03. ดูแล

เมื่อวันนี้เพื่อนที่นั่งข้างเธอ(นัท) ไม่มาเรียนในวันนี้ เขาจึง

ต้องมานั่งที่ตรงนี้โดยไม่สามารถคาดค้านอะไรได้

แต่เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เท่าไหร่ เหมือนหัวใจของเธอ

เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง

กุ๊กกิ๊ก: ไม่ๆ ไม่นะ

( เธอบอกกับหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ)

แชมป์: ไม่อะไร ฉันนั่งไม่ได้ใช่ไหม

เขาได้ยินเสียงที่เธอพูดกับตัวเองจนได้ จนเธอยิ่งทำ

อะไรไม่ถูกเข้าไปใหญ่ เธอจึงแก้เขินไปว่า

" ไม่ใช่ ๆ ฉันหมายถึง ไม่เป็นไรฉันจะดูแลนายเอง"

คำพูดนั้นทำให้แชมป์นิ่งไป เหมือนกำลังคิดอะไรบาง

อย่างและได้มองหน้าเธอทำท่าเหมือนจะคิดอะไรในใจ

และนั้นก็ยิ่งทำให้เธอแอบด่าตัวเองในใจที่พูดไปแบบไม่คิดของเธอ

ถึงแม้เธอจะเคยแอบชอบเขา และเคยเป็นเพื่อนวัยเด็ก

กันมาก่อน แต่ก็ไม่อยากให้เขาจำเธอได้เหมือนกัน

เพราะเธอได้กระทำสิ่งน่าอายจนไม่กล้า ที่จะเผชิญหน้ากับเขาได้อีก

แล้วครูก็เข้ามาสอน

เธอจึงเรียนไปแอบมองเขาไป แต่เขากลับนั่งนิ่งเงียบ

หน้าตาเย็นชา ถึงแม้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นไม่มีรอยยิ้มผุด

ออกมา แต่ความหล่ออย่างเทพบุตรของเขาไม่ลดลงเลยสักนิด

"กริ่ง ๆๆ"

เสียงออดดัง เมื่อถึงเวลาพักเทียงนักเรียนทั้ง

หลายต่างพากันไปโรงอาหารเพื่อนกินข้าว หาอาหาร

โปรดของตัวเอง

เกรซ:" ยัยกิ๊ก ไปกันไหม เขาว่ากันว่ามีเมนูใหม่ในร้านที่

เราทานประจำ อร่อยมาก ไปลองกันไหม"

กุ๊กกิ๊ก: " ไปซิ"

แชมป์ทำท่าเก็บกระเป๋า แล้วลุกขึ้นจะออกไป เมื่อเห็นดัง

นั้นกุ๊กกิ๊กจึง ชวนแชมป์ไปทานอาหารด้วยกันเพราะคิด

ว่าเขาเพิ่งมาใหม่คงไม่มีเพื่อนเก่าที่นี่หรอ

กุ๊กกิ๊ก: "นี่นาย ไปกินข้าวโรงอาหารด้วยการไหม"

เธอยอมจำใจชวนเขาแบบกล้าๆกลัวๆ แต่เขาก็ไม่ได้

สนใจเธอไม่แม้จะหันมามองเธอ แต่ก็พูดเพียงว่า

" ไม่ ขอบคุณ"

เมื่อพูดจบก็เดินจากไป

เกรซ: นายนี่ไม่มีมารยาทเอาสักเลย

กุ๊กกิ๊ก: "อย่าไปว่าเขาสิ เขาเป็นเด็กใหม่นะ อาจจะปรับตัวไม่ได้ละมั่ง"

เธอพูดเหมือนจะแก้ตัวให้เขา

เกรซ:"เธอแก้ตัวให้เขาทำไมเนี่ย หรือเธอจะหลงเสน่ห์

เขาเข้าแล้ว" (ทำน่าสงสัย)

กุ๊กกิ๊ก: เปล่านะ ฉันแค่เห็นว่าเขาเพิ่งมาใหม่นี่ ไปๆๆ ไป

กินข้าวกันก่อนจะไม่อะไรกิน

part แชมป์

เมื่อถึงเวลาพักเทียงที่แสนน่าเบื่อผมที่ยังไม่อยากเจอ

ผู้คน ผมเลยแอบขึ้นมาบนดาดฟ้า และมองไปรอบๆอย่าง

คุ้นเคย ถึงแม้ว่าสถานที่บางส่วนของโรงเรียน จะพัฒนา

ขึ้นจะใหม่ขึ้น แต่ก็ยังคงเค้าโครงเดิมของมัน เพราะผม

เคยมาที่นี่ในตอนเด็กกับคุณยาย ในวันที่พ่อแม่ผมไม่อยู่

บ้าน ผมเลยถูกคุณยายพามาหาคุณตาที่นี่

... ...

...ตั้งแต่ผมกลับมาอยู่ที่นี่ ถึงแม้จะเป็นบ้านเกิดของผมแต่...

...ผมกลับไม่มีความสุขเลย ความโดดเดี่ยวเหมือนอยู่ใน...

...โลกใบนี้เพียงคนเดียว ผมอยู่กับความโดดเดี่ยวจนชิน...

...ในวันนั้นที่ผมถูกแม่ทิ้งเพราะพ่อไม่เคยสนใจคนใน...

...ครอบครัวเลย ไม่มีเวลาให้แม่ ไม่เคยดูแลครอบครัว จน...

...แม่ผมทนไม่ไหวกับความเย็นชาของพ่อเลยจากผมไป...

นั่นเป็นเหตุผลที่ ผมไม่เคยคุยกับพ่อ

อย่างที่ครอบครัวอื่นเขาทำ เราอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน

แต่เหมือนคนไม่รู้จักกัน มีแต่คุณตาคุณยายเท่านั้นที่

ดูแลผม นี่เป็นเหตุผลที่ผมกลับมาในครั้งนี้ เพราะผมโต

แล้ว และจะไม่ฟังแต่คำสั่งพ่ออย่างเดียวผมจะทำตามใจ

ตัวเอวเองบ้าง และผมจะตามหาแม่ที่ไม่ได้เจอนานกว่า 10ปี

.

.

.

เป็นผลงานเรื่องแรกอาจงงไปบ้าง แต่ช่วยฝากกดเข้ามาดูกันด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***