S K Y 3

...————...

อ๊ากกกกก~! เสียงกรีดร้องของใครบางคนดังขึ้นบนอากาศ ใช่...ได้ยินไม่ผิดหรอก บนอากาศ ที่บอกว่าเสียงก็เสียงผมนี่เเหละครับ กำลังจะร่วงอยู่แล้วคร้าบ~Help me~.·´¯`(>▂<)´¯`·.

นาทีระทึกขวัญของผมก็ได้จบลงเพราะตั้งสติได้ครับ ผมจุดไฟนภาขึ้นแล้วร่อนลงพื้นอย่างนิ่มนวล เฮ้อ~รอดไปนะ ร่างบางผมสีน้ำตาลชี้ฟู ออกจากไฮเปอร์โหมดแล้วมองสำรวจรอบๆ อย่างรวดเร็ว เดี๋ยวนะ...บาซูก้าทศวรรษมันพังนี่หว่า!ผมมาโผล่ไหนครับเนี่ย!?

"ทำไมป่ามันดูคุ้นๆนะ แถมยังต้นค่อนข้างเล็กอีก เฮ้อ~ กลับยังไงล่ะเนี่ย โอ้ย!จะบ้าตายเฟ้ย! เจ้ารีบอร์นต้องยิงฉันแหงๆเลย ม่ายน้า~"ฮูว~สติๆ ตั้งสติสิเจ้าทูน่า! ลองสำรวจจนทั่วก่อนค่อยมาโวยแล้วกัน

คิดดังนั้นเจ้าตัวก็เดินสำรวจแล้วใช้มีดพกขีดสัญลักษณ์ไว้ที่ต้นไม้เผื่อว่าตนจะเดินวนอยู่กับที่ เขามันยิ่งห่วยอยู่ด้วย พอเดินไปซักพักก็เจอเมือง

เอ...นั่นเมืองนี่หว่า ดูแล้วเหมือนบ้านเมืองในยุคกลางอย่างไรอย่างนั้นเลย ดูเหมือนจะมาโผล่อดีตรึเปล่านะ เเต่ช่วงไหนล่ะ? ผมเก็บแหวนห้อยใส่สร้อยคล้องคอเก็บไว้ใต้เสื้อ เดี๋ยวจ๊ะเอ๋กับวองโกเล่นี่ไม่เอานะ(╥﹏╥)เดี๋ยวโดนเจ้ารีบอร์นด่า ถึงปกติก็โดนประจำก็เหอะ

ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกจังนะ มีแต่คนมองอ่ะ พอมาดูตัวเองนี่ตรัสรู้เลยครับ ผมใส่สูทอยู่นี่หว่า เพราะงั้นผมเลยถอดเสื้อสูทออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ต ชายเสื้อถูกปล่อยออกมา กระดุมตรงคอถูกปลดออกสองเม็ดทำให้หายใจได้โล่งขึ้น

'ยุคนี้เขาใช้เงินแบบไหนล่ะเนี่ย...ไอเราก็มีติดตัวแค่1,000,000ยูโร กับอีก1,000เยน งั้นเข้าร้านนั้นไปก่อนแล้วกัน'พอคิดจบก็เดินเข้าร้านมุมขวามือ ดูเหมือนว่าจะเป็นบาร์ไว้ดื่มเหล้ากันในตอนกลางคืนด้วย ตอนนี้เวลาก็เกือบๆทุ่มนึงแล้วด้วยสิ

"พักที่ไหนได้บ้างล่ะเนี่ย"เอาเถอะเดี๋ยวพอเข้าบาร์ไปค่อยถามข้อมูลแล้วให้ทิปพนักงานเอาล่ะกัน ผมเขาไปในร้านบาร์เหล้าแล้วตรงไปที่เคาเตอร์เพื่อถามอะไรหลายๆ พร้อมสั่งไวน์องุ่นมาดื่มและสั่งอาหารมาหนึ่งอย่าง ก่อนจะถามข้อมูลต่อ ก่อนอื่นคงต้องปรับตัวก่อน เพราะที่นี่ใช้แทนตัวเอาว่าข้ากับเจ้า ดั่งสำนวนที่ว่า เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม

"นี่เจ้าน่ะ...ช่วยมานั่งกับข้าซักเดี๋ยวสิ"ผมเรียกพนักงานของร้าน ก่อนจะเชิญเธอให้นั่งด้วยกัน

"มีอะไรหรือเจ้าคะ"เธอนั่งลงตรงข้ามเขาแต่โดยดีแล้วเอ่ยปากถามธุระ เพราะเธอก็ต้องทำงานเช่นกัน

"ขอโทษทีนะพอดีข้าอยากรู้เรื่องเมืองนี้น่ะ"ผมถามเธอออกไป ในขณะที่มือก็รินไวน์ลงแก้วทั้งสองใบยื่นให้เธอคนนั้นแก้วนึง

"เจ้าอยากรู้เรื่องอะไรล่ะ"เธอรับแก้วไวน์ไปดื่มแล้วถามเขากลับ ยุคนี้มีวองโกเล่แล้วแน่ๆเรื่องนี้ค่อนข้างมั่นใจ ก็ลางสังหรณ์มันบอกนี่

"เรื่องของกลุ่มวองโกเล่ ที่ข้าอยากรู้คือใครเป็นผู้นำงั้นหรอ"ผมถามต่อ คำตอบนี่ทำผมอยากเอาหัวโขกกำเเพงซะจริงๆนะ...

"วองโกเล่พรีโม่ไงล่ะ แค่นี้เจ้าก็ไม่รู้รึพวกเขาเหล่านั้นเป็นผู้ทรงอิทธิพลในราชอาณาจักรอิตาลี่เชียวนะ"เธอตอบ จริงๆเธอก็คิดแหละว่าเจ้าหนุ่มหน้าสวยนี่น่าสงสัยซะจริง คงต้องรายงานพรีโม่ไว้ซักหน่อย ในฐานะที่เธอเป็นสายของวองโกเล่ที่แฝงตัวในที่ต่างๆของเมืองล่ะนะ

"ขอบคุณเจ้ามาก งั้นคำถามต่อไปเจ้าพอจะเเนะนำที่พักให้ข้าได้ไหม พอดีข้ามาจากต่างแดนน่ะ"เขาพูดเพื่อความเนียนเล็กน้อย เพราะดูเหมือนลางสังหรณ์จะร้องเตือนบางอย่างเกี่ยวกับเธอ

"งั้นหรอกหรือ งั้นมาพักที่บ้านข้าก็ได้ไม่แพงหรอก ข้าอาศัยอยู่กับตาเฒ่าคนนึงแค่นั้นเอง มีที่พอสำหรับเจ้า"เธอพูด คงไม่เป็นอะไรหรอกกระมังหากมาจากเเดนไกลคงไม่แปลกที่จะไม่รู้เรื่องเหล่านี้มากนัก

"งั้นก็ตกลง ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะเลิกงานก็แล้วกัน แล้วก็ข้าให้นี่ค่าเสียเวลากับข้าน่ะ"ผมหยิบเงินยูโรออกมา1,000ยูโรแล้วส่งให้เธอคนนั้น

"นี่เจ้ามีเงินมากขนาดนี้เชียวรึ"เธอเบิกตากว้างเมื่อเห็นเงินที่สึนะยื่นให้มา แบบนี้แสดงว่าเงินในยุคนี้กับยุคปัจจุบันเหมือนกันสินะ ค่อยดีหน่อย ถือว่ารอดทั้งเรื่องที่นอนและเรื่องเงินล่ะนะ

"ก็นะ ข้าชื่อเลโอเน่ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเจ้าล่ะ"ผมใช้ชื่อปลอมซักพักดีกว่า พอพ้นวันนี้ค่อยไปหาตัวช่วยเพื่อกลับอนาคต ที่พอจะนึกออกก็แค่ทัลบอตคนเดียวแหละ เฮ้อ~

"ข้าชื่อโรเซ่ ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าเช่นกันเลโอเน่"เธอกล่าวทักทายตอบ

"งั้นโรเซ่ข้าขอไวน์เหมือนเดิมนะ(^^)"ผมสั่งไวน์มาดื่มฆ่าเวลารอโรเซ่เลิกงาน เห็นแบบนี้ผมคอแข็งพอนะโดนเจ้ารีบอร์นกรอกเหล้าตั้งแต่15แล้วนี่นา แถมดีกรีใช่เล่นๆนะเออ

ช่วงเวลาผ่านไป ดูท่าจะ3ทุ่มแล้วตอนนี้ กลางคืนที่บาร์นั้นมักมีลูกค้ามากกว่าตอนเช้าและเย็นอยู่แล้ว มีทั้งคนฐานะปานกลาง ฐานะดี ถึงฐานะดีมากแบ่งเป็นโซนๆไว้ ผมนั่งตรงของคนฐานะดีมุมอับสายตาเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุนัก

^^^foggy-sky^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***