน

อเลนจึงเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานแล้วก้มหน้าอ่านและเซ็นเอกสารที่แดนเอามาวางไว้ให้แล้ว

รียานอนมองอเลนที่เวลาทำงานจะดูจริงจังมาก เขาทำงานละเอียดและรอบคอบมาก  นั่นจึงทำให้บริษัทของเขาเติบโตอย่างรวดเร็วและมั่นคง เธอมองเขาแล้วก็อดจะภูมิใจไม่ได้ที่มีเขาเป็นสามี ตั้งแต่ตกลงใจว่ายอมเป็นภรรยาของอเลนมา เขาไม่เคยทำให้เธอผิดหวังหรือเสียใจเลย  ส่วนการแสดงความรักต่อเธอก็ทำอย่างเสมอต้นเสมอปลายหรืออาจจะมากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ได้หวังอะไรในชีวิตไปมากกว่าขอให้เขารักและอยู่ข้างๆเธอตลอดไปก็พอแล้ว

อเลนนั่งทำงานไปสักพักใหญ่ก็เงยหน้ามาดูเมียตัวน้อยที่นอนอยู่บนโซฟาก็เห็นว่ารียาหลับไปแล้ว เขาเดินไปหยิบผ้าห่มมาคลุมที่ตัวของรียาให้อย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่าจะทำให้เธอตื่น ก่อนจะนั่งลงกับพื้นข้างๆมองหน้าคนที่เขารักจนหมดหัวใจ  เขายังไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะบอกว่ารักเขา ถึงแม้ว่าเขาจะรอคำนั้นมาตลอดแต่พอเธอบอกจริงๆเขากลับคิดว่าฝันไปเพราะเคยคิดไว้แล้วว่าต่อให้เธอไม่รักแต่เขาจะรักเธอคนนี้คนเดียวจนตาย แต่ตอนนี้ใจของเธอกับเขาตรงกันแล้ว เขาจึงยิ่งรักเธอมากจนพูดออกมาไม่ได้แล้วก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้ใครคนไหนมาทำร้ายหรือแตะต้องเธอได้ เขาจะปกป้องเธอด้วยชีวิตของเขาเอง

บริษัทH ของอเลน

ก๊อก..ก๊อก

"นายคับ..คุณโจเซฟเอาการ์ดเชิญมาให้นายกับนายหญิงไปร่วมงานเปิดสาขาใหม่คับ"แดนเดินเข้ามาบอก

"เมื่อไหร่วะ!?"อเลนถาม

"อีก3วันคับ..งานเริ่ม6โมงเย็น"แดนบอก

"เออ...มึงให้คนเตรียมชุดให้กูกับเมียกูด้วย"อเลนสั่ง

"คับนาย..เอ!เดี๋ยวนี้ผมว่านายเรียกนายหญิงแปลกๆนะคับ"แดนอมยิ้มที่ได้ยินอเลนเรียกรียาว่าเมีย ทั้งที่แต่ก่อนจะเรียกชื่อ

"ยังไงวะ!?"อเลนงงๆ

"อ้าว!ก็แต่ก่อนเรียกนายหญิงด้วยชื่อ..แต่เดี๋ยวนี้เรียกเมียเต็มปากเลยนะคับ..หึหึ"แดนพูดไปพลางเหลือบมองรียาที่ใส่หูฟังทำงานไปด้วยก่อนจะยิ้มล้อเลียนคนเป็นนาย

"ก็เมียกู..กูจะเรียก..มึงข้องใจอะไรวะ!...ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปทำงาน..เสือกจริงๆมึงนี่"อเลนว่า

"อ้อ!มีอีกเรื่องคับ..นายวิกเตอร์จะประชุมผู้ถือหุ้นในวันพรุ่งนี้คับ"

"อืม!..แล้วเรามีหุ้นอยู่เท่าไร?"

"มีอยู่50%ตามที่นายสั่งคับ"

"ดี..มึงโทรตามไอ้ริวมาหากูที"

"เอ่อ!..นายจะให้นายหญิงไปเองจริงๆหรือคับ?"

"ใช่..มึงสงสัยอะไรวะ!?"

"ผมแค่กลัวว่านายหญิงจะรับมือกับนายวิกเตอร์และคุณกีวี่ไม่ได้น่ะคับ"

"กูถึงจะให้ไอ้ริวไปด้วยไงวะ!...แล้วอีกอย่างกูมั่นใจว่าเมียกูรับมือกับสองพ่อลูกได้อย่างแน่นอน"

"คับ..งั้นผมจะตามไอ้ริวให้เลยคับ"แดนบอกก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

"หนูคะ"อเลนเดินไปเรียกรียาใกล้ๆก่อนจะใช้มือหยิบหูฟังออก

"มีอะไรคะ!?"รียาเงยหน้าถาม

"มานั่งตรงนี้ก่อนค่ะ"อเลนจับมือรียาให้เดินมานั่งลงบนตักของเขาที่โซฟา

"คือ..เฮียจะให้หนูไปประชุมผู้ถือหุ้นที่บริษัทMในวันพรุ่งนี้น่ะค่ะ"อเลนบอกพลางกอดเอวรียาไว้แน่น

"แต่หนูไม่ได้มีหุ้นนี่คะ!?"

"แต่ก่อนไม่มีแต่ตอนนี้มีแล้วค่ะ..แถมตอนนี้หนูก็ถือหุ้นอยู่50%และเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่สุดหรือเรียกง่ายๆว่าหนูเป็นประธานบริษัทMแทนนายวิกเตอร์แล้วล่ะค่ะ"

"แต่หนูบริหารงานไม่เป็นนะคะ"

"เฮียไม่ได้ให้หนูไปทำงานค่ะ..เฮียแค่ต้องการให้หนูไปแสดงตัวในฐานะประธานบริษัทและผู้ถือหุ้นใหญ่คนใหม่เท่านั้น..ส่วนเรื่องอื่น..เฮียจัดการเองค่ะ"

"แต่..หนู..เอ่อ!"

"ไม่ต้องกังวลค่ะ..เฮียจะให้ไอ้ริวไปกับหนูด้วย..ที่เฮียทำอย่างนี้เพราะอยากให้สองพ่อลูกนั่น..กระอักเลือดออกมา..ถ้ารู้ว่าใครเป็นเจ้าของบริษัทคนใหม่แค่นั้นค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ..ที่ทำเพื่อหนูมากขนาดนี้"รียาเอาหน้าซบลงกับอกแกร่งแล้วน้ำตาซึมออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***