แก้ 0 งานศิลปะ

... "นาอิบ...นาอิบ!!!!" ร่างบางสะดุ้งตื่นเมื่อผู้เป็นพี่ตะโกนเรียกชื่อร่างบางเสียงดัง "อ่ย...ตื่นเเล้วๆจะตะโกนทำไรเนี้ยอีไล!?" ร่างสูงมองร่างบางด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะพูดตักเตือนร่างเล็กที่ยังนอนติดอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงดุๆ "วันนี้นายต้องไปเเก้0ที่โรงเรียนไม่ใช่หรือไงกัน อยากซ้ำชั้นหรอห้ะ!!?" ร่างบางที่ฟังอยู่ไม่มีท่าทีร้อนใจเลยสักนิด "ใช่ผมติด0เเต่ติดของศิลปะ เเก้ง่ายจะตายจะไปกลัวทำไม?"ร่างเล็กพูดจบก็ค่อยๆลงออกจากเตียง พร้อมเดินไปที่ห้องน้ำด้วยท่าทีสบายๆ ผู้เป็นพี่มองตามหลังร่างบางก่อนจะกอดอกเเละเริ่มพูดอีกครั้ง "ถ้านายคิดว่ามันง่าย นายคิดผิดเเล้วละเจ้าน้องชายเอ๋ย~" ร่างบางหยุดชะงักกับคำพูดของร่างสูง ก่อนจะหันมองคนด่านหลังด้วยสีหน้ามึนงง ร่างสูงเห็นใบหน้าสับสนของน้องชาย ยกยิ้มมุมปากเเละเดินจากไปด้วยไม่อธิบายสักคำ 'อะไรของพี่เขาวะเนี้ย?' ร่างบางคิดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่คิดจะสนใจคำเตียนของพี่ชาย...

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเเต่งตัวให้เรียบร้อยด้วยกันใส่ชุดบ้านไปเเก้0? "เเค่เเก้0จะใส่ไปทำไกันชุดนักเรียน ขี้เกียจซักโว้ย!" ก่อนร่างบางจะเดินออกจากห้องเเละลงไปทานข้าวฝีมือของพี่ชายผู้แสนอ่อนโยน?เอ่อช่างเหอะ "กว่านายจะลงมาข้าวเย็นหมดเเล้วรู้บ้างมั้ยเนี้ย!" ผู้เป็นพี่ดุน้องชายเบาๆ เเต่อีน้องนี่สิไม่สำนึกผิดเเถมยังเถียงอีพี่ต่ออีก "ก็นายมาปลุกฉันเช้าเองนิช่วยไม่ได้" ผู้เป็นพี่มองน้องชายของตนก็ได้เเต่ถอนหายใจเบาๆ เพราะร่างบางไม่คิดจะฟังอยู่เเล้ว ไม่อยากจะให้พ่อเเม่ที่จากไปเเล้ว มาเห็นสภาพของไอเด็กคนนี้เลย "รีบกินก็รีบไปได้เเล้วเดี๋ยวครูเขารอนานเข้าใจมั้ย?" ร่างสูงพูดเสียงเรียบ " เลิกบ่นจะได้มั้ยเนี้ยหูชาหมดเเล้ว" ร่างบางว่าด้วยเสียงรำคาญใจเล็กน้อย ก่อนตนจะกินเสร็จเเล้วปล่อยให้จานวางไว้บนโต๊ะเเบบนั้น ร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร "ไปก่อนนะคับ" ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่างสูงซึ่งร่างบางก็ชินแล้ว เพราะทุกครั้งก็เป็นนี้ตลอดนั่นเเหละ

"นาอิบ!!!!"เสียงของใครบางคนเรียกชื่อของเขาอยู่ร่างบางจึงหันหลังมองด้วยความเเปลกใจเล็กน้อย ก่อนร่างๆนึกจะกระโดดกอดคอของเขา "โอ้ย! อะไรเนี่ยนอร์ตัน?" ร่างนั้นปล่อยร่างเล็กก่อนจะกลับมาเดินในท่าปกติ "ก็เเค่รู้สึกดีใจอะนะที่มีคนมาเเก้0เป็นเพื่อนฉันน่ะ555" ร่างบามองคนข้างๆด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ " ฉันก็เป็นเด็กขยันนะเว้ยเเล้วดันไปติดของไอศิลปะบ้านั่นอะ!!" จริงอย่างที่ร่างบางพูด ถึงเเม้ว่าเขาจะทำตัวเหมือนนังเลงก็เถอะ เเต่จริงๆเเล้วเขาอาจจะเป็นเด็กขยันที่สุดของห้องเลยก็ว่าได้ "ช่วยไม่ได้ก็นายมันวาดรูปกากนิ ขนากวาดมือยังวาดนิ้วเกิน5นิ้วเลยนึกเเล้วขำ5555" ร่างสูงว่าจบก็หัวเราะไม่ยอมหยุด ร่างบางที่ถูกคนข้างๆเยาะเย้ยเข้าก็ห้วร้อนสิ อยู่ๆมาว่ากันเเบบนี้น้องอิบจะไปทน!! "หุบปากเน่าๆของเเกไปเลยนะไอโดนัทบ้า!!" นอร์ตันที่เห็นร่างบางหัวร้อนก็อดล้อไม่ได้กันเลยทีนี้ "ว้าย~น้องชาเขียวของเราโกรธเเล้วหรอเนี้ยน่ากลัวจุงเลย~555" ร่างบางที่โดนคนข้างๆล้อไม่หยุดก็กำหมัดก่อนจะชกไปที่ต้นเเขนของนอร์ตันทำให้เจ้าตัวหยุดหัวเราะทันทีก่อนจะกุมต้นเเขนตนเองด้วยความเจ็บ "นาอิบเจ็บนะ;-;!!" ร่างบางยิ้ม "ช่วยไม่ได้ก็นายหาเรื่องใส่ตนเอง!"ร่างบางกอดอกด้วยความไม่พอใจ "โอ๋~ขอโทษครับอย่างอนพี่เลยนะคนดี~" ร่างบางไม่พูดอะไรก่อนจะหันหน้าหนีทำเชิงไม่สนใจคำพูดของคนข้างๆที่พยายามง้อตน"งั้นเอางี้!! วันนี้ฉันเลี้ยงหมูกะทะนายเองถือเป็นการง้อโอเคป่ะ!?"ร่างบางหันมาด้วยหน้าตาพึงพอใจ "เเค่นี้ก็จบ!" ก่อนจะเดินนำนอร์ตันเข้าประตูโรงเรียน "งั้นวันนี้เจอกันหลังเลิกเรียนนะฉันจะรอหน้าประตูโรงเรียนเอง!!" นอร์ตันตะโกนตามหลังร่างบาง เเต่ร่างบางไม่ได้ตอบกลับเพียงทำมือโอเคถือเป็นอันสัญญาเวลานัด

ร่างบางเดินตรงไปยังห้องศิลปะ "หน้าห้องดูร้างชะมัด ภายในห้องก็คงดูไม่ต่างกันสักเท่าไหร่มั้ง" ซึ่งร่างบางเปิดเข้าห้อง ก็พบว่ามันโคตรสกปรกเลย "อะไรเนี้ย นี้มันใช่ห้องศิลปะจริงหรอวะ??" ร่างบางตกตะลึงกับภาพตรงหน้าของตน ก่อนจะค่อยๆก้าวถอยหลังช้าๆซึ่งร่างบางไม่เเม้เเต่จะคิดอยากเข้าไปเลยด้วย! "อะ ใครวะไม่มีตาหรือไง?" ร่างบางเดินถอยหลังไปชนกับคนๆนึงเข้าเเทนที่เจ้าตัวจะขอโทษเเต่กลับด่าทอคนด้านหลัง ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับคนด่านหลังก็พบกับร่างสูงที่ยืนจ้องเขาด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่ขยับ "....."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***