ความจริง

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ของอเลน เขาก็อุ้มรียาลงจากรถแล้วเดินตรงขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนแขกที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ

"มึงไปตามป้าแมรี่มาที"อเลนสั่งแดนที่เดินถือกระเป๋าของรียาเข้ามาในห้อง

"คับนาย"แดนรับคำแล้วเดินออกไป

สักพักแดนก็เข้ามาพร้อมกับหญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง

"มีอะไรคะคุณหนู?"ป้าแมรี่ถามอเลนที่นั่งอยู่ข้างๆหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง

"ป้าช่วยทำความสะอาดตัวของเธอแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วยนะคับ..เธอจะได้หลับสบาย"อเลนบอกเสียงเรียบๆเพราะป้าแมรี่เป็นแม่นมของเขา

"เธอเป็นใครหรือคะคุณหนู!?"ป้าแมรี่ถามอย่างสงสัยเพราะคุณหนูของเธอไม่เคยพาสาวคนไหนมาที่บ้านมาก่อน

"เธอกำลังจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่...แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้คับป้าแมรี่"

อเลนบอกอย่างจริงจังแต่ทำเอาคนฟังทั้งสองคนคือแดนกับป้าแมรี่ถึงกับอึ้ง โดยเฉพาะแดนเพราะเจ้านายของเขาเพิ่งจะเจอกับรียาเมื่อไม่ถึงชั่วโมงแต่กลับบอกว่ารียาจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่

ป้าแมรี่ยิ้มด้วยความดีใจที่คุณหนูของเธอจะมีครอบครัวเสียทีเพราะอเลนเอาแต่ทำงานไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนถึงจะมีก็แค่ฉาบฉวยไม่เคยออกปากแบบนี้มาก่อน แต่ก็ดีนะเพราะเท่าที่เธอเห็นสาวน้อยคนนี้หน้าตาสะสวยน่ารักดีไม่แต่งหน้า แต่งตัวเรียบร้อยมิดชิด ไม่ได้นุ่งน้อยห่มน้อยเหมือนสาวๆสมัยนี้

"ค่ะคุณหนู..เดี๋ยวป้าจัดการให้"ป้าแมรี่ยิ้ม

อเลนจึงเดินออกไปจากห้องพร้อมกับแดน พอป้าแมรี่เช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับรียาแล้วก็เดินออกมา

"เรียบร้อยแล้วค่ะ..คุณหนู.เธอสวยน่ารักมากเลยนะคะ..แต่คุณหนูไม่ได้ไปทำอะไรเธอใช่มั้ยคะ..ป้าเห็นหน้าของเธอมีแต่คราบน้ำตาอ่ะค่ะ"ป้าแมรี่ถามตรงๆ

"ป่าวคับ..ป้าเห็นผมเป็นคนยังไงคับเนี่ย!..ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอร้องไห้ทำไม..กำลังให้แดนไปสืบอยู่คับ"อเลนรีบบอกเพราะป้าแมรี่ก็เหมือนแม่คนที่สองของเขา

"ค่ะ..ป้าก็แค่ถาม..แล้วคนนี้นี่ตัวจริงใช่มั้ยคะ?"ป้าแมรี่ถามเพื่อความแน่ใจเพราะเธอจะได้โทรไปรายงานให้คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายที่อยู่ต่างประเทศได้รับรู้

"คับ..แต่เธอยังไม่รู้จักผมเลยนะคับ..แต่ผมมั่นใจว่าจะทำให้เธอรักผมให้ได้"อเลนบอกยิ้มๆ

"ค่ะ...ป้าเอาใจช่วยนะคะ"ป้าแมรี่บอกแล้วเดินกลับไป

อเลนเดินเข้าไปข้างในห้องที่รียานอนอยู่ เขามองดูเธอแล้วยกยิ้มมุมปาก แค่เห็นเธอเขาก็มีความสุขแล้วและจะให้เขาปล่อยเธอไปงั้นเหรอ! ไม่มีทางบอกเลย เขานั่งลงข้างๆเธอพลางเอามือลูบผมของเธอเบาๆ

"จุ๊บ!!ฝันดีนะคับ..เด็กน้อย"อเลนจูบหน้าผากของรียาเบาๆ ที่เขาเรียกเธอว่าเด็กน้อยเพราะดูตามบัตรแล้วเธออายุน้อยกว่าเขาถึง8ปี

"พ่อขา..แม่ขา..รียาขอโทษ"รียาละเมอเบาๆ

อเลนเมื่อได้ยินที่รียาพูดก็ยิ่งอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถึงต้องขอโทษพ่อกับแม่ของเธอตั้งแต่อยู่บนสะพานแล้ว

เมื่อเห็นว่ารียาหลับสนิทดีแล้ว อเลนก็เดินไปนอนลงที่โซฟายาวข้างในห้อง เขาไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียวเพราะกลัวว่าถ้าเธอเกิดตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วไม่เจอใครจะยิ่งกลัว

เช้ามืดอเลนนั่งอยู่ในห้องทำงานที่อยู่ข้างๆห้องนอนของเขาและกำลังฟังแดนพูดถึงเรื่องที่เขาสั่งไปเมื่อคืน

"คุณรียาเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณรีเจนท์กับภรรยาคับ..เธอถูกส่งให้ไปเรียนดีไซเนอร์ที่ฝรั่งเศสตั้งแต่จบม.ปลาย..เธอมีคนรักแล้วตั้งแต่ก่อนจะไปเรียนที่ฝรั่งเศสชื่อว่า"คริส"ซึ่งตั้งใจว่าจะแต่งงานกันเมื่อคุณรียากลับมาจากฝรั่งเศส.."แดนพูดไปพลางมองหน้าเจ้านายไปด้วยเพราะเขารู้ว่าเจ้านายชอบรียามากแต่เธอก็มีคนรักอยู่แล้ว

"แล้วไงต่อ..ว่ามาสิจะเงียบทำเหี้..!อะไรวะ!อเลนเริ่มหงุดหงิดเมื่อรู้ว่ารียามีคนรักอยู่แล้ว

"คุณรียาเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศสเมื่อวานตอนเช้า..เธอไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตแล้วและครอบครัวถูกฟ้องล้มละลายจนเธอไปถึงที่บ้าน..คุณแมคทนายความเป็นคนบอกเธอ..หลังจากนั้นคุณรียาก็ไปที่หลุมฝังศพก่อนจะกลับไปที่คอนโดของนายคริส..พนักงานของคอนโดบอกว่าเห็นคุณรียาขึ้นไปสักครึ่งชั่วโมงก็กลับลงมาแต่ตอนที่คุณรียาลงมาเหมือนคนเหม่อลอย..มีน้ำตาไหลเต็มหน้า..แล้วก็เดินออกจากคอนโดไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลยคับ"แดนเล่า

"แล้วนายคริสล่ะ!ไม่ได้ลงมาด้วยเหรอวะ!"อเลนถาม

"พนักงานบอกว่าคุณรียาลงมาคนเดียวคับ..แต่นายคริสลงมาในตอนเย็นแล้ว..ซึ่งนายคริสลงมาพร้อมกับคุณกีวี่ที่เป็นลูกสาวของนายวิกเตอร์เจ้าของบริษัทMและคุณกีวี่ยังเป็นเพื่อนสนิทของคุณรียาอีกด้วย"แดนบอก

อเลนที่นั่งฟังอยู่ก็พอจะเดาได้ว่ารียาคงต้องไปเห็นหรือรับรู้อะไรมาแน่ๆถึงได้เสียใจขนาดนั้น

"มีอะไรอีกมั้ยวะ!?"อเลนถาม

"มีข่าววงในพูดกันว่าคนที่โกงบริษัทของนายรีเจนท์ก็คือนายคริสคับ..โดยร่วมมือกับนายวิกเตอร์พ่อของคุณกีวี่เพราะนายคริสทำงานอยู่ที่บริษัทของนายรีเจนท์แถมได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างมากอีกด้วย"แดนเล่า ตอนนี้เขาเริ่มกลัวเจ้านายแล้วเพราะสีหน้าและแววตาของเจ้านายน่ากลัวมากๆ

"หึหึ..งั้นกูก็พอจะรู้แล้วว่าเด็กน้อยร้องไห้ขนาดนั้นได้ยังไง..คนรักโกงบริษัทของพ่อจนถูกฟ้องล้มละลาย..พ่อแม่ก็ฆ่าตัวตาย.. แถมคนรักยังนอกใจไปเอากับเพื่อนสนิทอีกด้วย..แม่ง!เหี้..!ได้ใจจริงๆ..แต่กูยังสงสัยว่าทำไมเด็กน้อยถึงต้องบอกขอโทษพ่อกับแม่ด้วยวะ!..มันไม่ใช่ความผิดของเธอเสียหน่อย?"อเลนพูดอย่างไม่เข้าใจ

"คะ..คือ..ที่นายคริสได้เข้าไปทำงานที่บริษัทของนายรีเจนท์ก็เพราะคุณรียาเป็นคนขอให้นายรีเจนท์รับเข้าไปน่ะคับ..เธอคงเสียใจและคิดว่าถ้านายคริสไม่ได้เข้าไปในบริษัทเรื่องทั้งหมดคงจะไม่เป็นแบบนี้"แดนกลัวกับน้ำเสียงของเจ้านายตอนนี้มากลองถ้าเป็นแบบนี้เจ้านายของเขาคงไม่ปล่อยคนพวกนั้นไว้แน่ๆ

"มึงส่งคนของเราไปจับตาดูไอ้คริสกับยายกีวี่และไอ้วิกเตอร์ไว้ให้ดี..กูจะทำให้พวกมันได้ชดใช้อย่างสาสมเลยทีเดียว..แล้วถ้ามีอะไรเพิ่มเติมรีบรายงานกูทันที..เข้าใจมั้ย!?"อเลนสั่ง

"คับนาย"แดนรับคำสั่ง

"มึงไปได้แล้ว..อ้อ!เรื่องนี้ห้ามให้เด็กน้อยรู้เป็นอันขาด"อเลนสั่งกำชับ

"คับนาย"แดนรับคำแล้วเดินออกไป

อเลนนั่งคิดว่าไอ้พวกชอบโกงแบบนี้ เขาจะไม่ปล่อยเอาไว้ให้มันไปทำร้ายใครได้อีก สำหรับเขาการทำธุรกิจก็ควรจะแข่งขันกันแบบใสสะอาดไม่ใช่ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เลือกมาทำธุรกิจแต่ไปเป็นมาเฟียเหมือนป๊าของเขาไม่ดีกว่าเหรอ แต่งานนี้ไม่แน่อาจจะต้องใช้คนและอำนาจของป๊าเข้ามาช่วยสักหน่อยแล้ว

คนส่วนมากไม่มีใครรู้ถึงประวัติของอเลนก็เพราะว่าเขามีพ่อเป็นมาเฟียใหญ่อยู่ที่อิตาลีและมีสาขากระจายอยู่แทบทุกประเทศทั่วโลก ดังนั้นประวัติของเขาจึงถูกปิดเป็นความลับ พ่อของเขาทำงานทั้งสีดำ สีขาวและสีเทาแต่หลังๆมานี้ส่วนมากจะเป็นสีขาวกับสีเทามากกว่าเพราะพ่อเริ่มอายุมากแล้ว ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ค่อยชอบธุรกิจสีดำ ทุกอย่างจึงค่อยๆเปลี่ยนไปแต่ไม่เคยมีใครกล้าเข้ามายุ่งกับครอบครัวของเขาเพราะรู้ผลของมันดี

รียาเริ่มรู้สึกตัวจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนจะมองไปรอบๆตัวแล้วค่อยๆไล่เรียงเรื่องราวต่างๆในหัว เธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้ทั้งหมดแล้วน้ำตาก็เริ่มจะออกมาคลอที่ตาอีกครั้ง เธอโมโหตัวเองมากที่คิดฆ่าตัวตายเมื่อวานนี้ ดีนะที่มีคนมาช่วยไว้ก่อนไม่อย่างนั้นเธอจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอพ่อกับแม่ที่ยมโลกกัน เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ฆ่าตัวตายหนีปัญหาอีก ในเมื่อชายหญิงไร้ยางอายคู่นั้นต้องการเห็นเธอเสียใจ และผิดหวัง  เธอก็จะทำให้ชีวิตของเธอนับตั้งแต่นี้ไปมีแต่ความสุข เธอจะไม่ยอมให้คนชั่วต้องสมหวังอย่างแน่นอน

รียาเช็ดน้ำตาที่คลออยู่ออกก่อนจะยิ้มออกมาแม้จะดูฝืนๆไปบ้างแต่เธอจะต้องทำให้ได้ เธอมองสำรวจไปรอบๆตัวพลางคิดว่านี่คงเป็นบ้านของคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อคืน เธอเห็นเขาไม่ชัดนักรู้แค่ว่าเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่ว่าตอนนี้เขาไปไหนแล้วล่ะ! เธออยากขอบคุณที่เขาช่วยเธอเอาไว้

เมื่อคิดได้รียาจึงลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจะไปอาบน้ำและล้างหน้าเพราะตั้งแต่มาถึงเธอยังไม่ได้อาบน้ำเลย แถมยังมานอนบนที่นอนสะอาดๆนี่อีกแต่พอเธอก้มลงมองตัวเองก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้เธอสวมใส่ชุดนอนของตัวเองอยู่ เธออยากจะกรี้ดออกมาดังๆ นี่อย่าบอกนะว่าเขาเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอน่ะ! ตาย!ตายแล้ว!!แล้วจะมองหน้าเขาได้ยังไงล่ะเนี่ย! พอคิดได้อย่างนั้นก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นชุดที่พร้อมจะออกเดินทางคือเสื้อผ้าฝ้ายคอปาดแขนจั้มยาวถึงข้อมือสีส้มอ่อนกับกางเกงยีนส์สีดำยาว ปล่อยผมสีน้ำตาลเข้มไปตามธรรมชาติ ทาลิปมันสีส้มอ่อนกับแป้งเด็กเป็นอันเรียบร้อย เธอตั้งใจจะขอบคุณคนที่ช่วยเหลือเมื่อคืนแล้วก็จะออกไปหาที่พักและค่อยหางานทำหรือไม่แน่เธออาจจะกลับไปฝรั่งเศสเพื่อทำงานที่นั่น แม้ว่าใจจริงเธออยากจะแก้แค้นและทวงเอาบริษัทของพ่อกับแม่กลับมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ลำพังเธอคนเดียวจะไปสู้กับคริสและกีวี่ได้อย่างไร ตอนนี้ตัวเธอไม่มีใครคอยช่วยเหลือและไม่มีอะไรเลยมีแค่เงินที่พ่อกับแม่ฝากไว้ให้แค่5ล้านเท่านั้น เธอจึงยังลังเลและไม่แน่ใจว่าจะเอาอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆต้องไปจากที่นี่ก่อน เธอไม่อยากรบกวนคนที่ช่วยเหลือเธอมากไปกว่านี้เพราะเกรงใจเขามากๆ ในใจลึกๆรู้สึกขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ซ้ำเติมเธอจนเกินไป ที่ทำให้เธอได้เจอคนที่ดีไม่อย่างนั้นตอนนี้เธออาจจะไม่สะอาดหมดจดแบบนี้ก็ได้

ก๊อก..ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องของรียาดังขึ้น ก่อนจะมีคนเปิดเข้ามา รียาหันมามองก็เห็นชายหนุ่มที่จำได้ว่าเป็นคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อคืน เขาเป็นคนหล่อมากๆ สูง ขาว ตาออกจะดุแต่แววตาที่มองมาที่เธออ่อนโยนมาก คิ้วเข้ม จมูกโด่งรั้นหมายความว่าคงเอาแต่ใจน่าดู ปากหนาหยักได้รูป เขาสูงมากกกก ขนาดเธอว่าตัวเองสูงแล้วนะ173เซนติเมตรแต่ผู้ชายคนนี้น่าจะสูงถึง190เซนติเมตรเลย

อเลนเมื่อเคาะประตูห้องที่รียาพักอยู่แล้วก็เปิดเข้ามาจึงเห็นรียาที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอสวยจริงๆเมื่อคืนว่าสวยแล้วแต่ตอนนี้ที่เธอแต่งตัวนิดหน่อยก็ยิ่งกว่าสวย

"ตื่นแล้วเหรอคับ"อเลนถามเมื่อเห็นรียาจ้องมองมา

"อ้อ!ค่ะ"รียาพูดพลางนึกตำหนิตัวเองที่เผลอจ้องเขานานเกินไป

"ผมชื่ออเลนคับ"

"ดิชั้นชื่อรียาค่ะ.. ขอบคุณคุณอเลนมากนะคะที่ช่วยเหลือเมื่อคืน"

"ไม่เป็นไรคับ..แต่คุณรียาไม่เป็นไรแล้วนะคับ"

"ค่ะ..รียาดีขึ้นมากแล้ว..ขอบคุณอีกครั้ง..แล้วก็คงต้องขอตัวก่อนนะคะ..รบกวนคุณอเลนมากแล้ว"

"ไม่รบกวนหรอกคับ..แล้วอีกอย่างถ้าคุณรียายังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนหรือจะไปทำอะไร..ก็พักอยู่ที่นี่ไปก่อนได้นะคับ..เอาไว้คิดหรือตัดสินใจได้แล้วค่อยไปก็ยังไม่สาย"

รียามองหน้าอเลนเมื่อได้ฟังที่เขาพูดเพราะมันเหมือนเขาจะรู้เรื่องเกี่ยวกับเธออย่างนั้นแหละ

"ว่าไงคับ..หรือไม่ไว้ใจผม!?"

"เอ่อ..ป่าวค่ะ..แค่เกรงใจน่ะค่ะ"รียารีบพูดจะไม่ไว้ใจเขาได้ยังไง ถ้าเขาไว้ใจไม่ได้จริงๆเธอคงเสร็จเขาไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ!

"ถ้างั้น..ก็พักที่นี่ต่อนะคับ..ไม่ต้องเกรงใจ"

"เอ่อ!..ค่ะ..รียาขอรบกวนอีกสัก2-3วันนะคะ"

"สำหรับคุณรียา..ผมให้พักอยู่ตลอดไปเลยก็ได้นะคับ"

"เอ่อ..อ่า"

รียาพูดไม่ออกเมื่อได้ยินที่อเลนพูด มันเหมือนเขาจะจีบเธออย่างนั้นแหละ แต่จะเป็นไปได้ยังไงเพิ่งจะเจอกันเองคิดมากน่ะ!

"ลงไปกินข้าวกันดีกว่านะคับ"

อเลนยกยิ้มมุมปากที่เห็นรียาอ้ำอึ้งเมื่อถูกเขารุกตรงๆ หน้าตาเธอน่ารักมากตอนที่ทำแบบนั้นมันทำให้เขาใจเต้นแรงอยากกดจูบลงที่ปากของเธอจริงๆ

"เอ่อ..ค่ะ"รียาพยักหน้าเบาๆ

อเลนจึงเดินออกไปจากห้องตามด้วยรียา เมื่อออกมาจากห้องรียาก็เห็นผู้ชายอีกคนที่เธอจำได้ว่าอยู่กับอเลนเมื่อคืนยืนอยู่หน้าห้อง

"คุณรียา..นี่แดน..เป็นคนสนิทของผม..ถ้าคุณขาดเหลือหรือต้องการอะไรก็บอกกับแดนได้นะคับ"อเลนแนะนำ

"สวัสดีค่ะ..คุณแดน"รียาทักทาย

"สวัสดีคับคุณรียา..แต่เรียกผมว่า..แดนเฉยๆไม่ต้องมีคุณดีกว่าคับ"แดนรีบบอกก่อนที่เขาจะโดนเจ้านายกินหัวเสียก่อน

"ค่ะ..แดน"รียาพูดใหม่

"วันนี้นายจะเข้าบริษัทมั้ยคับ?"แดนถามอเลน

"ไม่ล่ะ..ให้คนเอาเอกสารมาให้ที่นี่"อเลนบอก เขาไม่อยากทิ้งให้รียาอยู่คนเดียวเพราะกลัวว่าเธอจะคิดสั้นอีก

"ได้คับนาย"แดนรับคำแล้วเดินแยกไป

อเลนจึงเดินนำรียาลงมาที่ห้องอาหาร พออเลนกับรียานั่งลงแล้วป้าแมรี่ก็เดินนำเด็กรับใช้ถือถาดอาหารเช้าเข้ามาวางบนโต๊ะ

"คุณรียา..นี่ป้าแมรี่เป็นแม่นมของผมและเป็นแม่บ้านของที่นี่ด้วย..ป้าแมรี่คับ..นี่รียาคับ"อเลนแนะนำ

"สวัสดีค่ะป้าแมรี่"รียายกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"สวัสดีค่ะคุณรียา..วันนี้ป้าทำข้าวต้มกุ้งค่ะ..ทานได้มั้ยคะ..และถ้าต่อไปคุณรียาอยากทานอะไรบอกป้าได้นะคะ"ป้าแมรี่ยิ้มอย่างพอใจกับกิริยามารยาทของสาวน้อยตรงหน้า รับรองว่าถ้าคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงมาเห็นต้องหลงรักอย่างแน่นอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***