1 | ฉนวนของสงคราม

...**คุณเชื่อไหมว่า...สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือกาลเวลา**...

...สึนะโยชิ...

...↓...

..."คุณคิดว่าผมมองจุดประสงค์ของพวกคุณไม่ออกหรอครับ"...

..."จะบอกอะไรให้นะครับผมไม่ใช่เจ้าห่วยที่พวกคุณรู้จักอีกแล้วครับ*(^^)"...

...————...

ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา ผมเองก็เช่นกันครับ^^ จากเจ้าห่วยที่แสนปวกเปียกไม่มีอะไรดีกลายเป็นราชสีห์ที่ยิ่งใหญ่ เบื้องหน้าคือหนุ่มน้อยแสนซุ่มซ่าม แต่ใครจะคิดละว่าเบื้องหลังคือผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของมาเฟียที่ควบคุมโลกเบื้องหลังไว้ เรียกได้ว่าเป็นราชสีห์ที่เจ้าเล่ห์ดุร้าย ในคราบลูกสิงโตน้อยที่ดูไร้เดียงสานั่นแหละครับ

...เป็นความลับที่ถูกปกปิดกับการสวมบทบาทคนธรรมดา...

...————...

'ความลับ' นิยามของเรื่องบางเรื่องที่ไม่ต้องการบอกใครและต้องไม่มีใครรับรู้ มันเป็นไปได้จริงหรือ? คำพูดที่หลายๆคนเคยได้ยินมากล่าวไว้ว่า 'ความลับไม่มีในโลก' ก็อาจจะจริงอย่างที่ว่าก็ได้ ไม่ว่าจะกล่าวแบบนี้ไป สุดท้ายมนุษย์กับจะทำทุกอย่างเพื่อซ่อนความลับนี้ไว้

แต่เขาก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากมายเรื่องนี้หรอก ถ้ารู้ความลับของเขาแล้วคงจะปล่อยไปไม่ได้เพราะงั้น

คงต้องขอดึงเข้ามามีส่วนร่วมกับผมล่ะนะ:)

...\=\=\=\=...

"พรุ่งนี้แล้วสินะ"ร่างของเด็กชายชาวเอเชียที่มีสายเลือดของชาวยุโรปเสี้ยวหนึ่งเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงันของห้องที่เต็มไปด้วยเอกสารและหนังสือวิชาการทั้งภาษาญี่ปุ่น อิตาลี เยอรมัน ฝรั่งเศส และอีกมากมายถูกจัดวางในชั้นหนังสือที่มีลวดลายราคาแพง ทั้งโซฟาหนังอย่างดี ในมือถือปากกาลูกลื่นแท่งสีทองปลายด้ามมีขนนกประดับ

"อีกไม่นานคงได้กลับญี่ปุ่นแล้วสินะ คิดถึงคนฝั่งนั้นจะแย่"ใบหน้าติดหวานเอ่ยออกมาพร้อมยกยิ้มขึ้นดูอารมณ์ดีมากกว่าทุกวัน เพราะใกล้ได้เวลาที่เขาจะได้กลับญี่ปุ่นแล้วยังไงล่ะ

ก็อก ก็อก ก็อก

"ขออนุญาตขอรับท่านซาวาดะ"หลังจากเสียงเคาะประตูดังก็ตามด้วยเสียงเอ่ยขออนุญาติของบาจิลซึ่งสังกัดอยู่ในหน่วยCEDEFของผู้ดูแลนอกแก็งดังเล็ดลอดเข้ามา

"เข้ามาสิครับ"เมื่อได้ยินเสียงของซาวาดะ สึนะโยชิอนุญาตเข้าจึงเปิดประตูเข้ามา เห็นบุคคลที่เป็นบอสวองโกเล่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะเงยหน้าขึ้นมามองตน

"ดูอารมณ์ดีจังนะขอรับท่านซาวาดะ"เด็กหนุ่มอายุราวๆรุ่นราวคราวเดียวกับเขาเอ่ยขึ้นมาพร้อมเดินเข้ามาใกล้

ก็จะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้อย่างไรละ ได้กลับญี่ปุ่นทั้งทีนี่นา แถมงานที่นี่รุ่นที่เก้าจะแบ่งเอาไปทำด้วย ช่วยเขาได้เยอะเลยละ ที่ผ่านมางานล้นมือจนขยับตัวไปไหนไม่ค่อยจะได้เลยนี่นา เบื่อจะเเย่

"ฮะๆ นั่นสินะครับบาจิล แล้วมีธุระอะไรกับผมรึเปล่าถึงได้มาหาน่ะ"บาจิลได้ยินอย่างนั้นก็ส่งซองเอกสารพร้อมจดหมายที่ประตราสัญลักษณ์ของไฟดับเครื่องชนนภาในกับเขา

"ท่านรุ่นที่เก้าสั่งให้ผมเอามาให้น่ะขอรับ เอกสารการส่งมอบดูแลอะไรซักอย่าง ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรขอรับ"บาจิลเอ่ยพร้อทำหน้าสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่นำมามอบแก่วองโกเล่รุ่นที่สิบก่อนจะเก็บความสงสัยนั้นไปเพราะเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตน

"งั้นหรอ ขอบใจนะบาจิล"เขาเอ่ยขอบคุณผู้ช่วยจำเป็นของเขาในขณะที่อยู่อิตาลี เพราะโกคุเดระ ฮายาโตะนั้นประจำการดูแลอยู่ในญี่ปุ่นตามคำสั่งเขาเมื่อปีก่อนและผู้พิทักษ์คนอื่นๆก็เช่นกัน

"ไม่เป็นไรขอรับท่านซาวาดะ^^ งั้นผมขอตัวก่อนนะขอรับ"บาจิลกล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องไป

...\=\=\=\=...

"ขออนุญาตครับท่านรุ่นที่เก้า"ร่างบางดวงตาสีอัลมอนด์ผมสีเปลือกไม้กล่าวขออนุญาตผู้ที่เป็นบอสวองโกเล่รุ่นก่อนเพื่อมาตามคำเรียก

"มาแล้วหรอสึนะโยชิคุง เชิญนั่งก่อนสิ"รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฎบนใบหน้าของชายชราดูเป็นคนปู่ใจดีซึ่งไม่เข้ากับบอสมาเฟียในนิยามของความโหดร้ายเลยสักนิด

"ครับ"เด็กหนุ่มยิ้มกลับบางๆก่อนตอบรับคำเชิญโดยนั่งฝั่งตรงข้ามกับรุ่นที่เก้า ก่อนชาจะถูกรินลงถ้วยแล้ววางไว้ตรงหน้าเขา

"ขอบคุณครับ"เขาเอ่ยขอบคุณก่อนยกแก้วชาลวดลายสีทองขึ้นมาลิ้มรส กลิ่นหอมกรุ่นละมุนในปากทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ก่อนจะวางถ้วยลง

"สึนะโยชิคุงได้อ่านเอกสารที่ฉันให้บาจิลเอาไปให้เธอรึยัง"

"ครับ เรื่องใหญ่พอสมควรเลยนะครับมีใครรู้เรื่องนี้อีกไหมครับ"ใช่ เรื่องใหญ่โตที่เกี่ยวพันกับเวลาที่สืบต่อมาเป็นทอดๆตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเลยล่ะ

"ก็มีฉันและผู้พิทักษ์ที่รู้ว่า'มัน'อยู่ที่ไหนแล้วก็เธอ ในวองโกเล่ก็มีแค่นี้แหละสึนะโยชิคุง"

"รุ่นที่เก้าจะบอกว่ายังมีคนอื่นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่อีกงั้นหรอครับ"เขาถามด้วยสีหน้าจริงจัง เขาคิดว่าหากมีคนล่วงรู้คงมีข่าวลือกระจายอยู่ทั่วเป็นแน่หากเรื่องนี้ถูกพรั่งพรายออกมาก และคงจะเดาไม่ยากว่าคนที่มี'มัน'อยู่คงจะไม่พ้นมาเฟียอันดับหนึ่งอย่างวองโกเล่แน่นอน

"เธอคงรู้แล้วว่า'มัน'ไม่ได้มีแค่ชิ้นเดียว ชิ้นส่วนอีกชิ้นที่ฉันรู้ก็อยู่กับมิลฟีโอเร่ซึ่งผู้ที่รู้ถึงที่เก็บซ่อนก็คือเบียคุรันและยูนิ ส่วนชิ้นอื่นๆยังไม่ระบุว่าใครครอบครอง"ชายชราตอบกลับ

"เพราะงั้นรุ่นที่เก้าเลยคาดว่าน่าจะมีคนกลุ่มหนึ่งรู้ถึงการมีอยู่ของ'มัน'และเผยแพร่มันออกมาโดยที่รู้ว่าผลกระทบจะตกอยู่ที่วองโกเล่เพื่อจุดประสงค์บางอย่างสินะครับ"มือบางจับริมฝีปากสีสวยก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน

"ไม่ใช่แค่เพียงก่อความวุ่นวายให้กับวองโกเล่เพียงเท่านั้น แต่กลับพิสูจน์ไปด้วยว่าเรามี'มัน'อยู่จริงๆรึเปล่า เป็นพวกที่ร้ายจนน่าตีให้ตายจังเลยนะครับ"คำพูดนั้นของวองโกเล่เดชิโม่ทำเอาวองโกเล่โนโน่หลุดหัวเราะขบขันอย่างอดไม่ได้กับอารมณ์ร้ายๆของเดชิโม่

"นั่นสินะสึนะโยชิคุง"รุ่นที่เก้ากล่าวก่อนระบายยิ้มออกมา

...———————————————...

^^^^^^foggy-sky^^^^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***