1. เด็กหนุ่มคนนึง?

คุณเคยอยากตายหรือป่าว?

คุณคิดว่าชีวิตของมนุษย์คนๆหนึ่ง อยู่เพื่ออะไร? บางทีพวกเราอาจร่อนเร่พเนจรไปในจักรวาลอย่างไร้จุดหมาย เกิดและตายไปแบบนั้น มันก็แค่นั้น

ผมตั้งคำถามนั้นอยู่ทุกวัน แต่ว่าก็มีสิ่งที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปตลอดการ?

ผมชื่อกัส ผมใช้ชีวิตอยู่กับแม่สองคน พ่อของผมนั้นทิ้งแม่ไปแต่ตั้งผมยังอยู่ในท้อง แม่มักจะไม่พูดเรื่องของพ่อผมสักเท่าไหร่ ชึ่งแน่นอนตัวผมก็ไม่เคยสนใจคนที่เรียกว่าพ่อเหมือนกัน

ตอนนี้ แม่เข้าโรงพยาบาลเมื่อ2สัปดาห์ก่อนมีอาการไอเป็นเลือดแล้วก็ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับตัว

ผมถามหมอว่าแม่เป็นโรคอะไรบ้าง หมอตอบกลับมาว่าหน้าจะเป็นลำคออักเสบแต่สิ่งแปลก? ท่าเป็นแค่ลําคออักเสบแล้วทำไมแม่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่ขยับตัว แต่ผมพยายามไม่คิดอะไรมาก.... มาเรื่องชีวิตของผมตอนนี้ดีกว่า

ผมไม่ได้ไปโรงเรียนตั้งแต่สัปดาห์ก่อน เลือกจะมาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหาร ทำงานตอนกลางวันเสร็จ และไปทำงานร้านสะดวกซื้อตอนกลางคืน เพราะที่บ้านของผมนั้นเรียกว่ายาจกหรือยากจนนั้นและ ผมอยู่กับแม่สองคน แม่มักจะเป็นคนหารายได้เข้าบ้านคนเดียว แต่ตอนนี้แม่ป่วยแล้วร่วมกับที่ต้องจ่ายค่ารักษาโรงบาลอีกแน่นอนว่าไม่พอใช่จ่าย ผมเลยเลือกที่จะไม่ไปโรงเรียนทำงานหาเงินดีกว่า แล้วที่โรงเรียนก็ไม่ชอบสักเท่าไหร่ ผมนั้นไม่มีเพื่อนเลยด้วยซ้ำมักจะอยู่ตัวคนเดียว เรียกได้ว่าเป็นพวกเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง คนที่สนิทที่สุดก็น่าจะเป็นแม่ของผมเองอะและ

พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์เป็นวันหยุดงาน จริงๆผมก็ไม่อยากจะหยุด แต่ต้องไปเยี่ยมแม่วันนั้นนะสิ เลยต้องหยุดทำวันอาทิตย์

ตอนนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว ผมพึ่งกลับมาจากทำงานร้านสะดวกซื้อ ได้เวลานอนแล้วละพรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมแม่

.

.

ตื่นเช้ามาผมแต่งตัวเตรียมตัวจะไปเยี่ยมแม่ ใส่ชุดธรรมดาๆ และก็ทำอาหารเช้ากินก่อนไป อาหารเช้าวันนี้ก็พวกไข่เจียวใส่ซอสมะเขือเทศกับข้าวสวยอาหารเช้าง่ายๆ กินอิ่มแล้วก็เก็บชามล็อคประตูออกจากบ้าน 

(โรงพยาบาล XX-XX)

ผมมาถึงโรงพยาบาลเดินขึ้นบันไดไปชั้น 2 ห้อง202ห้องที่แม่พักอยู่ เปิดประตูไปก็เห็นแม่ผมนอนหลับอยู่บนเตียง

ผมเอาเก้าอี้ไปนั่งข้างๆ ผมไม่ปลุกแม่อยากให้เขาพักผ่อนเยอะๆ เวลาผ่านไปสัก1ชั่วโมงแม่ก็ตื่น แม่มองมาที่ผมทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้

แม่ : ลูกมาตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ?

กัส : มาตั้งแต่ชั่วโมงก่อนแล้วครับ

แม่ : ทำไมถึงไม่ปลุกแม่ละ

กัส : อยากให้แม่พักผ่อน อีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันหยุด ผมไม่มีไรทำทั้งวันอยู่แล้วละ

แม่ : อยู่บ้านสบายดีไหมแล้วเรื่องเงินยังพอใช้อยู่ใช่หรือเปล่า?

กัส : ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่เป็นไรเรื่องเงินก็ด้วย แม่นั้นและเป็นไงบ้างหายเจ็บคอหรือยัง

แม่ : ก็ยังเจ็บนิดหน่อยน่ะ แต่ไม่เป็นไรมากแล้วละเหลือแต่ ยังรู้สึกเหนื่อยขยับไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ หมอบอกอาจจะเป็นกล้ามเนื้ออ่อนแรงก็ได้

กัส : ท่างั้นแม่ก็พักผ่อนก่อนก็ได้ครับ

ผมใช้เวลาตั้งแต่เช้าไปจนถึงเย็นพูดคุยกับแม่นิดหน่อยตามภาษาแม่ลูก จนผมจะกลับบ้าน

กัส : นี้ก็เย็นมากแล้วผมกลับบ้านก่อนนะไว้อาทิตย์หน้าจะมาหาอีกครับ

ก่อนที่ผมกำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แม่ก็พูดขึ้น

แม่ : กัสแม่ขอถามอะไรอย่างได้ไหม

กัส : เรื่องอะไรหรอครับ?

แม่ : ท่าวันหนึ่ง ท่าจะนะ! แม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ได้ไหม?

กัส : ทำไมแม่ถึงพูดแบบนั้นละ

แม่ : แม่ก็แค่ถามเพื่อไว้ก่อนนะแม่อยู่กับลูกไปตลอดไม่ได้ลูกก็รู้ใช่ไหม แล้วลูกก็อายุ16แล้วด้วย เอาน้าตอบคำถามแม่มา

กัส : แม่ไม่ต้องห่วงครับ ผมอยู่ได้แน่นอน แม่เลิกคิดมากได้แล้วน้า มันไม่ดีต่อสุขภาพ

แม่ : อืมงั้นไว้เจอกันอาทิตย์หน้านะกลับบ้านดีๆ ละ

กัส : ครับ ไว้เจอกัน

ผมกลับมาถึงบ้าน ทำไมแม่ต้องถามคำแบบนั้นด้วยนะ มาลองคิดดูแล้วทั้งชีวิตผมไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลยสักคน ตัวผมนั้นเข้าสังคมไม่เก่งเลยละไม่ว่าจะที่ทำงานหรือที่โรงเรียน เวลามีคนมาคุยผมก็มักตอบกลับไปด้วยเสียงแผ่วเบาหรือไม่ค่อยกล้าพูดกับคนอื่นก่อนสักเท่าไหร่ เห้อ....นี้หน้าจะคือข้อเสียอันใหญ่หลวงของผมละมั้งแม่เลยเป็นห่วง ผมรู้ปัญหาตัวเองไม่ใช่ไม่พยายามที่จะปรับตัวนะ ผมพยายามที่จะพูดคุยแต่ก็ไม่รู้ทำไมมันยากอย่างนี้เห้อ!

.

.

ผมใช้ชีวิตเรียบง่าย ตื่นเช้ามาทำอาหารเช้ากิน ไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟตอน 9:00 น โมงเช้า เลิกงาน 16:00 น โมงเย็น ผมก็ต้องไปทำงานร้านสะดวกซื้อยันถึง 22:30 น แล้วกลับบ้านอาบน้ำนอน วนแบบนี้ไปถึงวันเสาร์ ถึงงานมันจะเหนื่อยแต่เพื่อแม่แล้วก็ต้องทำ

พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์แล้วสินะไปเยี่ยมแม่อีกครั้ง สงสัยต้องไปบอกเรื่องที่ไม่ไปเรียนกับแม่แล้วละ ว่าเลือกจะมาทำงานช่วยแม่ ต้องโดนบ่นแน่เลย!

เช้าวันอาทิตย์ ผมตื่นเช้าล้างหน้าล้างตากำลังจะแต่งตัว มีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ใครโทรมานะ?

ผมรับโทรศัพท์

กัส : สวัสดีครับใครครับ

เสียงจากโทรศัพท์ : สวัสดีค่ะฉันพยาบาลXXXX คุณใช่ญาติของผู้ป่วย (วาริษา XXX)

ชื่อแม่ของผมเอง

กัส : ครับ ใช่ครับผมเป็นลูกของเธอครับมีอะไรหรือเปล่าครับ?

พยาบาล : คือว่า.......

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

ผู้เขียน:****เรื่องนี้เป็นแนวต่างโลกนะครับ****

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***