ว่าที่สะใภ้

"ฮะ..เฮียคะ.."รียาหันไปมองหน้าอเลนแบบตำหนินิดๆ

"ก็เฮีย.."อเลนจะเถียง

"คือคุณโจเซฟคะ..เรื่องออกแบบชุดฟอร์มReeseคิดว่า..ในเมื่อคุณโจเซฟได้ประกาศให้มีการประกวดไปแล้ว..ก็ไม่ควรจะยกเลิกเพื่อประโยชน์ของคุณโจเซฟเองนะคะ..เพราะอาจจะมีดีไซเนอร์ที่มีฝีมือดีๆที่สามารถออกแบบชุดที่ถูกใจคุณโจเซฟได้มากกว่าReeseก็ได้...และอีกอย่างก็เพื่อเปิดโอกาสให้ดีไซเนอร์คนอื่นๆได้แสดงความสามารถด้วย..แล้วถ้ามีข่าวออกไปว่าคุณโจเซฟยกเลิกการประกวดเพราะReese..อาจจะเกิดคำครหาได้นะคะ"รียาบอกอย่างจริงจัง

"แต่ผมก็ยังอยากให้คุณReese เป็นคนออกแบบอยู่ดีคับ"โจเซฟบอกอย่างผิดหวังนิดๆ

รียาจึงมองหน้าของอเลนอย่างกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง

"เอ่อ..เอาอย่างนี้มั้ยคะ..ถ้าการประกวดจบลงแล้ว..ผลงานออกมาไม่ถูกใจคุณโจเซฟจริงๆ..แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกครั้งนะคะ..ดีมั้ย"รียายิ้มให้โจเซฟนิดๆ

"ก็ได้คับ..เอาอย่างที่คุณReese พูด..แต่ถ้าผลออกมาแล้ว..ผมไม่ถูกใจ..คุณReese ต้องรับปากว่าจะออกแบบให้ผมนะคับ"โจเซฟพูดแบบจำยอมแต่ก็ยังมีความหวัง

"ได้ค่ะ..Reese รับปาก..แต่ว่าคุณโจเซฟก็ต้องไม่ลำเอียงด้วยนะคะ...ทุกอย่างจะต้องตัดสินอย่างยุติธรรมเช่นกัน"รียาบอกอย่างจริงจัง

"คับ..แน่นอน"โจเซฟบอกอย่างจริงใจ

"งั้น..งานประกวดก็เป็นไปตามกำหนดเดิมใช่มั้ยคะ"โรสถามหลังจากนั่งฟังรียากับโจเซฟคุยกันมาจนจบ

"ใช่คับ..กำหนดส่งผลงานก็อีกสองอาทิตย์ข้างหน้า...แล้วผมจะรอดูผลงานของบริษัทคุณนะคับ..คุณอเลน"โจเซฟยิ้มให้อเลน

"ได้คับ..ผมก็หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกัน"อเลนบอก

"เช่นกันคับ..งั้น..ผมขอตัวลากลับก่อนนะคับ..ยังต้องไปอีกหลายที่หวังว่าคงได้มีโอกาสได้เจอกันอีก..อ้อ!ผมขอแสดงความยินดีกับคุณอเลนด้วยที่มีภรรยาทั้งสวยทั้งเก่งอย่างคุณReese..ดูแลเธอดีๆนะคับ..อย่าปล่อยให้หลุดมือไปได้ล่ะ"โจเซฟบอกแล้วลุกขึ้นยืน

"ขอบคุณคับ..ผมจะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่ๆ..ผมก็หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกคับ"อเลนยืนขึ้นเช่นกัน

"คับ..ผมกลับก่อนนะคับคุณReese..คุณโรส..แล้วเจอกันคับ"โจเซฟบอก

"ค่ะ..คุณโจเซฟ..ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ"รียาบอกแล้วยืนขึ้นพร้อมกับโรส

"คับ"โจเซฟบอก

"ค่ะ..แล้วเจอกันวันประกวดค่ะ"โรสพูด

"คับ"โจเซฟพยักหน้าให้โรส

"แดน..ไปส่งคุณโจเซฟด้วย"อเลนโฟนอินบอกแดนที่อยู่หน้าห้อง

"คับนาย"แดนตอบกลับมา

ก๊อก..ก๊อก.แดนเปิดประตูเข้ามา

"เชิญคับคุณโจเซฟ"แดนผายมือให้โจเซฟ

"ผมไปก่อนนะคับ..แล้วเจอกันใหม่"โจเซฟหันมาบอกอเลน รียากับโรสก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแดน

"เอ่อ..บอสคะ..ทำไมบอสถึงไม่ให้คุณรียาออกแบบให้คุณโจเซฟล่ะคะ..เพราะถ้าเป็นแบบนั้นบริษัทของเราก็ไม่ต้องส่งงานเข้าประกวดเลยนะคะ"โรสถามอย่างไม่เข้าใจ

"ผมว่า..ผมพูดไปแล้วนะ"อเลนบอกแล้วมองโรสอย่างไม่พอใจ

"เอ่อ!..ค่ะ"โรสก้มหน้าพูด

"เฮียคะ..ไหนบอกว่าจะให้หนูมาทำงานไงคะ..แล้วทำไมถึงไม่ให้ทำล่ะ..ถ้าอย่างนั้นหนูจะไปทำงานที่บริษัทอื่นนะคะ"รียาบอกอย่างดื้อดึงนิดๆ

"ไม่ได้นะคะ..เฮียไม่ยอมหรอก"อเลนรีบพูดพลางจับแขนรียาอย่างไว

"งั้นเฮียก็ต้องให้หนูทำงาน..ไม่อย่างนั้นหนูจะไปทำที่อื่นจริงๆด้วย"รียาบอกอย่างงอนๆ

"โอเคค่ะ...เฮียยอมทุกอย่างเลย"อเลนบอกแบบจำยอม

"ถ้าอย่างนั้น..คุณรียาจะออกแบบชุดส่งเข้าประกวดเองใช่มั้ยคะ!?..ถ้าเป็นแบบนั้นโรสว่าเราชนะแน่ๆค่ะ"

โรสยิ้มอย่างดีใจ เธอไม่เคยเห็นว่าอเลนจะยอมใครแบบนี้มาก่อน รียาคงจะเป็นว่าที่นายหญิงของบริษัทในอนาคตของเธอแน่ๆ

"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ..ผมคงต้องไล่ดีไซเนอร์ในบริษัทออกให้หมด..ในฐานะที่ทำงานไม่มีประสิทธิภาพ..ใช่มั้ยคับ!?"อเลนมองหน้าโรสอย่างจริงจัง

"เอ่อ..ขอโทษค่ะ..บอส"โรสบอกอย่างกลัวๆ เธอรู้ว่าอเลนพูดจริงทำจริง

"เฮียก็!..ดูพูดเข้า..เอาอย่างนี้นะคะคุณโรส..เรื่องการออกแบบชุดที่เข้าประกวด..รียาอยากให้ดีไซเนอร์ที่บริษัทมีทั้งหมด..ออกแบบชุดที่จะส่งเข้าประกวดกันเหมือนเดิมแล้วรียาก็จะออกแบบด้วย..แต่ว่า..เราจะเอาชุดที่ออกแบบทั้งหมดเข้าที่ประชุม..เพื่อให้ทุกคนช่วยกันตัดสิน..โดยที่เราจะไม่มีการบอกว่าชุดไหนใครเป็นคนออกแบบ..จนกว่าจะได้ชุดที่ชนะ..แบบนี้รียาว่ามันน่าจะยุติธรรมดีกว่า..หรือคุณโรสกับเฮียจะว่ายังไงบ้างคะ!?"รียาบอกถึงสิ่งที่เธอคิด

อเลนถึงกับอมยิ้มกับความคิดของเด็กน้อย เธอเป็นคนที่ไม่เย่อหยิ่งสักนิด แถมรักความยุติธรรมเสียด้วยแบบนี้เขาจะไม่รักเธอได้ยังไง

โรสที่ได้ฟังรียาพูดก็รู้สึกพอใจที่นายหญิงในอนาคตมีความยุติธรรม ไม่โอ้อวด ไม่เย่อหยิ่งถึงว่าบอสของเธอถึงได้รักและเลือกเธอมาเป็นภรรยาแล้วจะมาเป็นเจ้านายอีกคน

"เฮียเห็นด้วยค่ะ"อเลนบอกยิ้มๆ

"โรสก็เห็นด้วยค่ะ"โรสยิ้ม

"งั้นก็เอาตามนั้นนะคะ..อ้อ!แล้วเรื่องที่รียาคือReese อยากให้ปิดเป็นความลับนะคะ..เพราะรียาไม่อยากให้ใครรู้น่ะค่ะ"รียาบอก

"ได้ค่ะ..โรสจะไม่บอกใครแน่นอน..งั้นขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ"โรสบอก

"อย่าลืมบอกทุกคนด้วยว่า..งานออกแบบ..ให้ส่งผลงานเข้าที่ประชุมในอีก10วันข้างหน้า"อเลนสั่ง

"ได้ค่ะบอส"โรสรับคำแล้วเดินออกจากห้องไป

"มานี่เลยค่ะ..มาให้เฮียลงโทษเสียดีๆ"อเลนคว้าตัวของรียาเข้ามากอดทันทีหลังจากที่โรสเดินออกไปแล้ว

"เรื่องอะไรคะ!?"รียาถามอย่างงงๆ

"ก็เรื่องที่หนูคือReese ไงคะ..ทำไมถึงไม่บอกเฮีย"อเลนถามพลางทำหน้างอนๆ

"คือจริงๆแล้วหนูไม่ได้อยากให้ใครรู้หรอกค่ะ..หนูอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่..ชื่อเสียงมันไม่ได้ยั่งยืนอะไร..ถ้าเราเก่งจริงมันไม่ต้องอาศัยสิ่งเหล่านั้น..เราก็อยู่ได้ค่ะ"รียาบอกอย่างจริงจัง เธอไม่ได้อยากปิดบังแต่เธออยากลืมมากกว่า

"น่ารักจริงๆแฟนใครนะ..รู้มั้ยว่าหนูทำให้เฮียทั้งรักทั้งหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว..แต่เฮียไม่อยากให้หนูทำงานจริงๆนะคะ..เฮียไม่อยากให้หนูเครียดกับงาน..เฮียอยากให้หนูมีรอยยิ้มและมีความสุขแค่นั้น"อเลนมองรียาด้วยความรักที่มีทั้งหมด

"ขอบคุณนะคะ..แต่ทุกวันนี้หนูก็มีความสุขมากๆแล้วค่ะ..ตั้งแต่วันที่หนูเสียพ่อกับแม่ไป..ตอนนั้นหนูคิดว่าคงไม่สามารถมีความสุขได้อีกแล้ว..แต่เฮียก็เข้ามาทำให้หนูมีชีวิตที่มีความสุขได้อีกครั้ง..ขอบคุณจริงๆนะคะ"รียามองอเลนอย่างซาบซึ้งใจ เธอดีใจที่วันนั้นเขาเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้ ทำให้วันนี้ชีวิตเธอถึงได้มีความสุขอีกครั้ง

"เฮียต้องขอบคุณหนูต่างหากคะ..ที่เข้ามาในชีวิตของเฮีย..ทำให้เฮียรู้ว่าการรักใครสักคนมันเป็นยังไง..เฮียรักหนูนะคะ..เด็กน้อยของเฮีย"

อเลนมองหน้ารียาด้วยสายตาที่หวานซึ้งก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปแล้วประกบปากจูบลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มของรียาอย่างอดใจไม่ไหว เขาขบเม้มริมฝีปากล่างให้เธอเผยอปากออกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้าไปภายในโพรงปากอุ่นชื้นเพื่อกวาดต้อนหาความหวานอย่างดูดดื่ม เมื่อใช้ลิ้นควานหาความหวานจนพอใจแล้วก็เอาลิ้นร้อนไปดูดดึงพัวพันกับลิ้นเล็กของเธออย่างเอาแต่ใจ จนรียาต้องเอามือทุบที่อกแกร่งเบาๆเพราะหายใจไม่ทัน

ปึก!..ปึก!...อเลนถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย เขามองหน้าเด็กน้อยที่มองกลับมาอย่างไม่พอใจนิดๆแต่หน้าแดงจัด

"เฮียอ่ะ!!..เดี๋ยวหนูก็ตายหรอกค่ะ"รียาบอกอย่างงอนๆแล้วก็อายอีกด้วย

"หึหึ..ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอกค่ะ...เด็กน้อย.."อเลนยิ้มขำๆ

"ไม่คุยด้วยแล้ว..เฮียไปทำงานเลยค่ะ"รียาว่าแล้วดันอเลนไปที่โต๊ะทำงาน

ก๊อก..ก๊อก..เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่แดนจะเปิดประตูเข้ามา

"นายคับ..คนงานเอาโต๊ะทำงานมาให้แล้วคับ"แดนบอก

"เอาเข้ามา"อเลนสั่ง

แดนจึงเดินออกไปก่อนจะเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับคนงานอีกหลายคนที่ทั้งยกโต๊ะ เก้าอี้และอุปกรณ์ต่างๆเข้ามา

"จะให้ตั้งไว้ตรงไหนคับนาย?"แดนถาม

"หนูจะให้วางไว้ตรงไหนคะ?"อเลนหันมาถามรียา

"เอ่อ..เอาไว้ข้างๆกระจกได้มั้ยคะ...หนูอยากมองวิวข้างนอกด้วยค่ะ"รียาถามอเลน

"ได้ค่ะ..ตั้งตามที่รียาบอก..แล้วอุปกรณ์ทั้งหมดติดตั้งให้เรียบร้อยอย่าให้ขาด"อเลนบอกรียาแล้วหันไปสั่งคนงาน

"คับนาย"คนงานบอกแล้วจัดการตั้งโต๊ะกับติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆจนเสร็จ

"เรียบร้อยแล้วคับนาย"คนงานบอก

"เออ..ออกไปได้แล้ว..แดนเอาของว่างมาให้นายหญิงด้วย"อเลนสั่ง

"คับนาย"แดนรับคำแล้วเดินออกไปพร้อมกับคนงาน

"หนูลองเช็คดูนะคะ..ว่าขาดเหลืออะไรบ้าง..เฮียจะได้ให้คนหามาให้"อเลนบอก

"ค่ะ..เฮีย"รียาบอกแล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอ ก่อนจะดูว่าขาดอะไรบ้าง

"ว่าไงคะ!?"

"ครบแล้วค่ะ...งั้นหนูทำงานก่อนนะคะ..เดี๋ยวจะไม่ทันส่งงาน"รียาหันมายิ้มให้อเลน

"เฮียไม่ให้หักโหมนะคะ..ทำแค่นิดหน่อยก็พอ..เข้าใจมั้ยคะ?"อเลนกำชับ

"รับทราบค่ะ..บอสส..หึหึ"รียาล้อเลียน

"เดี๋ยวเถอะ!..ล้อเลียนหรือคะหื้ม...ฟอดด!!.."อเลนเข้าไปหอมแก้มรียาอย่างหมั้นเขี้ยว เขาชอบที่เธอเป็นอย่างนี้

"ไม่ล้อแล้วค่ะ..เฮียก็ไปทำงานสิคะ"รียายิ้มเขินๆ

"โอเคค่ะ"

อเลนเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเขาเหมือนเดิม

โต๊ะทำงานของรียาตั้งอยู่เยื้องไปด้านข้างของโต๊ะทำงานของอเลนซึ่งติดกับผนังกระจกพอดีจึงมองเห็นวิวข้างนอกอย่างชัดเจน รียาเอาหูฟังมาเสียบกับโทรศัพท์ก่อนจะเอาใส่ไว้ที่หูทั้งสองข้าง มันเป็นความเคยชินที่เวลาทำงานแล้วต้องฟังเพลงเบาๆไปด้วย

อเลนนั่งมองรียาทำงานไปด้วยแล้วเซ็นเอกสารของตัวเองไปด้วย เขามองทุกการกระทำของเธอก่อนจะอมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

หลังจากพักกินข้าวกลางวันแล้ว ซึ่งอเลนพารียาออกไปกินข้าวข้างนอกก่อนจะกลับเข้ามาทำงานที่บริษัทต่อ เมื่อเข้ามาทำงานอเลนก็นั่งทำงานที่โต๊ะของเขา ส่วนรียาก็เริ่มต้นออกแบบงานของโจเซฟที่โต๊ะทำงานของเธอ

หลังจากนั่งทำงานมาสักพักใหญ่ๆอเลนเงยหน้าจากเอกสารมองไปที่รียาก็เห็นว่าเธอฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะทำงานแล้ว เขาจึงลุกขึ้นไปดูเลยเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว อเลนยิ้มพลางคิดว่าเด็กน้อยนี่เลี้ยงง่ายจริงๆอิ่มแล้วก็หลับง่ายๆเลย ก่อนจะค่อยๆถอดหูฟังออกแล้วอุ้มรียาขึ้นอย่างเบาๆกลัวว่าเธอจะตื่นแล้วเดินกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของเขาตามเดิมพลางทำงานของตัวเองต่อโดยอุ้มรียาไว้กับอกอย่างนั้นเหมือนตอนที่อยู่คฤหาสน์ เขาชอบอุ้มรียาแบบนี้มันทำให้มีความสุขและได้กำลังใจในการทำงานเป็นอย่างดี

ก๊อก..ก๊อก..แดนเปิดประตูเข้ามา

"นายคับ..คุณผู้หญิงวีดีโอคอลมาคับ"แดนบอก

"โอนเข้ามาเลย"อเลนบอกก่อนจะเปิดโน้ตบุ๊ค

ติ๊ก..ติ๊ก..เสียงโน้ตบุ๊คเตือนวีดีโอคอลอเลนจึงกดรับ เมื่อกดรับแล้วหน้าจอก็ปรากฎณ์ภาพผู้หญิงวัย40กว่าๆที่ยังดูสาวและสวยกว่าอายุจริงๆ นี่คือคุณหญิงวจีแม่ของอเลนนั่นเอง

"สวัสดีคับแม่"

"ว่าไงลูกชาย...หายไปเลยนะ"วจียิ้ม

"พอดีผมยุ่งๆน่ะคับ"

"ยุ่งงานหรือยุ่งสาวจ๊ะ"วจีแซว

"ป้าแมรี่บอกอะไรแม่บ้างล่ะคับ?"

"ก็บอกว่าแม่กับป๊ามีลูกสะใภ้แล้ว..จริงมั้ย"

"ก็..คับ"

"แล้วไหนล่ะ..ลูกสะใภ้ของแม่..เอ๊!ที่ลูกอุ้มอยู่นี่ใช่มั้ย"วจีทำตาโตพลางเพ่งมองไปที่อ้อมแขนของอเลนอย่างสนใจ

"ใช่คับ..คนนี้แหละ"อเลนอมยิ้ม

"ตายแล้ว!น่ารักกว่าในรูปอีก...อลันคะ..อลัน..มาดูลูกสะใภ้ของเราสิคะ..น่ารักและสวยมากๆเลยค่ะ"

วจีหันไปเรียก'อลัน'สามีและพ่อของอเลนด้วยความตื่นเต้นทันที

แล้วสักพักหน้าจอก็ปรากฎณ์ภาพผู้ชายวัยกลางคนอายุน่าจะ50กว่าๆแต่ยังดูหนุ่มและหล่อมากๆ

"ไหนคุณ..ใช่หนูรียามั้ย?"อลันถามทันทีที่มาถึง

"ใช่ค่ะ..นี่ไงคุณ..ที่ตาอเลนอุ้มอยู่น่ะ..น่ารักมากๆเลย"วจียิ้มอย่างพอใจ

"สวัสดีคับป๊า"

"อืม..ไอ้เสือนี่หนูรียาใช่มั้ย?"อลันถาม

"ใช่คับป๊า"อเลนตอบ

"สวยน่ารักกว่าที่เห็นในรูปจริงๆ"อลันยิ้มนิดๆ

"แล้วถูกใจป๊ากับแม่หรือป่าวล่ะคับ"อเลนถาม

"แน่นอนสิลูก..ไม่อย่างนั้นคิดว่าป๊าของลูกจะยอมเหรอ"วจียิ้ม

"แล้วผ่านมั้ยคับป๊า"อเลนถามอลัน

"ผ่านสิวะ!..ทั้งเก่งทั้งสวยแถมประวัติยังขาวสะอาดทั้งครอบครัว..แต่ก็เพราะว่าขาวสะอาดเกินไปเลยทำให้ถูกทำร้ายได้ง่ายๆไงล่ะ!..ว่าแต่แกจะจัดการกับคนพวกนั้นยังไงหรือจะปล่อยไปเลย"อลันถาม

เขาพอจะรู้จักนิสัยลูกชายดีว่าเป็นคนยังไง  แค่แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ..หึหึ

"ป๊าถามเหมือนไม่รู้จักนิสัยผมนะคับ..ผมกำลังจัดการอยู่..ผมไม่มีทางปล่อยคนที่ทำร้ายรียาไปหรอกคับ"อเลนบอก

"ดีมาก..สมกับเป็นลูกชายป๊า..เพราะถ้าแกไม่จัดการ..ป๊าก็จะจัดการเองอยู่ดี..ยังไงก็ดูแลหนูรียาให้ดีๆ..อย่าให้มีใครมาทำร้ายได้อีกทั้งต่อหน้าและลับหลัง..เพราะหนูรียาเหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้ของตระกูลอัครเดชาเพียงคนเดียวเท่านั้น"

อลันบอก เขาถูกใจรียากับครอบครัวของเธอตั้งแต่ให้คนไปสืบประวัติมาแล้ว และพอมาได้เห็นตอนนี้ก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตาเป็นอย่างมาก แต่มีอีกเรื่องที่เขาสืบรู้มาเกี่ยวกับรียาและแน่ใจว่าอเลนต้องยังไม่รู้แน่ๆว่าตัวตนอีกด้านของรียาเป็นใคร? เพราะขนาดว่าเขาเป็นถึงมาเฟียใหญ่ของอิตาลีกว่าจะรู้มาได้ก็เลือดตาแทบกระเด็นเพราะมันถูกปิดไว้อย่างมิดชิดและแน่นหนามาก  มันไม่ได้มีผลร้ายอะไรกับอเลนแต่กลับจะมีผลดีเสียมากกว่า  เขาจะยังไม่บอกให้อเลนรับรู้ในตอนนี้แต่อยากให้อเลนรู้ได้ด้วยตัวเอง อเลนจะได้รู้ว่ารียาน่ะมีความสามารถมากขนาดไหน ดังนั้นเขาจึงบอกให้อเลนดูแลรียาให้ดีๆเพราะความลับนี้ยังไม่มีใครรู้ในตอนนี้แต่อะไรมันก็ไม่แน่ เพราะถ้ามีคนอื่นๆรู้ขึ้นมารียาอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้

"แน่นอนคับป๊า...ผมก็จะมีเมียคนเดียวคือรียาเหมือนกันคับ..ผมเป็นลูกชายป๊าก็ต้องเหมือนป๊าสิคับ.."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***