รัก

"นี่คือบทลงโทษที่ขัดคำสั่งของกู..และนี่ก็เป็นครั้งแรก..แต่ถ้ามีครั้งต่อไป..พวกมึงจะไม่ได้มายืนหายใจอยู่ตรงนี้แน่..และรู้ไว้ว่าผู้หญิงของกูมีแค่คนเดียว..นั่นคือรียา..นายหญิงของพวกมึงคนเดียวเท่านั้นจำไว้!!"

"คับนาย..ขอบคุณที่ไว้ชีวิต..ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีกคับ"

"ดี..ไปทำงานได้"

"คับนาย"

การ์ดทุกคนพากันเดินออกไปจากห้องทันที ต่างพากันถอนหายใจที่รอดตายมาได้

"ไอ้แดน!!"อเลนเรียกแดน

"คะ..คับนาย"แดนรีบเดินมาทันที

"มึงไปจัดการเคลียร์ผู้หญิงที่เคยนอนและเคยควงกับกูทุกคนให้หมด..อย่าให้มีใครมายุ่งและวุ่นวายกับกูและรียาอีก..เข้าใจมั้ย!?"อเลนสั่งอย่างเด็ดขาด

"ห๊ะ!!ทุกคนเหรอคับนาย"แดนร้องออกมาอย่างตกใจ เพราะว่ามันมากจนไม่รู้ว่าจะเคลียร์หมดเมื่อไร

"ตกใจเหี้..!อะไรวะ!!ทำตามที่กูสั่ง..เดี๋ยวนี้!!"อเลนสั่งอีกครั้งด้วยเสียงที่ดุดันและจริงจังขึ้นอีกเพราะเริ่มโมโห

"คะ..คับ..ไปเดี๋ยวนี้คับนาย"แดนรีบรับคำแล้วเดินออกไปอย่างเร็ว ไม่อย่างนั้นอาจจะโดนลูกปืนจากปืนในมือนายได้

"คุณหนูคะ"ป้าแมรี่เดินเข้ามาหาอเลน

"คับป้า"อเลนมองป้าแมรี่

"คุณหนูไปดูหนูรียาก่อนเถอะค่ะ..เธอนั่งทำงานที่ศาลาริมน้ำตั้งแต่คุณเอริสมาถึงแล้ว..นี่ก็ใกล้จะได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว..ป้าให้เด็กไปตามก่อนที่คุณหนูจะมาถึงแต่เธอบอกจะรอทานพร้อมคุณหนูค่ะ"ป้าแมรี่บอก

"คับ..งั้นป้าให้คนยกอาหารไปที่ศาลาเลยคับ"อเลนอมยิ้ม เขารู้สึกดีที่รียารอกินข้าวพร้อมกับเขาแค่นี้อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อกี้ก็หายไปทันทีเลย

"ได้ค่ะ"ป้าแมรี่เดินออกไป

ครืด..ครืดโทรศัพท์ของอเลนดังขึ้นระหว่างที่เขากำลังจะเดินไปที่ศาลาริมน้ำ เมื่อหยิบมาดูพอเห็นว่าเป็นเบอร์ใครก็ถอนหายใจออกมาทันที เพราะคนที่โทรมาคือวจีแม่ของเขาเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโทรมาเรื่องอะไรถ้าไม่ใช่เรื่องเด็กน้อยของเขานั่นเอง เตรียมหูชาได้เลยไอ้อเลนเอ๊ย!!

"สวัสดีคับแม่"อเลนกดรับ

"ลูกอยู่ที่ไหน!?"วจีถามเสียงแข็งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหงุดหงิดมาก

"ผมเพิ่งถึงบ้านคับ"

"แล้วหนูรียาล่ะ!?"

"อยู่ที่ศาลาริมน้ำคับ"

"แล้วทำไมลูกถึงปล่อยให้ผู้หญิงพวกนั้นมาหาเรื่องหนูรียาบ่อยๆห๊ะ!..ทั้งที่บริษัท..ที่ห้างแล้วนี่ถึงกับมาที่บ้านเลย..อย่าคิดว่าที่แม่ไม่โทรมาแล้วจะไม่รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างน่ะ!!"

"ผมขอโทษคับ..ที่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น..แต่ผมสั่งให้แดนไปจัดการกับผู้หญิงพวกนั้นแล้ว..และผมรับรองว่าจะไม่เกิดขึ้นอีกคับ"

"เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะลูกนั่นแหละที่ควงผู้หญิงไปทั่ว"

"โธ่!แม่คับ..ถ้าผมรู้ว่าจะเป็นแบบนี้..ผมคงไม่ทำหรอกคับ"

"โอเค..แม่จะไม่ว่าแล้ว..แต่แม่จะเตือนลูกไว้อย่างนะว่า..ผู้หญิงทุกคนไม่มีใครชอบที่มีผู้หญิงคนอื่นมาบอกว่าเคยมีอะไรกับสามีของตัวเองหรอกนะ"

"ผมรู้คับ..ผมขอโทษ!"

"ไปขอโทษหนูรียาโน่น!..อ้อ!แล้วแม่จะบอกอะไรให้นะ..ถ้าเกิดวันไหนหนูรียาทนกับความเจ้าชู้ของลูกไม่ได้แล้วหนีไปล่ะก็นะ..ต่อให้ลูกเอาคนของลูกที่มีทั้งหมดกับคนของป๊าออกตามหา..ยังไงก็ไม่มีวันเจอ"

"แม่หมายความว่ายังไงคับ!?"

"ลูกไม่ต้องรู้หรอก..แม่แค่อยากเตือนลูกเท่านั้น..อ้อ!แล้วอีกสองอาทิตย์แม่กับป๊าจะกลับไปนะ..ลูกก็เตรียมจัดแถลงข่าวเรื่องลูกกับหนูรียาได้เลย..เข้าใจมั้ย?"

"คับ...ผมอยากแถลงข่าวจะแย่แล้ว"

"จ๊ะ..งั้นแค่นี้นะ..ไปคุยกับน้องให้เข้าใจล่ะ..บาย"

"บายคับแม่..รักแม่นะคับ"

อเลนกดวางสายแล้วนึกถึงที่แม่ของเขาพูดเมื่อกี้  ใช่!ถ้ารียาหนีไปเขาจะทำยังไง?  ไม่มีทางเขาจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นแน่นอน

อเลนเดินไปที่ศาลาริมน้ำ เขาเห็นรียานั่งหันหลังก้มหน้าทำงานอยู่จึงค่อยๆเดินเข้าไปข้างหลังของเธอก่อนจะก้มตัวลงโอบกอดแล้วหอมแก้มเธอ

"ฟอดดดด!!หอมจัง..ทำอะไรอยู่คะ?"อเลนถามเสียงหวาน

"อ๊ะ!เฮีย..หนูตกใจหมดเลย..หนูกำลังออกแบบเสื้อผ้าที่จะวางขายในหน้าร้อนนี้ค่ะ"รียาสะดุ้งตกใจก่อนจะตอบอเลนออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"นี่มันวันหยุดนะคะ..เฮียอยากให้หนูพักผ่อนเฉยๆ..ไม่อยากให้ทำงานเลยค่ะ"

"หนูก็แค่ทำรอเฮียกลับมาน่ะค่ะ..แล้วเฮียกลับมานานแล้วเหรอคะ?"

"เพิ่งถึงค่ะ...เฮียกลับมากินข้าวกับหนูไงคะ"

"งั้น..เราไปกินข้าวกันค่ะ..หนูทำเกี๋ยวกุ้งไว้รอเฮียมาชิมค่ะ"

"นั่งนี่แหละ...เฮียให้คนยกมาจัดให้ที่นี่แล้วค่ะ"

"ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะ"

"อาหารมาแล้วค่ะ..คุณหนู..วันนี้มีเกี๋ยวกุ้งที่หนูรียาทำด้วยค่ะ"ป้าแมรี่ที่เดินนำคนรับใช้ถือถาดอาหารมาพูดขึ้น

"วางตรงนี้เลยคับ"อเลนหันไปบอก

"ขอบคุณนะคะป้าแมรี่"รียายิ้ม

"หน้าตาน่ากินจังค่ะ"อเลนชม

"ลองชิมดูค่ะ...ว่าจะอร่อยมั้ย?"รียาบอกยิ้มๆ

"เมียของเฮีย...ทำอะไรก็อร่อยค่ะ"อเลนยิ้ม

"เฮียอ่ะ!!..ป้าแมรี่เอาให้ทุกคนทานด้วยนะคะ"รียาเขินจึงเปลี่ยนไปคุยกับป้าแมรี่แทน

"ค่ะ..งั้นป้าไปก่อนนะ"ป้าแมรี่เดินออกไปพร้อมกับคนรับใช้

"เฮียกินสิคะ!"รียาพูดเมื่อเห็นอเลนไม่ยอมกินแถมยังเอามือเท้าคางมองเธออีก

"เฮียอยากมองเมียกินมากกว่าค่ะ"

"เฮียอ่ะ!..ไม่คุยด้วยแล้ว..ชิ"รียาหน้าแดงอย่างเขินอายทุกครั้งที่อเลนเรียกเธอว่าเมีย จึงก้มหน้ากินเกี๋ยวในชาม

อเลนนั่งมองรียาที่หน้าแดงก่ำ กัมหน้าหลบสายตาของเขาอย่างเอ็นดู ก็น่ารักขนาดนี้แล้วจะไม่ให้รักเธอได้ยังไงกัน แต่ตอนนี้เขาแค่สงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ถามเขาเรื่องเอริสแล้วยังท่าทีที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก แต่ไม่ว่าเธอจะถามหรือไม่เขาก็จะบอกเธออยู่แล้วเพราะไม่มีอะไรต้องปิดบังนี่นา

"หนูจะไม่ถามเฮียเรื่องเอริสหรือคะ!?"อเลนถามออกมาหลังจากมองรียาอยู่สักพัก

"หนูไม่อยากทำให้เฮียอึดอัดและไม่สบายใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ..แล้วหนูก็รู้ว่าเฮียจัดการได้อยู่แล้ว"รียาพูดแล้วยิ้มให้อเลน

"เอริสเป็นผู้หญิงที่เฮียเคยควงแต่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร..เพราะทุกคนที่เฮียควงหลังจากเสร็จเรื่องแล้ว..เฮียก็จ่ายเงิน..แล้วทุกอย่างก็จบ..ไม่มีความสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น..แต่ที่มีมาวุ่นวายกับเฮียเพราะอยากจับเฮีย..หนูเข้าใจใช่มั้ยคะ!?"อเลนพยายามอธิบายให้รียาเข้าใจ

"หนูเข้าใจดีค่ะ..หนูรู้ว่าเฮียเป็นที่หมายปองของสาวๆ..แล้วหนูก็รู้ว่าเฮียไม่ได้คิดอะไรกับพวกเธอ..เพราะอย่างนั้นเฮียไม่ต้องกลัวว่าหนูจะโกรธหรือไม่พอใจหรอกค่ะ...คนรักกันต้องเชื่อใจกันสิคะจริงมั้ย"รียายิ้มกว้าง

"ฟอดดดด!ฟอดดด!น่ารักจริงๆ..เฮียรักหนูนะคะ..แล้วหนูล่ะรักเฮียบ้างมั้ย?"อเลนลุกขึ้นมากอดรียาแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะถามออกมา

"อะ..เอ่อ..คือหนู"

รียาอ้ำอึ้ง ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรกับอเลนเพียงแต่เธอไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือเปล่า เพราะความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนเลยแม้กระทั่งตอนที่เธอคบอยู่กับคริสก็ตาม

"เฮียขอโทษค่ะที่ถาม..เฮียไม่ควรเร่งรัดหนู..ทานต่อเถอะค่ะ"

อเลนเมื่อเห็นท่าทางของรียาจึงนึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ควรถามเพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่รักเขาแต่ขอแค่เธอยอมอยู่เคียงข้างเขาแบบนี้ เขาก็ดีใจและมีความสุขแล้ว

ตอนเย็นหลังจากกินข้าวแล้วอเลนกับรียาก็พากันขึ้นมาบนห้องนอน

รียาอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนก่อนจะออกมายืนที่ระเบียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีดาวมากมายเพราะเป็นคืนเดือนมืด เธอคิดถึงเรื่องที่อเลนถามเมื่อตอนกินข้าวเที่ยงด้วยกันว่าเธอรักเขาบ้างมั้ย? และหลังจากตอนนั้นมาเธอก็คิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเขามาตลอดทั้งบ่ายจนถึงตอนนี้เธอก็ได้คำตอบเสียทีว่าความรู้สึกที่เธอมีให้อเลนนั้นมันคืออะไร?แล้วเธอก็ตั้งใจว่าจะบอกเขาเพราะรู้ว่าเขารอฟังมันจากปากของเธอ

หมับ!!ฟอดดดด!

"คิดอะไรอยู่คะ!?"อเลนเดินมากอดและหอมแก้มรียาหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว พลางดึงให้เธอพิงกับอกของเขา

"อุ้ย!!หนูมองดาวอยู่ค่ะ"รียาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะบอกออกไป

อเลนกับรียายืนกอดกันมองดาวบนฟ้าอย่างเงียบๆอยู่สักพักใหญ่

"เฮียรักหนูหรือป่าวคะ!?"รียาถามออกมาหลังจากเงียบไปสักพัก

"ทำไมถามอย่างนั้นคะ!?...เฮียรักหนูตั้งแต่เห็นหนูครั้งแรกที่บนสะพานแล้วค่ะ...เฮียก็สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกรักหนูได้เร็วขนาดนั้น..แล้วเฮียก็ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใครมาก่อน..และนั่นก็ทำให้เฮียอยากผูกมัดหนูไว้ให้อยู่กับเฮียตลอดไป..ไม่ว่าหนูจะรักเฮียหรือไม่ก็ตาม..แต่เฮียจะรักและปกป้องหนูไปจนกว่าจะหมดลมหายใจของเฮียแน่นอน..เฮียมั่นใจ!"อเลนพูดอย่างจริงจังแล้วกระชับอ้อมแขนให้กอดรียาแน่นขึ้นอีก

"ขอบคุณนะคะ..ที่รักคนที่ไม่มีอะไรและไม่มีใครต้องการอย่างหนู"รียาพูดอย่างซาบซึ้งใจ

"อย่าพูดอย่างนั้นนะคะ..หนูมีค่ามากที่สุดสำหรับเฮีย..และเฮียต้องการหนูค่ะ"

รียาหันกลับมาหาอเลนก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อมองสบตากับเขา

"ขอบคุณนะคะ..สำหรับความรักที่เฮียมีให้หนู...สำหรับคำถามที่เฮียถามหนูเมื่อตอนกลางวันว่าหนูรักเฮียมั้ย!?...ที่ตอนนั้นหนูไม่ได้ตอบเพราะยังไม่ค่อยมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง..แต่ตอนนี้หนูรู้และแน่ใจแล้วค่ะ..ว่าหนูรู้สึกยังไง?"รียาพูดก่อนจะเงียบและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"เอ่อ...หนู..รักเฮีย..ค่ะอื้อ!!"รียาค่อยๆพูดออกมาอย่างหนักแน่นแต่ไม่จบเพราะอเลนก้มลงมาจูบลงบนริมฝีปากบางเสียก่อน

อเลนที่ได้ยินคำบอกรักจากปากของรียาก็ดีใจมากจนห้ามตัวเองไม่อยู่ เขาก้มลงไปจูบลงบนริมฝีปากอิ่มที่เขาเคยจูบมาแล้วหลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนที่เขารู้สึกมีความสุขเท่ากับครั้งนี้เลย

อเลนจูบรียาอย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน เขาค่อยๆดูดเม้มริมฝีปากบางของเธอทั้งบนและล่าง ก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนุ่มเพื่อหาความหวานที่เขาโหยหาอยู่แทบตลอดเวลา เขาดูดดึงลิ้นเล็กของเธออย่างหยุดไม่ได้

รียาเริ่มแขนขาอ่อนเมื่ออเลนจูบไม่ยอมหยุด เธอเอามือขึ้นไปโอบรอบคอของเขาไว้เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มลงไปและจูบตอบเขาไปอย่างไม่ประสา

อเลนใช้มือข้างหนึ่งดันท้ายทอยของรียาไม่ให้ถอยหนี ส่วนมืออีกข้างโอบรอบเอวของเธอแล้วดึงเข้ามาจนแนบชิดติดกับตัวของเขา

อเลนค่อยๆย่อตัวลงแล้วอุ้มรียาขึ้นในอ้อมแขนทั้งที่ยังจูบเธออยู่ เขาเดินตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะวางเธอลงอย่างแผ่วเบา เขาจูบเธออีกสักพักก่อนจะถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งแล้วมองตาของเธอที่มองมาที่เขาด้วยสายตาที่หวานเยิ้มเพราะอารมณ์เสน่หา

"เฮียรักหนูนะคะ"อเลนพูดเสียงหวานมาก

"หนูก็รักเฮียค่ะ"รียาพูดไปหน้าแดงไป

"เป็นของเฮียนะคะ..คนดี"อเลนบอกด้วยเสียงสั่นพร่า

"อือ!"รียาไม่พูดได้แต่พยักหน้าเบาๆอย่างเขินอาย

อเลนก้มลงไปจูบรียาอีกครั้ง แล้วค่อยๆไล่พรมจูบไปจนทั่วใบหน้า ส่วนมือก็ค่อยๆถอดชุดนอนของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปข้างเตียง

อเลนไซร้ลงมาตามซอกคอขาวเลยมาจนถึงอกอวบอิ่มที่มีบราเซียตัวน้อยปิดอยู่แทบไม่มิด เขาเอามือสอดไปด้านหลังของรียาแล้วปลดตะขอบราออก ก่อนจะถอดและทิ้งลงไปข้างเตียงเหมือนกับชุดนอน

"อื้อ..อา..ซี้ดดด"

รียาครางด้วยความเสียวเมื่ออเลนใชัปากครอบลงบนยอดอกสีชมพูแล้วดูดเม้มจนมันชูชันขึ้น ส่วนอีกข้างก็ใช้มือบีบคลึงอย่างไม่หยุด

อเลนไล้ริมฝีปากมาถึงหน้าท้องแบนราบ ส่วนมือก็ดึงกางเกงนอนกับแพนตี้ตัวน้อยออกจากร่างของรียาแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

"อ่ะ!..เฮีย..หนู..สะ..เสียวอ๊า!!"

รียาร้องครางเมื่ออเลนใช้นิ้วปาดลงไปที่ร่องบนเนินอวบอูม

"อืม!..หวาน..อื้ม!"

อเลนเงยหน้ามาจากร่องรักแล้วพูดขึ้น เขาใช้ลิ้นแหย่เข้าไปปาดเลียชิมน้ำหวานที่ไหลออกมาอย่างไม่รังเกียจทั้งๆที่เขาไม่เคยใช้ลิ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กับรียาคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเขาอยากทำให้เธอมีความสุขที่สุด

"เฮีย..ขา..หนะ..หนู..ไม่ไหวแล้ว..อ่า!"

"ปล่อยมาเลยค่ะ..เฮียรออยู่"

อเลนที่ได้ยินรียาครางออกมาจึงเร่งชักลิ้นเข้าออกในร่องรักของเธอให้เร็วเพื่อส่งให้เธอถึงจุดหมาย

"อ๊ะ!..อร้าย!..กรี๊ดดด"

รียาร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถึงจุดสูงสุด มีน้ำหวานไหลออกมามากมายแล้วอเลนก็ดูดกินจนไม่เหลือสักหยด

"ของจริงแล้วนะคะ"

อเลนเงยหน้าขึ้นมาพูด ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดแล้วก้มลงจูบรียาจนเริ่มมีอารมณ์คล้อยตามไปกับเขาอีกครั้ง เขาค่อยๆเอามือชักรูดแก่นกายก่อนจะเอามันไปถูกับน้องสาวของรียาเพื่อให้มีน้ำหวานไหลออกมามากพอสำหรับการสอดใส่

"เฮีย..จะ..เจ็บค่ะ"

รียาบอกเพราะอเลนจับแก่นกายจ่อที่ปากทางรักและพยายามกดมันเข้าไป

"อ๊า!!..อดทนนะ..คะ..เจ็บแป๊บเดียวค่ะ..ซี้ดดด..อ่า!"

อเลนบอกเสียงพร่าแล้วจูบปากรียาพร้อมกับคลึงอกอวบเพื่อเบนความสนใจของเธอ

พรวด!!!

"กรี๊ดดด!!/อ้าาาา!"

อเลนกับรียาร้องออกมาพร้อมกันเมื่ออเลนกดแก่นกายเข้ามาทีเดียวจนสุด เขาแช่แก่นกายไว้โดยไม่ขยับเพื่อให้เธอปรับตัวกับขนาดของเขาให้ได้ก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***