ขอบคุณที่ให้โอกาศ

ซันนี่ลืมตาขึ้น เธอพบว่าตอนนี้เวลา 7:50 แล้ว "ซันนี่ลูกจ๊ะ ไม่สบายรึป่าวเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายเอานะ" ซันนี่สดุง และพยามรวบรวมสติ เธอเปิดโทรศัพท์ของเธอพบว่า เวลาในมือถือคือเมื่อ10ปีก่อน ถึงแม้จะไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อเธอตั้งสติได้เธอรีบอาบน้ำและไปโรงเรียน

ซันนี่เปิดประตูห้องเรียน เธอพบกับคุณครูที่กำลังหันมาดุเธอ เพื่อนๆที่กำลังมองเธอด้วยสายตาเย็นชา มูลที่กำลังดึงซันนี่ไปนั่ง เธอไม่คิดจะเชื่อสายตาของตัวเอง เธอพยามคิดว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นความฝัน "มูลนายตบฉันหน่อยสิ" ซันนี่พูดกับมูลพร้อมหลับตามูลทำหน้างง และไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเธอล้อเล่น ไม่นานนักซันรี่ก็ได้ตบหน้าตัวเอง เธอพบว่ามันเจ็บเอามากๆ

และสุดท้ายเธอกับมูลก็ถูกลงโทษให้ไปยืนหน้าห้องทั้งชั่วโมง

"วันนี้เธอเป็นอะไรไปเนี่ยซันนี่" มูลถามคำถามพร้อมกับทำหน้างง ซันนี่ยิ้มพร้อมกับเอ่ยคำพูดที่มูลคิดว่าจะไม่ได้ยินคำนี้ออกจากปากของเธอ "ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำให้นายผิดหวังอย่างแน่นอน เพื่อตัวฉันและนาย" มูลหน้าแดงกลั่มเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินคำๆนี้จากปากของเพื่อนสนิท

ในช่วงเวลาพักกลางวันทั้งสองได้นั่งกินข้าวตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกตินั้นคือซันนี่กำลังเอาผักที่เธอชอบกินมาให้มูลทั้งหมด ซึ่งโดยตามปกติแล้วไม่ว่ามูลจะโกรธแค่ไหนเธอจะอิ่มแค่ไหนก็ไม่เคยยกผักแสนรักให้ใคร ในระหว่างความมึนงงของมูลเพื่อนๆในห้องเรียนเริ่มเขามานั่งกับมูล จากโตะที่ว่างกับกลายเป็นโตะที่แน่เอียด มูลเริ่มสงสัยในตัวของซันนี่เพราะจากปกติเธอเป็นคนที่ไม่ชอบคนเยอะ และมักจะหลีกเลี่ยงผู้คนและเพื่อนๆอยู่เสมอ แต่วันนี้เธอกับนั่งยิ้มอยู่ข้างๆมูลโดยไม่สนใจรอบข้างเลย

ตกเย็นของวันนั้นถึงแม้มูลจะตกใจในการกระทำของซันนี่ แต่เขาก็ได้ชวนวันนี่ไปทัศนศึกษาของโรงเรียนวันพรุ่งนี้ถึงแม้ว่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม "เอาสิ ถ้านายไปฉันก็ไป" คำตอบของซันนี่ทำให้เขามึนงง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จุดเริ่มต้นและจุดจบ

บทต่อไป

ที่ๆเกียจที่สุด

