ตอนที่ 5

ตอนที่ 5ผู้เก่งเหนือคน

เด็กน้อยธันวาผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศตามความคาดหมาย ผู้เข้าแข่งขันตัวน้อยที่ถูกคัดออกเหลือเพียง 8 คนเท่านั้น

หลังจากนี้ก็จะมีเพียง 4 คน บทเพลงที่เจ้าหนูน้อยเลือกใช้มักจะทำให้ผู้คนสายตาลุกวาว ผู้ชมปรบมือด้วยความตื่นตะลึง

ในที่สุดเขาก็ยืนอยู่บนเวทีในรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายในวันนี้ชวนีตื่นเต้นมาก แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกชาย

เธอได้แต่เพียงพูดกับเขาอย่างนิ่งๆ ให้เขาได้แสดงความสามารถภายในออกมาได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องได้ที่หนึ่ง แค่รับมือได้อย่างสุขุมเยือกเย็น การแข่งขันในรอบที่ผ่านๆ มาเจ้าหนูน้อยได้รับความนิยมอย่างมาก

รางวัลที่หนึ่งก็คงอยู่อีกไม่ไกลดาลิศเองก็ไม่มีสมาธิถ่ายละคร วันๆได้แต่วิ่งตามหลังเจ้าหนูน้อย ทุกรอบการแข่งขันเธอไม่เคยพลาด ในรอบสุดท้ายนี้ชวนีชวนพ่อเธอมาชมการแข่งขันด้วย

ฌายินพอจะรู้บ้างว่าหลานชายเขาไม่ธรรมดา ลูกสาวเขาเองในตอนนั้นก็มีพรสวรรค์ด้านเปียโน หลังจากที่เขาส่งไปฝึกฝน ก็เต็มไปด้วยพลังความงดงาม

รายได้ของชวนีในช่วงนี้ ก็เป็นเงินที่ได้จากการที่เธอเข้าร่วมแสดงเปียโนทั้งหมดถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยมากมาย แต่ก็ทำให้เธอมีกินมีใช้อย่างไม่ต้องกังวลตอนนี้ลูกชายจะเก่งกว่าเธอแล้ว

พอฌายินมา แม่ลูกชญาภาก็ซื้อบัตรตามเขามาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ว่าในใจพวกเขาไม่ได้รู้สึกดีใจสักนิด

กลับรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำ คิดว่าชวนีอยากจะให้ความยอดเยี่ยมของลูกชายมาชดเชยความผิดของเธอในตอนนั้น และอยากจะกลับมาเป็นที่รักของฌายินอีก

ดังนั้นพวกเธอแม่ลูกจึงหวังให้การแสดงรอบนี้ล้มเหลว ยิ่งเจ้าหนูน้อยนี้ได้ที่สุดท้ายก็จะยิ่งดีมากครั้งนี้ดาลิสตามชวนีมาหลังเวทีมาให้กำลังใจเจ้าหนูน้อยด้วย

พอมองดูเจ้าหนูน้อยที่สวมชุดสูทหางนกนางแอ่น ผมปัดไปด้าน ข้าง ฉายแววความสามารถออกมาอย่างเห็นได้ชัด หน้าตาที่หล่อเหลา ใบหน้าเล็กๆอันเป็นลักษณะของอัจฉริยะ

"ลูกชายของแม่ หล่อมากเลยจ้ะ มาให้แม่หอมหน่อยสิ”

ดาลิศอดไม่ได้ที่จะกอดเจ้าหนูน้อยไว้แน่น แล้วหอมไปที่แก้นี้มของเขาชวนีก็ดีใจมากที่มีลูกชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ในฐานะแม่นั้นภูมิใจอย่างมาก

"ลูกชายจะ ไหนหนูบอกหน่อยสิว่าคืนนี้จะเอาที่หนึ่งมาได้มั้ย?" ดาลิศช่วยเพิ่มความมั่นใจของเขา

"ได้ฮะ" เจ้าหนูน้อยมีความมั่นใจอย่างมาก เพราะเขาจำเป็นต้องได้ที่หนึ่ง มีเพียงที่หนึ่งเท่านั้นเขาถึงจะสามารถทำให้ความฝันเป็นจริง ที่หนึ่งจะทำให้ชื่อเสียงเขาเป็นที่รู้จักมากพอ ที่จะทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยปรากฏตัวเลยคนนั้นสนใจเขา

"เยี่ยมจริงๆ" ดาลิศหอมเขาอีกรอบแล้วมองชวนี "ฉันอยากได้สักคนจัง"

"งั้นก็หาผู้ชายสักคนสิ” ชวนีหัวเราะแล้วมองเธอ

“เธอคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นหรอ ที่จะหายีนที่ดีเลิศได้นะ เธอดูลูกชายเธอนี่ไม่ต้องพูดเลย

“คุณแม่ฮะอีกเดี๋ยวต้องขึ้นเวทีไปให้ดอกไม้ผมนะฮะ"

"ได้จะ หลังจากจบการแสดงแม่จะเป็นคนแรกที่ขึ้นเวทีไปให้ดอกไม้หนูเลยจะ" คืนนี้ดาลิศมาก็เพื่อทำสิ่งนี้ตอนนี้เจ้าหนูน้อยมีชื่อเสียงในอินเทอร์เน็ตมากกว่าเธอไปแล้ว

ชวนีเม้มปากยิ้ม ย่อตัวลงเพื่อจะได้มองลูกชายตัวน้อยๆ "ลูกจ้า หม่ามี๊ไม่ได้หวังว่าหนูต้องได้ที่หนึ่ง แต่หม่ามีี๊หวังว่าหนูขึ้นเวทีได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องตื่นเต้น และไม่ต้องเจออุปสรรค

"อืม" เจ้าหนูน้อยรู้สึกได้ถึงความรักความเมตตาของหม่ามี๊ แก้มของเขาฉีกยิ้มขึ้นมาก่อนจะถึงการแข่งขันยังมีเวลาอีก สิบกว่านาที

ในห้องรับแขกที่คฤหาสน์หลังใหญ่หรูหราแห่งหนึ่ง เด็กสาววัย 15 ปีกำลังดึงเด็กหนุ่มวัย 15 ปีอีกคนหนึ่งอยู่ "พี่ เร็วๆเข้า ใกล้จะเริ่มแล้ว พวกเราจะพลาดรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายนี้ไม่ได้นะ"

"เธอมีศักดิ์ศรีหน่อยจะได้มั้ย ไปหลงเด็กตัวเล็กนิดเดียวได้ยังไง?" เด็กหนุ่มรูปหล่อจ้องเด็กสาวที่ใส่ชุดนอนอยู่

"ฉันรักเขาจะตายอยู่แล้ว เขาเป็นไอดอลตัวน้อยของฉันเลย ที่สำคัญเขาหน้าตาเหมือนพี่เลย พี่ดูพี่สิ ไม่ๆๆ พี่ไม่ได้หน้าตาดีเท่าเขาหรอก" เด็กสาวกำลังวิจารณ์หน้าตาพี่ชายอยู่

"จะเป็นไปได้ยังไง?" เด็กหนุ่มไม่ค่อยอยากจะยอมรับ เขามั่นใจในรูปร่างหน้าตาตัวเองเป็นอย่างมาก

"เฮ้ย ใกล้จะเริ่มแล้ว รีบนั่งลงแล้วดูการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายเป็นเพื่อนฉันเร็ว" เด็กสาวผลักพี่ชายลงบนโซฟา

จากนั้นเธอรีบกอดขนมห่อหนึ่งไว้แล้วเบียดเขานั่งลงไป

"เธอกินแต่ขนมพวกนี้ มิน่าถึงอ้วน"

"พี่น่ะสิอ้วน ฉันหุ่นมาตรฐานชัดๆ" เด็กสาวโต้กลับอย่างไม่ยอมรับ เธอเป็นมาตรฐานของเด็กสาวสวยน่ารักที่ไม่มีใครสู้ได้ในจักรวาล

"เธออายุ 15 แล้วสูงไม่ถึง 160 เธอไม่ขายหน้าบ้างหรอ? ฉันสูง180แล้วนะ" เด็กหนุ่มพูดแทงใจดำเธอ

"ฉันอยู่ในวัยเจริญเติบโต ใครจะเหมือนพี่ละโตเร็วขนาดนี้ เฮ้อ ยีนของบ้านเราแน่นอนว่าต่อไปฉันต้องสูง 170 แน่"

เด็กสาวมั่นใจรูปร่างตัวเองในอนาคตมากทะเลาะกันไปมาก็ได้ยินพิธีกร เสียงอันดึงดูดและมีเสน่ห์กำลังเริ่มการแสดงแล้วเด็กสาวตบมือสองข้างอย่างตื่นเต้น "ไอดอลตัวน้อยของฉันต้องได้ที่หนึ่งไม่หนีไปไหนแน่แล้ว"

เด็กหนุ่มไม่ชอบดูการแข่งขันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร แต่ก็จำใจเพราะน้องสาวฝาแฝดลากเขามาดูด้วย แต่แล้วเขากลับถูกดึงดูดอย่างไม่รู้ตัวแน่นอนว่าเขาไม่ค่อยอยากยอมรับทั้งๆ ที่วิชาเปียโนเขาไม่เคยขาด

ทำไมเจ้าเด็กน้อยอายุ 4 ขวบคนนี้เล่นได้ขนาดนั้นกันนะ? "อีกหน่อยก็จะถึงแล้ว ตื่นเต้นจัง"

"การบ้านเธอทำหรือยัง?" เด็กหนุ่มพูดประโยคหนึ่งกับเธอ

"เวลานี้มาพูดเรื่องการบ้านอะไรกัน!"เด็กสาวถลึงตาใส่เขาทันที

"ดูก็รู้ว่ายังไม่ได้ทำ เหอะๆ เธอไม่กลัวพรุ่งนี้ถูกทำโทษหรอ?” เด็กหนุ่มกระหยิ่งยิ้มย่องนิดๆ

"พี่อย่าคิดว่าทุกครั้งได้ที่ 1 ของโรงเรียนแล้วจะภูมิใจนะ เชอะ" เด็กสาวโมโหจนเบ้ปาก ไม่พอใจเป็นอย่างมากเด็กหนุ่มจ้องไปที่เธออย่างกระหยิ่งยิ้มย่อง "ก็ภูมิใจอะ"

“ดีเลย พรุ่งนี้ฉันจะบอกทุกคนว่าพี่ไม่มีแฟน ฉันจะทำให้ภาพลักษณ์ที่พี่สร้างไว้ที่โรงเรียนพังไปเลย จะบอกกับทุกคนว่าพี่อยู่ที่บ้านเป็นคนเลวที่รังแกน้องสาวคนหนึ่ง"

ตอนนี้เด็กหนุ่มก้มหน้ามองตรงมา"เธอกล้าทำก็ลองดู"

"เว้นแต่ว่าพี่จะเอาการบ้านวันนี้มาให้ฉันลอก ฉันก็จะไม่พูด" ตอนนี้เด็กสาวกระหยิ่งยิ้มย่องบ้าง

"ฝันไปเถอะ ทำเองสิ” เด็กหนุ่มไม่สนใจ

แต่เวลานี้เด็กน้อยคนแรกขึ้นแสดงแล้วทั้งสองเลิกทะเลาะกันแล้ว ตั้งใจดูที่หน้าจอโทรทัศน์ ตั้งใจดูการแสดงของเด็กน้อย

เมื่อการแสดงของคนแรกจบลง คนที่สองก็ขึ้นแสดงต่อ ส่วนการแสดงของธันวาอยู่ลำดับสุดท้ายและก็เป็นการแสดงที่ทุกคนรอคอยที่สุด

เหมือนกับตำแหน่งแชมเปี้ยนนั้นถ้าไม่มีอะไรผิดคาดก็ต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอน

สถานที่จัดการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายนี้ เหล่านักข่าวของสื่อต่างๆตั้งกล้องรอจะไม่ปล่อยให้ฉากที่ยอดเยี่ยมฉากในคืนนี้ผ่านไปได้ เดิมทีการแข่งขันรอบสุดท้ายแบบนี้ไม่มีอัตราการชมอะไรมาก แต่คิดไม่ถึงเด็กน้อยที่ชื่อธันวาคนนี้ดูจะ เป็นม้ามืด ช่วงเวลาสั้นๆก็ได้รับความสนใจอย่างมาก

ไม่เพียงแต่สร้างยอดการชมสูงขึ้นยอดการเข้าดูข่าวที่เกี่ยวกับเขาในหน้าเว็บไซต์ก็ดูจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วย

นี่น่าจะเป็นโอกาสทางธุรกิจสิ่งที่สามารถทำเงินได้ ดังนั้นในคืนนี้ที่นั่งอยู่ นอกจากสถานีโทรทัศน์หลักแล้ว ยังมีคนของสื่ออื่นอีกไม่น้อยพร้อมช่วงชิงการรายงานตำแหน่งแชมเปี้ยนในวินาทีแรก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***