บทที่ 0 ชีวิตใหม่

ณ.ห้องแห่งหนึ่งเป็นเหมือนห้องทำงานที่พหนังมีรูปออกแบบรถยนต์ เครื่องรถยนต์ โครงสร้างต่างๆ รวมถึงรูปออกแบบเครื่องยนต์ของเครื่องบินตัดลงที่โต๊ะทำงานได้มีรายงานที่เขียนชื่อโครงการว่าชุบชีวิตสัตว์แห่งนภาและได้มีภาพวาดที่ออกมาจากรายงานเป็นโครงซ่อมเครื่องบินโบราณมีแล้วใต้กระดาษได้เขียนว่า my dream แล้วก็เกิดเสียงพูดขึ้น

บ้าเอย…เล่มรายงงานอยู่ไหนเนี้ย

มีเสียงคนทีกำลังรีบร้อนกำลังเดินเข้ามาและได้ทำการเปิดประตูห้องทำงานอย่างรีบร้อน

อยู่นี้ๆเองเล่มรายงาน

แล้วเข้าก็ได้ยิบเล่มรายงานใส่กระเป๋าสะพายแล้วเขาก็ได้ตรวจดูของในกระเป๋าว่าได้ลืมรึเปล่าอย่างรีบร้อนแล้วเขาทำการตรวจสอบระว่างได้เดินออกนอกห้องในเวลาเดียวกันแล้วเขาได้ก็เดินไปอยู่ที่หน้าประตูแล้วเขาตรวจเสร็จในระเดินไปหน้าประตูทางออกจากบ้านแล้วได้ออกจากบ้านพร้อมล็อคประตูหน้าบ้านแล้วก็ไปขึ้นรถของเขาเพื่อที่จะไปทำงาน เขาได้ยกแขนซ้ายขึ้นมาเพื่อมาดูเวลา

แย่ล่ะสายแล้วนี้มันสายมาก กำลังที่จะเกินเวลาประชุมกับพิพิธภัณฑ์ที่มาจ้างงานกับบริษัทเรานี้ว่าตอนนี้ 8:12 น. เริ่มประชุมตอน 8:20 น.

เขาได้วางกระเป๋าไปไว้ที่เบาะรถทางขวามือแล้วออกรถกระบะไปทำงานน

[ ในระหว่างทางที่เขากำลังไปทำงาน ]

เสียงโทรศัพดังขึ้นมาเป็นเพลง seven Nation Army version :Battlefield1

เขาขวานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าที่ว่าางไว้ที่เบาะขวามือแล้วเขาขวานหาไม่เจอ เขาจึงได้หันหน้าไปดูกระเป๋าเขาสักพักในระหว่างขับรถในทันใดนั้นเขาได้ขับรถไปชนกับรถขันข้างหน้าอย่างจังในขณะที่เขากำลังตื่นตระหนก เขาได้เสียงเหมือนน้ำไหลออกมาอย่างรวดเร็วน้ำนั้นได้ตกลงมาที่กระโปรงหน้ารถของเขามันสีเหลืองมีกลิ่นเหม็นเหมือนน้ำมัน เขาคิดว่ารถชนด้วยคงไม่ใช้รถขนส่งน้ำมันหลังจากได้มองมอง

บ้าเอย..พอจะเกิดเรื่องแย่ๆที่มันก็เกิดขึ้นพลัวดเดียวเลย..บ้าเอย..

เขาได้พยายามเปิดประตูทางฝังเขาเพื่อออกจากรถแต่จากที่เขาได้ชนรถขนส่งน้ำมันอย่างจังมันทำให้โครงสร้างรถย์ของได้รับความเสียหายโดยการที่โครงสร้างรถได้ปีปตัวรถทำให้มันแน่นขึ้นเลยเปิดประตูไม่ไออก

บ้าเอยเปิดไม่ออก ทางขวาก็เปิดไม่ออกบ้าเอยรู้งี้ซื้อรถเก๋งมาใช้ ดีกว่า!!!

แล้วเขาก็ได้หันไปดูกระจกหลังของรถตัวเองใช้แล้วกระจกรถย์เขาจึงพยายามที่จะหาของในรถยนต์ของเขาที่จะมาทำลายกระจกหลังในระหว่างที่กำลังหาของเขาได้ยินเสียงเหมื่อนไฟจะเริ่มลุกจากฝากระโปรงหน้ารถไฟเริ่มลามตามน้ำมันที่ลนออกมาและเริ่มที่จะไหลไปทีตัวรถขนน้ำมัน

บ้าเอย บ้าเอย บ้าเอย วันนี้มันวันเฮงสวยชัดๆเลยวันแย่ๆ บ้าจริง

ในทันใดนั้นคนที่ขับรถขนส่งน้ำได้ลงมาพร้อมกลับถังดับเพลิงแล้วรีบลงทำการดับไฟแต่ยิ่งดับยังไงก็ดับไม่ทันชายคนนั้นได้หันมาพูด

ผมขอโทษผมคงไม่สามารถช่วยคุณได้แล้วล่ะ ผมขอโทษจริงๆ

แล้วเขาก็รีบวิ่งหนีออกห่างจากจุดที่เกิดอุบติเหตุ

บ้าจริง แม่งเอ้ย…….เหอ….คงไม่รอดไหนๆก็จะถึงแก่กรรมแล้วดูรายงานดีกว่า

เหอออออ เสียด้ายจริงอุสาได้งานดีๆ แล้วงานที่จะทำให้เราได้ไปลองซ่อมเครื่องบินโบราณ

เขาได้เปิดไปที่ล่ะหน้าว่าได้ว่าเครื่องบินแต่ล่ะลำที่จะต้องซ่อมมีลำไหนที่โดดเด่นบาง

อ่านี้ไงที่ฉันสนใจเครื่องบินของ เรด บารอน เสียดายจริงๆ เขียนไดอารี่สั่งเสียหน่อยดีกว่า

“สวัสดีสำหรับคนที่มาอ่านในหน้านี้ผมกำลังเขียนอยูาในรถที่เปิดไม่ออกผมว่าวันที่ท้องฟ้าสดใสผม เออผมชื่ออีริก ม็าก ผมทำงานให้กับบริษัท IRON เป็นบริษัทที่ผลิตรถยนต์และตอนนี้ผมกำลังไปทำงานสายและผมกำลังประสบพบเจอกับอุบัติที่กำลังเสียชีวิต ถ้าผมไม่รอดฝากเอาไดอารี่นี้ไปให้พ่อกับแม่ฉันด้วยบอกกับพวกเขาว่าผมรักพวกท่านเสมอถึงแม้ว่าปีที่แล้วที่ฉลองงานปีใหม่กันผมไม่ได้ไปหาพวกท่านตั้งแต่นั้นก็ตามผมรักพวกท่านเสมอ ส่วนเจอน้องอย่างเจขอบให้ตั้งใจเรียนแล้วไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ล่ะอย่าทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ

พี่ขอโทษพี่เสีย ลาก่อน”

แล้วเขาก็ได้เอาไดอารี่ไปซ่อนในพื้นที่ที่จะได้รับความเสียหายน้อยที่สุด

“เสียงโทรศัพสายเข้าอีกครั้ง”

อีริกได้โยกตัวและเอือมมือขวาไปจับโทรศัพที่กโดยที่เขากำลังมองไฟที่กำลังลุกแรงขึ้นเลือยๆ

อีริก:ไงเอดว่าไงเพื่อน

เอด:ว่าไงบ้าอะไรล่ะอีริกนายอยู่ไหนเนียนายมีประชุมที่ต้องเขาน่ะรู้รึเปล่า

อีริก:ก็อยากไปอยู่หรอกแต่เกิดอุบัติเหตุว่ะ ฮ่าๆ

เอด:แล้วเป็นไงบ้าง

อีริก:เหอ….ตอนนี้ฉันออกจากรถไม่ได้แล้วไฟกำลังลุกถ่วนรถฉันอยู่

เอด:เห้ยรีบออกมาจากรถกระบะของนายเดียวนี้น่ะโว้ยเร็วๆเข้า ถุบกระจกแล้วออกมาส่ะเร็วลอย

อีริก:นายลืมไปแล้วหรอว่ากระจกที่นายพาฉันไปแต่งรถในตอนนั้นมันกำลังฆ่าฉันเนี้ย แล้วฉันพยายามแล้วบ้าเอยแต่งมานึกว่ามันจะช่วยฉันตอนเวลาเกิดอุบัติเหตุจะทำให้รอดแต่ไหนมันถึงกลับมาฆ่าฉันเองว่ะเนี้ย

เอด:ออกมาจากรถเวรนั้นส่ะเดียวนี้เลยออกมาได้แล้ว

อีริก:คงไปไม่ได้แล้วว่ะ….

เอด:เห้ย

ตู้ม

อิริก:อ็ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

.

.

.

.

.

อิริก:อ็ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

อิริกเขาเป็นคนวัยทำงานแท้ๆแต่เขาได้กลัวจนร้องลั่นจนกระทั้งเวลาได้ผ่านไปสักพัก เขาได้ลืมตามองดูตัวเขาเองว่าสำรวจร่างกาย แล้วเขาก็พบว่า

อิริก:ตัวเราไม่เป็นอะไรเลยนี้ว่า ทำไหมรอบตัวเรามันมืด มืดมากๆเลย มองอะไรไม่เห็นเลยนอกจากตัวเรา ไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนตัวเรากำลังลอยอยู่เลย

อิริกเขาในตอนนี้กำลังเวียงตัวเองไปมาในพื้นที่อ้างว่างอันมืดมิด ทันใดนั้นในเสียวพริบตาเดียวพื้นที่รอบทั้งหมดในรอบตัวอิริกได้เปลี่ยนเป็นสีขาว และแล้วตัวอีริกได้ร่วงลงมา

อิริก:เห้ย อะไรเนี้ย

ตุบ

อิริก:ไม่เจ็บเลย ทั้งๆที่พึงตกลงมานั้นเนีย

???:นี้เจ้าจิตรวิญญาณ

อิริกได้หันไปมองรอบๆเพื่อหาสิ่งที่ได้เรียกเขา

อิริก:เออ เห้ย!!! อะไรเนี้ย ( มันเป็นเหมือนก้อนกลมๆที่มันมีรังมีที่ไม่รัศวงกลมกว้างมากสักเท่าไหลเป็นเหมือนก้อนกลมๆเล็กที่มีสี ดำ และมีลักษณ์เหมือนระอองฝุ่นที่วนไปรอบตัวของมันเอง )

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:สวัสดีเจ้าจิตวิญญาณ เราคือส่วนหนึ่งจากแกนแท้เรา ตอนนี้กายเจ้าได้สูญสิ้นไปแล้วเหลือแต่เพียงของจิตรวิญญาณของตัวเจ้าเอง ในตอนนี้เจ้ากำลังอยู่ต่อหน้าข้าและข้าผู้ที่นี้มีหน้าที่เพียงนำจิตรวิญญาณของเจ้ามาอยู่ต่อหน้า คำบรรยัดแห่งแก่นแท้ จะทำหน้าที่ตัดสินเจ้าเอง

อิริก:เออผมพูดไม่ออกเลย ผมกำลังตกใจจากที่ผมพึ่งตายมาเมื่อกี้ ขอผมทำใจแปปหนึ่ง

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:ยิ่งเร็วยิ่งดีจิตน่ะวิญญาณ

.

.

.

.

.

อิริก:มาผมเตรียมใจแล้ว

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:ดีงั้นข้าจะเริ่มอธิบายกระบวนการของจิตวิญญาณที่เจ้าจะต้องกระทำ เจ้าในตอนนี้เป็นเพียงแค่จิตรวิญญาณการที่เจ้าจะกลับไปมีชีวิตใหม่อีกเจ้าต้องผ่านการ ตอบรับจาก “คำบรรยัดแห่งแก่นแท้” เมือได้การตอบรับจากคำบรรณยัดแล้วมันจะนพาาจิตรวิญญาณของเจ้าไปยังสถานที่ ที่จิตรวิญญาณของเจ้าเหมาะสมกับที่นั้นๆ ถ้าเจ้าไม่ถูกตอบรับจากคำบรรณยัด คำบรรณยัดจะนำจิตรวิญญาณของเจ้าไปทำการย่อยสลาย

อยู่ดีๆ ก็มีแผ่นสลักหินขนาดใหญ่ขึ้นมาจากอยู่ด้านหลังเจ้าสิ่งมีชีวิตที่มีสีดำ

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:ไม่ต้องตกใจไปเจ้ามนุษย์ด้านหลังข้าตอนนี้คือ “คำบรรยัดแห่งแก่นแท้” จงจำไว้เจ้ามนุษย์ตราบใดที่เจ้ามีจิตรวิญญาณที่มีค่ามากพอกับเจ้าจะกลับมามีชึวิต อีกรอบ ในเรื่อง..

อิริก:แล้วผมสามารถกลับไปที่โลกเดิมได้ไหม

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:โดยทางจิตรวิญญาณของเจ้าได้มาสู่เส้นทางแห่งการวงเวียนของจิตรวิญญาณมันก็มีโอกาศที่เจ้าจะสามารถกลับไปในที่เจ้าจากมาได้ แต่เจ้าจะไม่ได้ที่รับลองจิตรวิญญาณอันเก่าของเจ้าคืนเจ้าจะต้องไปอยู่ในที่รับลองทางจิตรวิญญาณอันใหม่แทน แต่ก็มีโอกาศน้อยอยู่น่ะที่จะได้กลับไปโลกเดิมของเจ้า เอาล่ะมาต่อกัน ในเรื่องของข้อกรรมหนดของ คำบรรยัดแห่งแก่นแท้ นั้นสิหน้าข้าก็ไม่รู้

อ้าว นี้คุณไม่รู้หรอ

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:นั้นสิน่ะ เอาเป็นว่าถ้าเจ้าได้สำผัส คำบรรยัดแห่งแก่นแท้ ถ้ามันเปล่งประกายขึ้นมาเจ้าผ่าน ถ้าไม่เปล่งประกายจิตรวิญญาณของเจ้าก็จะเข้าสู้การย่อยสลาย เอาล่ะเจ้าพร้อมรึยังเจ้าจิตวิญญาณถ้าเจ้าพร้อมจงมาสัมผัส คำบรรยัดแห่งแก่นแท้ ส่ะ

ในทันใดนั้นได้มีรังสีสีดำได้มารอมรอบตัวผมมันบังคับให้ผมไปจับก้อนหินบ้านั้น

อิริก:หยุดน่ะ ได้โปรดหยุด อยาบังคับฉันเลย เออๆยอมแล้วเดี่ยวจะไปจับเองเพราะฉะนั้น อย่าบังคับฉัน

อิริก:ในที่สิ้นสุดผมก็ได้ไปจับก้อนหินแห่งคำบรรยัดแห่งแก่นแท้ จนได้…….. มันได้เลื่องแสงสว่างออกมา มันต้องอย่างนี้อย่างน้อยๆ ก็ได้มีโอกกาศกลับไปใช้ชีวิต

ส่วนหนึ่งจากแกนแท้:อย่าพึงดีใจไปเจ้ามนุษย์ ถึงแม้เจ้าจะได้กลับมาใช้ชีวิตอีกครั้งแต่ก็ใช้ว่าจะมีโอกาศมากพอที่จะได้ไปในที่เจ้าออกมาได้ ข้าข้ออวยพรข้อให้เจ้าโชคดี

ทันใดนั้น แผ่นสลักคำบรรยัดแห่งแก่นแท้ได้แยกออกเป็นสองส่วนระหว่างตรงกลางได้เปิดออกแล้วได้ดูดจิตรวิญญาณของอิริกเขาไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***