เพรชสีชมพู

วันนี้เป็นวันอาทิตย์อเลนกับรียาไม่ต้องเข้าบริษัท แต่เขาพาเธอมาที่ห้างเพื่อมาเอาของที่สั่งทำให้กับเธอ

"เฮียมาทำอะไรที่นี่คะ!?"รียาถามเมื่ออเลนพามาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายเครื่องเพรชที่ดังมาก

"เฮียมาเอาของค่ะ"อเลนบอกยิ้มๆ

เขาสั่งทำไว้ตั้งแต่ตอนจดทะเบียนกับรียาแรกๆ แต่เพราะของที่เขาต้องการหายากมากทำให้ต้องรอนาน แล้วทางร้านก็เพิ่งโทรบอกกับเขาเมื่อวานว่าของที่สั่งทำไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว

"อะไรหรือคะ!?"รียาถามอย่างสงสัย

"เข้าไปก็รู้ค่ะ"อเลนไม่บอกแต่โอบเอวรียาพาเดินเข้าไปในร้านแทน

"สวัสดีค่ะ..คุณอเลนมารับของหรือคะ"พนักงานของร้านทักทายเมื่อเห็นอเลนเดินเข้ามาพร้อมกับสาวสวยและแดน

"คับ"อเลนพูดเสียงเรียบๆ

"เชิญนั่งรอที่โซฟาสักครู่นะคะ..ดิชั้นจะไปบอกคุณเจสซิก้าให้ค่ะ"พนักงานเดินนำอเลนและรียาไปนั่งที่โซฟามุมห้องที่เป็นส่วนรับแขก ส่วนแดนเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก

"นายคับ..โทรศัพท์คับ"แดนเดินเข้ามาบอกกับอเลนที่นั่งอยู่กับรียาที่โซฟา

"เดี๋ยวเฮียรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"อเลนมองหน้าแดนก่อนจะหันไปบอกกับรียาที่อ่านนิตยสารในมืออยู่

"ค่ะ"รียายิ้มให้อเลนก่อนจะก้มอ่านนิตยสารต่อ

อเลนหยิบโทรศัพท์จากแดนแล้วเดินออกไปนอกร้านพร้อมกับแดน

"สวัสดีค่ะ..คุณคริส..คุณกีวี่มารับแหวนหรือคะ"เสียงพนักงานต้อนรับทักทายลูกค้าที่เข้ามาใหม่

รียาได้ยินพนักงานพูดแต่ไม่ได้สนใจจะเงยหน้าขึ้นมาทักทาย เธอไม่อยากเก็บเรื่องในอดีตมาคิดอีกเพราะเธอยกเรื่องทั้งหมดให้อเลนจัดการไปแล้ว

"คับ"คริสตอบรับคำทักทายของพนักงาน

"เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ..ดิชั้นจะไปเอามาให้"พนักงานบอกก่อนจะเดินเข้าไปข้างในร้าน

"ตายแล้ว..พี่คริสคะ..ดูสิว่านั่นใคร?"

กีวี่หันไปเห็นรียาที่นั่งก้มหน้าอ่านนิตยสารจึงแกล้งพูดเสียงดังเหมือนจะเยาะเย้ยรียา

"รียา!!"

คริสที่หันไปตามเสียงของกีวี่เมื่อเห็นรียาก็พูดออกมาเบาๆ  เขาอึ้งและรู้สึกเสียดายขึ้นมาเพราะรียาตอนนี้ต่างจากเมื่อ5ปีที่แล้วมาก เธอดูโตเป็นสาวสวย มีสง่าราศรีต่างจากเด็กสาวที่คอยวิ่งตามเขามาก

"แหม!..รียาใจคอจะไม่คิดทักทายกันหน่อยหรือไงจ๊ะ!?"กีวี่ที่เห็นรียาไม่สนใจจึงพูดขึ้นอีก

"........."

รียายังคงนั่งอ่านนิตยสารทำเหมือนไม่ได้ยินที่กีวี่พูด เธอไม่อยากให้ความสนใจกับคนที่ไม่มีความสำคัญกับเธออีกแล้วในตอนนี้

"เอ!...ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ..บ้านก็โดนฟ้องล้มละลาย..บริษัทก็ไม่มี..พ่อแม่ก็ตายไปแล้ว..เธอคงไม่มีเงินมากพอที่จะมาซื้อเพรชหรอกมั้ง..หรือว่าจะมานั่งหาจับใครแถวๆนี้หรือไง!?"กีวี่ว่าอย่างต้องการให้รียาเจ็บปวดและอับอาย

รียาที่ได้ยินกีวี่พูดก็เริ่มไม่พอใจแต่ก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงแล้วเธอก็ไม่อยากต่อปากต่อคำด้วยเพราะความจริงเป็นอย่างไรตัวเธอรู้ดีจึงไม่จำเป็นต้องไปสนใจกับคำพูดของคนที่ต้องการเห็นเธอเป็นทุกข์และเจ็บปวด

"แล้วทำไมรียาจะมาที่ร้านนี้ไม่ได้!?"มีเสียงทรงอำนาจที่พูดอย่างแข็งกระด้างและดุดันดังมาจากข้างหลังคริสกับกีวี่

"คุณอเลน!!"คริสกับกีวี่อุทานขึ้นมาพร้อมกัน

"ว่าไงคับ..ผมถามว่าทำไมรียาจะมาที่นี่ไม่ได้"อเลนถามย้ำน้ำเสียงบ่งบอกว่าไม่พอใจแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆรียา พร้อมกับโอบเอวของเธอไว้

"เอ่อ..ไม่มีอะไรค่ะ..แล้วนี่คุณอเลนมากับรียาหรือคะ"กีวี่ถามอย่างสงสัย

"ใช่..คุณกีวี่มีปัญหาอะไร?"อเลนถามเรียบๆแต่สายตาที่มองกีวี่กับคริสบ่งบอกว่าไม่พอใจ โดยเฉพาะสายตาที่คริสมองรียาแบบสนใจ นั่นทำให้เขายิ่งไม่พอใจมากขึ้น

"เอ่อ..สวัสดีคับคุณอเลน..พอดีผมพากีวี่มาเอาแหวนแต่งงานน่ะคับ..แล้วคุณอเลนมาทำอะไรเหรอคับ?"

คริสถามอย่างสุภาพ เขาไม่อยากทำให้อเลนไม่พอใจ แต่ท่าทางของอเลนที่แสดงออกเหมือนเป็นเจ้าของรียาก็ทำให้เขาไม่ค่อยพอใจมากนัก

"ผมมาเอาเครื่องเพรชที่สั่งไว้ให้ภรรยาของผม"อเลนบอกพลางมองหน้ารียาที่หันมามองเขาเหมือนกัน

"ภรรยา!!นี่คุณอเลนแต่งงานแล้วหรือคะ!?"กีวี่ถามอย่างตกใจ

"ผมจดทะเบียนสมรสแล้ว..เหลือแค่รอจัดงานแต่งอย่างเป็นทางการเท่านั้น"อเลนบอกแล้วจับมือรียามากุมไว้

"แล้วไหนภรรยาของคุณอเลนล่ะคับ...หรือว่า..?"คริสถามอย่างไม่มั่นใจนัก

"นี่ไงคับ..ภรรยาของผม"อเลนยิ้มอย่างภูมิใจแล้วโอบไหล่รียามากอดไว้หลวมๆเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

"ระ..รียาหรือคะ!?"กีวี่อุทานอย่างตกใจและอิจฉา

เธอไม่เคยคิดว่ารียาจะได้ดีกว่า เธออุส่าห์แย่งคริสมาได้แล้วแท้ๆเพราะหวังว่าจะได้เห็นรียาร้องไห้เสียใจ แต่กลายเป็นว่าตอนนี้รียากลับได้แต่งงานกับคนที่ใครๆก็ต้องการอยากเป็นเจ้าของอย่างอเลน

"เอ่อ..ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะคะ..สวัสดีค่ะคุณอเลนและคุณ...เอ่อ?"

เจสซิก้าทักทายอเลนทันทีที่เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินในมือที่มีขนาดเล็กและใหญ่สองชิ้น

"สวัสดีคับคุณเจสซิก้า..นี่รียา..ภรรยาของผม..หนูคะ..นี่เจสซิก้าเป็นเจ้าของร้านค่ะ"อเลนแนะนำให้เจสซิก้ากับรียาได้รู้จักกัน

"สวัสดีค่ะ..คุณรียา..แหม!คุณอเลนมีภรรยาสวยขนาดนี้..แต่ไม่ยอมเปิดตัวนะคะ"

เจสซิก้าทักทายรียาด้วยรอยยิ้มที่แสดงความชื่นชมจากใจจริง พลางคิดว่าผู้หญิงคนนี้สวย อ่อนหวานแต่กลับดู สุขุม เยือกเย็นนี่คงเป็นเหตุผลที่อเลนเจ้าชายแห่งวงการเสื้อผ้าเลือกมาเป็นคู่ชีวิต

"ผมก็อยากพาไปเปิดตัว...แต่ภรรยาของผมออกจะขี้อายและไม่ชอบโอ้อวดน่ะคับ..ผมเลยตั้งใจจะเปิดตัวในวันแถลงข่าวงานแต่งงานทีเดียวเลย"อเลนยิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่มือใหญ่ยังคงกุมมือเล็กของรียาไว้แน่น

"เฮียก็พูดเกินไปค่ะ...สวัสดีค่ะคุณเจสซิก้า"รียาทักทายเจสซิก้าด้วยรอยยิ้ม

"เจสพอจะรู้แล้วล่ะค่ะว่าทำไมคุณอเลนถึงได้แต่งงานกับคุณรียา..เพราะเวลาคุณรียายิ้มนี่..ทำให้ทุกอย่างดูสดใสขึ้นมาเลยนะคะ"เจสซิก้าชม

"ใช่คับ..ภรรยาของผมเหมาะกับรอยยิ้มมากที่สุด..และผมจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำให้รอยยิ้มของภรรยาของผมหายไปอย่างแน่นอน"อเลนพูดอย่างจริงจังพลางเหลือบมองคริสกับกีวี่ที่มองมาทางรียากับเขาอยู่ตลอด

"คุณอเลนคงจะรักคุณรียามากนะคะ"เจสซิก้าถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"คับ..ผมรักรียามาก..มากกว่าชีวิตของผมเลย"อเลนมองสบตากับรียาที่มองมาที่เขาด้วยสายตาที่บอกถึงความซาบซึ้งใจ

"งั้น..ชุดเครื่องเพรชชุดนี้คงจะถูกใจคุณอเลนกับคุณรียานะคะ..และเจสต้องขอโทษด้วยที่งานค่อนข้างล่าช้านิดหนึ่ง...เพราะเพรชที่คุณอเลนต้องการหายากมากๆ...ยิ่งทำเป็นชุดแบบนี้ เลยทำให้ต้องรอนานค่ะ"เจสซิก้าบอกพลางส่งกล่องเครื่องประดับกำมะหยี่สีน้ำเงินสองชิ้นให้กับอเลน

อเลนรับมาถือไว้พร้อมกับเปิดกล่องเล็กออกมาก่อน ซึ่งข้างในเป็นแหวนเพรชสีชมพูขนาดกะทัดรัดล้อมด้วยเพรชสีขาวเม็ดเล็กๆจนรอบ ตัวเรือนทำด้วยทองคำขาว ดีไซน์เรียบแต่หรูหราเพราะเพรชสีชมพูเป็นเพรชที่หายากและมีราคาสูง

คริสกับกีวี่ที่มองเห็นแหวนเพรชนั้นต่างคืดกันไปคนละอย่าง กีวี่มองด้วยความอิจฉาริษยาอย่างปิดไม่มิด ส่วนคริสมองอย่างรู้สึกผิดหวัง เขาไม่คิดว่าอเลนจะจริงจังกับรียาถึงกับสั่งทำแหวนที่ทำจากเพรชหายากและราคาแพงขนาดนี้ เขารู้สึกเสียดายที่ปล่อยรียาหลุดมือไป

รียามองแหวนเพรชในมือของอเลนอย่างตกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะสั่งทำแหวนให้กับเธอ

"ชอบมั้ยคะ!?"อเลนถามรียาที่นั่งมองหน้าเขาสลับกับแหวนในมือไปมา

"เฮีย..จะให้หนูหรือคะ!?"รียาถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

"ใช่สิคะ...เฮียสั่งให้ทางร้านทำตั้งแต่วันที่เราจดทะเบียนกันแล้ว..มาค่ะ..เฮียสวมให้นะ..ต่อไปนี้สวนแหวนวงนี้ไปจนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเรา..แล้วเฮียจะเปลี่ยนแหวนให้ใหม่ค่ะ"อเลนบอกแล้วจับมือซ้ายของรียาขึ้นมา ก่อนจะสวมแหวนลงบนนิ้วนางให้กับเธอ

"สวยมากเลยค่ะ"เจสซิก้าชม

"ชอบมั้ยคะ!?"อเลนถามรียาอีกครั้ง

"ชอบค่ะ..มันสวยมากจริงๆ..ขอบคุณนะคะที่เฮียทำให้หนู"รียายิ้มก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ไปบนหน้าอกของอเลน

"ไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอกค่ะ...หนูสมควรจะได้รับมัน..แล้วยังมีนี่อีกด้วยนะคะ...ที่หนูต้องใส่ติดตัวไว้ตลอด"อเลนพูดพลางเปิดกล่องกำมะหยี่ใบใหญ่ขึ้น

คริสกับกีวี่ตาโตทันทีที่เห็นของในกล่อง เพราะในกล่องนั้นมีสร้อยคอที่ทำจากทองคำขาวแล้วมีจี้เพรชสีชมพูที่เป็นรูปหัวใจล้อมด้วยเพรชสีขาวเหมือนกับแหวน แล้วมีสร้อยข้อมือที่ทำจากเพรชสีชมพูเม็ดเล็กๆเรียงร้อยกันทั้งเส้นรวมถึงต่างหูเพรชสีชมพูรูปหัวใจแบบติดหูอีก1คู่ด้วย

"ทั้งหมดนี้หนูต้องใส่ติดตัวไว้..ห้ามถอดออกนะคะ"อเลนบอกพลางมองหน้ารียา

"หมดนี่เลยหรือคะ...ไม่ดีมั้ง..หนูกลัวมันหายค่ะ"รียารีบบอก

"ถ้าหาย..เฮียจะสั่งทำให้ใหม่ค่ะ..แต่ห้ามถอด..มาค่ะ..เฮียใส่ให้"อเลนพูดแล้วหยิบสร้อยคอออกมา

"แต่ว่า...."รียาอยากจะขัด

"เฮียขอ..นะคะ...เฮียตั้งใจทำให้หนูนะ..หนูจะใจร้ายกับเฮียเหรอคะ"อเลนอ้อนโดยไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่ตรงนี้หรือป่าว

เจสซิก้ากับแดนที่ยืนอยู่ข้างหลังอเลนกับรียาถึงกับอมยิ้มที่เห็นอเลนอ้อนรียาอย่างไม่อายใคร

คริสกับกีวี่มองด้วยความอิจฉาและหมั้นไส้  ซึ่งกีวี่หมั้นไส้รียาที่ทำท่าเหมือนไม่อยากได้ของที่อเลนให้ ส่วนคริสหมั้นไส้อเลนที่ออดอ้อนรียาอย่างไม่สนใจคนอื่น

"เอ่อ...ก็ได้ค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับทุกสิ่งที่เฮียทำให้หนู"รียาไหว้ที่หน้าอกอเลนอีกครั้ง

"ทั้งหมดที่เฮียทำ..เพราะรักหนู..มากกว่านี้เฮียก็ทำให้ได้ค่ะ"อเลนบอกอย่างหนักแน่นจริงจังพลางสวมใส่เครื่องประดับทั้งหมดให้กับรียาด้วยสายตาที่หวานหยาดเยิ้ม

"คุณเจสซิก้าคะ...นี่แหวนของคุณคริสกับคุณกีวี่ค่ะ"พนักงานในร้านเดินมาส่งกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินกล่องเล็กๆให้กับเจสซิก้า

"จ๊ะ..อ้อ!..ขอโทษทีนะคะคุณคริส..คุณกีวี่..เจสลืมทักทายไปเลยมัวแต่คุยกับคุณอเลนและคุณรียา..สวัสดีค่ะ..อย่าถือสาเลยนะคะ"เจสซิก้ารับของจากพนักงานแล้วหันไปทักทายคริสกับกีวี่

"สวัสดีคับคุณเจส..ไม่เป็นไรคับ..ผมไม่ถือ"คริสพูดอย่างใจกว้างแม้ในใจจะไม่พอใจก็ตาม

"นี่ค่ะ..แหวนที่คุณคริสสั่งไว้"เจสซิก้าส่งกล่องแหวนให้กับคริส

"ขอบคุณคับ"คริสรับของมาแล้วใส่ลงในกระเป๋าเสื้อสูททันที

"ไม่ดูแหวนหน่อยเหรอคะ..ว่าถูกใจคุณกีวี่หรือป่าว!?"เจสซิก้าถาม

"ผมกับกีวี่เชื่อใจคุณเจสอยู่แล้ว..ใช่มั้ยคับ..ที่รัก"คริสหันไปกอดกีวี่เพื่อหวังจะให้รียาหึงหรือหวงเพราะเขาคิดว่ารียายังคงรักเขาอยู่

"ค่ะ..ที่รัก"กีวี่ทำเสียงออดอ้อนพลางเหลือบมองหน้ารียาด้วยหวังจะเห็นความเจ็บปวดและเสียใจ

"งั้น..ผมขอตัวกลับก่อนนะคุณเจสซิก้า"อเลนบอกเสียงเรียบๆ เขากลัวว่ารียาจะรู้สึกไม่ดีที่ต้องมาเห็นคริสกับกีวี่แสดงความรักต่อกัน

"ค่ะ..ขอบคุณที่มาใช้บริการที่ร้านนะคะ..แล้วชุดทับทิม..ไพลินกับมรกต..คุณอเลนจะมารับเองหรือจะให้เจสส่งไปให้คะ"เจสซิก้าถาม

"เดี๋ยวผมให้แดนมารับเองคับ..ไปกันดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวหนูจะหิว"อเลนพูดกับเจสซิก้าแล้วหันมาโอบเอวรียาให้ลุกขึ้น

"ค่ะเฮีย..รียากลับก่อนนะคะ..คุณเจสซิก้า"รียายิ้มให้กับอเลนและเจสซิก้า เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับท่าทางและคำพูดของคริสกับกีวี่

"ค่ะ..เอาไว้คงมีโอกาสได้เจอกันอีก"เจสซิก้ายิ้มให้รียาเช่นกัน

"เอ่อ..คุณอเลนคับ..ไหนๆเราก็มีโอกาสได้เจอกันแล้ว..ทานข้าวด้วยกันสักมื้อดีมั้ยคับ..อย่างน้อยผมกับกีวี่และรียาก็เคยรู้จักและสนิทสนมกันมาก่อน..บางทีคุณอเลนอาจจะไม่ทราบว่าผมกับรียาเคยคบหาเป็นแฟนกันมาก่อน"คริสพูดแต่น้ำเสียงออกแนวเยาะเย้ยพลางส่งสายตาท้าทายไปให้กับอเลน

"ดิชั้นคิดว่าคุณคริสคงใช้คำผิดนะคะ..ดิชั้นกับคุณเคยคบกันก็จริงแต่ดิชั้นก็ไม่เคยให้คุณได้จับแม้กระทั่งมือ..ดังนั้นคำว่าสนิทสนมกันคงใช้กับดิชั้นไม่ได้...แต่มันน่าจะเหมาะกับคุณกีวี่มากกว่า..เพราะอย่างนั้นเรื่องกินข้าวด้วยกันคงไม่จำเป็น..ใช่มั้ยคะเฮีย!?"รียาพูดอย่างหนักแน่นและชัดเจนก่อนจะหันไปถามอเลนด้วยน้ำเสียงอ้อนนิดๆ

"ค่ะ..เฮียตามใจหนู"อเลนยิ้มมุมปากชอบใจกับคำพูดของรียาที่ตอกกลับคริสอย่างไม่ไว้หน้า

"รียา!!"คริสพูดเสียงรอดไรฟันอย่างพยายามข่มอารมณ์

"คุณคริสคงได้ยินที่ภรรยาของผมพูดแล้วนะ..ผมขอตัว"อเลนโอบไหล่รียาแล้วพาเดินผ่านหน้าคริสกับกีวี่ออกไป

"เอ่อ..เดี๋ยวคับ..งั้นผมขอเชิญคุณอเลนกับรียาไปงานแต่งงานของผมกับกีวี่ด้วยนะคับ..ส่วนการ์ดเชิญผมจะส่งไปให้ที่บริษัท"คริสรีบพูดก่อนที่อเลนกับรียาและแดนจะเดินออกจากร้านไป

"ผมคงต้องแล้วแต่ภรรยา..ว่าไงคะ..หนูอยากไปหรือป่าว!?"อเลนบอกกับคริสก่อนจะก้มลงมองคนในอ้อมแขน

"ในเมื่อคุณคริสตั้งใจชวน..ก็ต้องไปสิคะ...แต่เฮียต้องพาหนูไปซื้อชุดสวยๆไว้ใส่ไปงานนะคะ..ไม่อย่างนั้น..เฮียได้อายคนอื่นแน่ๆ"รียาบอกพลางเงยหน้ายิ้มให้กับอเลน

"ได้สิคะ..เฮียจะให้ช่างไปวัดตัดให้หลายๆชุดเลย..เพราะต่อไปหนูต้องออกงานกับเฮียบ่อยๆเลยค่ะ"อเลนลูบผมรียาอย่างเอ็นดู เขาสบายใจที่รียาไม่ได้มีทีท่าทุกข์ร้อนอะไรกับการที่ได้เจอคริสกับกีวี่ที่นี่

"ไปกันเถอะค่ะ..หนูหิวแล้ว"รียาเอาหน้าซบไปที่อกของอเลนอย่างอ้อนๆ

"ค่ะๆ...ส่วนงานแต่งของคุณคริส..ผมกับรียาจะไปแน่นอน..ขอตัวก่อน"อเลนบอกแล้วเดินโอบกอดรียาไปที่ลานจอดรถเพื่อตรงไปร้านอาหารที่เขาจองไว้แล้ว

คริสกับกีวี่มองตามไปอย่างไม่พอใจมากๆแต่ทำอะไรไม่ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***