จบสิ้น

ในค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลอง เสียงพลุดังสะนั่นเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นของปีใหม่ ทุกพื้นที่ประดับประดาไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข แต่ท่ามกลางความสุขนั้นย่อมมีความเศร้าปะปนอยู่เช่นกัน

กลางสะพาน…จุดชมวิวที่นับว่างดงามที่สุดจุดหนึ่ง จาง ลี่เหมย พนักงานสาวผู้สูญเสียครอบครัวเพียงคนเดียวสของเธอต้อนรับปีใหม่ยืนเหม่อมองพลุที่งดงามก่อนจะล่วงดับไป มือขวาถือกระป๋องเบียร์เอาไว้ ลี่เหมยเป็นเด็กกำพร้าใช้ชีวิตในสถานสงเคราะห์ที่มีการทำร้ายร่างกายโดยที่ไม่มีใครรู้ ตอนเด็กลี่เหมยมักโดนผู้ดูแลทุบตีบ่อยครั้ง พอ10ขวบลี่เหมยตัดสินใจหนีออกจากที่นั้นต้องเร่ร่อนเก็บของเก่า เก็บขยะขายไปทั่วจนได้เจอกับป้าซงในตอนอายุ13เจ้าของกิจการร้านอาหารในแถบชนบท ป้าซงสงสารลี่เหมยที่ต้องร่อนเร่ไปทั่วจึงได้รับตนเป็นบุตรบุญธรรม นางจึงได้มีโอกาสเรียนรู้สิ่งต่างๆ ป้าซงมักจะสอนทำอาหารและสอนแม้กระทั้งปลูกพืชผักต่างๆ การแยกแยะประเภทแม้กระทั้งการล่าสัตว์ ยังดีที่นางเป็นคนที่เรียนรู้เร็ว แต่มีข้อเสียคือการที่นางกลัวการเข้าสังคม แม้จะถือว่ามีกว่าตอนแรกๆ ที่มาอยู่กับป้าซงที่คอยแต่หลบอยู่ในห้องและคอยแต่หยักหน้าตอบโต้กับแค่ป้าซงเท่านั้น ต้องขอบคุณที่ป้าซงเข้าใจและค่อยๆ เยี่ยวยาจิตใจของนางทำให้แม้จะยังไม่หายขาด แต่ก็สามารถเข้ากับสังคมได้ แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวจนไม่รู้ตัว จวบจนอายุ23 นางกลับมาบ้านหลังจากเลิกเรียนตามปกติ แต่สิ่งที่ผิดปกติคือบ้านที่มักมีแสงสว่างในยามกลับมานั้นมืดมิด ไม่มีแม้แต่เสียงการเคลื่อนไหว เธอรีบร้อนเข้าไปในบ้านเพื่อตามหาป้าซง ครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอ เมื่อเธอเปิดประตูห้องของป้า เธอเห็นร่างๆ หนึ่งนอนสงบอยู่บนเตียงไร้การเคลื่อนไหว…

หัวใจเธอเต้นโครมครามด้วยความหวาดกลัว มือและเท้าชาแทบไร้ความรู้สึก

“ป้าคะ หะ หนูกลับมาแล้วนะคะ”

“...” ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ

“ป้าอย่าล้อหนูเล่นแบบนี้สิคะ ฮะๆ หนูไม่ตลกด้วยเลยนะคะ” ลี่เหมยค่อยๆ เดินไปหาร่างของผู้เป็นป้าช้าๆ ้มื่อมาถึงขอบเตียงเธอค่อยๆ ยกมือเเตะตัวครอบครัวเดียวของเธอ

เฮือก!! ร่างบางทรุดฮวบลงกับพื้นเมื่อสัมผัสถึงความเย็นและแข็งทื่อของร่างตรงหน้า

“ปะ ป้าคะ ตอบหนูสิ” เหมยลี่พยายามเปร่งเสียงเพื่อเรียกหาครอครัวคนเดียวของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ฮึก ฮือออ เเม้จะพยายามเข้มแข็งแค่ไหนก็ไม่อาจยับยั้งน้ำตาแห่งความเสียใจได้ ร่างบางนั่งร้องไห้ซบกับศพของหญิงชราผู้จากไป น้ำตาไหลทะลักออกมาเสมือนเขื่อนแตก หัวใจที่แตกสลาย ร่างนั้นสั่นเทาแลดูบอบบางหากแตะเพียงนิดเดียวอาจทำให้ร่างนั้นแหลกสลายได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของลุงสวี่ เพื่อนบ้านของป้าซงที่มาหาด้วยเป็นความรู้สึกถึงผิดปกติของเพื่อนบ้านที่ปิดบ้านมืดสนิท

หลังจากงานศพของป้าซงผ่านไปแม้เหมยลี่จะเจ็บปวดกับการจากอย่างมาก แต่ก็ยังมีลุงสวี่ที่สนิทนรองจากป้าซงคอยมาดูแลไม่ห่างจนประทังเรียนจบ เหมยลี่จึงเริ่มทำงานในบริษัทยักใหญ่ด้านความงาม เมื่อเงินเดือนออกเธอมักจะแบ่งส่งให้ลุงสวี่เสมอและเมื่อมีวันหยุดก็จะกลับมาเยี่ยมลุงสวี่และกราบไหว้ ทำความสะอาดป้ายของป้าซงเสมอ จนกระทั้งลุงสวี่ก็จากไปอีกคนเธอจึงหันหน้าทำแต่งานจนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทั้งทีอายุยังน้อย แต่แม้จะมีทุกอย่างก็ไม่อาจเติมเต็มหัวใจที่ว่างเปล่าของเธอได้

กลับมาที่ปัจจุบัน

เหมยลี่ยืนเหม่อมองพรุที่พรั้งพรูออกมาเพื่อแสดงความงดงามอยู่บนท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย โดยไม่รู้ตัวว่ามีรถที่คนขับเมาและขับพุ่งมาทางเธอ

โครม!!! เหมยลี่ถูกชนอย่างแรง ร่างที่ถูกแรงอัดจากรถที่พุ่งเข้ามา ถูกบดขยี้ไปกับขอบสะพานที่กั้นไว้ ไม่มีแม้แต่เวลาได้ทำใจทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเสียชีวิตทันทีโดยที่ยังไม่รู้ตัว…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***