แนะนำ

อเลนอมยิ้มแซวอลัน เขารู้ว่าป๊ารักและเกรงใจแม่มากแค่ไหน ขนาดป๊าเป็นมาเฟียใหญ่ที่โหดและดุมากๆมีแต่คนเกรงกลัวมากมายแต่ป๊าก็ไม่เคยจะเอานิสัยแบบนั้นมาใช้กับแม่ ป๊าไม่เคยนอกใจแม่แม้จะมีผู้หญิงมาเสนอตัวให้มากมายแต่ก็จะโดนป๊าไล่ส่งโดยไม่ได้มองหน้าด้วยซ้ำ ซึ่งเขาก็ได้นิสัยนี้มาจากป๊าด้วยเช่นกันอย่างที่บอกลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ

"ดีแล้วตาอเลน..แม่ก็มีสะใภ้คนเดียวคือหนูรียาเช่นกัน..แล้วนี่ลูกคิดจะทำยังไงกับน้องล่ะ..อย่ามาทำเฉยๆ..แม่ไม่ยอมนะถึงน้องจะไม่มีพ่อแม่แล้ว..แต่ลูกจะมาเอาเปรียบน้องไม่ได้"วจีบอกอย่างจริงจัง

"แม่คับ...ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอก..ผมพารียาไปจดทะเบียนมาแล้วและกำลังวางแผนจัดงานแต่งงานอยู่คับ..แต่ผมอยากประกาศงานแต่งงานกับสื่อก่อน"อเลนบอก

"ดีลูก..ทำให้สมเกียรติสะใภ้ของตระกูลเรา.."วจียิ้มอย่างพอใจ

"ใช่..ไอ้เสือ..จัดงานให้ใหญ่โตที่สุด..หมดเท่าไหร่ช่างมัน..ขาดเหลืออะไรบอกป๊า..ป๊าจะจัดการให้..อย่าให้ใครเอาหนูรียาไปนินทาได้เด็ดขาด..ส่วนเรื่องไอ้วิกเตอร์กับไอ้คริสถ้ามีอะไรให้ป๊าช่วยบอกมาได้เลย"อลันบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

"คับป๊า..ขอบคุณคับ"อเลนพูด

"เออ!..ป๊ามีเรื่องจะเตือนแกด้วย..ไอ้ฟรานซิสคู่อริของป๊า..มันส่งไอ้แฟรงค์ลูกชายไปเปิดบริษัทออกแบบและผลิตเสื้อผ้าที่ประเทศไทยเมื่อสองเดือนที่แล้วชื่อบริษัทF..ป๊าคิดว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆเพราะไอ้ฟรานซิสมันรู้ว่าแกอยู่ที่นั่น..ดังนั้นแกต้องระวังตัวเองให้ดีๆ..โดยเฉพาะหนูรียาให้ส่งคนดูแลอย่างใกล้ชิดอย่าละเลยเด็ดขาด"อลันสั่ง

"คับป๊า..ผมจะระวัง"อเลนบอก

"เดือนหน้าแม่กับป๊าจะกลับไปไทยนะ..แม่อยากไปหาหนูรียา..ว่าแต่นี่!ลูกอยู่ที่บริษัท..แล้วลูกเอาน้องไปด้วยเหรอ"วจีถาม

"คับแม่..น้องอยากทำงาน..ผมเลยพามาทำที่บริษัทด้วยคับ"อเลนบอก

"ข้ออ้างมากกว่ามั้งลูก..ก็เหมือนป๊าของลูกนั่นแหละ..ห่างกันไม่ได้..หึหึ"วจีหัวเราะในลำคอเบาๆ

"คุณก็...ทำไมต้องเอาลูกมาเปรียบกับผมล่ะ"อลันกอดเอวของวจีแบบไม่อายลูกชายเลยสักนิด

"หึหึ..ป๊าคับ..แม่คับ..ผมยังอยู่ตรงนี้นะ"อเลนอมยิ้มแต่ไม่ได้คิดอะไรเพราะเห็นจนชินแล้ว

"ทีแกยังทำได้เลย..ป๊าก็ทำได้โว้ย!555"อลันขำ

"คับ..งั้นผมขอตัวทำงานต่อนะ..แล้วเจอกันคับ"อเลนบอก

"ได้ลูก..ดูแลน้องดีๆล่ะแล้วเจอกัน..บ๊ายบายจ้า"วจีโบกมือให้

"สวัสดีคับป๊า..แม่..ดูแลตัวเองด้วยนะคับ"อเลนก้มหัวให้อลันกับวจี

"อืม...แกก็เหมือนกัน"อลันบอก

ติ๊ก..อเลนกดปิดวีดีโอคอล เขายิ้มที่รู้ว่าป๊ากับแม่ถูกใจรียามากพอๆกับเขา สงสัยว่าต่อไปเขาต้องเป็นหมาหัวเน่าแน่ๆเพราะท่าทางป๊ากับแม่จะรักรียามากๆเลยทีเดียว

"แดน..เข้ามา"อเลนโฟนอินเรียก

"คับนาย"แดนพูด

ก๊อก..ก๊อก..แดนเปิดประตูเข้ามา

"มึงส่งคนของเราไปจับตาดูไอ้แฟรงค์ที่บริษัทFหน่อย..คอยสังเกตุแล้วมารายงานกูด้วย"อเลนสั่ง

"คับนาย"แดนรับคำสั่งแล้วเดินออกไป

หลังจากนั้นสักพักรียาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

"เฮีย!..อุ้มหนูทำไมคะเนี่ย"

รียาถามอย่างแปลกใจทันที ถ้าตอนที่อยู่คฤหาสน์อเลนทำแบบนี้เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่นี่มันที่บริษัทแถมในห้องทำงานอีกด้วย

"ตกใจอะไรคะ..เฮียก็อุ้มหนูบ่อยๆอ่ะ!"อเลนบอกแบบมึนๆ

"แต่นี่มันที่บริษัทนะคะ..ถ้าใครมาเห็นจะไม่ดี"

"ไม่มีอะไรที่ไม่ดีค่ะ..เฮียอยากให้หนูนอนหลับอย่างสบาย..ฟุบลงกับโต๊ะแบบนั้นเมื่อยแย่เลย"อเลนยิ้ม

"ปล่อยหนูเลยค่ะ..จะไปทำงานต่อแล้ว"รียาบอก

"ฟอดดด!..ฟอดดด!..ไม่ต้องทำแล้วค่ะ..กลับบ้านกันดีกว่า..เย็นแล้ว"อเลนบอกพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือ

"นี่หนูหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ..แล้วเฮียไม่เมื่อยแย่หรือคะ"รียามองนาฬิกาข้อมือเห็นว่าสี่โมงครึ่งแล้วจึงแปลกใจ

"เฮียไม่เมื่อยค่ะ..แต่หนูจะเครียดไปหรือป่าว!?..ถึงได้หลับสนิทขนาดนี้อ่ะ!"อเลนถาม เขากลัวว่ารียาจะเครียดเรื่องงานออกแบบของโจเซฟมากเกินไป

"ไม่หรอกค่ะ..น่าจะเคยชินมากกว่า..คงเป็นเพราะอยู่บ้านเฮียเสียเคยตัว..กินแล้วก็นอนอ่ะ!"รียาทำหน้างอนิดๆ

"ดีแล้วล่ะค่ะ...เฮียไม่อยากให้หนูทำงานมาก..พักผ่อนบ้างแหละดี"อเลนยิ้ม

"แบบนั้นเดี๋ยวหนูก็อ้วนพอดีค่ะ"รียาบอก

"ไม่อ้วนหรอกค่ะ...หนูผอมมากเลย..อ้วนกว่านี้จะได้เต็มไม้เต็มมือของเฮียหน่อย"อเลนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"เฮียอ่ะ!..ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ..กลับบ้านกันเถอะ"รียาเขินเมื่อมองตาของอเลนแล้วรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

"ค่ะ..กลับบ้านกัน"อเลนยิ้มก่อนจะปล่อยรียาออกจากอ้อมแขน

อเลนโอบเอวรียาเดินออกไปจากห้องทำงาน แดนก็ลุกขึ้นเดินตามไปทันที

คฤหาสน์ของอเลน

"เป็นยังไงบ้างคะ..หนูรียาทำงานวันแรก"ป้าแมรี่ถามเมื่อรียากับอเลนเดินเข้ามาในคฤหาสน์แล้ว

"รียาทำไปได้นิดหน่อยเองค่ะ...แล้วเผลอหลับไปน่ะ..สงสัยว่าจะสบายจนเคยตัวค่ะ"รียายิ้มแหยๆ

"ไม่ต้องทำมากหรอกค่ะ...แค่ไปทำเป็นเพื่อนคุณหนูก็พอ"ป้าแมรี่ยิ้ม

"แหม!นมคับ..พูดถูกใจผมจริงๆ"อเลนบอกยิ้มๆ

"ก็นมเลี้ยงคุณหนูมาเองก็ต้องรู้ว่าคุณหนูคิดอะไรสิคะ..ว่าแต่จะทานข้าวกันเลยมั้ย..นมจะได้ให้เด็กๆจัดโต๊ะให้ค่ะ"ป้าแมรี่บอกยิ้มๆ

"จัดเลยคับ..รียาน่าจะหิวแล้ว"อเลนบอก

"ได้ค่ะ..งั้นนมขอตัวไปบอกเด็กๆก่อนนะคะ"ป้าแมรี่จึงเดินเข้าไปในครัว

"ไปค่ะ..ไปกินข้าวกัน..หนูจะได้ไปอาบน้ำแล้วพักผ่อน...อ้อ!..ตั้งแต่วันนี้ไปให้หนูย้ายไปนอนที่ห้องเฮียนะคะ...เฮียให้คนย้ายของหนูไปไว้ในห้องเฮียให้แล้ว"อเลนจับมือของรียาแล้วบีบเบาๆ

"ดะ..ได้ยังไงล่ะคะ!?"รียาเขินหน้าแดง

"ได้สิคะ...นะ..เฮียไม่ทำอะไรหนูหรอกค่ะ..ถ้าหนูไม่ยอมอ่ะ!"อเลนยิ้มกรุ่มกริ่ม

"เฮียอ่ะ!!"รียายิ่งเขินมากขึ้นไปอีก

"นะคะ..เฮียแค่อยากกอดหนู..เพราะกอดหนูแล้ว..ทำให้เฮียนอนหลับสนิทน่ะ..นะคะ...นะ"อเลนอ้อนทั้งคำพูดและสายตา

"เอ่อ..กะ..ก็ได้ค่ะ..แล้วพรุ่งนี้เฮียจะไปบริษัทกี่โมงล่ะคะ?"

รียาก้มหน้าตอบแบบจำยอมแต่มันก็ไม่แปลกอะไรเพราะเธอกับอเลนจดทะเบียนกันแล้วก็เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย  และเธอเองก็อยากนอนในอ้อมกอดของอเลนเหมือนกันเพราะมันให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยก่อนจะถามเขาเรื่องเวลาไปบริษัทขณะเดินไปที่ห้องอาหาร

"ก็8.30น.เหมือนเดิมค่ะ"อเลนบอกแล้วนั่งลงเก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าว

"ค่ะ..หนูจะได้เตรียมตัวถูก"รียายิ้ม

"ทานข้าวเถอะค่ะ..จะได้พากันไปพักผ่อน"ป้าแมรี่บอกหลังจากจัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

"ค่ะ..ป้าแมรี่"รียายิ้มส่วนอเลนไม่ได้พูดอะไรอีก

คืนนั้นหลังจากกินข้าวแล้วรียากับอเลนก็พากันขึ้นไปบนห้อง โดยรียาก็ย้ายเข้าไปอยู่ที่ห้องของอเลนตามที่เขาบอก  ซึ่งเขาก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอมากไปกว่ากอดและจูบเท่านั้นก่อนจะนอนกอดแล้วหลับไปพร้อมๆกัน แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นทุกคืน

หลังจากวันนั้นรียาก็ไปทำงานกับอเลนทุกวันนี่ก็จะได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว รียาออกแบบชุดที่จะเข้าประกวดเกือบจะเสร็จแล้ว จริงๆมันควรจะเสร็จเมื่อสองวันก่อนแล้วแต่อเลนมักจะบังคับให้เธอพักผ่อนหลังจากกินข้าวเที่ยงแล้วทุกวัน งานเลยเสร็จช้ากว่าปกติ

"หนูคะ..บ่ายนี้เพื่อนเฮีย..ไอ้ชาร์ล..ไอ้แซกกับไอ้เอสจะเข้ามาหาเฮียที่บริษัท..เฮียเลยว่าจะสั่งอาหารมากินที่นี่..หนูจะว่าอะไรมั้ยคะ!?"

อเลนถามรียาที่นั่งก้มหน้าเขียนแบบอยู่  ส่วนเขาเดินมายืนดูแบบที่เธอเขียนอยู่ข้างๆ  แบบที่รียาเขียนมันดูดีมากๆในสายตาของเขาไม่ใช่จะเข้าข้างเธอแต่มันดีจริงๆสมแล้วที่เคยแข่งขันจนชนะและมีชื่อเสียงไปทั่ว

"ได้ค่ะ..ดีเหมือนกัน..หนูจะได้ทำงานไปเรื่อยๆด้วย"รียาเงยหน้ามายิ้มให้อเลน

"ฟอดด!ห่วงงานมากกว่าห่วงเฮียอีกแล้วนะคะ"อเลนหอมแก้มรียาแล้วพูดแบบงอนๆ

"หนูป่าวนะคะ..หนูต้องห่วงเฮียมากกว่าอยู่แล้วค่ะ"รียายิ้มอย่างเอาใจ

"พูดจริงหรือป่าวคะ...อย่าหลอกให้เฮียดีใจนะ"อเลนก้มมาถามใกล้ๆ

"จริงสิคะ..หนูจะหลอกเฮียทำไมล่ะ...เฮียดีกับหนูมาก..หนูก็ต้องเป็นห่วงเฮียสิคะ"รียาเงยหน้าไปมองอเลนที่ก้มหน้าลงมา

"จุ๊บ!!ชื่นใจจริงๆ..เฮียดีใจนะที่หนูเป็นห่วงเฮียด้วย"อเลมจูบที่ริมฝีปากนุ่มของรียาเบาๆ

"ขี้โกงตลอดอ่ะ!..ไปทำงานเลยค่ะ"

รียาเขินหน้าแดงถึงแม้ว่าจะโดนอเลนจูบหรือหอมแก้มบ่อยๆแต่เธอก็ยังคงเขินอายทุกที

"ก็ได้ค่ะหึหึ.."

อเลนยิ้มที่รียาเขินจนหน้าแดง เขาชอบที่ทำให้เธอเขินได้ทุกครั้งที่ถูกเขาจูบหรือหอมแก้ม เด็กน้อยจริงๆ อเลนคิด

"แดน..สั่งอาหารมาให้กูกับรียาที่ห้องด้วย"อเลนโฟนอินบอกแดน

"คับนาย"เสียงแดนตอบรับ

สักพักอาหารก็ถูกยกเข้ามาจัดวางที่โต๊ะตรงโซฟา อเลนกับรียากินข้าวจนเสร็จแล้วก็กลับไปทำงานต่อ

ก๊อก..ก๊อก..แดนเปิดประตูเข้ามา

"นายคับ..คุณชาร์ล..คุณแซก..กับคุณเอสมาคับ"แดนบอก

"อืม..ให้เข้ามา"อเลนพยักหน้าแต่ตายังมองเอกสารอยู่

"คับนาย"แดนเดินไปเปิดประตู

"เขิญคับคุณชาร์ล..คุณแซก..คุณเอส"แดนพูด

"ว่าไงมึง...มาทำงานที่บริษัทได้สักทีนะ"เอสแซวทันทีที่เดินเข้ามา

"นี่มึงถึงกับต้องเอารียามาบริษัทด้วยเลยหรือวะ!"

ชาร์ลแซวบ้างเมื่อเดินเข้ามาแล้วเห็นรียานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอีกตัว เธอนั่งก้มหน้าขีดเขียนอะไรสักอย่างโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองพวกเขาเลย

"หวงมากขนาดนี้เลยนะ..เพื่อนกู555"แซกขำ

"สัส!!!..แซวกันพอหรือยังพวกมึงอ่ะ!..รียาอยากทำงานกูก็เลยพามาทำด้วยแค่นั้น"อเลนพูดเสียงเข้ม

"รียาคับ..จะไม่ทักทายพี่ๆหน่อยเหรอ..โกรธอะไรพวกพี่หรือป่าวคับ!?"ชาร์ลหันไปถามรียา

"พวกมึงไม่ต้องไปยุ่งกับรียาเลย..รียาใส่หูฟังเพลงเวลาทำงาน..ไม่ได้ยินที่มึงพูดหรอก"อเลนว่า

ชาร์ล แซกกับเอสจึงหันไปมองรียาแล้วก็เห็นว่าเธอสวมหูฟังจริงๆ เอสจึงเดินไปยืนที่หน้าโต๊ะทำงานของรียาก่อนจะเอานิ้วมือเคาะไปที่โต๊ะของเธอให้เธอเห็น

รียาเงยหน้ามามอง พอเห็นเอสจึงมองไปข้างๆก็เห็นชาร์ลกับแซกอยู่ภายในห้องด้วย จึงเอามือหยิบหูฟังออกแล้วส่งยิ้มให้

"สวัสดีค่ะพี่ๆ...ขอโทษนะคะ..ที่ไม่ได้ทักทาย..พอดีรียาใส่หูฟังเพลงเวลาทำงานจนชินน่ะค่ะ"รียาบอก

"หนูไม่ต้องไปขอโทษพวกมันหรอกค่ะ..เฮียบอกแล้วว่าไม่ให้มันมายุ่งกับหนูแต่พวกมันไม่ฟังกันอ่ะ!"

อเลนเดินมายืนข้างหลังรียาแล้วเอามือจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของเธอ

"ไอ้ขี้หวง..คอยดูนะ..กูจะยุให้รียาหาผัวใหม่"

เอสว่าแต่สายตามองงานที่รียาทำอยู่บนโต๊ะพลางทำหน้าคิดว่า ลักษณะการออกแบบๆนี้เขารู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเพราะการออกแบบของดีไซเนอร์แต่ละคนก็จะมีลักษณะเฉพาะที่ไม่เหมือนกันและไม่สามารถเลียนแบบกันได้ แล้วแบบที่รียาเขียนก็ค่อนข้างโดดเด่น ที่เขาดูออกเพราะเขาทำงานเกี่ยวกับด้านนี้เหมือนกัน

"ไอ้สัส!!เอส..กวนตีนแล้วนะมึงอ่ะ!..แล้วนี่มองอะไรของมึง!?"อเลนถามเมื่อเห็นเอสมองงานที่รียาทำอยู่

"กูว่า..งานออกแบบๆนี้ของรียา..กูเหมือนเคยเห็นมาก่อน..มันคล้ายๆงานออกแบบของใครบางคนที่กูเคยเห็นน่ะ!..นี่รียาไม่ได้ไปลอกเลียนใครมาใช่มั้ย!?"เอสถามอย่างจริงจังเพราะมันจะผิดกฎของดีไซเนอร์ถ้าเกิดมีการลอกเลียนแบบกันขึ้นมาจริงๆ

"ไอ้เหี้..!พูดแบบนี้ได้ยังไงวะ!!"

อเลนเริ่มโมโหเอสขึ้นมาทันทีที่มาว่าเด็กน้อยของเขาเพราะอเลนเองก็รู้ถึงกฎนั้นของดีไซเนอร์เป็นอย่างดีเช่นกัน

"มึงอย่าพึ่งโมโห..ไอ้อเลน..กูรู้สึกว่าสไตล์การออกแบบของรียาเหมือนของคนๆหนึ่งที่กูเคยเห็นที่ปารีสมาก่อนแต่ยังนึกไม่ออกว่าเป็นใครเท่านั้นเอง"

เอสรีบพูดก่อนที่อเลนจะโมโหแล้วเข้ามาต่อยปากของเขาหรือไม่ก็อาจจะให้แดนจับตัวเขาโยนออกไปจากบริษัทเสียก่อน

"พี่เอสคงหมายถึงReese ใช่มั้ยคะ!?"รียาถามเอสยิ้มๆ

"ใช่ๆ..พอรียาพูดปุ๊บ!..พี่ก็นึกขึ้นได้ทันทีเลย..นี่รียารู้จักด้วยเหรอ..แล้วทำไมงานของรียาถึงได้เหมือนของReese ได้ล่ะ!?"เอสถามเขาไม่ได้อยากจะว่ารียาลอกเลียนแบบแต่ถ้ารียารู้จักReese จริงๆ ก็อาจจะไปลอกเลียนแบบมาจริงๆก็ได้

"ไอ้เอส!!..รียาจะไม่รู้จักได้ยังไง..ก็Reeseคือรียาไง..ไอ้เวร!"อเลนว่าตรงๆ

"ห๊ะ!!..รียาคือReese...มะ..ไม่จริงมั้ง"เอสอ้าปากค้าง

"ทำไม!?...มึงไม่เชื่อ"อเลนถามอย่างข้องใจ

"ไม่ใช่โว้ย!...กูแค่คิดไม่ถึง..แม่งเอ๊ย!!..มึงนี่นะ..มีเมียเป็นถึงดีไซเนอร์ที่กำลังเป็นที่จับตามองแถมมีบริษัทต่างๆตามหาตัวกันให้ทั่ว..หลังจากที่รู้ว่าหมดสัญญากับบริษัทXแล้วน่ะ"เอสว่า

"เอ่อ!แต่เรื่องที่รียาคือReese พี่ๆช่วยเก็บเป็นความลับได้มั้ยคะ..รียาไม่อยากให้ใครรู้น่ะค่ะ"รียาบอกกับเอส แซกและชาร์ล

"ได้คับ...พวกพี่จะไม่บอกใครหรอก...แต่ไอ้อเลน!..มึงก็นะ..ไม่ยอมบอกพวกกูเลย..พวกกูเป็นเพื่อนของมึงนะโว้ย!"ชาร์ลพูด

"ไอ้สัส!!...กูก็เพิ่งรู้เมื่อไม่นานนี่เหมือนกันโว้ย!!..ก็นายโจเซฟมาพบกูที่นี่แล้วพอเห็นรียา..เขาก็เรียกรียาว่าReese ทันที...เพราะเขาเคยให้รียาออกแบบชุดฟอร์มของพนักงานบริษัทของเขามาก่อนตอนที่รียาทำงานที่บริษัทXของไอ้อเล็กซ์น่ะ"อเลนบอก

"555..นี่หมายความว่ารียาก็ปิดมึงเหมือนกันสิวะ!"แซกขำ

"รียาไม่ได้คิดจะปิดบังพี่ๆทุกคนนะคะ..แต่รียาไม่อยากเอาชื่อนั้นมาใช้อีกน่ะค่ะ..เลยคิดว่าจะไม่บอกใคร..ให้ทุกคนลืมๆไปจะดีกว่า"รียาบอกด้วยสีหน้านิ่งๆ

"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ..เห็นมั้ยเด็กน้อยของกูไม่สบายใจอีกแล้ว..เพราะพวกมึงเลย"อเลนว่า

เขารู้ว่ารียาไม่อยากนึกถึงเรื่องเก่าๆเพราะมันทำให้เธอไม่สบายใจ แล้วเขาก็ไม่อยากเห็นเธอทำหน้าตาเศร้าๆแบบนั้นด้วย

"พวกกูไม่เกี่ยวนะ..เพราะไอ้เอสคนเดียว"แซกว่า

"พี่ขอโทษนะ..รียา..พี่ไม่ได้ตั้งใจ"เอสบอกรียาเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจากอเลนแล้วจึงรู้ว่าเธอคงไม่อยากจำให้เจ็บปวดอีก

"รียาไม่เป็นไรค่ะ...พี่ๆไม่ต้องกังวลหรอก..รียาดีขึ้นแล้ว"รียายิ้มนิดๆ

"ถ้าอย่างนั้น..ไอ้อเล็กซ์ก็ต้องรู้จักรียาสิวะ...ไอ้อเลน"ชาร์ลว่าเพราะอเล็กซ์เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของพวกเขาสามคนแต่มันไปเปิดบริษัทXอยู่ที่ปารีสแล้วบริหารงานอยู่ที่นั่นเลยไม่ค่อยได้กลับมาไทยสักเท่าไหร่ พวกเขานานๆจะเจอกันทีแต่ก็จะโทรคุยกันบ่อยๆ

"เออว่ะ!..กูลืมคิดไปเลย"อเลนพูด

"นี่เฮียกับพี่ๆรู้จักอเล็กซ์ด้วยหรือคะ!?"รียาถาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***