3 บุคคลปริศนา?

??? : แก...คือกัสสินะ

เมื่อได้ยินเสียงพูดนั้น ผมลืมตาขึ้นทันที ตรงหน้ามีผู้ชายปริศนาผมสีเขียวใส่ผ้าคลุมหลังสีเขียวเข้ม ผิวของเขาซีดเหมือนคนตาย

กัส : เดี่ยว...คุณเป็นใคร ทำไมถึงรู้ชื่อผมได้แล้วเข้ามาในบ้านได้ยังไงเนี่ย?

??? : ใช่จริงๆด้วย แกคือกัสจริงๆสินะ ในที่สุด...ในที่สุด ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮาๆๆๆ

เสียงหัวเราะดังลั่นบ้านอย่างกับคนโรคจิตเขาเอามือทุบขาตัวเองไปมา หลังจากหัวเราะเสร็จ ชายผมเขียวขยับหน้ามาใกล้มองจ้องมาในดวงตา

??? : ถึงหน้าตาตอนนี้ แกดูเด็กกว่าภาพนิมิตที่ข้าเห็นแต่นั้นมันไม่สำคัญหรอกเพราะอนาคตมันยังไม่เกิด เจ้าเลอุส มันยังไม่เจอตัวแกตอนนี้สินะ

กัส : เดี๋ยวก็คุณกำลังพูดถึงอะไร

 ??? : ความปรารถนาของท่าน"อารอน" จะโดนแกขัดขวางในอนาคต แต่มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น ท่าข้าจัดการแกตั้งแต่ตอนนี้ ไหนๆแกก็จะฆ่าตัวตายอยู่แล้ว...เดี่ยวข้าจะเป็นคนปิดชีวิตแกเอง

ท่านอารอน...ความปรารถนา...เลอุส.....จะฆ่าผม  เขาเอาแต่พูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว คนโรคจิตแอบเข้ามาในงั้นหรอ.... เห้อ....แม้แต่ตอนที่จะฆ่าตัวตาย ก็ยังทำไม่ได้กับมาเจอคนโรคจิตจ้องจะฆ่าอีก ชีวิตผมนี้มันเจอแต่เรื่องบัดซบจริงๆ

ผมเอามือกุมขมับตัวเองกำลังใช้ความคิดนี้เรากำลังเจอเรื่องอะไรวะเนี่ย!

??? : ข้าไม่เข้าใจจริงๆ เลอุสมันเอาพวกอ่อนแอขี้แพ้แบบนี้มาทำไม ไม่ว่ามันจะเอามาอีกกี่คน พวกข้าจะฆ่ามันทิ้งทั้งหมดอยู่ดี ช่างโง่......

กัส : เมื่อไหร่จะหยุดพล่าม...คุณจะมาฆ่าผมไม่ใช่เหรอ ก็ช่วยรีบๆทำให้มันจบ แล้วช่วยฆ่าแบบทรมานน้อยที่สุดด้วย

ผมเริ่มรำคาญกับสิ่งที่มันพูด ยังไงไอ้นี่ก็คนโรคจิตแหงๆ 

??? : นั้นสินะแกมันก็ไม่รู้เรื่องอะไรอยู่แล้ว...ยังไงข้าก็ไม่มีเวลาอยู่โลกนี้นานสักเท่าไหร่ งั้นมาทำให้มันจบๆกันเลยดีกว่า...

ชายผมเขียว ยกมือขึ้นไปข้างหน้าในมือเริ่มมีลูกบอลไฟสีเขียวมันเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนสัมผัสได้ถึงความร้อนไปทั่วหน้า

"เดี่ยวนี้มันเริ่มไม่ปกติแล้ว"

??? : งั้นแกก็ตายซะ

เขาเอามือกำลูกบอลไฟทำท่าจะพุ่งมาใส่กลางหน้าผม แต่ทันใดนั้นแขนเขาก็กลับขาดเป็นสองส่วน ลูกบอลไฟในมือหายไปทันที 

??? : แขน...ของข้า!

ตรงหน้าผมมีชาอีกคนใส่ผ้าคลุมสีดำ ที่มือถือดาบยาวแล้วเขาก็คว้าผมออกห่างจากชายผมเขียวทันที

??? : เลอุส!แก....แกกล้าดียังไงมาตัดแขนแสนรักของข้า!

​​​​​​ชายผมเขียวตะโกนเสียงดังลั่นจนแก้วหูแทบแตก แต่ว่าผู้ชายที่เจ้านั้นหมายถึงคือเลอุส

??? : ทำไมเจ้าตัวรำคาญแบบแกถึงตายยากนักหนา แกจะเอามันไปสินะ หวังไปเถอะข้าจะฆ่ามันและแกตอนนี้เลย เลอุส!

ชายผมเขียวหยิบแขนขึ้นมาต่อกับรอยที่โดนฟันมือเชื่อมติดกันทันที ก่อนที่ตัวเขาจะมีแสงออร่าสีเขียวรอบกาย เสกลูกไฟในมืออีกครั้ง มันใหญ่ขึ้นกว่าตอนตะกี้หลายเท่าทำท่าพร้อมโจมตี

เลอุส : กัสนายเอามือมานี้

เลอุสดึงมือผมไปก่อนจะพูดด้วยภาษาแปลกๆแล้วด้านใต้เท้าก็มีวงแหวนเรืองแสงออกมา

รู้สึกเหมือนภาพตรงหน้าตัดไปทันที พอรู้สึกตัวอีกทีตัวเองกับเลอุสก็มาอยู่กลางป่าที่ไหนก็ไม่รู้ ท้องฟ้าสว่างต่างกับบ้านที่ผมอยู่เพราะมันราไอเจ้าบ้านั้นมันไปได้ยังไง แถมมันรู้โลกที่กัสอยู่อีกด้วย

เลอุสหันมามองดูรอบๆร่างกายผม

เลอุส : ตอนนี้ปลอดภัยแล้วละนายไม่เป็นไรใช่ไหม

กัส : ผมไม่เป็นไรแต่นี้มันเรื่องอะไรกัน อยู่ๆก็มีใครที่ไหนก็ไม่รู้จะมาฆ่าเสกลูกไฟบนมือได้ แล้วก็จู่ๆมาโผล่ที่ป่าที่ไหนอีก

เลอุสเงียบไปสักครู่ก่อนที่จะพูดขึ้น

เลอุส : เจ้าพวกผมเขียวมัน...เป็นคนฆ่าแม่นาย 

"ฆ่าแม่?"

เลอุส : นายไม่สงสัยเลยหรอทำไมแม่นายจู่ๆก็ล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน แล้วไม่กี่สัปดาห์ต่อมาก็หัวใจวายตาย เป็นเพราะพวกมันนั้นและที่ทำ

กัส : แล้วทำไมละ...ทำไมพวกนั้นต้องฆ่าแม่ด้วยมันไม่เหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนั้นเลย เพราะผมไปขัดขวางความปรารถนาบ้าบอในอนาคตของมันงั้นหรอ แล้ว..คุณรู้เรื่องที่แม่ผมหัวใจวายได้ไง

พอผมพูดจบเลอุสทำตากว้าง

เลอุส : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าไอบ้านั้น มันพูดอะไรกับนาย ที่ฉันรู้เรื่องแม่นายตายได้ เพราะฉันเฝ้ามองนายอยู่จริงๆทุกอย่างมันไม่ควรเป็นแบบนี้ 

กัส : เดี่ยวก่อน..คุณบอกว่าเฝ้ามองผมแต่ปล่อยให้แม่ของผมตาย ทำไมคุณถึงไม่ช่วยเขาละ

เลอุส : ฉันมาที่โลกก่อนแม่นายจะตายไม่ถึงวัน อีกอย่างท่าฉันสู้ได้คงไม่วาปหนีมานี้หรอก นายก็เห็นทั้งเสกบอลไฟได้ ทั้งที่ฉันวาปได้มันไม่ใช่สิ่งที่คนในโลกนายทำได้เลยสักนิด แล้วที่พวกเราอยู่ตอนนี้มันก็ไม่ใช่โลกของนายนี้มันคือต่างโลกตั้งหาก

ในหัวผมมีแต่เครื่องหมายคำถาม ผมพยายามฆ่าตัวตายแล้วมาเจอชายผมเขียวที่คิดว่าเป็นโรคจิตบุกเข้าบ้าน แต่กลับกลายเป็นพวกคนต่างโลกมีเวทมนตร์เสกบอลไฟได้แล้วชายที่ชื่อว่าเลอุสก็พาหนีมาอีกโลกนึงบอกว่าพวกมันเป็นคนฆ่าแม่ เพราะผมไปขัดขวางความปรารถนาอะไรสักอย่างของพวกมันทั้งที่ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง 

กัส : แล้วทำไม......

เลอุส : นาย!ช่วยหยุดตั้งคำถามสักทีเถอะถึงตอนนี้พวกเราจะปลอดภัย แต่ก็ไม่มีเวลามาตอบคำถามทั้งหมดหรอกนะสิ่งที่นายรู้แค่พวกมันฆ่าแม่นายแล้วจะฆ่านายด้วย เอาไว้ฉันจะอธิบายเรื่องทั้งหมดตอนที่พวกเราเข้าเมือง นายต้องใจเย็นๆก่อนแล้วเชื่อใจฉัน

​​​​​".........."

เลอุสเดินไปหลังหินก้อนใหญ่หยิบกระเป๋าสัมภาระต่างๆ ก่อนจะหยิบกล่องไม้ที่เก็บไว้ใต้เสื้อผ้าออกมาให้ผม

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

ผู้เขียน : บทพูดยาวๆเลยจ้า -_- ท่างงกับสิ่งที่พิมไม่ว่ากันนะ แล้วก็นิสัยของกัสที่ดูเหมือนจะน่ารำคาญไปหน่อย "คนเราพัฒนาได้เสมอ"(หมายถึงคนเขียน-_-)    ต่อจากนี้จะเริ่มเข้าเนื้อเรื่องหลักแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***