นายหญิง

"ตื่นได้สักพักแล้วค่ะ"อเลนยิ้มนิดๆ

"อุ้ย!เฮีย..ปล่อยค่ะ..ให้หนูนั่งข้างๆดีกว่านะคะ"รียาอุทานอย่างตกใจและอายเพราะอเลนจับตัวของเธอให้นั่งลงบนตักของเขา

"นั่งนี่แหละค่ะ..ฟอดดด!..ฟอดดด!อรุณสวัสดิ์นะคะ"อเลนหอมแก้มรียาทั้งสองข้าง

"เฮียอ่ะ!!"รียาแก้มแดงทั้งสองข้างไปถึงหูและคอด้วย

"หึหึ..ไอ้แดน..มึงไปตามคนงานทุกคนมารวมกันที่นี่..กูมีเรื่องจะบอก"อเลนสั่ง

"คับนาย"แดนเดินออกไป

"หลับสบายมั้ยคะ?"อเลนถาม

"ค่ะ"รียาก้มหน้าตอบ

อเลนก้มมองเด็กน้อยหน้าแดงบนตักแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกเพื่อไม่ให้เธอหล่นลงไป เธอโคตรน่ารัก ทำให้เขาอยากกอดอยากจูบอยากอยู่ใกล้ๆไม่อยากห่างไปไหนทั้งนั้น เขายังสงสัยว่าไอ้คริสมันโง่หรือป่าวที่ทิ้งรียาแล้วไปเอากีวี่แทน สำหรับเขาแล้วรียาเป็นดั่งเพรชแท้แต่กีวี่เป็นได้แค่เศษดินเท่านั้น

"มากันครบแล้วคับนาย"แดนบอกหลังจากหายออกไปสักพัก

อเลนเงยหน้าขึ้นมองคนงานชาย-หญิงทั้งหมดด้วยสายตาเข้มๆดุๆตามปกติที่เขาเป็น

"ที่ผมเรียกทุกคนมาเพราะมีเรื่องจะบอกให้ได้รับรู้โดยทั่วกัน..ทุกคนคงรู้จักคุณรียากันแล้ว..แต่วันนี้ที่ผมอยากจะบอกคือ..คุณรียาจะอยู่ที่นี่ในฐานะนายหญิง..ถึงแม้ว่าผมกับคุณรียาจะยังไม่ได้จัดงานแต่งงานกัน..แต่ผมกับเธอจะจดทะเบียนสมรสกันก่อนเพื่อรอพ่อกับแม่กลับมาจากต่างประเทศ  แล้วคฤหาสน์ของผมหลังนี้มีนายหญิงแค่คนเดียวคือคุณรียาเท่านั้นและตระกูลอัครเดชาก็มีลูกสะใภ้คนเดียวคือคุณรียาเช่นกัน..ดังนั้นต่อไปนี้ให้ทุกคนรักและเคารพเชื่อฟังคุณรียา..และช่วยกันดูแลเธอให้มากกว่าที่ทำกับผม..เพราะในคฤหาสน์หลังนี้คุณรียาใหญ่ที่สุด..เข้าใจมั้ย!?"อเลนบอกและนั่นทำให้รียาเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดเธออยู่ด้วยความตกใจทันที  เธอไม่คิดว่าอเลนจะคิดและวางแผนทุกอย่างจริงจังขนาดนี้

แดนกับป้าแมรี่ถึงกับอมยิ้มที่เจ้านายหรือคุณหนูของบ้านออกอาการกลัวเมียตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานกันเลย

"คับ/ค่ะ..นาย..ยินดีต้อนรับคับ/ค่ะ..นายหญิง"คนงานทุกคนพูดพร้อมกัน

"เอ่อ..ค่ะ"รียาหันไปพูดกับคนงานก่อนจะหันหน้าซบกับอกแกร่งอย่างเขินอายที่อเลนบอกกับคนงานแบบนั้นมันเหมือนกับว่าเขาและเธอมีอะไรกันแล้วอ่ะ!..เขินจะตายแล้ว

"เอาล่ะแยกย้ายกันไปได้แล้ว"อเลนบอก

"คับ/ค่ะ"คนงานรับคำแล้วพากันแยกย้ายไปทำงานของตนต่อ

"คุณหนูกับหนูรียาจะทานอาหารเช้าเลยมั้ยคะ..ป้าจะได้เตรียมให้ค่ะ"ป้าแมรี่ถามแล้วยิ้มที่เห็นนายหญิงของบ้านยังหน้าแดงอยู่

"หนูหิวหรือยังคะ?"อเลนถามเด็กน้อยที่อยู่บนตัก

"ค่ะ"รียาพยักหน้าอยู่กับอกแกร่ง

"งั้น..ป้าไปเตรียมให้นะคะ"ป้าแมรี่บอกแล้วเดินออกไป และตั้งใจว่าจะโทรไปบอกคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายว่าพวกเขามีลูกสะใภ้แล้วด้วยความดีใจ

"วันนี้หนูจะทำอะไรคะ?"อเลนถามระหว่างที่ทานข้าวอยู่

"หนูจะร่างงานให้เพื่อนที่ฝรั่งเศสนิดหน่อยค่ะ"

"เพื่อน!?..ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"อเลนถามด้วยน้ำเสียงดุนิดๆ

รียาฟังน้ำเสียงของอเลนที่ถามแล้วรู้สึกผิดปกติ จึงเงยหน้าจากอาหารตรงหน้ามามองเขา ก่อนจะอมยิ้มนิดๆเพราะรู้สึกว่าเขาเหมือนจะหึงเธอ ทำให้อดดีใจไม่ได้

"เอ!..ผู้ชายหรือผู้หญิงดีนะ.."

"หนูคะ..อยากเห็นเฮียโมโหหึงจนตายใช่มั้ย!?"

"หึหึ..ป่าวนะคะ..โอ๋ๆ..ไม่โกรธไม่งอนนะคะ.."

"ถ้าหนูไม่บอกเฮียงอนจริงๆนะคะ"อเลนทำหน้างอ

เขายังนึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่เป็นอย่างนี้เพราะเขาไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน นี่ถ้าลูกน้องมาเห็นคงจะไม่มีใครเกรงกลัวเขาอีกแน่ๆ

"ก็ได้ค่ะ..เพื่อนผู้หญิงค่ะ..สวยมากด้วย..เฮียสนใจมั้ยคะ!?"

"ไม่ค่ะ..เฮียมีเมียแล้ว..เมียของเฮียทั้งสวยทั้งน่ารัก..เฮียไม่มีตาไปมองใครอีกแล้วล่ะค่ะ"อเลนมองรียานิ่งๆพร้อมรอยยิ้ม

"ยะ..ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย"

รียาพูดแล้วก้มหน้าทานอาหารเช้าต่อโดยไม่มองหน้าของอเลนอีกเลย

อเลนยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าแดงก่ำของเด็กน้อยตรงหน้า ไม่อยากเชื่อว่าเด็กน้อยของเขาจะอายุ22ปีแล้ว เพราะที่เขาเห็นเหมือนอายุ17-18ปีเท่านั้น มารยาไม่มี เก็บอาการไม่เก่ง สดใสร่าเริงโดยเฉพาะเวลายิ้มโคตรน่ารัก เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เด็กน้อยของเขาอยู่ห่างสายตาอย่างแน่นอน

รียาเอาโน้ตบุ๊คของเธอลงมานั่งทำงานที่ห้องรับแขก อเลนก็เลยสั่งให้แดนเอาเอกสารทั้งหมดมาให้เขาเซ็นที่ห้องรับแขกเช่นกัน ช่วยไม่ได้ก็เขาอยากอยู่ใกล้ๆเด็กน้อยนี่นา

รียาช่วยทำงานให้เพื่อนเรียบร้อยแล้วก็นั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่ที่โซฟาข้างๆอเลนต่อ หลังจากอ่านหนังสือไปได้สักพักใหญ่ เธอก็ง่วงนอนและเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

อเลนที่นั่งเซ็นเอกสารอยู่เห็นรียาทำงานในโน้ตบุ๊คเสร็จแล้วก็มานั่งอ่านหนังสือต่ออยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่นัก จนสักพักใหญ่เขาเห็นเธอนอนหลับหัวพิงกับพนักพิงของโซฟาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆหยิบหนังสือที่อยู่ในมือออกแล้วค่อยๆช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มไว้บนตัก โดยให้หัวของเธออิงอยู่ที่ไหล่ข้างหนึ่ง แขนข้างหนึ่งโอบกอดเอวเธอไว้ไม่ให้ตกลงไป ส่วนมืออีกข้างก็หยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน เขาอ่านเอกสารไปจูบหน้าผากเด็กน้อยไปเรื่อยๆเป็นช่วงเวลาที่โคตรมีความสุข

แดนกับป้าแมรี่เห็นแล้วพากันแอบยิ้มกับการกระทำของเจ้านายหรือคุณหนูของบ้านที่ทำท่าจะหลงใหลคนในอ้อมแขนมากจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว  แต่ทั้งสองคนก็พอใจและดีใจที่อเลนเลือกรียามาเป็นคู่ชีวิตเพราะเธอน่ารัก นิสัยดีทำให้คฤหาสน์หลังนี้สดใสมากขึ้นกว่าแต่ก่อนอย่างมาก

นี่ก็ผ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว นับตั้งแต่รียาตกลงแต่งงานกับอเลน เขาพาเธอไปจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้วหลังจากวันนั้นแค่สองวัน แต่เขากับรียายังคงแยกห้องนอนกันเพราะอเลนอยากให้เวลารียาได้เรียนรู้แล้วปรับตัวเพื่อยอมรับเขาให้ได้เสียก่อนแต่เขาก็ตามติดเธอไปทุกที่ไม่มีห่างจนคนงานพากันแอบยิ้มที่เห็นเจ้านายตามติดนายสาวอยู่ตลอดเวลา แต่ก็พากันดีใจเพราะเจ้านายเปลี่ยนไปมาก คือไม่ดุ ไม่หงุดหงิดและขี้โมโหเหมือนเมื่อก่อน

อเลนสังเกตุว่าเด็กน้อยของเขาจริงๆแล้วเป็นคนร่าเริงสดใส เข้ากับคนง่าย ทำให้ตอนนี้เด็กน้อยกลายเป็นขวัญใจของคนงานทั้งบ้านไปแล้ว และนั่นก็รวมถึงตัวเขาเองด้วย เธอน่ารักอ่อนหวาน อ้อนเก่งทำให้เขาไม่อยากห่างเธอเลยจึงให้แดนเอางานมาให้ทำที่คฤหาสน์แทนการเข้าบริษัททุกวัน

วันนี้ก็เช่นกันอเลนนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะรับแขก ส่วนรียาอยู่ข้างในครัวกับป้าแมรี่ เธอบอกว่าจะทำขนมให้เขากิน

ครืด..ครืด..โทรศัพท์ของอเลนดังขึ้น เขาเห็นเป็นเบอร์ของชาร์ลเพื่อนสนิทจึงกดรับ

"ว่าไงวะ?"

"ว่าไงเหี้..!ไรล่ะ..มึงหายหัวไปไหนวะ!..ผับกูก็ไม่ไป..บริษัทก็ไม่เข้า..กูกับไอ้แซกและไอ้เอสนึกว่ามึงโดนใครฆ่าตายห่าไปแล้ว"

"ไอ้เหี้..!ปากเหรอวะที่พูดน่ะ..กูสบายดี..ว่าแต่มึงมีอะไรวะ!?"

"กูกับไอ้แซกและไอ้เอสกำลังไปบ้านมึง..ใกล้จะถึงล่ะ!"

"เออ..เดี๋ยวเจอกัน"

"เออ..กูมีเซอร์ไพรส์ให้มึงด้วยว่ะ555"

"เซอร์ไพรส์เหี้..!อะไรวะ"

"เออ..เดี๋ยวมึงก็รู้..แค่นี้นะ"

"เออ"

อเลนวางสายก่อนจะส่ายหัวให้กับเพื่อนสนิท นี่พวกมันจะมาทำอะไรกันวะ!แต่ช่างแม่ง ดีเหมือนกันจะได้แนะนำให้รู้จักกับเด็กน้อยของเขาด้วยเลย

สักพักก็มีเสียงรถหลายคันเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์

"นายคับ..คุณชาร์ล..คุณแซกกับคุณเอสมาคับ"แดนเข้ามารายงาน

"เออ..รู้แล้ว"อเลนตอบ

"แต่ว่า.."แดนอ้ำอึ้งวันนี้เจ้านายต้องหงุดหงิดและโมโหอีกแน่ๆเขาคิด

"แต่อะไรวะ!?"อเลนถาม

"เข้ามาเลยคับสาวๆ..นี่บ้านเพื่อนพี่เอง..ถ้าบริการถูกใจรับรองทิปเพียบ"

แดนยังไม่ทันได้ตอบก็มีเสียงคนพูดดังมาทางประตูหน้า อเลนหันไปมองแล้วก็ต้องยืนขึ้นกำหมัดแน่น ก็นั่นมันไอ้ชาร์ล ไอ้แซกกับไอ้เอสเพื่อนของเขาเอง แต่ที่เขาต้องกำหมัดแน่นเพราะพวกมันเสือกพาหญิงสาวหุ่นเอ็กซ์ที่สวมใส่เสื้อผ้าที่ปิดแทบไม่มิดมาด้วยอีก4คน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเด็กนั่งดริ๊งที่ผับไอ้ชาร์ลแน่ๆ

"ไอ้เหี้..!ชาร์ล..มึงเอาเด็กของมึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้..ถ้าไม่อยากโดนกูเตะ"

อเลนตวาดเสียงดังลั่น เขาไม่เคยพาผู้หญิงหรือคู่นอนคู่ควงคนไหนมาที่คฤหาสน์นี้เลยสักคน นอกจากรียาเท่านั้นเพราะเธอเป็นคนที่เขารัก เป็นเมียและแม่ของลูก  เขาไม่ชอบความวุ่นวายของผู้หญิงพวกนั้น นี่พวกมันลืมหรืออยากยั่วโมโหเขากันแน่

"แต่ว่า.."

ชาร์ลท้วงแต่สีหน้าย่ำแย่ เขาลืมไปจริงๆว่าอเลนไม่ชอบพาผู้หญิงมาที่นี่

"ไม่มีแต่..ถ้าไม่ส่งเด็กมึงกลับไป..พวกมึงก็กลับไปให้หมด"อเลนบอกเสียงเข้มและดุเพราะเขาไม่ได้พูดเล่นๆ

"เออๆ..ก็ได้..ไอ้แดนให้คนขับรถไปส่งสาวๆที่ผับไอ้ชาร์ลด้วย"แซกบอก เขารู้ว่าอเลนโกรธจริงๆ

"ได้คับ..คุณแซก"

แดนถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะหันหลังพาสาวๆเดินออกไป  แต่ยังเดินไปไม่ถึงประตูก็มีเสียงๆหนึ่งที่ดังมาจากทางไปห้องครัวที่ดึงเอาความสนใจของชาร์ล แซกและเอสให้หันไปมองได้  ก็เพราะเสียงนั้นทั้งหวานและไพเราะมาก

"เฮียคะ"

รียาเรียกอเลนด้วยความเคยชินก่อนที่ตัวเองจะเดินออกมาพ้นประตูห้องครัว แต่พอออกมาพ้นประตูก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนแปลกหน้าเป็นผู้ชายสามคนที่หน้าตาหล่อแต่น้อยกว่าอเลนนิดหนึ่งในความคิดของเธอ กับผู้หญิงหุ่นแซ่บที่นุ่งน้อยชิ้นดูก็รู้ว่าทำงานอะไรสี่คนที่กำลังเดินตามแดนไปที่ประตู

ไม่ใช่แต่รียาที่ชะงักเพราะชาร์ล แซกกับเอสก็กำลังตกตะลึงกับสาวสวยข้างหน้าที่ถือจานใส่เค้กชอคโกแลตในมือเหมือนกัน

"เอ่อ..หนูไม่รู้ว่าเฮียมีแขกน่ะค่ะ..งั้นหนูขอตัวนะคะ"รียาบอกแล้วจะหมุนตัวกลับเข้าไปในครัวเหมือนเดิม

"เดี๋ยวค่ะ..ไม่ใช่แขกหรอก..เพื่อนของเฮียเอง"อเลนรีบเดินมาโอบเอวของรียาไว้ก่อนที่เธอจะเดินเข้าครัวไปแล้วพาเดินมานั่งที่โซฟา

อเลนนั่งลงแล้วดึงรียาให้นั่งลงบนตักซึ่งเธอก็นั่งลงแต่โดยดีเพราะชินแล้ว อเลนมักจะให้เธอนั่งตักทุกครั้งจนกลายเป็นเรื่องปกติ แต่ชาร์ล แซกและเอสกลับมองหน้ากันอย่างแปลกใจเพราะอเลนไม่เคยยอมให้ผู้หญิงคนไหนนั่งตัก และไม่ใช่ไม่เคยอย่างเดียวแต่ไม่ชอบและรังเกียจด้วยซ้ำจึงพากันยืนมองอย่างอึ้งๆ

"อ้าว!แล้วพวกมึงจะยืนทำเหี้..!อะไร..ทำไมไม่นั่งลงวะ!"อเลนว่าเพื่อนทั้งสามคนที่ยืนมองเขากับรียาอยู่

"เออๆ..นั่งแล้ว..และนี่ใคร!?..น้องสาวมึงเหรอวะ"เอสถาม

"แต่...มึงไม่มีน้องสาวนี่หว่า!"ชาร์ลว่า

"น้องสาวพ่อมึงน่ะสิ!..นี่รียาเมียกู"

อเลนบอกหน้าตาเฉยทำเอารียาต้องหันไปมองหน้าเขาทันทีเลย

แดนถึงกับขำกับความขี้หวงของเจ้านาย ส่วนเพื่อนสามคนของเจ้านายอ้าปากค้างไปตามๆกันเลย

"เมียมึง!!!"ชาร์ล แซกและเอสพูดพร้อมกันอย่างตกใจ

อเลนไม่ได้สนใจเพื่อนทั้งสามคน แต่ก้มลงหอมแก้มรียาแทน

"ฟอดดด!หนูคะมองหน้าเฮียทำไมล่ะ!?..มาค่ะ..เฮียจะแนะนำหนูให้รู้จักเพื่อนเฮีย..ไอ้นี่ชื่อชาร์ลมันเปิดผับเป็นของตัวเอง..ส่วนไอ้นี่ชื่อแซกมันมีโรงแรมหลายแห่ง..ไอ้คนสุดท้ายนี่ชื่อเอสมันทำเกี่ยวกับการส่งออกและนำเข้าเสื้อผ้าแต่บริษัทใหญ่อยู่ที่ปารีสค่ะ"อเลนแนะนำเพื่อนให้รียารู้จัก

"สวัสดีค่ะ"รียายกมือไหว้เพราะอายุคงจะพอๆกับอเลน

"สวัสดีคับน้องรียา"หนุ่มทั้งสามคนพูด

"ไอ้เหี้..!อเลน..มึงพรากผู้เยาว์หรือวะ!"แซกว่า

"ไอ้สัส!!รียาอายุ22แล้วโว้ย!"อเลนตอบ

"โอ้โห!ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ..หน้ายังกับเด็กอายุ15-16เท่านั้นเอง"เอสพูด

"ใช่ๆ..น้องรียาคับ..น้องโดนเพื่อนพี่มันหลอกมาใช่หรือป่าวคับ..ให้พี่ช่วยพาไปแจ้งความมั้ยคับ"ชาร์ลถามยิ้มๆ

"เอ่อ..คือ"รียาไม่รู้จะพูดอะไรดีแต่เธอก็คิดว่าเพื่อนของอเลนน่าจะเป็นคนดีเหมือนๆกับอเลน

"ไม่ต้องไปฟังพวกมันหรอกค่ะ..แล้วหนูทำอะไรมาคะเนี่ย!?"อเลนถามรียาที่นั่งอยู่บนตักพลางมองขนมในจาน

"อ้อ!หนูทำเค้กชอคโกแลตมาให้เฮียชิมน่ะค่ะ"รียายกจานขนมขึ้นมาให้อเลนดู

"แล้วของพวกพี่ล่ะคับ..ไม่มีเหรอ"เอสถามเสียงอ้อนๆ

"มีค่ะ..ถ้าพี่ๆจะทาน..เดี๋ยวรียาไปเอามาให้นะคะ"รียาบอก

"ไม่ต้องหรอกค่ะ..พวกมันกินไม่เป็นหรอก"อเลนรีบพูด

"น้องรียาอย่าไปฟังไอ้อเลนพูดเลยคับ..พวกพี่ก็ชอบทานของหวานนะคับ"แซกบอกยิ้มๆ เขารู้ว่าอเลนหวงเลยอยากจะแกล้งเล่น

"ใช่ๆ..คับ..พวกพี่ชอบทานของหวานกันมากๆเลย"ชาร์ลรีบสนับสนุนเพื่อนอีกสองคนทันที

"งั้น..รียาไปเอามาให้นะคะ"รียาบอกยิ้มๆ

"ให้เด็กไปเอาก็ได้ค่ะ..หนูไม่ต้องไปหรอก"อเลนกอดเอวรียาแน่น

"อย่าเลยค่ะ..หนูไปเอาเอง..แป๊บเดียวค่ะ..เดี๋ยวมานะคะ"รียาทำเสียงอ้อนๆ

"ก็ได้ค่ะ..เร็วๆนะคะเฮียรออยู่"อเลนยอมปล่อยรียาเพราะแพ้เสียงอ้อนๆของเธอ

รียาจึงลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปทางห้องครัว โดยอเลนมองตามไปจนลับสายตา

"แหมมึง!มองซะ..กูเพิ่งจะรู้ว่าเพื่อนกูอ้อนสาวเป็นด้วย"

เอสแซวเพราะเคยแต่เห็นสาวๆอ้อนอเลนแถมมันยังไม่ค่อยชอบที่ถูกอ้อนด้วยซ้ำแต่กับรียามันกลับพอใจ

"ใช่ว่ะ!..กูไม่เจอมึงแค่เดือนกว่าๆ..มึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ!..พูดจาเสียงอ่อนเสียงหวานแต่ก่อนไม่เห็นจะเป็นเลยนี่หว่า!"แซกว่า

"ตอนแรกกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ!..รู้แต่ว่ากูอยากอ่อนโยนกับรียา..อยากเอาใจ..ตามใจ..ไม่อยากห่างไปไหน..ไม่อยากให้รียาไปไกลๆตาหรืออยู่ห่างตัวกู..แต่ตอนนี้กูรู้แล้วว่าทำไม..กูรักผู้หญิงคนนี้..กูรักรียาว่ะ!"อเลนพูดตรงๆเพราะเขาไม่เคยปิดบังพวกมัน

"มึงไม่ต้องบอกพวกกูก็รู้..แสดงออกเสียชัดเจนขนาดนี้..ว่าแต่มึงไปคบกับรียาตอนไหนวะ..ทำไมพวกกูถึงไม่รู้"ชาร์ลถามอย่างสงสัย

"ใช่..พวกกูแค่ไม่เจอมึงเดือนกว่าๆเองนะโว้ย!..มึงจะไม่รักคนง่ายไปหน่อยเหรอวะ!"เอสพูด

"เออ!คงเป็นรักแรกพบน่ะ"อเลนบอก

"ห๊า!!"เพื่อนสามคนพูดพร้อมกัน

"มึงเล่ามาเลยดีกว่า..ว่าเรื่องมันเป็นยังไงวะ..พวกกูอยากรู้"แซกถาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***