บทที่​ 1 แสแสร้ง

อิงฟ้ามองตุ๊กตาเก่าขาดที่แสนน่าอเนจอนาจในมือ

..จากนั้นจึงค่อยๆ ก้มหน้าลงไป.. เจอภาพสาวสวยล้มอยู่บนพื้นหญ้า... ด้านหน้าเธอ

ในมือของสาวคนนั้นก็มีตุ๊กตาที่ขาดอีกส่วน คล้ายๆ ในมือของเธอ.. อยู่ในอ้อมกอด..

อิงฟ้ารู้สึกประหลาดใจกับภาพตรงหน้า...

เธอกำลังฝัน..?

...ระหว่างกำลังประมวลผล ความจริงหรือความฝันนั้น..

ผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นก็เงยหน้ามองเธอ ด้วยดวงตาแฝงแววตัดพ้ออย่างสุดแสน

พร้อมนํ้าตาไหลรินอาบแก้มอย่างช้าๆ ...

จากนั้น..

ไม่เกิน 5 วินาที ก็มีชายหนุ่มรูปงามวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงมาทางที่พวกเราอยู่..

"ไม่เป็นไรนะรุ่ง"

เขาค่อยๆ ประคองสาวงามบนพื้นหญ้า.. แสนน่าสงสารคนนั้นขึ้นด้วยความทะนุถนอม

ก่อนจะหันมามองเธอด้วยความอาฆาต...?

"เรวดี!!! "

เสียงคลั่งแค้นถูกเค้นออกมาจากลำคอของชายหนุ่ม... ทำให้อิงฟ้ารู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อมองหน้าชายหนุ่มคนนั้น ..ตาคม คิ้วเข้มได้ทรง ผิวขาวเป็นประกายเหมือนคนที่มีออร่าส่องอยู่ตลอดเวลา เขาหล่อมาก! ..อิงฟ้าเหม่อมองคนหล่อจนลืมตัว ... มารู้สึกตัวอีกที.. ก็ตอนที่ปะทะเข้ากับสายตาเย็นชาที่จ้องมองมาอย่างทิ่มแทงด้วยแรงอาฆาต

.. อิงฟ้ากลืนนํ้าลายและถอยหลังไปสองก้าว แอบดีใจอย่างเงียบๆ ที่บริเวณนั้นไม่มีของแหลมมีคมอยู่!..

"ไม่ใช่.. ฉันไม่ใช่เรว.. "

อิงฟ้ารีบโบกไม้โบกมือพัลวัน

"ยังจะแก้ตัวอีกหรอ!!! "

ชายหนุ่มส่งเสียงคำราม พร้อมกระโจนมาจัดการเธอ

"ฉันไม่ใช่...อ๊ะ! "

พูดยังไม่ทันจบ ตุ๊กตาในมือก็ถูกชายคนนั้นกระชายออกอย่างแรง จนเธอเกือบล้ม

"ไม่เป็นค่ะนนท์ รุ่งอยากเอาตุ๊กตาไปซ่อมแล้ว"

หญิงสาวพูดพลางจับแขนเสื้อฝ่ายชายเขย่าเบาๆ ด้วยนํ้าเสียงอ้อนวอน

...แล้วชายหนุ่มก็มองเธอด้วยสายตาคั่งแค้นกว่าเดิม..

ถ้าสายตาฆ่าคนได้ อิงฟ้าคิดว่าเธอน่าจะตายไป 8รอบแล้วววว

.. แต่ใครคือเรวดี!?! นนท์.. ...นนท์ หรือว่า ธนนท์

รุ่ง.. ที่ว่า อยากบอกนะว่าคือ รุ่งไพลิน..

ทำไมชื่อพวกนี้คุ้นหูมาก..

เดี๋ยว!?! เรวดี.. นี่มันชื่อนางร้ายในนิยายที่เธอกำลังอ่านเมื่อคืนนี้!!!

นิยายนํ้าเน่าที่ให้กลิ่นอายยุค'60 ชื่อเรื่อง ..."ฟ้าวันใหม่ของรุ่งไพลิน"...

เธอกำลังอ่านไปด่าไปเพราะเนื้อเรื่องที่เน่าจนเรื่องราวเละเทะออกทะเล หาความสมเหตุสมผลอะไรก็ไม่เจอ ทุกตัวละครเกิดมาเพื่อเสริมตัวหลักเท่านั้น ในฐานะนักอ่านเงานิยายอันดับ1 อิงฟ้ารีบเขียนข้อเสนอแนะให้นักเขียนทันที

'ตามอ่านนิยายมาสักระยะ คิดว่าเนื้อเรื่องไม่ค่อยมีความสมเหตุสมผลเท่าไหร่ อยากให้ไรท์ลองพิจารณาดูความสัมพันธ์ของตัวละครหน่อยนะคะ แต่ต้องชื่นชมไรท์ในการบรรยายฉากออกมาได้ดีเยี่ยมจริงๆ ... จากนักอ่านใต้เงาจันทร์'

4 ชั่วโมงต่อมา

นักเขียนก็ตอบกลับมาว่า

'เปิดใจหน่อยสิค่ะ ก็บอกอยู่ในคำแนะนำว่า.. นิยายพีเรียต เน้นการสู้ชีวิตของนางเอก นี่ก็เปิดให้อ่านฟรี ..ช่วยมีมารยาทหน่อยนะคะ '

แล้วนักเขียนก็แคปคำพูดของเธอไปให้แฟนๆ นิยายตามด่าเธอในแชทข้อความส่วนตัวทั้งคืน

.. อิงฟ้าอ้าปากค้าง มือที่ถือมือถือสั่นแรงมาก ความโกรธพุ่งไปทั่วร่างของเธอ

คืนนั้นเธอหลับไปพร้อมความโกรธที่อัดแน่นไร้ที่ระบาย!

สุดท้ายก็เข้ามาอยู่ในนิยายนํ้าเน่าเรื่องนี้ซะแล้ว ...

อิงฟ้าพยายามนึกทบทวนเนื้อเรืองนิยาย "ฟ้าวันใหม่ของรุ่งไพลิน"

อืม... เริ่มเรื่อง.. นางเอกในวัย2ขวบกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่จำความได้ เธอก็มาอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ไม่นานนักมีครอบครัวคนรํ่ารวยรับนางเอกไปเป็นลูกบุญธรรม

แน่นอนว่าชีวิตเด็กกำพร้าอย่างนางเอกของเราจะมีชีวิตดีไม่ได้!

เพราะครอบครัวคนรวยที่รับเธอไปไม่ได้หวังให้เธอเป็นลูกจริงๆ แต่เพื่อจะแก้เคล็ดให้คุณนายใหญ่ของบ้านที่แต่งงานมาเกือบ5ปีก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้องซะที ในตอนที่ไปทำธุรกิจที่มาเก๊าก็ไปเจอซินแสดังทักให้รับลูกบุญธรรมแก้เคล็ด .. ก็เป็นไปตามที่หวังพอรับนางเอกมาไม่ถึงปี คุณนายใหญ่ก็ท้องแล้ว

นิยายนํ้าเน่าก็ยังคงเป็นนิยายนํ้าเน่า ...นางเอกก็กลายเป็นหมาหัวเน่าโดนทอดทิ้งทันที คนรับใช้ในบ้านไม่ให้เกียรติไม่ว่ายังกดหัวใช้งาน โดยที่ไม่มีใครห้ามปราบ พอนางร้ายเกิดมา ชีวิตนางเอกก็เรียกได้ว่าบัดซบมากขึ้น นอกจากโดนใช้งานสารพัดแล้วยังโดนนางร้ายตามรังแกวันละ 4 เวลา เช้า กลางวัน เย็น และก่อนนอน! ยิ่งโตก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น จากการด่าว่าด้วยคำพูดลามไปยันโดนทุบตี! แต่นางเอกคนดีไม่เคยปริปากต่อว่าใคร ยังคงก้มหน้าทำงานและรํ่าเรียนจนจบ หันมาดูนางร้ายวันๆ เอาแต่ตามพระเอกเป็นเงาเรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึง เรื่องผู้ชายยืนหนึ่งแน่นอน เขาไม่รักช่างเขา ตามเป็นเงาติดผีเป็นพอ!

แต่ไม่ต้องห่วงนางร้ายคือนางร้าย เห็นพระเอกรักนางเอกหมดใจ ก็คิดแผนร้ายโดยการหลอกล่อตัวร้ายที่หลงรักนางเอกให้มาขืนใจเธอ สุดท้ายนอกจากทำร้ายอะไรนางเอกไม่ได้แล้วยังโดนตัวร้ายขืนใจแทน ยังใช้ร่างกายเปลืองกว่ากระดาษทิชชู.. ตอนท้ายเรื่องนางร้ายรวบรวมพลังโง่เง่าเฮือกสุดท้ายลุกขึ้นมาถือปืนหมายจะฆ่านางเอกให้ตาย แล้วไงคนที่ตายคือนางร้ายเอง ส่วนนางเอกยืนแบบใสๆ สวยๆ ก็มีเหล่าฮีโร่ทุกชนชั้นมาช่วยแล้ว จะเรียกว่า สู้ชีวิตได้ไง!?!

หลังจากคิดไปเพราะมัวแต่นึกถึงเนื้อเรื่องสุดสยอง .. อิงฟ้ารีบปรับตัวตามเนื้อเรื่อง ทันที!

"เอ่อ.. คือว่าฉัน.. "

"หนูเรเป็นอะไรหรือป่าวลูก บาดเจ็บตรงไหนบอกแม่สิ "

อิงฟ้ายังพูดไม่ทันจบ คุณหญิงศรีจันทร์แม่ตัวร้ายของร่างนี้ ก็ถลาเข้ามาโอบกอดอิงฟ้าไว้แน่น นํ้าเสียงแฝงความห่วงใยอย่างล้นหลาม

"ยัยรุ่ง เธอทำอะไรหนูเร! "

คุณหญิงศรีจันทร์ส่งสายตาคาดโทษนางเอกทันที

... ธนนท์ดึงมือรุ่งรวีมาปกป้องไว้ด้านหลัง

อิงฟ้ารู้ดี.. ว่ามาดนิ่งสงบของพระเอก..

คุณชายสูงศักดิ์ข้างบ้าน ที่จริงแล้วเขาเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก ตอนโตเขาจะเข้ามาทำลายธุรกิจทั้งหมดของบ้านคนตัวร้ายจนย่อยยับ!!!

"แม่ค่ะ หนูเรทำเองค่ะ" เธอต้องหยุดทุกอย่างก่อนที่มันจะสายเกินไป

"หนูเรแย่งตุ๊กตาหมีและผลักพี่รุ่งจนล้ม ทั้งหมดเป็นความผิดของหนูเรเองค่ะแม่ หนูเรขอโทษค่ะพี่รุ่ง" อิงฟ้าพูดอย่างจริงใจ ก่อนจะยื่นมือออกมาทางนางเอก.. นางเอกทำตาโตด้วยความตกใจ ส่วนพระเอกหรี่ตามองเธออย่างพิจารณา

"ไม่เป็นไรจ้าน้องเร" รุ่งไพลินโผหัวออกมาจากด้านหลังพระเอก นํ้าเสียงอ่อนหวานและรอยยิ้มที่อ่อนโยน อืม... สมกับเป็นนางเอกจริงๆ ขนาดเธอที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยังมองอย่างมึนงงเลย

ตอนที่ฉันเดินผ่านคุณพระเอก ก็ได้ยินเสียงลอยมาตามสายลม

"เสแสร้ง.. "

"!?!"

***********

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***