ยอม

  หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วรียาก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็บังเอิญเจอกับคนที่เธอไม่อยากจะเจอจนได้

"อ้าว!รียา..กลับมาจากฝรั่งเศสเมื่อไหร่?..ทำไมไม่เห็นบอกกีวี่เลยล่ะ..จะได้ให้พี่คริสไปรับ"กีวี่เดินเข้ามาหารียาแล้วทักทายด้วยท่าทีเยาะเย้ย

"ขอโทษนะคะ...เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอคะ"รียาถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

อเลนที่คอยยืนมองมาทางห้องน้ำอยู่ตลอดเพราะเป็นห่วงรียา แล้วเขาก็เห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปดักหน้าของเธอ ซึ่งเขาจำได้ดีว่าคือกีวี่เพราะแดนเคยเอารูปให้ดู เขาจึงรีบเดินตรงเข้าไปหารียากับกีวี่ทันที

"แหม!แค่ถูกฟ้องล้มละลาย..บริษัทถูกยึด..พ่อกับแม่ฆ่าตัวตายแค่นี้ถึงกับจำเพื่อนไม่ได้เลยเหรอจ๊ะ..หึหึ"กีวี่เยาะเย้ยเต็มที่ เธอรอวันนี้มานานมากวันที่จะได้เหยียบรียาให้จมลงไปอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ

รียายืนนิ่งมือทั้งสองข้างกำเข้าหากันจนแน่น เธอทั้งโกรธและโมโหอยากจะเข้าไปตบปากของกีวี่ให้สมกับสิ่งที่ทำกับเธอและครอบครัว แต่เธอไม่ทำเพราะไม่อยากเข้าไปยุ่งกับคนสกปรกเดี๋ยวมันจะทำให้ตัวของเธอสกปรกไปด้วย จึงยืนเฉยๆแล้วอดทนไว้

"หุบปาก!!!"อเลนที่เดินเข้ามาหารียาได้ยินที่กีวี่พูดพอดี เขาโกรธจนอยากจะเข้าไปบีบคอกีวี่ให้ตายคามือ

"คะ...คุณอเลน!"รียาเงยหน้ามองคนที่เอามือมาโอบไหล่ของเธออยู่แล้วก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นปลอดภัยภายในอ้อมแขนนี้

"ไม่เป็นไรนะคับ"อเลนก้มมองคนที่เงยหน้ามองเขาอยู่แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ค่ะ"รียาตอบ เธอเห็นความห่วงใยในแววตาของอเลนอย่างชัดเจนและนั่นก็ทำให้เธอตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ในทันที

"เอ่อ..คุณอเลนคะ..จำกีวี่ได้มั้ยคะ"กีวี่รีบเดินมายืนข้างหน้าของอเลนทันที เธออยากทำความรู้จักกับเขามานานมากแล้วแต่ไม่มีโอกาสสักที เธอจึงไม่ยอมจะเสียโอกาสดีๆนี้ไปง่ายๆ

"หลบไป!..ถ้าไม่อยากเจ็บตัว..ไอ้แดน!"อเลนตะคอกใส่กีวี่แล้วเรียกแดนทันที

"ไปกันดีกว่าคับ"อเลนพูดกับรียาพร้อมกับโอบไหล่เธอเดินออกไป

"คุณอเลนคะ!"กีวี่เรียกอเลนแล้วทำท่าจะเดินตามไปแต่แดนมายืนขวางไว้ก่อน

"ผมขอเตือนให้คุณอยู่ให้ห่างๆจากเจ้านายของผมจะดีกว่า..ถ้าไม่อยากเดือดร้อน"

แดนเตือนกีวี่เพราะรู้นิสัยเจ้านายดีว่าทำได้ทุกอย่างในเวลาที่โกรธไม่เวันแม้จะเป็นผู้หญิงก็ตาม โดยเฉพาะกีวี่ที่เป็นคนทำให้รียาต้องเสียใจ เจ้านายของเขาไม่ปล่อยเอาไว้อย่างแน่นอนเพียงแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้เท่านั้นเอง

กีวี่ที่ถูกแดนยืนขวางไว้ไม่ให้ตามอเลนกับรียาไปก็ยืนกระทืบเท้าอย่างขัดใจแต่ไม่กล้าทำอะไรเพราะด้วยรูปร่างของแดนที่ใหญ่โต หุ่นล่ำแบบบอดี้การ์ดจึงทำให้เธอต้องตัดใจหันเดินกลับไปอีกทาง โดยเธอตั้งใจจะเอาเรื่องที่เจอรียาอยู่กับอเลนไปเล่าให้คริสฟัง เธอคิดว่ารียาคงจะขายตัวเองให้กับอเลนแน่ๆ ไม่อย่างนั้นรียาจะไปอยู่กับอเลนได้อย่างไรกัน

อเลนพารียาเดินออกมาได้ก็พาไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นทันที ตลอดทางที่เดินมาเขากับเธอไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่เขาคอยสังเกตุสีหน้าของเธออยู่ตลอด

"อยากกินอะไรสั่งเลยคับ"อเลนถามหลังจากนั่งลงที่โต๊ะข้างในร้านอาหารญี่ปุ่นแล้ว

"คุณอเลนสั่งเลยค่ะ..รียาทานได้หมด"

"อ้อ!คับ"อเลนรับคำแล้วหันไปสั่งอาหารกับพนักงานก่อนจะหันกลับมามองรียาที่นั่งอยู่ข้างหน้าของเขา

"รียาไม่เป็นไรค่ะ..คุณอเลนไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก"

"ผมเป็นห่วงคุณนะ..ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในห้างผมจัดการไปแล้วจริงๆนะคับ"

"ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ..แต่รียาไม่อยากให้คุณอเลนต้องโมโหกับเรื่องไร้สาระน่ะ"

"สำหรับผม..ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคุณไม่มีอะไรที่ไร้สาระ"

"เอ่อ..ค่ะ.ทานอาหารกันดีกว่าค่ะ"

รียารีบชวนอเลนให้ทานอาหารที่พนักงานเอามาเสิร์ฟให้แล้วเพราะรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้านิดๆ เธอรู้สึกยินดีกับความเอื้ออาทรที่เขามีให้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้

คฤหาสน์ของอเลน

อเลนกับรียากลับมาถึงที่คฤหาสน์ตอนบ่ายมากแล้ว เมื่อมาถึงรียาก็ขอตัวเอาของที่ซื้อมาไปเก็บบนห้อง อเลนมองตามหลังรียาไปจนเธอเข้าห้องส่วนตัว ตลอดทางตั้งแต่ห้างจนถึงคฤหาสน์เธอไม่พูดอะไรอีกเลย เขาก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ถึงปากเธอจะบอกว่าไม่เป็นไรกับคำพูดของกีวี่แต่อเลนคิดว่าเธอต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอน พอคิดได้อย่างนั้นเขาก็ยิ่งโกรธและโมโหกีวี่มากขึ้นไปอีก

"ไอ้แดน!..มึงจัดการให้คนของเราและบริษัทในเครือขัดแข้งขัดขาบริษัทMของนายวิกเตอร์ทุกทาง"อเลนสั่ง

"คับนาย"แดนรับคำพลางคิดว่าเอาแล้วไงมากระตุกหนวดเสือเอ๊ย!สิงโตหลับให้ลุกมาขย่ำเหยื่อเสียแล้ว

"จัดการอย่าให้มันมีทางลืมตาอ้าปากได้..แต่ไม่ต้องรีบร้อนมากนะ..ค่อยๆเชือดให้มันค่อยๆตายช้าๆ..จะได้ทรมาน..หึหึ"อเลนยกยิ้มมุมปากแบบสะใจ

"คะ..ครับนาย"แดนถึงกับขนลุกที่ได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้านายรวมไปถึงรอยยิ้มนั่นด้วย งานนี้นายวิกเตอร์กับครอบครัวไม่รอดแน่ๆ

"อ่อ!..ส่งคนของเราไปสั่งสอนยายกีวี่สักหน่อยด้วยนะ...เอาแค่หอมปากหอมคอพอ..อย่าให้ถึงตายล่ะ..ยังมีอะไรให้เล่นสนุกอีกเยอะ..หึ"อเลนสั่งต่อ

"คับ..ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"แดนรับคำแล้วออกไปจัดการตามที่เจ้านายสั่งทันที

อเลนนั่งยิ้มเยาะอยู่ที่โต๊ะทำงาน ในเมื่อคิดจะมารังแกคนที่เขารัก มันก็ต้องเตรียมหาหลุมไว้ฝังศพตัวเองได้เลย เขาไม่ปล่อยไว้อย่างแน่นอน

รียาพอเข้าห้องมาก็จัดการเอาของที่ซื้อมาจัดเข้าที่ ซึ่งของที่ซื้อมาวันนี้อเลนเป็นคนจ่ายเงินซื้อให้ทั้งหมด เขาบอกว่าเธออยู่ที่บ้านของเขาดังนั้นเขาต้องเป็นคนดูแล แล้วเธอก็นึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ที่กีวี่เข้ามาพูดจาเยาะเย้ย  ตอนแรกเธอยังลังเลที่คิดจะแก้แค้นคริสกับกีวี่เพราะเห็นว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วถึงเธอแก้แค้นไปพ่อกับแม่ก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา แต่พอเห็นท่าทางและคำพูดของกีวี่วันนี้ทำให้เธอต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ คงต้องให้บทเรียนกับกีวี่บ้างจะได้ไม่หยิ่งผยองจนเกินไป

เมื่อคิดได้อย่างนั้นรียาจึงตัดสินใจที่จะตกลงแต่งงานกับอเลนตามเงื่อนไขที่เขาบอกเพื่อให้ช่วยเธอแก้แค้น แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดที่ทำให้เธอตกลงยอมแต่งงานกับเขา เธอคิดว่าตัวเองรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ รู้สึกดีกับทุกอย่างที่เขาแสดงออกและทำให้กับเธอ เขาเป็นห่วง ปกป้องและเอื้ออาทรทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจ เธอจึงคิดว่าถ้าได้อยู่กับเขาจะต้องมีความสุขแบบที่ตัวเองต้องการอย่างแน่นอน นั่นจึงเป็นเหตุผลสำคัญในการตัดสินใจครั้งนี้ ถึงจะไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรเพราะกับคริสเธอก็ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้ แต่ถ้าลองคบกับเขาไปเรื่อยๆเธออาจจะรู้ก็ได้

"คุณอเลนอยู่ในห้องมั้ยคะ..แดน?"รียาถาม เธอเดินมาหาอเลนที่ห้องทำงานแล้วเห็นแดนยืนอยู่ที่หน้าห้อง

"อยู่คับคุณรียา"แดนตอบ เขาเพิ่งไปจัดการธุระตามที่เจ้านายสั่งเสร็จ

"รียามีเรื่องจะคุยกับคุณอเลนน่ะค่ะ"

"เชิญคับ"แดนเปิดประตูให้กับรียา

อเลนที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่เงยหน้ามองประตูที่ถูกเปิดออก พอเห็นรียาที่เดินเข้ามาสีหน้าเคร่งเครียดของเขาจึงอ่อนโยนลง

"เอ่อ..รียามีเรื่องจะพูดด้วยน่ะค่ะ..ไม่ทราบว่ารบกวนเวลาทำงานของคุณอเลนหรือป่าวคะ"รียาถามอย่างเกรงใจเมื่อเห็นอเลนเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองเธอ

"ไม่รบกวนหรอก..คุณมีอะไรหรือคับ"

"คือ..คือ..รียาตกลงรับข้อเสนอของคุณอเลนค่ะ"

รียาอึกอักแต่ก็ยอมพูดออกมาในที่สุด เธอยังรู้สึกเขินอายอยู่บ้างที่ยอมตกลงแต่งงานกับอเลนง่ายๆแบบนี้และอีกอย่างมันเหมือนเธอกำลังเอาเปรียบอเลนอยู่

"แน่ใจนะคับ..เพราะถ้าคุณรียาตกลงแล้วจะไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนใจแล้วนะคับ"อเลนถามย้ำ

เขาดีใจจนอยากจะตะโกนออกมาแม้จะรู้ว่าที่รียาตัดสินใจแต่งงานกับเขามาจากเรื่องที่เธออยากแก้แค้น ไม่ใช่เพราะเธอรักเขาเหมือนที่เขารักเธอก็ตาม แต่เขามั่นใจว่าจะทำให้เธอรักเขาได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ขอแค่มีเธออยู่กับเขาไม่จากไปไหนก็พอ

"ค่ะ..รียาแน่ใจ..แต่คุณอเลนแน่ใจนะคะ...ที่จะแต่งงานกับรียา..คุณอเลนจะไม่อายหรือคะ..ที่ต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่มีอะไรเลยแถมครอบครัวของรียายังถูกฟ้องล้มละลายอีกด้วย"รียาพูดด้วยสายตาที่มีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด

"ผมแน่ใจ..แล้วคุณก็ไม่ต้องคิดมาก..ผมไม่จำเป็นต้องอายใคร..เพราะคุณ..แต่ผมภูมิใจมากต่างหากที่จะมีคุณมาเป็นภรรยาของผม"อเลนพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ขอบคุณนะคะ..ที่ไม่รังเกียจคนอย่างรียา"รียาบอก

เธอมองออกว่าอเลนพูดออกมาจากใจจริง ถึงแม้เธอจะผ่านอะไรมาไม่มากแต่ก็พอจะมองออกว่าใครเป็นอย่างไร

อเลนลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของรียา ก่อนจะเอามือทั้งสองข้างจับที่ไหล่ของเธอเบาๆแล้วจ้องตาของเธอ

"ผมไม่เคยรังเกียจคุณและผมดีใจมากๆ..ถึงแม้จะรู้ว่าที่คุณตัดสินใจแต่งงานกับผมเพราะอะไร..แต่ผมขอบอกไว้ตรงนี้ว่าผมรักคุณจริงๆและผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้..เพราะผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไป"

"ขอบคุณนะคะที่รักรียาและเข้าใจในตัวของรียา...ขอบคุณที่พร้อมจะรอให้รียารักคุณ..แล้วรียาจะรอดูความรักของคุณค่ะ"

"ขอบคุณเหมือนกันคับที่ให้โอกาสผม..ต่อไปนี้คุณจะเป็นภรรยาของผมแล้ว..ผมอยากให้คุณใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกวันด้วยรอยยิ้ม..ส่วนเรื่องราวความทุกข์ของคุณผมจะเป็นคนจัดการมันให้เอง..โดยที่คุณไม่ต้องเข้ามารับรู้อะไรทั้งนั้นแค่รอดูผลงานของสามีคุณก็พอ..ผมจะปกป้องดูแลคุณจากทุกสิ่งทุกอย่างและจะรักคุณคนเดียวตลอดไป..ผมสัญญา"อเลนพูดอย่างอ่อนโยนและอ่อนหวานจนทำให้รียาหน้าเริ่มแดงกับคำมั่นสัญญาที่เขาพูด

อเลนค่อยๆโน้มใบหน้าลง ก่อนจะกดริมฝีปากของเขาลงบนเรียวปากนุ่มนิ่มของรียาเบาๆ เขาเอาลิ้นไล้เลียบนริมฝีปากทั้งบนและล่างของเธออย่างอ่อนหวานแต่ไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปข้างในโพรงปาก รียาหลับตารับจูบของเขาอย่างเก้อเขินเพราะไม่เคยถูกใครจูบมาก่อนนี่จึงเป็นจูบแรกของเธอ แม้แต่คริสที่เคยเป็นแฟนของเธอมาก่อนก็ไม่เคยได้จูบหรือจับมือ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรทำไมเธอถึงไม่ยอมให้คริสแตะต้องตัวเอง  แต่กับอเลนเธอกลับยินยอมอย่างไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่าเธอไว้ใจและเชื่อใจเขามากจริงๆ

อเลนจูบรียาจนพอใจจึงถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย ปากของเธอหวานจริงๆแล้วเขาก็รู้ว่าเธอคงไม่เคยถูกใครจูบมาก่อนเพราะตัวของเธอเกร็งมากตอนที่ถูกเขาจูบ

"นี่คือจูบมัดจำครั้งแรกของการที่เราตกลงแต่งงานกัน..แต่ต่อไปจะมีอีกเรื่อยๆนะคับ"อเลนยิ้มใส่ตาของรียา

"บะ..บ้า!!"รียาอายหน้าแดงแปร๊ด

"หึหึ..ต่อไปนี้ให้เรียกพี่ว่าเฮียนะ..แล้วให้เรียกแทนตัวรียาว่าหนู..เข้าใจมั้ยคะ..เด็กน้อย"

"เข้าใจค่ะ..แต่หนูไม่ใช่เด็กน้อยเสียหน่อย"รียาทำหน้างอแต่แดงมาก

"จริงหรือคะ..เอาไว้เฮียคงต้องขอพิสูจน์ค่ะ"อเลนแกล้งหลุบตามองหน้าอกของรียา

"ฮะ!..เฮีย!..บ้า..ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ"รียาเห็นสายตาที่อเลนมองก็รู้ว่าคิดอะไรจึงยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่

"เฮียแกล้งค่ะ..ขอเฮียกอดหน่อยได้มั้ยคะ!?"

"อือ"รียาพยักหน้าเบาๆ

อเลนอมยิ้มแล้วดึงรียาเข้ามากอดจนแน่น เขาเอามือลูบผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มเบาๆ รียาก็เอามือกอดเอวสอบของเขาไว้เช่นกัน เธอรับรู้ได้ทันทีว่าหน้าอกของเขาทั้งแกร่งทั้งอบอุ่นทำให้รู้สึกปลอดภัยเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดนี้

"หนูเป็นที่รักของเฮีย..เฮียจะปกป้องดูแลและคุ้มครองหนูเอง..ขอแค่หนูมีความสุขมีรอยยิ้มให้เฮียคนเดียวตลอดไปนะคะ"อเลนพูดเสียงหวาน

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะเฮีย..คำที่เฮียรอฟัง...หนูจะไม่ให้รอนานแน่นอนค่ะ"รียาพูดอยู่กับอกแกร่งโดยที่หน้ายังแดงอยู่

"เฮียจะรอค่ะ..ไม่ว่ามันจะนานแค่ไหนก็ตาม..เฮียรักหนูนะ"อเลนบอกอยู่ข้างๆหูของรียาอย่างรักหมดหัวใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นรียาตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นมากกว่าทุกวัน เธอรู้สึกสบายใจที่สุดนับตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศส พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่คุยกับอเลนและการกระทำกับคำพูดของเขาหน้าของเธอก็แดงเหมือนมะเขือเทศสุกทันที เมื่อวานเขาเดินมาส่งเธอที่ห้องหลังจากที่คุยกันที่ห้องทำงานแล้วแต่กว่าเขาจะยอมปล่อยเธอเข้าห้องได้ก็ทั้งกอด จูบและหอมแก้มอยู่นานถึงได้ยอมปล่อย เธอก็แปลกใจตัวเองที่ไม่ขัดขืนแล้วยอมให้เขากอดจูบอย่างเต็มใจแถมมีความสุขด้วยซ้ำเพราะมันเหมือนเขากำลังแสดงความรักของเขาออกมาให้เธอได้รับรู้

อเลนตื่นแล้วลงมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องรับแขกแต่เขาอ่านไม่ค่อยเข้าหัวเท่าไหร่เพราะมันมีแต่ใบหน้าของรียาที่แดงเพราะถูกเขากอดและจูบซึ่งมันน่ารักและน่าฟัดมากๆ แล้วเมื่อคืนก็เป็นคืนที่เขานอนหลับอย่างมีความสุขที่สุด

แดนที่ยืนอยู่ข้างๆอเลนรู้สึกว่าวันนี้เจ้านายดูมีความสุขมากกว่าทุกวันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทั้งๆที่เมื่อวานยังโมโหกีวี่อย่างมากอยู่เลยแท้ๆ

ตึก..ตึกมีเสียงคนเดินลงบันไดมาอเลนจึงหันหน้าไปมองก็เห็นรียาที่ใส่เสื้อยืดสีแดงตัวใหญ่กับกางเกงขาสามส่วนสีดำ ปล่อยผมสีน้ำตาลเข้มกำลังเดินลงบันไดมา เขารู้สึกว่าสีหน้าของเธอดูสดชื่นและสดใสกว่าสองวันก่อนมากทีเดียว

"ตื่นแล้วหรือคะ..มานั่งนี่ก่อนค่ะ"อเลนบอกกับรียา

"เฮียตื่นนานแล้วหรือคะ"รียาถามแล้วเดินเข้าไปหาอเลน

การสนทนาของทั้งอเลนกับรียาทำให้แดนทั้งงงและอึ้งทันที นี่เจ้านายของเขากินยาผิดหรือป่าววะ!  ทำไมน้ำเสียงถึงได้อ่อนโยนและอ่อนหวานจนน่าขนลุกได้ขนาดนั้นแถมมีคำลงท้ายประโยคที่อ้อนๆแบบนั้นอีก ส่วนรียาก็เรียกเจ้านายว่าเฮียอีกด้วยหรือว่า ที่เจ้านายของเขาอารมณ์ดีเพราะแบบนี้เอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***