S K Y 4

...————...

เลโอเน่...ชื่อของเด็กหนุ่มหน้าสวยต่างแดนคนนั้น ทั้งดูน่าสงสัยดูอ่อนโยนเเละน่าเชื่อถือในเวลาเดียวกัน

"นี่เจ้าน่ะ...ช่วยมานั่งกับข้าซักเดี๋ยวสิ"ในตอนที่ข้าวางจานอาหารและเครื่องดื่มที่เขาสั่งแล้ว จู่ๆเขาก็เรียกข้าให้นั่งด้วยกัน

"มีอะไรหรือเจ้าคะ"ข้าตอบรับคำเชิญและนั่งลงตรงข้ามเขาพร้อมกับสังเกตุการณ์ไปพร้อมกัน เหตุผลคงบอกได้ว่าเป็นนิสัยกระมัง

"ขอโทษทีนะพอดีข้าอยากรู้เรื่องเมืองนี้น่ะ"เขาถาม โดยที่มือก็รินไวน์ลงแก้วทั้งสองใบยื่นให้ซึ่งข้าก็รับมา

"เจ้าอยากรู้เรื่องอะไรล่ะ"คำถามของเขาทำข้าชะงักก่อนจะปรับให้ดูไม่มีอะไรผิดปกติ

"เรื่องของกลุ่มวองโกเล่ ที่ข้าอยากรู้คือใครเป็นผู้นำงั้นหรอ"แปลก...ไม่ว่าผู้ใดก็ต่างรับรู้ถึงอิทธิพลของวองโกเล่ในราชอาณาจักรนี้ทั้งนั้น

"วองโกเล่พรีโม่ไงล่ะ แค่นี้เจ้าก็ไม่รู้รึพวกเขาเหล่านั้นเป็นผู้ทรงอิทธิพลในราชอาณาจักรอิตาลี่เชียวนะ"จริงๆเธอก็คิดแหละว่าเจ้าหนุ่มหน้าสวยนี่น่าสงสัยซะจริง คงต้องไปรายงานพรีโม่ไว้ซักหน่อย ในฐานะที่เธอเป็นสายข่าวของวองโกเล่น่ะ

"ขอบคุณเจ้ามาก งั้นคำถามต่อไปเจ้าพอจะเเนะนำที่พักให้ข้าได้ไหม พอดีข้ามาจากต่างแดนน่ะ"เลโอเน่

ต่างแดนหรอ? งั้นคงไม่เป็นอะไรหรอกกระมังหากมาจากเเดนไกลคงไม่แปลกที่จะไม่รู้เรื่องเหล่านี้มากนัก แต่ทางที่ดีเอาไว้ใกล้ๆตัวก่อนดีกว่า

ข้าจะได้จับตาดูได้ง่ายหน่อย...

"งั้นหรอกหรือ งั้นมาพักที่บ้านข้าก็ได้ไม่แพงหรอก ข้าอาศัยอยู่กับตาเฒ่าคนนึงแค่นั้นเอง มีที่พอสำหรับเจ้า"โรเซ่

"งั้นก็ตกลง ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะเลิกงานก็แล้วกัน แล้วก็ข้าให้นี่ค่าเสียเวลากับข้าน่ะ"เลโอเน่หยิบเงินยูโรออกมา1,000ยูโรแล้วส่งให้ข้า นี่มันมากกว่าที่คนปกติจะให้กันได้ง่ายๆนะ คงจะมีลังเลกันบ้างล่ะ

แต่นี่อะไร...หยิบให้กันง่ายๆงี้เลย!

"นี่เจ้ามีเงินมากขนาดนี้เชียวรึ"แฮ่ม! เอาเถอะจะรับไว้แล้วกัน

"ก็นะ ข้าชื่อเลโอเน่ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเจ้าล่ะ"เลโอเน่

"ข้าชื่อโรเซ่ ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าเช่นกันเลโอเน่"ข้าตอบ

"งั้นโรเซ่ข้าขอไวน์เหมือนเดิมนะ(^^)"ดูท่าเขาจะรอข้าทำงานเสร็จก่อนนะ แต่ก็ดี คิดดังนั้นข้าก็ไปโต๊ะอื่นต่อ

Time 25:34 pm.

เป็นเวลาพักใหญ่ๆก็ถึงเวลาเลิกงานซักที เลโอเน่หรือสึนะนั่งเหม่ออยู่นานด้วยความเบื่อหน่าย เสียงดนตรีคลอเบาๆทำให้เขาผ่อนคลายบ้างแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ผ่อนคลายมากเท่าตอนอยู่กับเพื่อนๆเขาหรอกนะ

ก็สถานการณ์ของเขาตอนนี้ไม่เเน่นอนนี่นา โบ๊ะบ๊ะกับบรรพบุรุษขึ้นมานี่ไม่ตลกเลยเลยนะ เหอะๆ

"ขอโทษด้วยนะที่ให้เจ้ารอเสียนาน ไปเถอะ"เธอเดินเขามาหาเขาแล้วเดินนำออกจากร้านไป อ๋อ!ร้านยังไม่ปิดหรอกนะ เปลี่ยนกะน่ะกว่าจะปิดก็ตีสามนู้นแหละ

ผมเดินเธอไปตามซอกซอยลัดเลาะไปประมาณ30นาทีแล้วยังไม่ถึงเลย เขาเริ่มล้าแล้วด้วยนะ ก็ดูสิ!หลังจบพิธีสืบทอดก็ได้นั่งพักแค่แป๊บเดียวเองนะ!

ดันมาโดนลูกหลงการทะเลาะกันระหว่างผู้พิทักษ์อีก! แหม~เชื่อสิ!ผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว พูดจริงนะผมไม่ได้กัดฟันเล๊ย~ แม้แต่นี๊ดเดียว

อ่ะ! แจ็กพอตครับ ฉากคนน่าสงสัยกำลังยื่นบางอย่างให้กัน เช็ค! ตัวเอกบังเอิ๊ญบังเอิญมาเจอแล้วแอบดู เช็ค!

แกร็ก! อะไรซักอย่าง(ไม้ผุ)หล่นทำเสียงดัง...เช็ค! คนน่าสังสัยหันตามเสียงแล้วเดินมา เช็ค! โดนเจอและถูกจับ นี่ก็เช็คครับ แหมๆถ้าถามว่าทำไมไม่สู้ ตรงๆนะ

ผมวูบครับซ.สระอวย ซวยสิครับ ไม่วูบอย่างเดียวสติกำลังจะหายไปเฝ้าพระอินทร์อยู่ร่อมร่อแล้วಥ‿ಥ

ทางโรเซ่ดูเหมือนเธอจะให้จับง่ายๆเลย ผมว่าเธอสู้เป็นนะ บางทีเธออาจมีเหตุผลบางอย่างอยู่

^^^foggy-sky^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***